فدای زینبت، اقاحسین

فدای زینبت، اقاحسین

 

ای شاه جان وامیر خداحسین                وی ماه ،سرجدا جان کربلا حسین

عباس تو ،علمدار دشت نینواست          جان وجهان ، به فدایش اخا حسین

باسرنوشت خود ،آشناغریب فاطمه      ای دیدنت، ثواب دیدن خداحسین

یک کاروان بهشتی، همراه برده ای    خون خدا ،چرا زمدینه جدا حسین

مولای ما ،آقا ابالفضل فاطمه است   جان وجهان ،فدای زینبت، اقاحسین

ایثارتو ،به منزل آخر رسیده بود          درنینوا که خیمه زدی وسراحسین

طاهر نموده ،خون تو گناه عالمی        ای روی  تو ،جام جهان نما حسین

زآن روز ،تا که به امروز می رسد        فریاد العش مولای سرجدا حسین

نای افق ،رسید به دامان آسمان           عالمیان سوگوارعزای تویا حسین 

ما زین عزا، به امید قهارخالقیم          آری رسان وارث مولای ماحسین

 

ساقی است و نگاه  و عمو صدا  می کند کاروان شهدا  یا قمر العشیره ادرکنا  خبری شده مگر ...و رقیه جامانده است ، ز کاروانیان دورعمو دریاب دختر سه ساله  مولایمان حسین س یا ابوالفضل العباس علیک السلام.

 

نجات میدهد تنم امیر جان فزای عشق     کبوترم رسد دمی به سوی کربلای عشق

سری به سجده بگذرد اگه زیارتش کنم      شفاعتم کند که اوست شافع بافای عشق

 

مولایم  دلنگرانی ام بابت تاخیر تو نیست

می دانم می آیی دلم شور میزند برای خودم

برای ثانیه ای که قرار می‌شود بیایی

و من هنوز با تو قرن ها ، فاصله دارم  

 

امام صادق(ع):چه چيز مانع مى ‏شود كه هر گاه بر يكى از شما غم و اندوه دنيايى رسيد، وضو بگيرد و به سجده ‏گاه خود رود و دو ركعت نماز گزارد و در آن دعا كند؟ مگر نشنيده ‏اى كه خداوند مى‏ فرمايد: «از صبر و نماز مدد بگيريد»؟تفسير عياشى ج 1

 

رضاقارزی

نویسنده : مدیر سایت