بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

1-بخشايش

بخشايش خداوند آمرزش از صفات فعل خداوند است كه همه بندگان را دربرمى‌گيرد. نسبت اين صفت به خداوند از آنجا ناشى مى‌شود كه او بسيار بخشاينده و مهربان و پوشاننده گناهان و بدى‌هاى بندگان است. قرآن كريم، خداوند را با صفاتى همچون غافر ^[1]، غفّار ^[2] و غفور ^[3] ياد مى‌كند؛ زيرا خداوند در دنيا و آخرت، گناهان و خطاهاى انسان را بنابر شرايطى مى‌آمرزد و كسى را از آنها آگاه نمى‌سازد و آبروى گناهكار را نمى‌ريزد.

در نظام هستى، اصالت با رستگارى و سعادت آدمى است. از اين رو مغفرت و آمرزش خداوند، همواره بر قهر و غضب او پيشى دارد.

آمرزش انسان يكى از شواهد تسلّط رأفت و مهربانى خداوند بر عذاب او است. ^[4] بخشايش خداوند مانند هر رحمتى ديگر، نظام‌مند است و محتاجِ سبب. از اسباب بخشايش، توبه است ^[5] و شفاعت ^[6] جاى توبه، دنيا است و جاى شفاعت، آخرت.

البتّه شفاعت براى مشركان و كافران پذيرفته نمى‌شود. ^[7] از اين رو، مشركان و كافران بايد در دنيا توبه كنند تا مشمول آمرزش و بخشايش الهى شوند. اگر ديگر گناهكاران توفيق نيابند در دنيا توبه كنند، ممكن است در آخرت با شفاعت آمرزيده شوند.

 

 

بخشايش و آمرزش خداوند همه‌گير است و حتى اگر مشركان توبه كنند، خدا مى‌پذيرد.^[8]

برخى آيات قرآن، رسيدن به مقام قرب الهى و برخوردارى از نعمت‌هاى فراوان بهشتى را نيز منوط به آمرزش خداوند مى‌دانند ^[9] بدين سان، دايره آمرزش خداوند حتى بزرگان معصوم علیهم السلام را نيز دربرمى‌گيرد؛ هر چند آمرزيدن آنان به معناى تقرّب بيشتر به خداوند متعال است. هر انسانى نيازمند آمرزش الهى است؛ زيرا نمى‌تواند همه نعمت‌هاى خدا را - آن سان كه شايد و بايد - شكر بگزارد.

خداوند اين كاستى را - كه لازمه ذات آدمى است - با مغفرت خود مى‌پوشاند. ^[10] قرآن انسان را تشويق مى‌كند كه براى دريافتن آمرزش پروردگار بشتابد و اگر كار زشتى كرد يا به خويشتن ستمى روا داشت به ياد خدا بيفتد و آمرزش بخواهد؛ زيرا جز خداوند كسى گناهان آدمى را نمى‌آمرزد. ^[11] روايات شيعى، آمرزش خداوند را چنان گسترده مى‌دانند كه بنابر آنها تنها كافران و مشركان در جهنم خواهند ماند.

خداوند، ديگر كسان را پس از مدتى عذاب، مى‌بخشايد و به بهشت راه مى‌نمايد. ^[12]

1.  سوره غافر3/
2. سوره طه 83/
3. سوره نور/22
4. عدل الهى/274
5. سوره شورى/25
6.  سوره سجده/4
7.  اوائل المقالات، 53؛ بحارالانوار، 8/58
8. سوره زمر//53
9. سوره تحريم/8
10. آشنايى با علوم اسلامى، 8/178
11. سوره آل عمران/ 135-133)
12. التوحيد، 294؛ ميزان الحكمة، 1/475

 

 

2-استدراج

 

استدراج که به عنوان یک سنت الهی در بین لهل علم شهرت دارد از آیه گرفته شده است: «وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَيَعْلَمُونَ»؛ و آنها كه آيات ما را تكذيب كردند، به تدريج از جايي كه نمي‌دانند، گرفتار مجازاتشان خواهيم كرد .

 

وعلامه شعرانی می گوید: استدراج اندک اندک بردن و نزدیک کردن است.^[2]

 

آيه 182 سوره اعراف

))وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَيَعْلَمُونَ»؛ و آنها كه آيات ما را تكذيب كردند، به تدريج از جايي كه نمي‌دانند، گرفتار مجازاتشان خواهيم كرد((..

 

تفسیر علامه طباطبائی ره:

«استدراج" در لغت به معناى اين است كه كسى در صدد بر آيد پله پله و به تدريج از مكانى و يا امرى بالا رود يا پائين آيد و يا نسبت به آن نزديك شود، و در اين آيه، قرينه مقام دلالت دارد بر اين كه منظور از استدراج نزديك شدن به هلاكت است يا در دنيا و يا در آخرت

و اين كه استدراج را مقيد كرد به راهي كه خود آنان نمی فهمند، براي اين است كه بفهماند اين نزديك كردن آشكارا نيست بلكه در همان سرگرمي به تمتع از مظاهر زندگي مادي مخفي است و در نتيجه ايشان با زياده روي در معصيت پيوسته بسوي هلاكت نزديك مي‌شود. پس مي‌توان گفت استدراج، تجديد نعمتي بعد از نعمت ديگري است تا بدين وسيله التذاذ به آن نعمت‌ها ايشان را از توجه به وبال كارهايشان غافل بسازد.^[3]

 

تفسیر علامه شعرانی ره

از لوازم ذاتی تکذیب حق شقاوت است؛ هر کس به آیات الهی گمان بد دارد و به کتب و اقوال اهل دین نظر نکند از سعادت علم محرو شود و بتدریج شقاوت و جهل او بیشتر و راسختر گردد. بسیار دیده و آزموده ایم حتی طالبان علم دین که کتب علمای بزرگ را نمی خوانند و به سلف صالح و تحقیقات آنها بدگمانند دانشمند نمی شوند. بلکه در علوم دنیا نیز شرط ترقی حسن ظن است جماعتی که به نجوم و اساتید آن حسن ظن ندارند و در آنها بدقت نمی نگرند از واضحترین اصول بی خبرند جز این که جهل و خطا در علوم آخرت شقاوت ابدی آورد و در علوم دنیا محرومیت زودگذر و آنها که قرآن و حدیث را بگمان آنکه با اصطلاح مغلق علمی آمیخته نیست کتاب علمی نمی دانند از اسرار علوم آخرت و رموز آفات نفوس بی خبرند.^[4]

استدراج در روايات

از امام صادق علیه السلام، در تفسير آيه فوق چنين نقل شده كه فرمود: «هو العبد يذنب الذنب فتجدد له النعمة معه تلهيه تلك النعمة عن الاستغفار من ذلك الذنب».^[6]

منظور از اين آيه بنده گنهكاري است كه پس از انجام گناه، خداوند او را مشمول نعمتي قرار مي‌دهد ولي او نعمت را به حساب خوبي خودش گذاشته و از استغفار در برابر گناه غافلش مي‌سازد.

1. مصطفوي، حسن؛ التحقيق في كلمات القرآن الكريم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، 1360 ش، ج 3، ص: 190؛ راغب اصفهاني حسين بن محمد؛ المفردات في غريب القرآن، صفوان عدنان داودي، دمشق بيروت، دارالعلم الدار الشامية، 1412 ق، اول، ص: 310. ابن منظور، محمد بن مكرم؛ لسان العرب، بيروت، دار صادر، 1414 ق، سوم، ج 2، ص، 266.
2. شعرانی، ابوالحسن، نثر طوبی، ص254
3. علامه طباطبائي، محمدحسين؛ الميزان، مترجم: موسوي همدانی سيد محمدباقر، قم، دفتر انتشارات اسلامي جامعه مدرسين حوزه علميه قم، 1374 ش، پنجم، ج 8، ص 453.
4. شعرانی، ابوالحسن، نثر طوبی، ص254
5.  قريشي، سيد علي اكبر؛ قاموس قرآن، تهران، دارالكتب الاسلامية، 1371 ش، ششم، ج 2، ص: 335.
6. كليني، محمد بن يعقوب؛ اصول كافي، مترجم: آيت الله محمدباقر كوه كمره‌اي، تهران، اسوه، 1375، سوم، ج 5، ص 556، ح 3.

 

• حسین خوشبخت، استدراج، دانشنامه پژوهه، تاریخ بازیابی: 9 اردیبهشت 1391.
• نثر طوبی، علامه ابوالحسن شعرانی، کتابفروشی اسلامیه.

 

 

 

 

امتحان و ابتلا یکی از سنتهای الهی در جهت رشد و تعالی انسان است. امتحان الهی حقیقت ایمان انسان را آشکار کرده و معیار پاداش و جزای انسان قرار می گیرد. علاوه بر این پیروزی در امتحان الهی موجب بهره مندی انسان از رحمت و مغفرت بی پایان الهی و افزایش ایمان و تربیت نفس او می شود.

این موضوع در لغت با الفاظ امتحان، ابتلاء، تمحيص و فتنه بكار رفته است. امتحان از ريشه (محن)؛ گداختن نقره و غيره و پاك كردن آن از آلودگي^[1] و ابتلاء از ريشه (بلي)؛ كهنه شدن^[2]است، تمحيص (مَحْص)؛ خالص شدن چيزى است از عيبى كه در آن هست.^[3] و كلمه «فتنه» در اصل به معناى انداختن طلا در كوره آتش است تا خالصي­ها از ناخالصي­ها تمييز داده شود.^[4]‌

در اصطلاح امتحان آزمودن و آشكارساختن حقيقت چيزي^[5] است و امتحان را از آن جهت ابتلاء گويند كه گويا ممتحن، امتحان شده را از كثرت امتحان كهنه مي­كند.^[6] كه هم در خير استعمال مي­شود و هم در شر.^[7]در اينجا مقصود از تمحيص؛ آزمايش انسان به وسيله تكاليف سخت و دشوار است تا خوبان از بدان جدا شوند.^[8] كلمه فتنه نيز به معناى هر عملى است كه به منظور آزمايش حال چيزى انجام گيرد.^[9]

امتحان يك سنت هميشگى و جاودانى الهى^[10]است كه امتحان كننده آن خداست.^[11] تمام جهان، صحنه آزمايش و تمام مردم حتى پيامبران نيز مورد امتحان قرار مى‌گيرند و سنتى است كه در تمام امت هاى پيشين نيز جارى بوده است.

«آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند: «ايمان آورديم» به حال خود رها مى‌شوند و آزمايش نخواهند شد؟! ما كسانى را كه پيش از آنان بودند آزموديم (و اينها را نيز امتحان مى‌كنيم) بايد علم خدا درباره كسانى كه راست مى‌گويند و كسانى كه دروغ مى‌گويند تحقق يابد!».^[12]

در مقام ادعا هر كس مى‌تواند خود را برترين مؤمن، بالاترين مجاهد و فداكارترين انسان معرفى كند، بايد وزن و قيمت و ارزش اين ادعاها از طريق آزمون روشن شود؟^[13] در اين ميان آزمايش انبياء شديدتر از ديگران است. پس از آن آزمايش اوصياء آنان و از آن پس صفوف مؤمنان؛ هر صفى كه به اوصيا و انبيا نزديكتر باشند، آزمايش مشكل­ترى دارند.^[14] زيرا شدت بليات تابع شدت ادراك است و هر كس عظمت و جلالت ربوبيت را بيشتر ادراك كند و مقام مقدس حق متعال را زيادتر بشناسد امواج امتحانات بيشتری متوجه او مي­شود.^[15]

از موضوعاتى كه در آيات قرآنى بسيار تذكر داده شده و در آن حدود بيست مرتبه اين مسئله مطرح شده^[16] و بندگان را به آن متوجه ساخته است. موضوع امتحان است كه حتي هدف خلقت، آزمايش انسان دانسته شده است.

اين امتحان الهى براى كشف امرى بر خداوند نيست. زيرا خداوند چيزى بر او پوشيده و پنهان نيست تا به وسيله آزمايش كشف شود. برای حكمت امتحان می­توان به موارد ذيل اشاره کرد:

1. افزايش ايمان و پيدايش يقين: «تعداد (خازنان جهنم) را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تا اهل كتاب (يهود و نصارى) يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد».^[17]

با توجه به اين آيه، آزمايش الهي به صورت ذكر تعداد نگهبانان جهنم موجب افزايش ايمان مؤمنان و پيدايش يقين بر گفته رسول خدا صلی الله علیه و آله از طرف اهل كتاب گرديد.

1. تربيت: اين يك قانون كلى و سنت دائمى پروردگار است كه براى شكوفاكردن استعدادهاى نهفته (و از قوه به فعل رساندن آنها) و پرورش دادن بندگان آنان را مى‌آزمايد؛ همان گونه كه فولاد را براى استحكام بيشتر در كوره مى‌گدازند تا به اصطلاح آبديده شود، آدمى را نيز در كوره حوادث سخت پرورش مى‌دهد تا مقاوم گردد.^[18]
2. تصفيه قلوب: «(امتحانات) براى اين است كه خداوند، آنچه در سينه‌هايتان پنهان داريد، بيازمايد و آنچه را در دلهاى شما (از ايمان) است، خالص گرداند».^[19]
3. تقوي: «خداوند دلهايشان را براى تقوا خالص (امتحان) نموده است».^[20]
4. توبه و بازگشت به سوي خدا: «و آنها را با نيكى‌ها و بدى‌ها آزموديم، شايد بازگردند!».^[21]
5. جداسازي صفوف خوبان از بدان: «چنين نبود كه خداوند، مؤمنان را به همان‌گونه كه شما هستيد، واگذارد مگر آن كه ناپاك را از پاك جدا سازد».^[22] امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند مردم را امتحان مي­كند تا معلوم شود نيكوكارتر كيست.^[23]
6. شكوفايى استعدادها: اگر آزمايش الهى نبود، استعدادها شكوفا نمى‌شد و درخت وجود انسان ثمره و نتیجه نمی­داد.
7. ظهور عمل: اميرمؤمنان على علیه السلام تعريف زیبایی در زمينه فلسفه امتحانات الهى دارد: "گرچه خداوند به روحيات بندگانش از خودشان آگاهتر است ولى آنها را امتحان مى‌كند تا كارهاى خوب و بد كه معيار پاداش و كيفر است از آنها ظاهر گردد."^[24]
8. عبرت: «آيا آنها نمى‌بينند كه در هر سال يك يا دو بار آزمايش مى‌شوند؟! باز توبه نمى‌كنند و متذكر هم نمى‌گردند!».^[25] و عبرت نمي­گيرند.
9. تكميل نفوس^[26]و رسيدن به مراتب عالي: از جمله آثار آزمايش افراد بشر در اين جهان آنست كه گروهى از اهل ايمان در اثر اداء وظايف و صبر در برابر ناگواري ها به مراتب عالى از ايمان و فضيلت مي رسند.
10. مشخص شدن ادعاها^[27]
11. افزايش روحيه صبر: «و بعضى از شما را وسيله امتحان بعضى ديگر قرار داديم آيا صبر و شكيبايى مى‌كنيد (و از عهده امتحان برمى‌آييد)؟».^[28]
12. افزايش روحيه رضايت.
13. افزايش روحيه سپاس­گزاري

از جمله آثار آزمايش آنست كه گروهى كه درباره سپاس از نعمت هاى پروردگار و اداء وظايف استقامت مي­نمايند و هرگز نعمتى را كفران ننموده و فرصتى را از دست نمي­دهند.^[29] اگر خداوند براى آزمايش يا هدف ديگر بخواهد زيانى به افراد برساند جز خود او كسى توان برطرف كردن آن را ندارد و اگر براى آنها خيرى بخواهد هيچ كس مانع فضل او نخواهد شد.

آزمايش انسان‌ها يك سنت قطعى الهى است لكن ابزار آن متفاوت است: نعمت‌، خير و شر، آمدن انبيا، جان، مرگ و حيات، جلوه‌هاى زندگى دنيا، وفاى به تعهدات، تعبير خواب، خود مردم‌، جنگ و جهاد، حوادث تلخ، حوادث شيرين، تفاوت‌هاى اجتماعى، تمايلات انسان، متشابهات قرآن، شكست‌ها، پرداخت زكات، شنيدن تحقير و هجو و آزار ديدن از دشمن، آمدن شريعت جديد، مسأله ى شكم و غذا، روزه گرفتن، آزادى، دانش^[30]، فرزندان و اموال، بلا،^[31] وساوس شيطان،^[32]غيبت،^[33]پول دادن^[34]خوف، نقص ثمرات،^[35]زينت^[36]و... خداوند مؤمنان را تمرين داده يا سختى و مشقت را بر آنان تحميل مى‌كند تا با اين امتحان الهى، قلبهايشان به تقوا متخلق گردد.

نتيجه اين‌گونه دستيابى به تقوا آن است كه شخص به رسول اكرم صلى الله عليه و آله احترام گذاشته و هنگام سخن گفتن در محضر ايشان صداى خود را فرود مى‌آورد: «إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَىٰ».(سوره حجرات/49،3)

يكي از تفاوت هاي كه بين امتحان الهى و امتحان هاى معمول نزد ما انسان ها هست اين است كه غالباً ما نسبت به باطن حال اشيا جاهليم و مى‌خواهيم با امتحان آن حالت از آن موجود را كه براى ما مجهول است روشن و ظاهر سازيم ولى از آنجا كه جهل در خداوند سبحان متصور نيست چون كليدهاي غيب نزد او است لذا امتحان او از بندگان براى كشف مجهول نيست بلكه تربيت عامه الهيه است نسبت به انسان ها كه او را به سوى حسن عاقبت و سعادت هميشگى دعوت مى‌كند.

از اين نظر امتحان است كه حال هر انسانى را براى خودش معين مى‌كند تا بداند از اهل كدام خانه است؛ اهل دار ثواب است و يا دار عقاب؟^[37]

آدمي در برخورد با امتحانات الهي، رفتارهاي گوناگوني از خود نشان مي­دهد. گروهى از عهده امتحانات برآمده و گروهى مردود مى‌شوند. مثلا مساله "ترس" كه پيش مى‌آيد گروهى خود را مى‌بازند و به خاطر اين كه كوچكترين ضررى به آنها نرسد شانه از زير بار مسئوليت خالى مى‌كنند اما گروهى ديگر در برابر عوامل ترس باايمان و توكل بيشترى خود را براى هر گونه فداكارى مهيا مى‌كنند. در برابر سائر مشكلات و عوامل امتحان ديگر همچون گرسنگى و زيانهاى مالى و جانى نيز همه مردم يكسان نيستند.^[38]

پس صبر و راضي شدن به مقدرات الهي هر چند سخت است بهترين روش در برخورد با امتحانات الهي مي­باشد. «انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‌كند و نعمت مى‌بخشد (مغرور مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‌گيرد (مأيوس مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا خوار كرده است!».

در اينجا سؤال ديگرى پيش مى‌آيد و آن اين كه حال كه همه انسانها در يك امتحان گسترده الهى شركت دارند. راه موفقيت در اين آزمايش ها چيست؟

1. نخستين و مهمترين گام براى پيروزى، صبر و پايدارى است.
2. توجه به گذرابودن حوادث اين جهان و سختي ها و مشكلاتش و اين كه اين جهان گذرگاهى بيش نيست. عامل ديگرى براى پيروزى محسوب مى‌شود.^[39]
3. استمداد از نيروى ايمان و الطاف الهى عامل مهم ديگرى است.
4. توجه به تاريخ پيشينيان و بررسى موضع آنان در برابر آزمايش هاى الهى براى آماده ساختن روح انسان نسبت به امتحانات پروردگار بسيار مؤثر است. اصولا اگر انسان در مسائلى كه براى او پيش مى‌آيد احساس تنهايى كند از نيروى مقاومتش كاسته خواهد شد اما توجه به اين حقيقت كه اين مشكلات طاقت‌فرسا و آزمايش هاى سخت الهى براى همگان در طول تاريخ وجود داشته سبب افزايش نيروى پايدارى انسان مى‌گردد.
5. توجه به اين حقيقت كه همه اين حوادث در پيشگاه خداوند رخ مى‌دهد و او از همه چيز آگاه است عامل ديگرى براى پايدارى است.^[40]

1. آمرزش^[41] «شما را به وسيله آنچه در اختيارتان قرار داده بيازمايد به يقين پروردگار تو سريع العقاب و آمرزنده مهربان است. (كيفر كسانى را كه از بوته امتحان نادرست درآيند، زود مى‌دهد و نسبت به حق پويان مهربان است)».^[42]
2. درود خداوند
3. رحمت و هدايت يافتگي^[43] «قطعاً همه شما را با چيزى... آزمايش مى‌كنيم و بشارت ده به استقامت ‌كنندگان! ...اينها، همانها هستند كه الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده و آنها هستند هدايت‌يافتگان!».^[44]
4. خوش نامي^[45]

آزمايش انسان يعنى نموداركردن توانائى و ايستادگى او در سختى و خوشى كه در برابر مال و مقام و تندرستى و فراهمى خواسته‌ها و يا خوارى و نادارى و بيمارى و بيچارگى چگونه نمودار خواهد شد؟ اگر ميانه‌رو و فروتن و نكوكار و شكيبا بود آزموده است و نتيجه‌ى امتحان او خوب خواهد بود و اگر اسراف كار و خودخواه و مردم آزار و ناشكيبا بود، شكست يافته و بى‌بهره است و خود درمى‌يابد كه ناتوان است و بايد به انديشه‌ى اصلاح خود باشد^[46] كه شكست گونه‌اى از امتحان است و قهرمانان در هنگام شكست شناخته مى‌شوند.^[47] اگر در اين دنيا و در اين آزمايش ناكام شويم و شكست بخوريم در آخرت نيز ناكام خواهيم شد و اگر در اينجا پیروز شويم در آنجا به كاميابى خواهيم رسيد.

1.  معلوف، لويس؛ فرهنگ المنجد (عربي، فارسي)، ترجمه محمد بندر ريگي، چ ششم، تهران: انتشارات ايران، 1386 هـ.ش، ج2، ص1907.
2. راغب اصفهاني، حسين بن محمد؛ ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن‌، خسروى حسينى سيد غلامرضا، تهران‌، انتشارات مرتضوى‌، 1375 ش‌، دوم، ج‌1، ص310.
3. طريحي، شيخ فخرالدين؛ مجمع البحرين، قم، موسسه البعثه، 1414 هـ.ق، ج‌4، ص184.
4.  همان، ج‌6، ص291.
5. حسيني دشتي، مصطفي؛ معارف و معاريف (دائرة المعارف جامع اسلامي)، تهران، مؤسسه فرهنگي آرايه، سوم، 1379ش، ج1، ص85.
6.  قرشى سيد على اكبر؛ قاموس قرآن‌، تهران‌، دارالكتب الإسلامية، 1371 ش‌، ششم‌، ج‌1، ص230.
7.  مصطفوى، حسن‌؛ التحقيق في كلمات القرآن الكريم‌، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب‌، 1360ش‌، ج‌1، ص336.
8. شيخ كليني؛ اصول كافى، حاج سيد جواد مصطفوى‌، تهران‌، كتاب فروشى علميه اسلاميه‌، اول، ج‌2، ص194.
9. طباطبايي، محمدحسين؛ ترجمه تفسيرالميزان‌، موسوى همدانى سيد محمدباقر، قم‌، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‌ى مدرسين حوزه علميه قم‌، 1374 ش‌، پنجم، ج‌2، ص89.
10.  «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ» (حرف «لام» و فعل مضارع و نون تأكيد، نشانه‌ى قطعى بودن است).
11.  سوره مومنون، آيه 30 «و ما مسلّماً همگان را آزمايش مى‌كنيم!».
12.  سوره عنكبوت، آيه 2 و 3 «أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُترَْكُواْ أَن يَقُولُواْ ءَامَنَّا وَ هُمْ لَايُفْتَنُونَ × وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُواْ وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ».
13.  مكارم شيرازى، ناصر؛ تفسير نمونه، تهران‌، دارالكتب الإسلامية، 1374 ش، اول، ج‌16، ص205.
14.  بهبودى‌، محمدباقر؛ گزيده كافى‌، تهران‌، مركز انتشارات علمى و فرهنگى‌، 1363 ش‌، اول‌، ج‌1، ص226.
15.  موسوي خميني، روح‌الله؛ شرح چهل حديث، تهران، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، 1385 هـ.ش، سي و ششم، ص246.
16.  قرائتي، محسن؛ تفسير نور، تهران‌، مركز فرهنگى درس هايى از قرآن‌، 1383 ش‌، يازدهم‌، ج‌1، ص196.
17.  سوره مدثر، آيه 31 «إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ... وَ يَزْدَادَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِيمَانًا».
18.  تفسير نمونه، ج‌1، ص527.
19.  سوره آل عمران، آيه 154 «وَلِيَبْتَلىِ‌َ اللَّهُ مَا فىِ صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فىِ قُلُوبِكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمُ بِذَاتِ الصُّدُورِ».
20.  سوره حجرات، آيه3. «أُوْلَئكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبهَُمْ لِلتَّقْوَى‌ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ».
21. سوره اعراف، آيه168. «وَبَلَوْنَاهُم بِالحَْسَنَاتِ وَالسَّيَِّاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ».
22. سوره آل عمران، آيه 179 «حَتىَ‌ يَمِيزَ الخَْبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ».
23.  فلسفي، محمدتقي؛ الحديث، روايات تربيتي، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ج‌3، ص334.
24.  تفسير نمونه، ج‌1، ص528.
25.  سوره توبه، آيه 126. «أَوَلَايَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فىِ كُلّ‌ِ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَينْ‌ِ ثمُ‌َّ لَايَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ».
26.  ترجمه الميزان، ج‌4، ص 124
27.  تفسير نور، ج‌6، ص68.
28.  سوره فرقان، آيه 20 «وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبرُِونَ».
29. حسيني همداني، محمدحسين، انوار درخشان، تهران، كتابفروشي لطفي، 1404 هـ.ق، ج‌3، ص210.
30.  رجوع شود به تفسير نور، ج‌1، ص112 و 171؛ ج2، ص216 و 217 و 175 و 17 و 192؛ ج3، ص99 و 164 و 267 و 258؛ ج4، ص206 و 292؛ ج6، ص447؛ ج7، ص84 و 451 و 414؛ ج8، ص237 و 136؛ ج‌9، ص428؛ ج‌10، ص494.
31.  تفسير نمونه، ج‌24، ص207 و ج‌1، ص534.
32.  ترجمه الميزان، ج‌13، ص333.
33.  شيخ صدوق؛ علل الشرائع، ترجمه سيد محمدجواد ذهنى تهرانى‌، قم‌، انتشارات مؤمنين، ‌1380 ش‌، اول، ج‌1، ص783.
34.  شيخ صدوق؛ خصال، ترجمه سيد احمد فهرى زنجانى‌، تهران‌، انتشارات علميه اسلاميه‌: اول، ج‌1، ص10.
35.  طيب، سيد عبدالحسين‌؛ اطيب البيان في تفسير القرآن، تهران‌، انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، دوم‌، ج‌2، ص258.
36.  ترجمه الميزان، ج‌13، ص333.
37.  ترجمه الميزان، ج‌4، ص54.
38.  تفسير نمونه، ج‌1، ص530.
39.  رحمتي شهرضا، محمد؛ گنجينه معارف، قم، صبح پيروزي، 1385 ه.ش، دوم، ص115.
40.  تفسير نمونه، ج‌1، ص531.
41. هاشمي رفسنجاني، اكبر؛ تفسير راهنما، قم، دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، 1373ه.ش، اول ج5، ص450.
42.  سوره انعام، آيه 165.
43.  طبرسي، فضل بن حسن؛ ترجمه مجمع البيان فى تفسير القرآن‌، مترجمان‌، تهران‌، انتشارات فراهانى‌، 1360 ش، اول، ج2، ص128.
44.  سوره بقره، آيات 155-157.
45. تفسير نمونه، ج19، ص117.
46. عاملي، ابراهيم؛ تفسير عاملي، تهران، انتشارات صدوق، 1360 هـ، ج‌8، ص 558.

• زینب طاهری، امتحان الهی، دانشنامه پژوهه، تاریخ بازیابی: 28 آذر 1391.
• محمدصادق يوسفى مقدم، امتحان، دايرة المعارف قرآن کریم ،ج4،مرکز فرهنگ و معارف قرآن.

4-امداد خداوند

امداد خداوند به مؤمنين و ياري رساندن به آنان در شرايط و حالات مختلف به طور دائمي مي باشد كه چنين امدادي از طرف خداوند قطع نمي گردد، مگر اين که صفت ايمان از افراد جامعه سلب شود كه در چنين حالتي امدادي در كار نخواهد بود.

كلمه "امداد" مصدر باب "افعال" به معنی ياري رساندن و به فرياد رسيدن است، ياري رساندن ممكن است در راه خير باشد يا در راه شر^[1] و در اصطلاح به معناي ياري رساندن به صورت متصل، مداوم و پي‌ درپي مي باشد^[2] بنابراين امداد به ياري كردني اطلاق مي شود كه جنبه دائمي داشته باشد و به صورت مستمر ادامه يابد.^[3]

«فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ ما غَشِيَهُمْ»؛^[5] فرعون با سپاهيانش بدنبال ايشان حركت كردند، آب دريا فرعون و سپاهيانش را پوشاند و غرق كرد.

امداد بيروني مؤمنين

• 1) امداد غيرطبيعي (بوسيله فرشتگان):

يكي از جنگهايي كه در صدر اسلام ميان مسلمانان و كفار اتفاق افتاد جنگ بدر بود كه خداوند در اين باره مي فرمايد: «إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَنْ يَكْفِيَكُمْ أَنْ يُمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُنْزَلِينَ»؛^[6] در آن هنگامي كه تو به مؤمنان مي گفتي: آيا كافي نيست كه پروردگارتان شما را به سه هزار نفر از فرشتگان كه (از آسمان) فرود مي آيند ياري كند؟

صاحب تفسير تبيان از ابن عباس، حسن، قتاده، مالك بن ربيعه و... نقل كرده كه امداد به واسطه ملائكه در روز بدر بود.^[7]

• 2) امداد طبيعي:

خداوند در مورد امداد غيبي به واسطه فرستادن باد و طوفان، مي فرمايد: «..إِذْ جاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً وَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها...»؛^[8] در آن هنگام كه لشكرهايي (عظيم) به سراغ شما آمدند ولي ما باد و طوفان سختي بر آنان فرستاديم و لشكرياني كه آنها را نمي ديديد.

امداد دروني مؤمنين

• 1) ايجاد آرامش روحي:

در مورد جنگ حنين خداوند به مؤمنين متذكر مي شود كه شما را در مراحل مختلف ياري رسانديم با اين كه داراي نيروي زيادي بوديد ولي در عين حال نتوانستيد بر دشمن غلبه كنيد، اما خداوند براي شما آرامش روحي ايجاد نمود: «ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ أَنْزَلَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها...»؛^[9] سپس خداوند آرامش خود را بر پيامبرش و بر مؤمنان نازل كرد و لشكرهايي فرستاد كه شما نمي ديديد.

• 2) ايجاد ترس و وحشت در دل كفار:

«سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ...»؛^[10] بزودي در دلهاي كافران، بخاطر اين كه بدون دليل چيزهايي را براي خدا همتا قرار دادند، رعب و ترس مي افكنيم.

 

• 1) کسب آمادگي لازم براي دفاع:

«وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّاللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ..»؛^[11] هر نيرويي كه در توان داريد، براي مقابله با آنها (دشمنان) آماده سازيد و (همچنين) اسبهاي ورزيده (براي ميدان نبرد) تا به وسيله آن دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد.

كلمه "قوة" به معناي هر چيزي است كه با وجودش كار معيني از كارها ممكن مي‌گردد، قوه در جنگ به معناي هر چيزي است كه جنگ و دفاع با آن امكان پذير است، از قبيل انواع اسلحه و مردان جنگي با تجربه و داراي سوابق جنگي و تشكيلات نظامي.^[12]

• 2) اطاعت از خدا و رسول و پرهيز از اختلاف:

«وَأَطِيعُوااللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَلا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ...»؛^[13] و (فرمان) خدا و پيامبرش را اطاعت نماييد و نزاع (و كشمكش) نكنيد تا سست نشويد و قدرت شما از ميان نرود.

• 3) صبر و تقوا:

«بَلى‌ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ يَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمينَ»؛^[14] آري، اگر استقامت و تقوا پيشه كنيد و دشمن به همين زودي به سراغ شما بيايد، خداوند شما را به پنج هزار نفر از فرشتگان كه نشانه‌هايي با خود دارند، مدد خواهد داد!

1. دهخدا، علي اكبر؛ لغت نامه دهخدا؛ تهران؛ انتشارات دانشگاه تهران؛ س1345، ج8، ص173.
2. داور، پناه ابوالفضل؛ ‌انوارالعرفان في تفسير القرآن‌؛ تهران: انتشارات صدر، س1375ش، چ اول‌، ج‌6، ص444.
3.  طبرسي، فضل بن حسن؛ تفسير جوامع الجامع؛ ترجمه مترجمان، مشهد: بنياد پژوهشهاي اسلامي آستان قدس رضوي‌، س1377 ش، چ دوم‌، ج‌2، ص438.
4. سوره طه، آيه77.
5. سوره طه، آيه 78.
6. سوره آل عمران، آيه 124.
7. طوسي، محمد بن حسن؛ التبيان فى تفسيرالقرآن‌؛ تحقيق احمد قصير عاملي؛ بيروت‌، دار احياء التراث العربي، بي سا، بي چا، ج‌2، ص579.
8. سوره احزاب، آيه 9.
9.  سوره توبه، آيه 26.
10.  سوره آل عمران، آيه 151.
11. سوره انفال، آيه 60.
12. علامه طباطبايی؛ ترجمه الميزان، ترجمه موسوي همداني، محمدباقر؛ قم: جامعه مدرسين، چ پنجم، بيتا، ج9، ص150.
13. سوره انفال، آيه46.
14.  سوره آل عمران، آيه 125.

• روح الله رضواني، سنت اجتماعي امداد مؤمنين، دانشنامه پژوهه،بازیابی: 21 دی ماه 1392.
•  

 

5-املا

«املاء» از «ملأ» گرفته شده و به معنای «اطالة مدت» و «ملی» به معنای «زمان طویل» و «ملاء» به معنی «دهر» است. «اطاله» عبارت اخری «مهلت دادن» می باشد.^[1]

املا در اصطلاح عبارت از عجله نکردن در نزول عذاب است. سنت الهى در برابر طغيان و عصيان بشر بر مهلت دادن و تعجيل در عقوبت نکردن است زيرا اگر عجله در عقوبت کند همه هلاک و نابود مى‌شوند و کسى باقى نمى‌ماند چون غير از معصوم کسى نيست که گناه نکند خداى تعالى مى‌فرمايد: «وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ»؛ اگر کيفر دهد خداى تعالى مردم را بخاطر ظلم و گناه آن‌ها هيچ جنبده‌اى ديگر نمى‌ماند.

به همین خاطر است که خداوند مهلت مى‌دهد تا بندگان بوسيله توبه و انابه، گذشته خود را اصلاح کنند و اين مهلت دادن به سود مومنان است چنانچه براى کافران و اهل طغيان که بر گناهان خود اصرار مى‌کنند به زيانشان تمام مى‌شود و اين مهلت مکر و کيد الهى براى آن‌ها است.

یکی از سنن الهی و یکی از مصادیق کیفرهای معنوی، کیفر«املا و استدراج» است که در دنیا شامل حال مترفین و گناهکاران شده و به ظاهر برای آنان نعمت تلقی می شود، اما در باطن و حقیقت، نوعی عذاب است. قرآن کریم می فرماید:

«وَالّذینَ کذّبُوا بِایاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیثُ لایعْلَمُونَ * وَ أُمْلی لَهُمْ إِنّ کیدی مَتینٌ».^[2]؛ و آنها که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج از جایی که نمی دانند. گرفتار مجازاتشان خواهیم کرد و به آنها مهلت می دهیم؛ همانا طرح و نقشة من قوی (و حساب شده) است.

مهلت دادن کفار و فجار و طول عمر کافران و گناهکاران و رسيدن به آرزوهاى خود هر چند به حسب ظاهر خوب و موجب خوشى اوست و خود را کامياب مى‌بينيد ولى در حقيقت يک نوع قهر و انتقام الهى است که از آن به مکر تعبير مى‌شود زيرا که اين طول عمر و موفقيت و رسيدن به آرزو؛ در حقيقت شر بوده و به ضرر او تمام خواهد شد چون موجب زيادى عذابش مى‌شود.

از حضرت امام رضا عليه السلام روايت شده است: "والله ما عذب الله بشى اشد من الاملاء". قسم به خداوند که عذاب نفرمود ايشان را به چيزى که از املاء، سخت تر باشد. (منظور از «املاء» مهلتى است كه گاهى خداوند طبق مصالحى به ستمگران و جباران مى دهد.)

با توجه به آیة شریفة: «وَلایحْسَبَنّ الّذینَ کفَرُوا أنّما نُمْلی لَهُمْ خَیرٌ ِلأنْفُسِهِمْ إِنّما نُمْلی لَهُمْ لِیزْدادُوا إِثْمًا وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ»^[3]؛ آنها که کافر شدند، تصور نکنند اگر به آنها مهلت می دهیم به سودشان است. ما به آنان مهلت می دهیم فقط برای این که بر گناهان خود بیفزایند و برای آنها عذاب خوار کننده ای است.

هدف از مهلت دادن به کافران از نظر قرآن این است که این افراد غیرقابل اصلاح هستند که در گناه و عصیان غرق شده و طغیان و نافرمانی را به مرحلة نهایی رسانده اند. خداوند نیز طبق سنت آفرینش و اصل آزادی و اراده و اختیار، آنها را به حال خود وامی گذارد تا به آخرین مرحلة سقوط برسند و پشتشان از بار گناه سنگین شود و استحقاق حداکثر مجازات را پیدا کنند.

1. پرش به بالا↑ قاموس قرآن، ج6، ص290.
2. پرش به بالا↑ سوره اعراف: 182 و 183.
3. پرش به بالا↑ سوره آل عمران(3): 178.

 

• املاء، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی، بازیابی: 17 فروردین 1393.
• یعقوب جعفری مراغی، تفسیر کوثر، جلد دوم.
• محبوبه جوکار، سنت های الهی در پاداش ها و کیفرهای دنیوی (قسمت سوم و پایانی)، نامه جامعه، شماره 103، فروردین و اردیبهشت 1392.

             https://wiki.ahlolbait.com

 

 

 

بسم الله

 

سنة الله

 

1. الغفران

إن مغفرة الله هي إحدى صفات عمل الله التي تشمل جميع العبيد. وتنبع هذه الصفة إلى الله من كونه غفورًا جدًا ورحيمًا وسترى ذنوب عباده وشرورهم. يذكر القرآن الكريم الله بصفات مثل الغفير [1] والغفار [2] وغفور [3] ؛ لأنه في الدنيا والآخرة يغفر الله ذنوب البشر وأخطائهم حسب الظروف ولا يخبر أحداً عنها ولا يشوه سمعة العاصي.

أسباب وشروط المغفرة

 

 

الأصالة في نظام الوجود هي مع خلاص الإنسان وسعادته. لذلك ، فإن مغفرة الله تسبق دائمًا غضبه وغضبه.

إن مغفرة الإنسان هي أحد أدلة سلطان الله على عقابه. [4] إن غفران الله ، مثل أي رحمة أخرى ، نظامي ويحتاج إلى سبب. ومن أسباب الاستغفار التوبة [5] والشفاعة [6] ومحل التوبة هو العالم والآخرة موضع الشفاعة.

طبعا الشفاعة لا تقبل عند المشركين والكفار. [7] لذلك يجب على المشركين والكفار أن يتوبوا في هذا العالم لكي يغفر الله لهم. إذا لم ينجح الخطاة الآخرون في التوبة في الدنيا ، فقد يغفر لهم الشفاعة في الآخرة.

 

شمول الغفران

 

 

إن مغفرة الله منتشرة ، وحتى لو تاب المشركون فسيقبلها الله. [8]

كما أن بعض الآيات القرآنية تعتبر الوصول إلى مرتبة القرب من الله والاستمتاع بنعم الجنة الكثيرة رهناً بمغفرة الله. [9] وبالتالي فإن نطاق مغفرة الله يشمل حتى الشيوخ المعصومين (عليهم السلام). ؛ ومع ذلك ، فإن مسامحتهم تعني الاقتراب من الله تعالى. يحتاج كل إنسان إلى الغفران الإلهي. لأنه لا يستطيع أن يشكر كل النعم من الله - كما يشاء -.

يغطي الله هذا النقص - الضروري للطبيعة البشرية - بمغفرته. [10] يشجع القرآن الإنسان على الإسراع في استغفار الله ، وإذا ارتكب عملاً قبيحًا أو أخطأ في نفسه فعليه أن يذكر الله ويستغفر. لأن لا أحد يغفر خطايا البشر إلا الله. [11] تعتبر روايات الشيعة أن مغفرة الله منتشرة لدرجة أن الكافرين والمشركين فقط هم من سيبقون في النار حسبهم.

الله يغفر للآخرين بعد فترة من العذاب ويقودهم إلى الجنة. [12]

هامش

1. سوره غافر 3 /

2. سوره طه 83 /

3. سوره نور / 22

4. العدل الإلهي / 274

5. سورة الشورى / 25

6. سوره سجده / 4

7. المواد القديمة ، 53 ؛ بهارالانوار 8/58

8. سوره زمر // 53

9. سوره تحريم / 8

10. مدخل إلى العلوم الإسلامية ، 8/178

11. سوره آل عمران / 135-133).

12- التوحيد 294. ميزان الحكمة 1/475

 

 

2. الاستخراج

 

ويؤخذ الاستخراج ، الذي يعرف بالتقليد الإلهي عند أهل العلم ، من الآية: وأولئك الذين ينكرون آياتنا ، سنعاقبهم تدريجياً من حيث لا يعرفون.

 

معنى الاستخراج

 

 

كما قال العلماء [1] ، فإن للاستخراج معنيين ، أحدهما أن يأخذ الشيء تدريجيًا ، لأن أصل هذه المادة مأخوذ من الدرجة التي تعني "الدرج" ، كما يصعد الإنسان وينزل من الطوابق السفلية. من مبنى. وعلى العكس من ذلك ، فإنه يستخدم السلالم. وأيضًا ، عندما يتم اكتشاف شيء ما وإمساكه تدريجيًا ، خطوة بخطوة ، يسمى هذا الإجراء الاستخراج. معنى آخر هو "الالتفاف" ، تمامًا كما يلفون اللفافة.

يقول العلامة الشعراني: الاستخراج أن يأخذ شيئًا فشيئًا ويقربه. [2]

 

الاستخراج في القرآن

 

 

ورد استخراج هذه الكلمة في حالتين من القرآن الكريم. أحدهما في الآية 182 من سورة عارف والآخر في الآية 44 من سورة القلم ، وكلاهما عن منكري الآيات الإلهية ، ولكن الهداية الإلهية ، والراحة ، والسخرية ، وإطالة العمر ، وما إلى ذلك ، على أنها "استخراج". "، ورد ذكرها مرات عديدة في آيات القرآن.

الآية 182 من سورة عرف

وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَيَعْلَمُونَ »؛ وأولئك الذين ينكرون آياتنا ، سنعاقبهم تدريجياً من حيث لا يعرفون.

 

تفسير العلامة الطباطبائي:

تعني كلمة "استخراج" أن يسعى المرء إلى الصعود والنهوض أو السقوط التدريجي من مكان أو شيء ، أو في الاقتراب منه ، وفي هذه الآية ، يشير تناسق الموقف إلى أن الاستخراج يعني الاقتراب من الموت ، سواء في هذا العالم أو في الآخرة

وأنه حصر تسليم المجرمين بطريقة لا يفهمونها هم أنفسهم ، حتى يفهموا أن هذا النهج ليس بديهيًا ، ولكنه في نفس الوقت يتم إخفاؤه عن مظاهر الحياة المادية ، ونتيجة لذلك فهم دائمًا تقترب من الهلاك بإفراط في الذنب. لذلك يمكن القول إن الاستخراج هو تجديد نعمة بعد نعمة أخرى ، حتى أنه من خلال التمتع بتلك النعم ، يجعلهم غير مدركين للانتباه لأعمالهم. [3]

 

تفسير العلامة الشعراني

ومن الآثار المترتبة على ذلك إنكار الحق في القسوة ؛ من كان له رأي سيء في الآيات الإلهية ولا ينظر إلى كتب وأقوال رجال الدين يحرم من سعادة المعرفة ويزداد قسوته وجهله تدريجياً ويقوى. لقد رأينا واختبرنا الكثير ، حتى طالبان من علماء الدين ، الذين لا يقرؤون كتب كبار العلماء ويشككون في أسلافهم الصالحين وأبحاثهم ، لا يصبحون علماء. بل إن شرط تقدم الريبة الحسنة في علوم العالم هو جماعة ليس لديها نية حسنة في علم الفلك وأساتذته ولا تنظر إليهم بتمعن. ومن يظن أن القرآن والحديث هما لا تختلط بالمصطلح العلمي المعقد فلا تعرف الكتاب العلمي تجهل أسرار علوم الآخرة وأسرار آفات الناس. [4]

 

الاستخراج في الروايات

 

ونُقل عن الإمام الحسين (ع) قوله:

وقد نقل عن الإمام الصادق (ع) في تفسير الآية السابقة قوله:

D: "العبد هو الذي يخطئ.

تشير هذه الآية إلى العبد الخاطئ الذي ، بعد ارتكاب الخطيئة ، يباركه الله به ، لكنه يحسب البركة على حسابه الخاص ويتجاهل الاستغفار عن خطيئته.

هامش

 

1 - حسن مصطفوي. البحث في كلام القرآن الكريم ، طهران ، شركة ترجمة الكتب والنشر ، 1981 م ، المجلد 3 ، ص 190. راغب اصفهاني حسين بن محمد. المفردات في غريب القرآن ، صفوان عدنان الداودي ، دمشق ، بيروت ، دار العلم الدار الشامية ، 1412 هـ ، أول ، ص: 310. ابن منظور ، محمد بن مكرم. اللغة العربية ، بيروت ، دار الصدر ، 1414 هـ ، ج 2 ، ص 266.

2. شعر ، أبو الحسن ، توبي نثر ، ص 254

3 - علامة طباطبائي ، محمد حسين. الميزان ، مترجم: موسوي همداني سيد محمد باقر ، قم ، مكتب المطبوعات الإسلامية لجمعية معلمي حوزة قم ، 1995 ، 5 ، المجلد 8 ، ص 453.

4. شعر ، أبو الحسن ، توبي نثر ، ص 254

5 - قريشي ، سيد علي أكبر. قاموس القرآن ، طهران ، المكتبة الإسلامية ، 1371 ، سادساً ، ج 2 ، ص: 335.

6 - كليني ، محمد بن يعقوب. مبادئ كافية ، المترجم: آية الله محمد باقر كوه قمرهاي ، طهران ، Aswa ، 1996 ، 3 ، المجلد 5 ، ص 556 ، H3.

 

مراجع

• حسين خوشباخت ، استخراج ، موسوعة بحثية ، تم الاسترجاع: 30 مايو 2012.

• نثر طوبا ، العلامة أبو الحسن الشعراني ، مكتبة إسلامية.

 

 

3- الاختبار الالهي

 

 

التجربة والبلاء من التقاليد الإلهية لنمو الإنسان وتميزه. يكشف الاختبار الإلهي حقيقة الإيمان البشري وهو معيار الثواب والعقاب البشريين. بالإضافة إلى ذلك ، فإن الانتصار في الاختبار الإلهي سوف يفيد الإنسان من الرحمة الإلهية اللامحدودة والتسامح ويزيد من إيمانه وتعليمه الذاتي.

امتحان المفردات

 

وقد استعمل هذا الموضوع في الألفاظ مع كلمات الاختبار والبلاء والفحص والفتنة. امتحان من الجذر (موهن) ؛ ذوبان الفضة وغيرها وتنظيفها من التلوث [1] وعدوى الجذور (نعم) ؛ أن تصبح عجوزًا [2] يجب فحصها ؛ والتطهير شيء من العيب فيه [3] وكلمة "الفتنة" تعني بالأساس إلقاء الذهب في أتون النار لتمييز الطهارة عن النجاسة. [4]

في مصطلح الامتحان الاختبار وكشف الحقيقة شيء [5] ويقال أن الامتحان أصابه لأنه يبدو أن الممتحن قد فات من تعدد الامتحان. في الشر. [7] هنا معنى الفحص. يغري الإنسان بمهام صعبة لفصل الخير عنها. [8] وتعني كلمة الفتنة أيضًا أي عمل يتم من أجل اختبار الحاضر. [9]

تقليد الامتحان

 

الاختبار هو تقليد إلهي دائم وأبدي ، تم اختباره من قبل الله. [11] يتم اختبار العالم كله ، وأرض الاختبار ، وجميع الناس ، حتى الأنبياء ، وهو تقليد تم ممارسته في جميع الأمم السابقة.

"هل اعتقد الناس أنه بمجرد أن قالوا ، 'نحن نعتقد' ، سيتركون وحدهم ولن يتم اختبارهم؟" اختبرنا من قبلهم (ونختبرهم أيضًا) ، ويجب أن تتحقق معرفة الله لمن يقول الحق ومن يكذب ". [12]

في موقف الادعاء بأنه يمكن لأي شخص أن يقدم نفسه على أنه المؤمن الأعلى ، وأعلى مجاهد ، والأكثر تفانيًا ، فهل يجب توضيح وزن هذه الإدعاءات وثمنها وقيمتها من خلال الاختبار؟ الأنبياء أشد من غيرهم. وبعد ذلك امتحان أولياء أمورهم ثم رتب المؤمنين. وكلما اقترب الخط من الموصيين والأنبياء ، كلما كان الاختبار أكثر صعوبة. [14] مايو. [15]

امتحان الفلسفة والحكمة

 

من المواضيع التي ورد ذكرها كثيراً في الآيات القرآنية وقد أثيرت هذه المسألة حوالي عشرين مرة [16] وجعل العبيد على علم بها. موضوع الاختبار هو أنه حتى الغرض من الخلق هو اختبار الإنسان.

هذا ليس اختبارًا إلهيًا لاكتشاف أي شيء عن الله. لأن الله لا يخفي عنه شيئًا ينكشف بالتجربة. لحكمة الامتحان نذكر الآتي:

1. زيادة الإيمان وظهور اليقين: "لم نحدد عدد (أمناء جهنم) إلا لامتحان الكفار ، حتى يجد أهل الكتاب (اليهود والنصارى) اليقين ويزيدون إيمانهم". المؤمنين ". [17]

فبحسب هذه الآية فإن الاختبار الإلهي بذكر عدد أولياء النار زاد من إيمان المؤمنين وظهور اليقين على لسان رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم. جزء من أهل الكتاب.

1. التدريب: هذا قانون عام وتقليد دائم من الله ، يختبر تطوير المواهب الكامنة (وتثمرها) وتنشئة خدمهم ؛ تمامًا كما يذوب الفولاذ في الفرن للحصول على قوة أكبر ليتم صهرها ، كذلك يُربى الإنسان في الفرن لتحمل الشدائد. [18]

2. تنقية القلوب: "(الاختبارات) أن يختبر الله ما يخفي في قلوبكم ويطهر ما في قلوبكم (من الإيمان)." [19]

3. التقوى: "امتحن الله قلوبهم للتقوى الطاهرة" [20].

4. التوبة والعودة إلى الله: "ونحن جربناهم بالخير والشر ليعودوا" [21].

5. فصل الرتب الصالحة عنهم: "لم يكن أن الله ترك المؤمنين كما أنتم إلا إذا فرّق النجس عن الطاهر". من هو نيكو كارتر. [23]

6. ازدهار المواهب: لولا الاختبار الإلهي لما ازدهرت المواهب ولما كانت شجرة الوجود البشري تؤتي ثمارها ونتائجها.

7. ظهور الفعل: أمير المؤمنين علي (ع) له تعريف جميل لفلسفة الامتحانات الإلهية:

 

دد. "[24]

8. الدرس: "ألا يرون أنه يتم فحصهم مرة أو مرتين في السنة ؟! إنهم لا يتوبون ولا يذكرونهم! "[25] ولا يتعلمون الدرس.

9. استكمال السكان [26] والوصول إلى أعلى المستويات: من آثار اختبار البشر في هذا العالم أن تصل فئة من المؤمنين إلى أعلى درجات الإيمان والفضيلة نتيجة أداء واجباتهم والصبر في الحياة. مواجهة الشدائد.

10 - تحديد الادعاءات [27]

11. زيادة روح الصبر: "وجعلنا منكم وسيلة اختبار ، فهل أنت صبور (وقادر على اجتياز الامتحان)". [28]

12. زيادة روح الرضا.

13. زيادة روح الامتنان

ومن آثار الفتن أن يثابر فريق على شكر الله على نعمه وأداء واجباتهم ، ولا يكفر نعمة أبدًا ، ولا يفوت فرصة. يريد خيرا لهم ، لن يوقف أحد نعمته.

أنواع الامتحانات

 

اختبار البشر هو تقليد إلهي محدد ، لكن أدواته مختلفة: البركات ، الخير والشر ، مجيء الأنبياء ، الحياة ، الموت والحياة ، مظاهر حياة العالم ، الوفاء بالالتزامات ، تفسير الأحلام ، الناس أنفسهم ، الحرب والجهاد ، الأحداث المريرة ، الأحداث الحلوة ، الخلافات الاجتماعية ، الميول البشرية ، تشابه القرآن ، التقاعس ، دفع الزكاة ، سماع الإذلال والسخرية والاضطهاد للعدو ، مجيء القانون الجديد. ، مسألة المعدة والأكل ، الصوم ، الحرية ، المعرفة [30] ، الأولاد والممتلكات ، الشر ، [31] هوس الشيطان ، [32] الغيبة ، [33] إعطاء المال [34] الخوف ، قلة الثمار ، [35] ] الزينة [36] ، إلخ. درب الله المؤمنين أو فرض عليهم مشقة ، فيحاول أن يخلق قلوبهم بالتقوى بهذا الامتحان الإلهي.

نتيجة هذا الاعتبار للتقوى أن الإنسان يحترم رسول أكرم سلاي الله ، وعندما يتكلم باسمه ينزل صوته: "إن الإيد علي اسلور اسولوك العول العوان های لللە الله للتربوي. / 49،3)

الفرق بين الاختبار الإلهي والاختبار البشري

 

من الفروق بين الاختبار الإلهي والاختبارات المعتادة فينا نحن البشر أننا غالبًا ما نجهل الحالة الداخلية للأشياء ونريد أن نوضح ونكشف حالة ذلك الكائن المجهول لنا ، ولكن من هناك الجهل هو لا يمكن تصوره في الله سبحانه وتعالى لأنه يمتلك مفاتيح الغيب ، لذا فإن امتحانه ليس من الخدم لاكتشاف المجهول ، ولكن التعليم الإلهي العام تجاه البشر هو الذي يدعوه إلى حسن الخاتمة والسعادة الأبدية.

من وجهة النظر هذه ، إنه اختبار يحدد حالة كل إنسان لنفسه من أجل معرفة المنزل الذي ينتمي إليه ؛ وهل له أجر أم نسر؟ [37]

كيفية التعامل مع الامتحان

 

يظهر الإنسان سلوكيات مختلفة في التعامل مع الاختبارات الإلهية. البعض يجتاز الاختبارات والبعض الآخر مرفوض. على سبيل المثال ، قضية "الخوف" التي تظهر ، تفقد مجموعة ما نفسها وتتجاهل عبء المسؤولية حتى لا تتعرض لأدنى حد من الأذى ، لكن مجموعة أخرى تستعد لأي تضحية ضد أسباب الخوف والمزيد من الثقة. ليس كل الناس متماثلين في مواجهة المشكلات الأخرى وعوامل الاختبار الأخرى ، مثل الجوع والخسائر المالية والبشرية.

لذلك ، فإن الصبر والرضا عن المصير الإلهي ، وإن كان صعبًا ، هو أفضل طريقة للتعامل مع الاختبارات الإلهية. عندما يمدح الرجل ربه بتجربة وينعم عليه يقول: ربي كرمني ، ولما قلص رزقه قال: أذلني!

طريقة الفوز بالامتحان

 

يطرح سؤال آخر هنا ، وهو أنه بينما يشارك جميع البشر في اختبار إلهي واسع. ما هو السبيل للنجاح في هذه التجارب؟

1. الخطوة الأولى والأكثر أهمية للنصر هي الصبر والمثابرة.

2. التنبه لمرور احداث هذا العالم ومشقاته ومشاكله ، وان هذا العالم ما هو الا ممر. وهو عامل آخر للنصر. [39]

3. الاعتماد على قوة الإيمان والنعمة الإلهية عامل مهم آخر.

4. إن الاهتمام بتاريخ القدماء وفحص مكانتهم في مواجهة التجارب الإلهية هو أمر فعال للغاية في إعداد النفس البشرية لاختبارات الله. في الأساس ، إذا شعر الشخص بالوحدة في القضايا التي تأتي إليه ، فإن قوته في المقاومة ستنخفض ، لكن الانتباه إلى حقيقة أن هذه المشاكل المرهقة والتجارب الإلهية الشديدة كانت موجودة للجميع عبر التاريخ سيزيد من قوة تحمل الإنسان.

5. إن الانتباه إلى أن كل هذه الأحداث تجري أمام الله وهو مدرك لكل شيء هو عامل استقرار آخر. [40]

آثار نجاح الامتحان

 

1. الغفران [41] "إمتحنك بما أعطاك فربك سريع القصاص وغفور ورحيم". (يُسرع في عقاب من يخرج من المحنة الخاطئة ويرفق بالصالحين) [42].

2. السلام على الله

3 - الرحمة والإرشاد [43] .. هؤلاء هم الذين أدرجت لهم الله نعمة ورحمة ، وهم المهتدون! "[44]

4. السمعة [45]

الرسوب في الامتحان

 

اختبار الإنسان يعني إظهار قدرته وتحمله في المشقة والسعادة التي ستظهر في مواجهة الثروة والمكانة والصحة وتوفير الشهوات أو الذل والفقر والمرض والبؤس؟ لو كان معتدلاً ومتواضعًا وفضيلًا وصبورًا ، لكان قد تم اختباره ، وكانت نتيجة فحصه جيدة. 46]

 

إنه نوع من الاختبار والأبطال معروفون عندما يفشلون.

هامش

 

1 - معلوف ، لويس. فرهنج المنجد (عربي ، فارسي) ، ترجمة محمد بندر ريجي ، الفصل السادس ، طهران: منشورات إيران ، 2007 ، المجلد 2 ، ص 1907.

2 - راغب أصفهاني ، حسين بن محمد. ترجمة وبحث محتويات الكلمات القرآنية ، خسروي حسيني سيد غلام رضا ، طهران ، منشورات مرتضوي ، 1996 ، 2 ، المجلد 1 ، ص 310.

3 - الطريحي الشيخ فخر الدين. مجمع البحرين قم معهد البعث 1414 هـ ج 4 ص 184.

4. المرجع نفسه ، المجلد 6 ، ص 291.

5 - حسيني دشتي ، مصطفى. المعارف والمعارف (الموسوعة الإسلامية الشاملة) ، طهران ، معهد أرايه الثقافي ، 3 ، 2000 ، المجلد الأول ، ص 85.

6. قرشى سيد على اكبر؛ - قاموس القرآن ، طهران ، المكتبة الإسلامية ، 1992 ، السادس ، المجلد الأول ، ص 230.

7. مصطفوى ، حسن‌؛ بحث في كلام القرآن الكريم ، طهران ، شركة الترجمة والنشر ، 1981 ، المجلد الأول ، ص 336.

8 - الشيخ كليني. مبادئ كافية ، الحاج السيد جواد مصطفوي ، طهران ، مكتبة الفقه الإسلامي ، المجلد الأول ، المجلد الثاني ، ص 194.

9 - طبطبائي ، محمد حسين. ترجمة تفسير الميزانه ، موسوي همداني سيد محمد باقر ، قم ، مكتب المطبوعات الإسلامية لجمعية معلمي حوزة قم ، 1995 ، المجلد 5 ، المجلد 2 ، الصفحة 89

10. "يا أيها الذين آمنوا بآثامكم".

11. سورة المؤمنون الآية 30 "ولحسن الحظ سنمتحن الجميع!"

.

13 - مكارم شيرازي ، ناصر. تفسير نومونه ، طهران ، المكتبة الإسلامية ، 1374 ، المجلد الأول ، المجلد 16 ، ص 205.

14 - بهبودية ، محمد باقر. مقهى مختار ، طهران ، مركز النشر العلمي والثقافي ، 1984 ، المجلد الأول ، المجلد الأول ، ص 226.

15 - موسوي الخميني ، روح الله. شرح الأربعين حديثاً ، طهران ، معهد تنظيم ونشر أعمال الإمام الخميني ، 2006 ، 36 ، ص 246.

16 - قراتي - محسن. تفسير نور ، طهران ، المركز الثقافي لدروس القرآن ، 2004 ، الحادي عشر ، المجلد الأول ، ص 196.

17. سورة المدثر آية 31: "إلا الذين كفروا لمن كفروا ...

18. عينة تفسير ، المجلد 1 ، ص 527.

19. سورة العمران الآية 154

20. سورة الحجرات الآية 3. "أولئك الذين امتحنهم الله تمتلئ قلوبهم بالعفو عنهم ، وسيُكافأون بأجر عظيم".

21- سورة الأعراف الآية 168. وَبَلَوْنَاهُم بِالحَسَنَاتِ وَالسَّيَّاتِ لَعَلَّهُم يَرْجِعُونَ.

22 - سورة العمران الآية 179:

23. الفيلسوف محمد تقي. حديث ، روايات تربوية ، دار نشر الثقافة الإسلامية ، ج 3 ، ص 334.

24. عينة تفسير ، المجلد 1 ، ص 528.

25. سورة التوبة الآية 126.

26. ترجمة الميزان ج 4 ص 124

27. تفسير نور ج 6 ص 68.

28 - سورة الفرقان الآية 20:

29. حسيني همداني ، محمد حسين ، أنور درخشان ، طهران ، مكتبة لطفي ، 1404 هـ ، المجلد 3 ، ص 210.

30. انظر تفسير نور ، المجلد 1 ، ص 112 و 171 ؛ ج 2 ، ص 216 ، 217 ، 175 ، 17 و 192 ؛ ج 3 ، ص 99 و 164 و 267 و 258 ؛ 4 ، ص 206 و 292 ؛ ج 6 ، ص 447 ؛ ج 7 ، ص 84 و 451 و 414 ؛ 8 ، ص 237 و 136 ؛ المجلد. 9 ، ص .428 ؛ المجلد. 10 ، ص .494.

31. نموذج التفسير ، المجلد 24 ، ص 207 والمجلد 1 ، ص 534.

32. ترجمة الميزان ج 13 ص 333.

33 - الشيخ صدوق. أسباب الشريعة ، ترجمة السيد محمد جواد عقلياً طهران ، قم ، منشورات مؤمنين ، 1380 هـ ، أول ، ج 1 ، ص 783.

34 - الشيخ صدوق. خاص ، ترجمة السيد أحمد فهري زنجاني ، طهران ، المنشورات اللاهوتية الإسلامية: أولاً ، المجلد الأول ، الصفحة 10.

35 - الطيب ، سيد عبد الحسين. أتيب البيان في تفسير القرآن ، طهران ، المطبوعات الإسلامية ، 1999 ، العدد ، المجلد الثاني ، ص 258.

36. ترجمة الميزان ج 13 ص 333.

37. ترجمة الميزان ج 4 ص 54.

38. عينة تفسير ، المجلد 1 ، ص 530.

39 - رحمتي شهرزة محمد ؛ كنز المعرفة ، قم ، صباح النصر ، 2006 ، 2 ، ص 115.

40. عينة تفسير ، المجلد 1 ، ص 531.

41 - هاشمي رفسنجاني ، أكبر ؛ تفسير رهن نامه ، قم ، مكتب الدعاية الإسلامية ، مدرسة قم ، 1373 هـ ، المجلد الأول 5 ، ص 450.

42. سورة الأنعام الآية 165.

43. الطبرسي ، فضل بن حسن. ترجمة مجموعة الأقوال في تفسير القرآن ، المترجمون ، طهران ، منشورات الفراهاني ، 1981 ، المجلد الأول ، المجلد الثاني ، ص 128.

44. سورة البقرة الآيات 155-157.

45. عينة تفسير ، المجلد 19 ، ص 117.

46. ​​عاملي ، ابراهيم. تفسير عاملي ، طهران ، منشورات سادوغ ، 1981 ، المجلد 8 ، ص 558.

47 - المدرسى ، محمد تقي. تفسير هدايت ، مترجم ، مشهد ، مؤسسة أستان القدس الرضوي للبحوث الإسلامية ، 1998 ، المجلد 1 ، المجلد 1 ، ص 630. المصادر

• زينب طاهري ، الامتحان الالهي ، موسوعة أبحاث ، استرجاع: 19 ديسمبر 2012.

• محمد صادق يوسفي مقدم ، امتحان ، موسوعة القرآن الكريم ، المجلد الرابع ، مركز الثقافة والتعليم القرآني.

4- بعون الله

إن عون الله للمؤمنين ومساعدتهم في المواقف والمواقف المختلفة أمر دائم حتى لا يقطع الله هذه العون ، إلا إذا انتزعت صفة الإيمان من أهل المجتمع التي لن تكون هناك عون في مثل هذه الحالة.

كلمة "إغاثة" هي مصدر فصل "الإجراءات" وتعني المساعدة والتواصل ، وقد تكون المساعدة في طريق الخير أو في طريق الشر [1] وفي المصطلح تعني المساعدة في اتصال ، بطريقة مستمرة ومستمرة. [2] لذلك ، يشير الارتياح إلى المساعدة التي لها جانب دائم وتستمر باستمرار. [3]

مناقشة تاريخية للإغاثة

المؤمنون

 

 

أشار القرآن الكريم إلى الإدراك التاريخي لتقليد إغاثة تقليد المؤمنين: "Al Ahenina، Mosesie أن الرابي بارب بند الفا للطافا لاخفا فران خالطافی" ؛ [4] أرسلنا إلى موسى الوحي بأن ليل عبيدي (من مصر) خذوا معك وافتح لهم طريقًا جافًا في البحر ، حتى لا تخافوا من مطاردتك (من قبل الفراعنة) أو الغرق في البحر!

فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْن بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ ؛؛

أنواع الارتياح للمؤمنين من منظور القرآن

 

راحة خارج المؤمنين

• 1) راحة غير طبيعية (بواسطة الملائكة):

من الحروب التي حدثت في رأس الإسلام بين المسلمين والمسلمين هي الحرب التي سيقولها الله: "Treefrow Lelminin ، واحدة من أنومكم برادم برادكم بامل الملا ملال المائية الرئيسية" ؛ [6] عند ذلك عندما تذهب للمؤمنين قلتم: ألا يكفيكم ربك أن ينزل من السماء بثلاثة آلاف ملائكة؟

وقد روى صاحب التفسير طفيان عن ابن عباس وحسن وقتادة وملك بن ربيعة ونحو ذلك أن الملائكة كانت تنفخ يوم بدر. [7]

• 2) الإغاثة الطبيعية:

وأما الغيب في النجدة بالرياح والعواصف ، فيقول الله تعالى: "أرسلنا عليهم رياح شديدة وعواصف وجيوش لم تروا.

العون الداخلي للمؤمنين

• 1) خلق راحة البال:

فيما يتعلق بمعركة حنين ، يذكر الله المؤمنين أننا ساعدناك في مراحل مختلفة ، رغم أن لديك الكثير من القوة ، ولكن في نفس الوقت لم تستطع هزيمة العدو ، لكن الله خلق لك راحة البال: رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها ... »؛ [9]

• 2) بث الخوف والذعر في نفوس الكفار:

"لمن كفروا قلوب الذين كفروا بقلوب الذين كفروا بالله ..." [10]

 

شروط مساعدة المؤمنين

 

• 1) اكتساب الاستعدادات اللازمة للدفاع:

«وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبتِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّاللَّهِ (وعيد) تخشى عدو الله وعدوك معها.

كلمة "قوة" تعني أي شيء يمكن بواسطته القيام بمهمة معينة. القوة في الحرب تعني أي شيء يمكن باستخدامه الحرب والدفاع ، مثل جميع أنواع الأسلحة ورجال الحرب ذوي الخبرة وسجلات الحرب. والمنظمات العسكرية. [12]

2) طاعة الله والنبي وتجنب الخلافات:

"وأطيعوا الله ورسوله ، ولا تخاصموا ولا تخاصموا ولا تخاصموا رسولكم ..." [13].

• 3) الصبر والتقوى:

"Bloody إن روده و فوانم مندامي الامدكم بانمام مسلمم مد ملال الم الم الم المعمین" ؛ [14] إذا كانت لديك قدرة على التحمل والتقوى ، وسيأتي إليك العدو قريبًا ، يعطيك الله خمسة آلاف ملائكة. إذا ظهرت عليهم الأعراض ، سوف يساعد!

هامش

1. دهخدا ، علی اكبر؛ قاموس دهخودة طهران ؛ مطبعة جامعة طهران ؛ س 1345 ، ج 8 ، ص 173.

2. الحكم باناه أبو الفضل. وار انوارال عرفان في تفسير القرآن؛ طهران: منشورات الصدر ، ص 1375 ، المجلد 1 ، المجلد 6 ، ص 444.

3 - الطبرسي ، فضل بن حسن. تفسير المجتمعات الشاملة. المترجمون ، مشهد: مؤسسة البحوث الإسلامية لأستان قدس رضوية ، ق 1998 ، الفصل الثاني ، المجلد 2 ، ص 438.

4. سورة طه الآية 77.

5. سورة طه الآية 78.

6. سورة العمران الآية 124.

7 - الطوسي ومحمد بن حسن. التبيان في تفسيرالقرآن‌؛ تحقيق أحمد قصير عاملي. بيروت ، دار الأحياء التراث العربي ، بيزا ، البيحاء ، ج 2 ، ص 579.

8. سورة الأحزاب الآية 9.

9. سورة التوبة الآية 26.

10- سورة العمران الآية 151.

11. سورة الأنفال الآية 60.

12 - العلامة الطباطبائي. ترجمه الميزان ترجمة موسوي همداني ومحمد باقر. قم: جمعية المعلمين ، الفصل الخامس ، بيتا ، المجلد 9 ، ص 150.

13. سورة الأنفال الآية 46.

14. سورة العمران الآية 125.

مراجع

• روح الله رضواني ، التقليد الاجتماعي لإغاثة المؤمنين ، موسوعة البحث ، استرجاع: 12 يناير 2014.

•

 

5. الهجاء

تهجئة الكلمات

 

كلمة "تهجئة" مشتقة من "الملا" وتعني "إطالة الوقت" ، و "الوطنية" تعني "وقت طويل" و "الملا" تعني "الخلود". "التسويف" هي العبارة الأخيرة من "إعطاء مهلة". [1]

التهجئة في المصطلح

التهجئة في المصطلح تعني عدم التسرع في العذاب. التقليد الإلهي في مواجهة التمرد والعصيان البشري هو أن يهدأ ويسرع حتى لا يعاقب ، لأنه إذا سارع بالعقاب سيهلك الجميع ولن يبق أحد ، لأنه لا يوجد من لا يخطئ إلا معصوم من الخطأ يقول الله تعالى: بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ »؛ إذا كان الله تعالى يعاقب الناس بسبب ظلمهم وخطيتهم ، فلن يتبقَّ شيء آخر.

ولهذا يعطي الله راحة للخدام لتصحيح ماضيهم بالتوبة والتوبة ، وهذه المهلة لمنفعة المؤمنين ، فهي تنتهي بالكافرين والمتمردين الذين يصرون على خطاياهم ، وهذه المهلة خدعة. الله لهم.

القديس

الهجاء الالهي

من التقاليد الإلهية وأحد أمثلة العقوبات الروحية عقوبة "التهجئة والاستخراج" التي تشمل في العالم حالة المذنبين ويبدو أنها تعتبر نعمة بالنسبة لهم ، ولكنها في الداخل والصدق هي نوع. من العذاب. يقول القرآن الكريم:

"والذين كذبوا في آياتنا فإنهم لا يصلون إليها من حيث الجهل. * والذين كفروا بآياتنا لم يعلموا. سنعاقبهم ونمنحهم راحة ؛ في الواقع ، خطتي قوية (ومحسوبة).

إعطاء راحة للكفار والشرّين ومدة حياة الكفار والخطاة وتحقيق رغباتهم ، وإن كانت حسنة المظهر ويسبب له السعادة وتجد نفسك ناجحًا ، لكنها في الحقيقة نوع من السخط والانتقام الإلهي الذي يفسَّر. كخداع لأن هذا طول العمر والنجاح وتحقيق الحلم. بل إنه شر وسينتهي على حسابه لأنه سيسبب له الكثير من العذاب.

عن الإمام الرضا عليه السلام: أقسم بالله أنه لم يعاقبهم على شيء أصعب من التهجئة. ("التهجئة" تعني الفترة التي يعطيها الله أحيانًا للظالمين والطغاة وفقًا لمصالحه).

الغرض من التهجئة

في الآية: فلا ينبغي لمن كفروا أن يظنوا أن ذلك لمصلحتهم إذا أعطيناهم راحة. نحن نمنحهم راحة فقط لزيادة ذنوبهم ، ولهم عقاب مذل.

والغرض من إراحة الكفار بحسب القرآن أن يكونوا أناسًا لا يقهرون يغرقون في المعاصي والعصيان ، وقد وصلوا بالتمرد والعصيان إلى آخر مراحلها. إن الله ، حسب تقليد الخلق ومبدأ الحرية والإرادة والفاعلية ، تركهم لأجهزتهم الخاصة حتى يصلوا إلى المرحلة الأخيرة من سقوطهم ، ويثقل ظهورهم عبء الخطيئة ، وهم يستحقون أقصى ما يمكن. عقاب.

هامش

1. انتقل إلى قاموس قرآن القرآن ، المجلد 6 ، ص 290.

2. تعدى المحتوى الحالي إلى أعلى الصفحة ↑ سورة أعرف: 182 ، 183.

3. تعدى المحتوى الحالي إلى أعلى الصفحة ↑ سورة العمران (3): 178.

 

مراجع

المكنز الإملائي الشامل للعلوم الإسلامية ، تم الاسترجاع: 6 أبريل 2014.

• يعقوب جعفري مراغي ، تفسير كوثر ، المجلد الثاني.

• محبوبة جوكار ، التقاليد الإلهية في المكافآت والعقوبات الدنيوية (الجزء الثالث والأخير) ، خطاب المجتمع ، العدد 103 ، أبريل ومايو 2013.

https://wiki.ahlolbait.com

ترجمه انگلیسی

in the name of God

 

Sunnah of God

 

1. Forgiveness

God's forgiveness is one of the attributes of God's action that encompasses all servants. The attribution of this attribute to God stems from the fact that He is very forgiving, merciful, and covering the sins and evils of His servants. The Holy Qur'an mentions God with attributes such as Ghafir [1], Ghaffar [2] and Ghafor [3]; Because in this world and in the hereafter, God forgives human sins and mistakes according to circumstances and does not inform anyone about them and does not tarnish the sinner's reputation.

Causes and conditions of forgiveness

 

 

In the system of existence, originality is with the salvation and happiness of man. Therefore, God's forgiveness always precedes His wrath and wrath.

Man's forgiveness is one of the evidences of God's dominion over His punishment. [4] God's forgiveness, like any other mercy, is systematic and needs a cause. One of the means of forgiveness is repentance [5] and intercession [6] The place of repentance is the world and the place of intercession is the Hereafter.

Of course, intercession is not accepted for polytheists and infidels. [7] Therefore, the polytheists and infidels must repent in this world in order to be forgiven by God. If other sinners do not succeed in repenting in this world, they may be forgiven through intercession in the Hereafter.

 

Inclusion of forgiveness

 

 

God's forgiveness is pervasive, and even if the polytheists repent, God will accept it. [8]

Some verses of the Qur'an also consider reaching the position of nearness to God and enjoying the many blessings of Paradise as dependent on God's forgiveness. [9] Thus, the scope of God's forgiveness includes even the infallible elders (peace be upon them); However, forgiving them means getting closer to God Almighty. Every human being needs divine forgiveness; Because he can not thank all the blessings of God - as he may and should -.

God covers this shortcoming - which is necessary for human nature - with His forgiveness. [10] The Qur'an encourages man to hurry to seek God's forgiveness, and if he commits an ugly deed or wrongs himself, he should remember God and ask for forgiveness; Because no one forgives human sins except God. [11] Shiite narrations consider God's forgiveness to be so widespread that according to them, only the disbelievers and the polytheists will remain in Hell.

God forgives others after a period of torment and leads them to Paradise. [12]

Footnote

1. سوره غافر 3 /

2. سوره طه 83 /

3. سوره نور / 22

4. Divine Justice / 274

5. Surah Shura / 25

6. سوره سجده / 4

7. Early Articles, 53; Baharalanwar, 8/58

8. سوره زمر // 53

9. سوره تحريم / 8

10. Introduction to Islamic sciences, 8/178

11. سوره آل عمران / 135-133)

12. Al-Tawhid, 294; Balance of Wisdom, 1/475

 

 

2. Extraction

 

Extraction, which is known as a divine tradition among the people of science, is taken from the verse: And those who deny Our revelations, We will gradually punish them from where they do not know.

 

The meaning of extraction

 

 

As the scholars have said [1], extraction has two meanings, one is to take something gradually, because the principle of this substance is taken from the degree, which means "stairs", just as a person ascends and descends from the lower floors of a building. Conversely, it uses stairs. Also, whenever something is caught and caught gradually, step by step, this action is called extraction. Another meaning is "wrapping", just as they wrap a scroll.

Allameh Sha'rani says: Extraction is to take little by little and bring it closer. [2]

 

Extraction in the Quran

 

 

Extraction of this word itself is mentioned in two cases of the Holy Quran. One is in verse 182 of Surah A'raf and the other is verse 44 of Surah Qalam, and both are about the deniers of the divine verses, but the divine guidance, respite, mockery, prolongation of life, etc., as "extraction", have been mentioned many times in the verses of the Qur'an.

Verse 182 of Surah A'raf

وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَيَعْلَمُونَ »; And those who deny Our revelations, We will gradually punish them from where they do not know.

 

Interpretation of Allameh Tabatabai:

The word "extraction" means that one seeks to step up and gradually rise or fall from a place or thing, or in approaching it, and in this verse, the symmetry of the position indicates that Extraction means approaching death, either in this world or in the Hereafter

And that he restricted extradition to a way which they themselves do not understand, in order to make them understand that this approach is not obvious, but in the same pastime it is hidden from the manifestations of material life, and as a result they are constantly approaching perdition with excessive sin. It becomes. Therefore, it can be said that extraction is the renewal of a blessing after another blessing, so that by enjoying those blessings, he will make them unaware of paying attention to their deeds. [3]

 

Interpretation of Allameh Sha'rani

One of the inherent implications is the denial of the right to cruelty; Anyone who has a bad opinion of the divine revelations and does not look at the books and sayings of the religious people will be deprived of the happiness of knowledge and his cruelty and ignorance will gradually increase and become stronger. We have seen and tested a lot, even the Taliban of theology, who do not read the books of great scholars and are suspicious of their righteous predecessors and researches, do not become scientists. Rather, in the sciences of the world, the condition for the advancement of good suspicion is a group that does not have good faith in astronomy and its masters and does not look carefully at them. Those who think that the Qur'an and Hadith are not mixed with the complex scientific term do not know the scientific book are unaware of the secrets of the sciences of the Hereafter and the secrets of the pests of the people. [4]

 

Extraction in narrations

 

Imam Hussein (pbuh) was quoted as saying:

Imam Sadegh (as) has been quoted in the interpretation of the above verse as saying:

 

                                   D: "It is the slave who sins.

This verse refers to a sinful servant who, after committing a sin, God blesses him with, but he counts the blessing on his own good account and neglects to seek forgiveness for his sin.

Footnote

 

1. Mustafawi, Hassan; Research in the words of the Holy Quran, Tehran, book translation and publishing company, 1981, vol. 3, p. 190; Ragheb Isfahani Hussein bin Mohammad; Al-Mufradat Fi Gharib Al-Quran, Safwan Adnan Dawoodi, Damascus Beirut, Dar Al-Alam Al-Dar Al-Shamiya, 1412 AH, first, p: 310. Ibn Manzoor, Muhammad Ibn Makram; Arabic language, Beirut, Dar Sader, 1414 AH, III, vol. 2, p. 266.

2. Poetry, Abolhassan, Toobi prose, p. 254

3. Allameh Tabatabai, Mohammad Hussein; Al-Mizan, Translator: Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Islamic Publications Office of Qom Seminary Teachers Association, 1995, 5th, vol. 8, p. 453.

4. Poetry, Abolhassan, Toobi prose, p. 254

5. Qureshi, Sayyid Ali Akbar; Quran Dictionary, Tehran, Islamic Library, 1371, sixth, vol. 2, p: 335.

6. Klini, Muhammad ibn Ya`qub; Sufficient Principles, Translator: Ayatollah Mohammad Baqir Kuh-e Kamrahai, Tehran, Aswa, 1996, III, vol. 5, p. 556, H3.

 

References

• Hossein Khoshbakht, Extraction, Research Encyclopedia, Retrieved May 30, 2012.

• Touba prose, Allameh Abolhassan Sha'rani, Islamic Bookstore.

 

 

3- Divine test

 

 

Trial and affliction is one of the divine traditions for human growth and excellence. The divine test reveals the truth of human faith and is the criterion of human reward and punishment. In addition, victory in the divine test will benefit man from the infinite divine mercy and forgiveness and increase his faith and self-education.

Vocabulary exam

 

This subject has been used in the words with the words of test, affliction, examination and sedition. Exam from the root (Mohn); Melting silver, etc. and cleaning it from contamination [1] and infection of the roots (yes); To become old [2] is to be examined; Purification is something of a defect in it. [3] And the word "sedition" basically means throwing gold in the furnace of fire to distinguish purity from impurity. [4]

In the term of the exam, testing and revealing the truth is something [5] and the exam is said to be afflicted because it seems that the examiner is obsolete from the multiplicity of the exam. [6] which is used both in good and in evil. [7] Here is the meaning of examination; Man is tempted by difficult tasks to separate the good from it. [8] The word sedition also means any action that is done in order to test the present. [9]

Exam tradition

 

The test is a perpetual and eternal divine tradition, tested by God. [11] The whole world, the testing ground, and all people, even the prophets, are tested, and it is a tradition that has been practiced in all previous nations.

"Did the people think that as soon as they said, 'We believe,' they would be left alone and would not be tested?" We tested those before them (and we test them as well), and God's knowledge of those who tell the truth and those who lie must be realized. "[12]

In the position of claiming that anyone can introduce himself as the supreme believer, the highest mujahid and the most devoted human being, should the weight, price and value of these claims be clarified through a test? [13] Meanwhile, the test of the prophets is more severe than others. After that, the test of their guardians and then the ranks of the believers; The closer the line is to the testators and the prophets, the more difficult the test is. [14] May. [15]

Philosophy and Wisdom Exam

 

One of the topics that has been mentioned a lot in Quranic verses and this issue has been raised about twenty times [16] and has made the servants aware of it. The subject of the test is that even the purpose of creation is to test man.

This is not a divine test to discover anything about God. Because God does not hide anything from Him to be revealed by temptation. For the wisdom of the exam, the following can be mentioned:

1. Increasing faith and the emergence of certainty: "We did not determine the number (of the treasurers of Hell) except to test the disbelievers, so that the People of the Book (Jews and Christians) may find certainty and increase the faith of the believers." [17]

According to this verse, the divine test in the form of mentioning the number of the guardians of Hell increased the faith of the believers and the emergence of certainty according to the words of the Messenger of God, peace be upon him and his family, on the part of the People of the Book.

1. Training: This is a general law and a permanent tradition of God, which tests to develop the latent talents (and to bring them to fruition) and to nurture their servants; Just as steel is melted in a furnace for greater strength to be so-called melted, so man is brought up in a furnace to withstand adversity. [18]

2. Purification of hearts: "(Tests) is for God to test what is hidden in your hearts and to purify what is in your hearts (of faith)." [19]

3. Piety: "God has (tested) their hearts for pure piety." [20]

4. Repentance and return to God: "And We tested them with good and evil, so that they may return!" [21]

5. Separating the good ranks from them: "It was not the case that God left the believers as you are, unless He separated the impure from the pure." [22] Imam Sadiq (as) said: God tests people To find out who Niko Carter is. [23]

6. The blossoming of talents: If it were not for the divine test, the talents would not have blossomed and the tree of human existence would not have borne fruit and result.

7. The emergence of action: Amir al-mu'minin Ali (as) has a beautiful definition of the philosophy of divine examinations:

دد. "[24]

8. Lesson: "Do they not see that they are tested once or twice a year ?! They do not repent and they are not reminded! ”[25] And they do not learn a lesson.

9. Completing the population [26] and reaching the highest levels: One of the effects of testing human beings in this world is that a group of believers reach the highest levels of faith and virtue as a result of performing their duties and patience in the face of adversity.

10. Identification of allegations [27]

11. Increasing the spirit of patience: "And We have made some of you a means of testing others, are you patient (and able to pass the test)?". [28]

12. Increase the spirit of satisfaction.

13. Increase the spirit of gratitude

One of the effects of temptation is that a group who persevere in thanking God for His blessings and performing their duties, and never disbelieve in a blessing, and do not miss an opportunity. [29] No one but himself can solve it, and if he wants good for them, no one will stop his grace.

Types of exams

 

The testing of human beings is a definite divine tradition, but its tools are different: blessings, good and evil, the coming of the prophets, life, death and life, the manifestations of the life of the world, fulfillment of obligations, dream interpretation, the people themselves, war and jihad, bitter events, events Sweet, social differences, human inclinations, similarities of the Qur'an, failures, payment of zakat, hearing humiliation and ridicule and persecution of the enemy, the coming of the new law, the issue of stomach and food, fasting, freedom, knowledge [30], children and property, Evil, [31] Satan's obsession, [32] occultation, [33] giving money [34] fear, lack of fruit, [35] adornment [36], etc. God has trained the believers or imposed hardship on them. He tries to create their hearts with piety with this divine test.

The result of this consideration to piety is that a person respects the apostle of Akram Salay al-Allah, and when he speaks in his name, he descends its voice: "إن الإيد علي اسلور اسولوك العول العوان های لللە الله للتربوي. (Sura Cells / 49,3)

The difference between the divine test and the human test

 

One of the differences between the divine test and the usual tests in us humans is that we are often ignorant of the inner state of things and we want to clarify and reveal the state of that being which is unknown to us, but from there Ignorance is not conceivable in God Almighty because he has the keys of the unseen, so his test is not from the servants to discover the unknown, but it is the divine public education towards human beings that invites him to a good end and eternal happiness.

From this point of view, it is a test that determines the condition of every human being for himself in order to know which house he belongs to; Does he have a reward or an eagle? [37]

How to deal with the exam

 

Man shows various behaviors in dealing with divine tests. Some pass the exams and some are rejected. For example, the issue of "fear" that arises, one group loses itself and shrugs off the burden of responsibility so that they do not suffer the slightest harm, but another group prepares itself for any sacrifice against the causes of fear and more trust. Not all people are the same in the face of other problems and other test factors, such as hunger and financial and human losses. [38]

Therefore, patience and satisfaction with the divine destinies, although difficult, is the best way to deal with the divine tests. When a man praises his Lord for a trial and bestows blessings on him, he says: "My Lord has honored me, but when He straitens his provision for a trial, he says: "He has humiliated me!"

The way to win the exam

 

Another question arises here, and that is that while all human beings are participating in a vast divine test. What is the way to succeed in these experiments?

1. The first and most important step to victory is patience and perseverance.

2. Paying attention to the passing of the events of this world and its hardships and problems, and that this world is nothing more than a passage. It is another factor for victory. [39]

3. Relying on the power of faith and divine grace is another important factor.

4. Paying attention to the history of the ancients and examining their position in the face of divine trials is very effective in preparing the human soul for the tests of God. Basically, if a person feels lonely in the issues that come to him, his strength of resistance will decrease, but paying attention to the fact that these exhausting problems and severe divine trials have existed for everyone throughout history will increase the strength of man's endurance.

5. Paying attention to the fact that all these events take place before God and He is aware of everything is another factor for stability. [40]

Effects of exam success

 

1. Forgiveness [41] "Examine you with what He has given you, surely your Lord is swift in retribution, and forgiving and merciful." (He hastens the retribution of those who come out of the wrong test and is kind to the righteous). [42]

2. Peace be upon God

3. Mercy and Guidance [43] ... These are the ones whose grace and mercy have been included in God, and they are the guided ones! ”[44]

4. Reputation [45]

Failure in the exam

 

The test of man means to show his ability and endurance in hardship and happiness that will be shown in the face of wealth and position and health and the provision of desires or humiliation and poverty and disease and misery? If he was moderate, humble, virtuous, and patient, he would have been tested, and the result of his examination would have been good. 46] که شكس

It is a kind of test and heroes are known when they fail. [47] If we fail in this world and in this test and fail, we will also fail in the Hereafter, and if we succeed here, we will succeed there.

Footnote

 

1. Maalouf, Lewis; Farhang al-Munajjid (Arabic, Persian), translated by Mohammad Bandar Rigi, Ch 6, Tehran: Iran Publications, 2007, vol. 2, p. 1907.

2. Ragheb Isfahani, Hussein bin Mohammad; Translation and research of the contents of Quranic words, Khosravi Hosseini Seyyed Gholamreza, Tehran, Mortazavi Publications, 1996, II, Vol. 1, p. 310.

3. Tarihi, Sheikh Fakhreddin; Bahrain Complex, Qom, Al-Ba'ath Institute, 1414 AH, vol. 4, p. 184.

4. Ibid., Vol. 6, p. 291.

5. Hosseini Dashti, Mustafa; Maaref wa Maareef (Comprehensive Islamic Encyclopedia), Tehran, Arayeh Cultural Institute, 3rd, 2000, vol. 1, p. 85.

6. قرشى سيد على اكبر; Quran Dictionary, Tehran, Islamic Library, 1992, sixth, vol. 1, p. 230.

7. مصطفوى ، حسن‌; Research in the words of the Holy Quran, Tehran, Translation and Publishing Company, 1981, vol. 1, p. 336.

8. Sheikh Klini; Sufficient Principles, Haj Seyyed Javad Mostafawi, Tehran, Islamic Theological Bookstore, First, Vol. 2, p. 194.

9. Tabatabai, Mohammad Hussein; Translation of Tafsir al-Mizanah, Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Office of Islamic Publications of the Society of Teachers of the Seminary of Qom, 1995, Volume 5, Volume 2, Page 89

10. "O you who believe in your transgressions"

11. Sura Al-Mu'minun, verse 30 "And We will certainly test everyone!"

.

13. Makarem Shirazi, Nasser; Tafsir Nomoneh, Tehran, Islamic Library, 1374, first, vol. 16, p. 205.

14. Behboodiya, Muhammad Baqir; Selected Café, Tehran, Scientific and Cultural Publishing Center, 1984, Vol. 1, Vol. 1, p. 226.

15. Mousavi Khomeini, Ruhollah; Explanation of forty hadiths, Tehran, Institute for Organizing and Publishing the Works of Imam Khomeini, 2006, 36, p. 246.

16. Qaraati, Mohsen; Tafsir Noor, Tehran, Cultural Center for Lessons from the Quran, 2004, Eleventh, Vol. 1, p. 196.

17. Surah Al-Muddaththir, verse 31: "Except those who disbelieve, for those who disbelieve ...

18. Sample Interpretation, Vol. 1, p. 527.

19. Surah Al-Imran, verse 154

20. Surah Al-Hujurat, verse 3. "Those who are tested by God, their hearts will be filled with pardon for them, and they will be rewarded with a great reward."

21. Sura Al-A'raf, verse 168. وَبَلَوْنَاهُم بِالحَسَنَاتِ وَالسَّيَّاتِ لَعَلَّهُم يَرْجِعُونَ.

22. Sura Al-Imran, verse 179:

23. Philosopher, Mohammad Taqi; Hadith, educational narrations, Islamic Culture Publishing Office, vol. 3, p. 334.

24. Sample Interpretation, Vol. 1, p. 528.

25. Sura al-Tawbah, verse 126.

26. Al-Mizan translation, vol. 4, p. 124

27. Tafsir Noor, vol. 6, p. 68.

28. Sura Al-Furqan, verse 20:

29. Hosseini Hamedani, Mohammad Hossein, Anvar Derakhshan, Tehran, Lotfi Bookstore, 1404 AH, vol. 3, p. 210.

30. See Tafsir Noor, vol. 1, pp. 112 and 171; C 2, pp. 216, 217, 175, 17 and 192; C3, pp. 99, 164, 267 and 258; Vol. 4, pp. 206 and 292; J6, p.447; C7, pp. 84, 451 and 414; Vol. 8, pp. 237 and 136; Vol. 9, p. 428; Vol. 10, p. 494.

31. Sample Interpretation, vol. 24, p. 207 and vol. 1, p. 534.

32. Al-Mizan translation, vol. 13, p. 333.

33. Sheikh Saduq; Causes of Sharia, translated by Seyyed Mohammad Javad Mentally Tehrani, Qom, Mo'menin Publications, 1380 AH, first, vol. 1, p. 783.

34. Sheikh Saduq; Khasal, translated by Seyyed Ahmad Fahri Zanjani, Tehran, Islamic Theological Publications: First, Volume 1, Page 10.

35. Tayyib, Sayyid Abdul Hussein; Atib al-Bayyan fi Tafsir al-Quran, Tehran, Islamic Publications, 1999, issue, volume 2, p. 258.

36. Al-Mizan translation, vol. 13, p. 333.

37. Al-Mizan translation, vol. 4, p. 54.

38. Sample Interpretation, Vol. 1, p. 530.

39. Rahmati Shahreza, Mohammad; Ganjineh Maaref, Qom, Morning of Victory, 2006, II, p.115.

40. Sample Interpretation, Vol. 1, p. 531.

41. Hashemi Rafsanjani, Akbar; Tafsir Rahnama, Qom, Qom Seminary Islamic Propaganda Office, 1373 AH, first vol. 5, p. 450.

42. Sura An'am, verse 165.

43. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan; Translation of the collection of statements in the interpretation of the Qur'an, translators, Tehran, Farahani Publications, 1981, first, vol. 2, p. 128.

44. Sura Al-Baqarah, verses 155-157.

45. Sample Interpretation, vol. 19, p. 117.

46. ​​Ameli, Ibrahim; Tafsir Ameli, Tehran, Sadough Publications, 1981, vol. 8, p. 558.

47. Modarressi, Mohammad Taqi; Tafsir Hedayat, Translator, Mashhad, Astan Quds Razavi Islamic Research Foundation, 1998, Vol. 1, Vol. 1, p. 630. Sources

• Zeinab Taheri, Divine Exam, Research Encyclopedia, Retrieved: December 19, 2012.

• Mohammad Sadegh Yousefi Moghaddam, Exam, Holy Quran Encyclopedia, Volume 4, Center for Quranic Culture and Education.

4- God's help

God's help to the believers and helping them in various situations and situations is permanent that such help is not cut off by God, unless the attribute of faith is taken away from the people of the community that in such a case there will be no help.

The word "relief" is the source of the chapter "actions" means to help and to reach out, to help may be in the way of good or in the way of evil [1] and in the term means to help in a connected, continuous and continuous way. [2] Therefore, relief refers to a help that has a permanent aspect and continues continuously. [3]

Historical discussion of relief

Believers

 

 

The Holy Qur'an has pointed to the historical realization of the tradition of relief of the believers' tradition: "Al-Ahenina, Mosesie أن الرابي بارب بند الفا البهر للطافا لاخفا فران خالطافی"; [4] We sent to Moses a revelation that my servants night (from Egypt) Take with you and open a dry way for them in the sea, that you will not be afraid of being chased (by the Pharaohs) or drowning in the sea!

فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْن بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ ؛;

Types of help for believers from the perspective of the Qur'an

 

Relief outside the believers

• 1) Abnormal relief (by angels):

One of the wars that occurred at the top of Islam among Muslims and Muslims was the war that God would say: "Treefrow Lelminin, the one of the أنومكم برادم برادكم بامل الملا ملال الم الملائية Home"; [6] At that when you go to the believers Did you say: Is it not enough for your Lord to help you with three thousand angels descending from the sky?

The author of Tafsir Tafyan has narrated from Ibn Abbas, Hassan, Qatadah, Malik Ibn Rabia, etc. that relief was provided by angels on the day of Badr. [7]

• 2) Natural relief:

Regarding the unseen help by sending winds and storms, God says: " We sent upon them severe winds and storms, and armies which you did not see.

The inner help of the believers

• 1) Creating peace of mind:

Regarding the battle of Haneen, God reminds the believers that we helped you in different stages, even though you had a lot of strength, but at the same time you could not defeat the enemy, but God created peace of mind for you: رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها ... »; [9]

2) Creating fear and panic in the hearts of infidels:

"For those who disbelieve in the hearts of those who disbelieve in the hearts of those who disbelieve in Allah ..." [10]

 

Conditions for helping believers

 

• 1) Get the necessary preparation for defense:

«وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبتِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّاللَّهِ (وعيد) Fear the enemy of God and your enemy with it.

The word "force" means anything with which a certain task is possible. Force in war means anything with which war and defense are possible, such as all kinds of weapons and war men with experience and war records. And military organizations. [12]

2) Obedience to God and the Prophet and avoiding differences:

"And obey Allah and His Messenger, and do not quarrel and quarrel, and do not quarrel with your Messenger ..." [13]

• 3) Patience and piety:

"Bloody إن روده و فوانم مندامي الامدكم بانمام مسلمم مد ملال الم الم الم الم المعمین"; [14] If you have stamina and piety, and the enemy will come to you soon, God will give you five thousand angels. If they have symptoms, it will help!

Footnote

1. دهخدا ، علی اكبر; Dehkhoda dictionary; Tehran; University of Tehran Press; س 1345 ، ج 8 ، ص 173.

2. Referee, Panah Abolfazl; وار انوارال عرفان في تفسير القرآن‌; Tehran: Sadr Publications, p. 1375, vol. 1, vol. 6, p. 444.

3. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan; Interpretation of comprehensive communities; Translators, Mashhad: Islamic Research Foundation of Astan Quds Razavieh, Q 1998, Ch II, Vol. 2, p. 438.

4. Sura Taha, verse 77.

5. Sura Taha, verse 78.

6. Sura Al-Imran, verse 124.

7. Tusi, Muhammad ibn Hassan; التبيان في تفسيرالقرآن‌; Investigation of Ahmad Qusair Ameli; Beirut, Dar Al-Ahya Al-Tarath Al-Arabi, Bisa, Biha, vol. 2, p. 579.

8. Sura Al-Ahzab, verse 9.

9. Sura Tawbah, verse 26.

10. Sura Al-Imran, verse 151.

11. Sura Anfal, verse 60.

12. Allameh Tabatabai; Translated by Al-Mizan, translated by Mousavi Hamedani, Mohammad Baqir; Qom: Teachers Association, Ch. V, Bita, vol. 9, p. 150.

13. Sura Anfal, verse 46.

14. Sura Al-Imran, verse 125.

References

• Ruhollah Rezvani, The Social Tradition of Relieving Believers, Research Encyclopedia, Retrieved: January 12, 2014.

•

 

5. Spelling

Spelling in words

 

"Spelling" is derived from "mullah" and means "prolongation of time", "national" means "long time" and "mullah" means "eternity". "Procrastination" is the last phrase of "giving respite". [1]

Spelling in the term

Spelling in the term means not rushing to the torment. The divine tradition in the face of human rebellion and rebellion is to give respite and hasten not to punish, because if he hastens to punish, all will be destroyed and no one will be left, because there is no one who does not sin except the infallible, God Almighty says: بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ »; If God Almighty punishes the people because of their oppression and sin, there will be no other aspects left.

That is why God gives respite for the servants to correct their past through repentance and repentance, and this respite is for the benefit of the believers, as it ends for the disbelievers and the rebellious who insist on their sins, and this respite is trickery. God is for them.

Saint

Divine spelling

One of the divine traditions and one of the examples of spiritual punishments is the punishment of "spelling and extraction" which in the world includes the state of the sinners and is apparently considered a blessing for them, but inwardly and truthfully, it is a kind of torment. The Holy Quran says:

"And those who lied about our verses, they do not measure up to them in terms of ignorance. * And those who disbelieve in Our revelations, they know not. We will punish them and give them respite; Indeed, my plan is strong (and calculated).

Giving respite to infidels and wickedness and the life span of infidels and sinners and achieving their desires, although it is good in appearance and causes him happiness and you find yourself successful, but in fact it is a kind of divine wrath and revenge which is interpreted as deceit because This longevity and success and achieving the dream; In fact, it is evil and it will end to his detriment because it will cause him a lot of torment.

It has been narrated from Imam Reza (as): I swear by God that He did not punish them for something that is more difficult than spelling. ("Spelling" means a period that sometimes God gives to the oppressors and tyrants according to his interests.)

The purpose of spelling

According to the verse: Those who disbelieve should not think that it is to their advantage if We give them respite. We give them respite only to increase their sins, and for them is a humiliating punishment.

The purpose of giving respite to the disbelievers according to the Qur'an is that they are incorrigible people who are drowning in sin and disobedience and have brought rebellion and disobedience to the final stage. God, according to the tradition of creation and the principle of freedom, will and agency, left them to their own devices until they reach the last stage of their fall, and their backs are burdened with the burden of sin, and they deserve the maximum punishment.

Footnote

1. Jump up قرآن Quran Dictionary, vol. 6, p. 290.

2. Jump up ↑ Surah A'raf: 182 and 183.

3. Jump up ↑ Surah Al-Imran (3): 178.

 

References

Spelling, Comprehensive Thesaurus of Islamic Sciences, Retrieved: April 6, 2014.

• Yaghoub Jafari Maraghi, Tafsir Kowsar, Volume II.

Mahboubeh Jokar, Divine Traditions in Worldly Rewards and Punishments (Part 3 and Final), Letter of Society, No. 103, April and May 2013.

 

https://wiki.ahlolbait.com

 

ترجمه آلمانی

im Namen Gottes

 

Sunna Gottes

 

1. Vergebung

Gottes Vergebung ist eine der Eigenschaften von Gottes Handeln, das alle Diener umfasst. Die Zuschreibung dieser Eigenschaft an Gott ergibt sich aus der Tatsache, dass Er sehr vergebend und barmherzig ist und die Sünden und Übel Seiner Diener zudeckt. Der Heilige Koran erwähnt Gott mit Attributen wie Ghafir [1], Ghaffar [2] und Ghafor [3]; Denn im Diesseits und im Jenseits vergibt Gott je nach Umständen menschliche Sünden und Fehler und informiert niemanden darüber und befleckt nicht den Ruf des Sünders.

Ursachen und Bedingungen der Vergebung

 

 

Im System der Existenz ist Originalität mit der Errettung und dem Glück des Menschen verbunden. Daher geht Gottes Vergebung immer Seinem Zorn und Seiner Wut voraus.

Die Vergebung des Menschen ist einer der Beweise für Gottes Herrschaft über seine Strafe. [4] Gottes Vergebung ist, wie jede andere Barmherzigkeit, systematisch und bedarf einer Ursache. Eines der Mittel der Vergebung ist Reue [5] und Fürbitte [6] Der Ort der Reue ist die Welt und der Ort der Fürbitte ist das Jenseits.

Für Polytheisten und Ungläubige wird natürlich keine Fürbitte angenommen. [7] Daher müssen die Polytheisten und Ungläubigen in dieser Welt bereuen, um von Gott vergeben zu werden. Wenn es anderen Sündern nicht gelingt, in dieser Welt Buße zu tun, kann ihnen im Jenseits durch Fürbitte vergeben werden.

 

Einbeziehung der Vergebung

 

 

Gottes Vergebung ist allgegenwärtig, und selbst wenn die Polytheisten Buße tun, wird Gott sie annehmen.[8]

Einige Verse des Qur'an betrachten auch das Erreichen der Position der Nähe zu Gott und das Genießen der vielen Segnungen des Paradieses als abhängig von Gottes Vergebung.[9] Somit umfasst der Umfang von Gottes Vergebung sogar die unfehlbaren Ältesten (Friede sei mit ihnen). ; Ihnen zu vergeben bedeutet jedoch, Gott dem Allmächtigen näher zu kommen. Jeder Mensch braucht göttliche Vergebung; Denn er kann nicht allen Segnungen Gottes danken – wie er darf und soll –.

Gott deckt dieses für die menschliche Natur notwendige Manko mit seiner Vergebung. [10] Der Koran ermutigt den Menschen, sich zu beeilen, um Gottes Vergebung zu suchen, und wenn er eine hässliche Tat begeht oder sich selbst Unrecht tut, sollte er sich an Gott erinnern und um Vergebung bitten; Denn niemand außer Gott vergibt menschliche Sünden. [11] Schiitische Erzählungen halten Gottes Vergebung für so weit verbreitet, dass ihrer Meinung nach nur die Ungläubigen und die Polytheisten in der Hölle bleiben werden.

Gott vergibt anderen nach einer Zeit der Qual und führt sie ins Paradies. [12]

Fußnote

1. سوره غافر 3 /

2. سوره طه 83 /

3. سوره نور / 22

4. Göttliche Gerechtigkeit / 274

5. Sure Schura / 25

6. سوره سجده / 4

7. Frühe Artikel, 53; Baharalanwar, 8/58

8. سوره زمر // 53

9. سوره تحريم / 8

10. Einführung in die islamischen Wissenschaften, 8/178

11. سوره آل عمران / 135-133)

12. Al-Tawhid, 294; Gleichgewicht der Weisheit, 1/475

 

 

2. Extraktion

 

Die Extraktion, die unter den Menschen der Wissenschaft als göttliche Tradition bekannt ist, stammt aus dem Vers: Und diejenigen, die Unsere Offenbarungen leugnen, werden Wir nach und nach bestrafen, wo sie es nicht wissen.

 

Die Bedeutung von Extraktion

 

 

Wie die Gelehrten sagten [1], hat Extraktion zwei Bedeutungen, eine ist, etwas allmählich zu nehmen, weil das Prinzip dieser Substanz von der Stufe genommen wird, was "Treppe" bedeutet, so wie eine Person von den unteren Stockwerken auf- und absteigt B. eines Gebäudes. Umgekehrt werden Treppen verwendet. Auch wenn etwas schrittweise, Schritt für Schritt, gefangen und gefangen wird, wird diese Aktion Extraktion genannt. Eine andere Bedeutung ist "einwickeln", so wie sie eine Schriftrolle einwickeln.

Allameh Sha'rani sagt: Die Extraktion muss nach und nach erfolgen und näher gebracht werden.[2]

 

Extraktion im Koran

 

 

Die Extraktion dieses Wortes selbst wird in zwei Fällen des Heiligen Koran erwähnt. Einer ist in Vers 182 der Sure A'raf und der andere ist Vers 44 der Sure Qalam, und beide handeln von den Leugnern der göttlichen Verse, aber der göttlichen Führung, Atempause, Spott, Verlängerung des Lebens usw. als "Extraktion “, wurden viele Male in den Versen des Korans erwähnt.

Vers 182 der Sure A'raf

والذين كذبوا بآياتنا سنستدرجهم من حيث لايعلمون »; Und diejenigen, die Unsere Offenbarungen leugnen, werden Wir nach und nach bestrafen, wo sie es nicht wissen.

 

Interpretation von Allameh Tabatabai:

Das Wort „Extraktion“ bedeutet, dass man versucht, sich von einem Ort oder einer Sache zu erheben und allmählich zu erheben oder zu fallen, oder sich ihm nähert, und in diesem Vers zeigt die Symmetrie der Position an, dass Extraktion bedeutet, sich dem Tod zu nähern, entweder in dieser Welt oder im Jenseits

و اين كه استدراج را مقيد كرد به راهي كه خود آنان نمی فهمند، براي اين است كه بفهماند اين نزديك كردن آشكارا نيست بلكه در همان سرگرمي به تمتع از مظاهر زندگي مادي مخفي است و در نتيجه ايشان با زياده روي در معصيت پيوسته بسوي هلاكت نزديك das geht. Daher kann gesagt werden, dass die Extraktion die Erneuerung eines Segens nach einem anderen Segen ist, so dass er sie durch den Genuss dieser Segnungen unbewusst machen wird, auf ihre Taten zu achten.[3]

 

Interpretation von Allameh Sha'rani

Eine der inhärenten Implikationen ist die Verweigerung des Rechts auf Grausamkeit; Wer eine schlechte Meinung von den göttlichen Offenbarungen hat und nicht auf die Bücher und Sprüche der religiösen Menschen schaut, dem wird das Glück der Erkenntnis genommen und seine Grausamkeit und Unwissenheit wird allmählich zunehmen und stärker werden. Wir haben viel gesehen und getestet, selbst die Taliban der Theologie, die die Bücher großer Gelehrter nicht lesen und misstrauisch gegenüber ihren rechtschaffenen Vorgängern und Forschungen sind, werden keine Wissenschaftler. Vielmehr ist in den Wissenschaften der Welt die Bedingung für die Förderung eines guten Verdachts eine Gruppe, die kein gutes Vertrauen in die Astronomie und ihre Meister hat und sie nicht genau betrachtet, diejenigen, die glauben, dass der Koran und die Hadithe es sind nicht vermischt mit dem komplexen wissenschaftlichen Begriff, das wissenschaftliche Buch nicht kennen, die Geheimnisse der Wissenschaften des Jenseits und die Geheimnisse der Schädlinge der Menschen nicht kennen.[4]

 

Extraktion in Erzählungen

 

Imam Hussein (pbuh) wurde mit den Worten zitiert:

Imam Sadegh (as) wurde in der Interpretation des obigen Verses mit den Worten zitiert:

D: „Es ist der Sklave, der sündigt.

Dieser Vers bezieht sich auf einen sündigen Diener, der, nachdem er eine Sünde begangen hat, von Gott gesegnet wird, aber er zählt den Segen auf sein eigenes Wohl und versäumt es, Vergebung für seine Sünde zu suchen.

Fußnote

 

1. Mustafawi, Hassan; Research in the words of the Holy Quran, Teheran, Book Translation and Publishing Company, 1981, Bd. 3, S. 190; Ragheb Isfahani Hussein bin Mohammad; Al-Mufradat Fi Gharib Al-Quran, Safwan Adnan Dawoodi, Damaskus Beirut, Dar Al-Alam Al-Dar Al-Shamiya, 1412 AH, zuerst, S.: 310. Ibn Manzoor, Muhammad Ibn Makram; Arabische Sprache, Beirut, Dar Sader, 1414 AH, III, Bd. 2, S. 266.

2. Poesie, Abolhassan, Toobi-Prosa, S. 254

3. Allameh Tabatabai, Mohammad Hussein; Al-Mizan, Übersetzer: Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Islamic Publications Office der Qom Seminary Teachers Association, 1995, 5., Bd. 8, S. 453.

4. Poesie, Abolhassan, Toobi-Prosa, S. 254

5. Qureshi, Sayyid Ali Akbar; Koran-Wörterbuch, Teheran, Islamische Bibliothek, 1371, sechster Band 2, S. 335.

6. Klini, Muhammad ibn Ya`qub; Ausreichende Prinzipien, Übersetzer: Ayatollah Mohammad Baqir Kuh-e Kamrahai, Teheran, Aswa, 1996, III, Bd. 5, S. 556, H3.

 

Verweise

• Hossein Khoshbakht, Extraktion, Forschungsenzyklopädie, abgerufen am 30. Mai 2012.

• Touba-Prosa, Allameh Abolhassan Sha'rani, Islamischer Buchladen.

 

 

3- Göttlicher Test

 

 

Prüfungen und Leiden sind eine der göttlichen Traditionen für menschliches Wachstum und Exzellenz. Die göttliche Prüfung offenbart die Wahrheit des menschlichen Glaubens und ist das Kriterium menschlicher Belohnung und Bestrafung. Darüber hinaus wird der Sieg in der göttlichen Prüfung dem Menschen von der unendlichen göttlichen Barmherzigkeit und Vergebung zugute kommen und seinen Glauben und seine Selbsterziehung stärken.

Wortschatz Prüfung

 

Dieses Thema wurde in den Wörtern mit den Wörtern Test, Bedrängnis, Prüfung und Aufruhr verwendet. Prüfung von der Wurzel (Mohn); Silber usw. schmelzen und von Verunreinigungen [1] und Wurzelinfektionen befreien (ja); Alt werden [2] ist zu prüfen; Reinigung ist darin so etwas wie ein Mangel.[3] Und das Wort „Aufruhr“ bedeutet im Grunde, Gold in den Feuerofen zu werfen, um Reinheit von Unreinheit zu unterscheiden.[4]

In der Zeit der Prüfung ist das Testen und Aufdecken der Wahrheit etwas [5] und die Prüfung wird als behaftet bezeichnet, weil es den Anschein hat, dass der Prüfer von der Vielzahl der Prüfung überholt ist [6], was sowohl gut als auch verwendet wird im Bösen [7] Hier ist die Bedeutung der Prüfung; Der Mensch wird durch schwierige Aufgaben versucht, das Gute von ihm zu trennen.[8] Mit dem Wort Aufruhr ist auch jede Handlung gemeint, die unternommen wird, um die Gegenwart auf die Probe zu stellen.[9]

Prüfungstradition

 

Der Test ist eine fortwährende und ewige göttliche Tradition, die von Gott getestet wurde.[11] Die ganze Welt, das Testfeld und alle Menschen, sogar die Propheten, werden getestet, und es ist eine Tradition, die in allen früheren Nationen praktiziert wurde.

"Haben die Leute gedacht, dass sie in Ruhe gelassen und nicht getestet würden, sobald sie sagten: 'Wir glauben'?" Wir haben diejenigen vor ihnen getestet (und wir testen sie auch), und Gottes Wissen über diejenigen, die die Wahrheit sagen, und über diejenigen, die lügen, muss verwirklicht werden.“[12]

In der Position zu behaupten, dass sich jeder als der höchste Gläubige, der höchste Mujahed und der hingebungsvollste Mensch vorstellen kann, sollten das Gewicht, der Preis und der Wert dieser Behauptungen durch einen Test geklärt werden?[13] Inzwischen ist der Test des Propheten ist strenger als andere. Danach die Prüfung ihrer Wächter und dann die Reihen der Gläubigen; Je näher die Linie zu den Erblassern und Propheten ist, desto schwieriger ist die Prüfung.[14] Mai.[15]

Philosophie- und Weisheitsprüfung

 

Eines der Themen, das in Koranversen oft erwähnt wurde, und dieses Thema wurde etwa zwanzig Mal angesprochen [16] und hat die Diener darauf aufmerksam gemacht. Gegenstand der Prüfung ist, dass sogar der Zweck der Schöpfung darin besteht, den Menschen zu prüfen.

Dies ist kein göttlicher Test, um etwas über Gott zu entdecken. Weil Gott nichts vor Ihm verbirgt, um es durch Versuchung zu offenbaren. Für die Weisheit der Prüfung kann Folgendes erwähnt werden:

1. Zunehmender Glaube und das Aufkommen von Gewissheit: „Wir haben die Zahl (der Schatzmeister der Hölle) nicht bestimmt, außer um die Ungläubigen zu prüfen, damit die Leute der Schrift (Juden und Christen) Gewissheit finden und den Glauben an mehren können die Gläubigen." [17]

Gemäß diesem Vers steigerte die göttliche Prüfung in Form der Nennung der Zahl der Wächter der Hölle den Glauben der Gläubigen und das Entstehen von Gewissheit nach den Worten des Gesandten Gottes, Friede sei mit ihm und seiner Familie, weiter der Teil der Leute des Buches.

1. Training: Dies ist ein allgemeines Gesetz und eine dauerhafte Tradition Gottes, die testet, um die latenten Talente zu entwickeln (und sie zur Entfaltung zu bringen) und ihre Diener zu fördern; So wie Stahl in einem Hochofen geschmolzen wird, um eine größere Festigkeit zu haben, um so genannt zu werden, so wird der Mensch in einem Hochofen erzogen, um Widrigkeiten zu widerstehen.[18]

2. Reinigung der Herzen: „(Prüfungen) ist für Gott, das zu prüfen, was in euren Herzen verborgen ist, und zu reinigen, was in euren Herzen (des Glaubens) ist.“ [19]

3. Frömmigkeit: „Gott hat ihre Herzen auf reine Frömmigkeit geprüft.“ [20]

4. Buße und Rückkehr zu Gott: „Und Wir prüften sie mit Gut und Böse, damit sie zurückkehren mögen!“ [21]

5. Die guten Reihen von ihnen trennen: „Es war nicht der Fall, dass Gott die Gläubigen so ließ, wie ihr seid, es sei denn, Er trennte die Unreinen von den Reinen.“ [22] Imam Sadiq (as) sagte: Gott prüft die Menschen, um es herauszufinden wer Niko Carter ist.[23]

6. Das Aufblühen der Begabungen: Ohne die göttliche Prüfung wären die Begabungen nicht aufgeblüht und der Baum der menschlichen Existenz hätte keine Frucht und kein Ergebnis getragen.

7. Die Entstehung des Handelns: Amir al-mu'minin Ali (as) hat eine schöne Definition der Philosophie der göttlichen Prüfungen:

دد. "[24]

8. Lektion: "Sehen sie nicht, dass sie ein- oder zweimal im Jahr getestet werden?! Sie bereuen nicht und werden nicht ermahnt!“[25] Und sie lernen keine Lektion.

9. Vervollständigung der Bevölkerung [26] und Erreichen der höchsten Ebenen: Eine der Auswirkungen der Prüfung von Menschen in dieser Welt ist, dass eine Gruppe von Gläubigen die höchsten Ebenen des Glaubens und der Tugend erreicht, als Ergebnis der Erfüllung ihrer Pflichten und Geduld in der angesichts von Widrigkeiten.

10. Identifizierung von Vorwürfen [27]

11. Stärkung des Geistes der Geduld: „Und Wir haben einige von euch zu einem Mittel gemacht, um andere zu prüfen, seid ihr geduldig (und fähig, die Prüfung zu bestehen)?“ [28]

12. Erhöhen Sie den Geist der Zufriedenheit.

13. Erhöhen Sie den Geist der Dankbarkeit

Eine der Auswirkungen der Versuchung ist, dass eine Gruppe, die beharrlich Gott für seine Segnungen dankt und ihre Pflichten erfüllt, und niemals an einen Segen leugnet und keine Gelegenheit verpasst.[29] Niemand außer ihm selbst kann sie lösen, und wenn er will ihnen Gutes, niemand wird seine Gnade aufhalten.

Arten von Prüfungen

 

Die Prüfung von Menschen ist eine bestimmte göttliche Tradition, aber ihre Werkzeuge sind unterschiedlich: Segen, Gut und Böse, das Kommen der Propheten, Leben, Tod und Leben, die Manifestationen des Lebens der Welt, Erfüllung von Verpflichtungen, Traumdeutung , die Menschen selbst, Krieg und Dschihad, bittere Ereignisse, süße Ereignisse, soziale Unterschiede, menschliche Neigungen, Ähnlichkeiten des Korans, Misserfolge, Zahlung der Zakat, Hören von Demütigung und Spott und Verfolgung des Feindes, das Kommen des neuen Gesetzes , Magen und Essen, Fasten, Freiheit, Wissen [30], Kinder und Besitz, Böses, [31] Satans Besessenheit, [32] Okkultation, [33] Geld geben, [34] Angst, Fruchtlosigkeit, [35 ] Schmuck [36] usw. Gott hat die Gläubigen erzogen oder ihnen Härten auferlegt, er versucht mit dieser göttlichen Prüfung ihre Herzen mit Frömmigkeit zu erschaffen.

Das Ergebnis dieser Gegenleistung an die Frömmigkeit ist, dass eine Person den Apostel von Akram Salay al Allah respektiert, und wenn er in seinem Namen spricht, steigt er auf seine Stimme: "إن الإيد علي اسلور اسولوك العول العوان های لللە الله للتربوي. (Sura-Zellen / 49,3)

Der Unterschied zwischen dem göttlichen Test und dem menschlichen Test

 

Einer der Unterschiede zwischen dem göttlichen Test und den üblichen Tests bei uns Menschen besteht darin, dass wir den inneren Zustand der Dinge oft nicht kennen und den Zustand des uns unbekannten Wesens klären und offenbaren möchten, von dem aber die Unwissenheit stammt nicht vorstellbar in Gott dem Allmächtigen, weil er die Schlüssel des Verborgenen hat, also ist seine Prüfung nicht von den Dienern, um das Unbekannte zu entdecken, sondern es ist die göttliche öffentliche Erziehung zu den Menschen, die ihn zu einem guten Ende und ewigem Glück einlädt.

So gesehen ist es eine Prüfung, die den Zustand eines jeden Menschen für sich selbst feststellt, um zu wissen, welchem ​​Haus er angehört; Hat er eine Belohnung oder einen Adler? [37]

Wie man mit der Prüfung umgeht

 

Der Mensch zeigt verschiedene Verhaltensweisen im Umgang mit göttlichen Prüfungen. Einige bestehen die Prüfungen, andere werden abgelehnt. Zum Beispiel das Thema „Angst“, das auftaucht, eine Gruppe verliert sich und schüttelt die Last der Verantwortung ab, damit sie nicht den geringsten Schaden erleidet, aber eine andere Gruppe bereitet sich auf jedes Opfer gegen die Ursachen von Angst und mehr Vertrauen vor. Nicht alle Menschen sind angesichts anderer Probleme und anderer Testfaktoren gleich, wie etwa Hunger und finanzielle und menschliche Verluste.[38]

Daher ist Geduld und Zufriedenheit mit den göttlichen Schicksalen, obwohl schwierig, der beste Weg, um mit den göttlichen Prüfungen fertig zu werden. Wenn ein Mann seinen Herrn für eine Prüfung lobt und ihn segnet, sagt er: „Mein Herr hat mich geehrt, aber wenn Er seine Versorgung für eine Prüfung beschränkt, sagt er: „Er hat mich gedemütigt!“

Der Weg zum Prüfungsgewinn

 

Hier stellt sich eine weitere Frage, und zwar, dass alle Menschen an einer gewaltigen göttlichen Prüfung teilnehmen. Was ist der Weg, um bei diesen Experimenten erfolgreich zu sein?

1. Der erste und wichtigste Schritt zum Sieg ist Geduld und Ausdauer.

2. Auf das Vergehen der Ereignisse dieser Welt und ihre Nöte und Probleme achten und darauf achten, dass diese Welt nichts weiter als eine Passage ist. Es ist ein weiterer Faktor für den Sieg.“[39]

3. Sich auf die Kraft des Glaubens und der göttlichen Gnade zu verlassen, ist ein weiterer wichtiger Faktor.

4. Der Geschichte der Menschen des Altertums Aufmerksamkeit zu schenken und ihre Position angesichts göttlicher Prüfungen zu untersuchen, ist sehr effektiv, um die menschliche Seele auf die Prüfungen Gottes vorzubereiten. Wenn sich eine Person in den Problemen, die sie betreffen, einsam fühlt, wird ihre Widerstandskraft im Grunde genommen abnehmen, aber die Aufmerksamkeit auf die Tatsache zu lenken, dass diese erschöpfenden Probleme und schweren göttlichen Prüfungen für jeden im Laufe der Geschichte existiert haben, wird die Kraft der Ausdauer des Menschen erhöhen.

5. Darauf zu achten, dass all diese Ereignisse vor Gott stattfinden und Er sich all dessen bewusst ist, ist ein weiterer Faktor für Stabilität.“[40]

Auswirkungen des Prüfungserfolgs

 

1. Vergebung [41] "Prüfe dich mit dem, was Er dir gegeben hat, wahrlich, dein Herr ist schnell in der Vergeltung und verzeihend und barmherzig." (Er beschleunigt die Vergeltung derer, die aus der falschen Prüfung herauskommen, und ist gütig zu den Gerechten.) [42]

2. Friede sei mit Gott

3. Barmherzigkeit und Führung [43] ... Dies sind diejenigen, deren Gnade und Barmherzigkeit in Gott eingeschlossen sind, und sie sind die Rechtgeleiteten!“[44]

4. Ruf [45]

Misserfolg in der Prüfung

 

Die Prüfung des Menschen bedeutet, seine Fähigkeit und Ausdauer in Not und Glück zu zeigen, die angesichts von Reichtum und Position und Gesundheit und der Bereitstellung von Wünschen oder Demütigung und Armut und Krankheit und Elend gezeigt werden? Wenn er gemäßigt, demütig, tugendhaft und geduldig gewesen wäre, wäre er geprüft worden, und das Ergebnis seiner Prüfung wäre gut gewesen.46] که شكس

Es ist eine Art Prüfung, und Helden sind bekannt, wenn sie scheitern.“ [47] Wenn wir in dieser Welt und in dieser Prüfung scheitern und scheitern, werden wir auch im Jenseits scheitern, und wenn wir hier erfolgreich sind, werden wir dort erfolgreich sein.

Fußnote

 

1. Maalouf, Lewis; Farhang al-Munajjid (Arabisch, Persisch), übersetzt von Mohammad Bandar Rigi, Ch 6, Teheran: Iran Publications, 2007, Bd. 2, S. 1907.

2. Ragheb Isfahani, Hussein bin Mohammad; Übersetzung und Erforschung des Inhalts koranischer Wörter, Khosravi Hosseini Seyyed Gholamreza, Teheran, Mortazavi Publications, 1996, II, Vol. 1, S. 310.

3. Tarihi, Scheich Fachreddin; Bahrain Complex, Qom, Al-Ba'ath Institute, 1414 AH, Bd. 4, S. 184.

4. Ebd., Bd. 6, S. 291.

5. Hosseini Dashti, Mustafa; Maaref wa Maareef (Comprehensive Islamic Encyclopedia), Teheran, Arayeh Cultural Institute, 3., 2000, Bd. 1, S. 85.

6. قرشى سيد على اكبر; Quran Dictionary, Teheran, Islamic Library, 1992, Sechster, Band 1, S. 230.

7. مصطفوى, حسن‌; Research in the words of the Holy Quran, Teheran, Translation and Publishing Company, 1981, Bd. 1, S. 336.

8. Scheich Klini; Ausreichende Prinzipien, Haj Seyyed Javad Mostafawi, Teheran, Islamic Theological Bookstore, First, Vol. 2, S. 194.

9. Tabatabai, Mohammed Hussein; Übersetzung von Tafsir al-Mizanah, Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Büro für islamische Veröffentlichungen der Gesellschaft der Lehrer des Seminars von Qom, 1995, Band 5, Band 2, Seite 89

10. „O ihr, die ihr an eure Übertretungen glaubt“

11. Sure Al-Mu'minun, Vers 30 „Und Wir werden gewiss jeden prüfen!“

.

13. Makarem Shirazi, Nasser; Tafsir Nomoneh, Teheran, Islamic Library, 1374, erster, Bd. 16, S. 205.

14. Behboodiya, Muhammad Baqir; Selected Café, Teheran, Scientific and Cultural Publishing Center, 1984, Bd. 1, Bd. 1, S. 226.

15. Mussawi Khomeini, Ruhollah; Explanation of fourty hadiths, Teheran, Institute for Organizing and Publishing the Works of Imam Khomeini, 2006, 36, S. 246.

16. Qaraati, Mohsen; Tafsir Noor, Teheran, Cultural Center for Lessons from the Quran, 2004, Eleventh, Vol. 1, S. 196.

17. Surah Al-Muddaththir, Vers 31: „Außer denen, die ungläubig sind, für diejenigen, die ungläubig sind ...

18. Musterinterpretation, Bd. 1, S. 527.

19. Sure Al-Imran, Vers 154

20. Sura Al-Hujarat, Vers 3. "Diejenigen, die von Gott geprüft werden, werden ihre Herzen mit Vergebung für sie erfüllen, und sie werden mit einer großen Belohnung belohnt werden."

21. Sure Al-A'raf, Vers 168. بِالحَسَنَاتِ وَالسَّيَّاتِ لَعَلَّهُم يَرْجِعُونَ.

22. Sure Al-Imran, Vers 179:

23. Philosoph, Mohammad Taqi; Hadith, erzieherische Erzählungen, Islamic Culture Publishing Office, Bd. 3, S. 334.

24. Musterinterpretation, Bd. 1, S. 528.

25. Sure al-Tawbah, Vers 126.

26. Al-Mizan-Übersetzung, Bd. 4, S. 124

27. Tafsir Noor, Bd. 6, S. 68.

28. Sure Al-Furqan, Vers 20:

29. Hosseini Hamedani, Mohammad Hossein, Anvar Derakhshan, Teheran, Lotfi Bookstore, 1404 AH, Bd. 3, S. 210.

30. Siehe Tafsir Noor, Bd. 1, S. 112 und 171; C 2, S. 216, 217, 175, 17 und 192; C3, S. 99, 164, 267 und 258; Bd. 4, S. 206 und 292; J6, S.447; C7, S. 84, 451 und 414; Bd. 8, S. 237 und 136; Bd. 9, S. 428; Bd. 10, S. 494.

31. Sample Interpretation, Bd. 24, S. 207 und Bd. 1, S. 534.

32. Al-Mizan-Übersetzung, Bd. 13, S. 333.

33. Scheich Saduq; Ursachen der Scharia, übersetzt von Seyyed Mohammad Javad Mentally Tehrani, Qom, Mo'menin Publications, 1380 AH, erster, Bd. 1, S. 783.

34. Scheich Saduq; Khasal, übersetzt von Seyyed Ahmad Fahri Zanjani, Teheran, Islamic Theological Publications: First, Band 1, Seite 10.

35. Tayyib, Sayyid Abdul Hussein; Atib al-Bayyan fi Tafsir al-Quran, Teheran, Islamic Publications, 1999, Ausgabe, Band 2, S. 258.

36. Al-Mizan-Übersetzung, Bd. 13, S. 333.

37. Al-Mizan-Übersetzung, Bd. 4, S. 54.

38. Musterinterpretation, Bd. 1, S. 530.

39. Rahmati Shahreza, Mohammad; Schatz des Wissens, Qom, Morgen des Sieges, 2006, II, S.115.

40. Musterinterpretation, Bd. 1, S. 531.

41. Hashemi Rafsanjani, Akbar; Tafsir Rahnama, Qom, Qom Seminary Islamic Propaganda Office, 1373 AH, erster Band 5, S. 450.

42. Sure An'am, Vers 165.

43. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan; Übersetzung der Sammlung von Aussagen zur Auslegung des Korans, Übersetzer, Teheran, Farahani Publications, 1981, erster, Bd. 2, S. 128.

44. Sure Al-Baqarah, Verse 155-157.

45. Sample Interpretation, Bd. 19, S. 117.

46. ​​Ameli, Ibrahim; Tafsir Ameli, Teheran, Sadough Publications, 1981, Bd. 8, S. 558.

47. Modarressi, Mohammad Taqi; Tafsir Hedayat, Übersetzer, Mashhad, Astan Quds Razavi Islamic Research Foundation, 1998, Bd. 1, Bd. 1, S. 630. Quellen

• Zeinab Taheri, Divine Exam, Research Encyclopedia, abgerufen am 19. Dezember 2012.

• Mohammad Sadegh Yousefi Moghaddam, Exam, Holy Quran Encyclopedia, Band 4, Zentrum für koranische Kultur und Bildung.

4- Gottes Hilfe

Gottes Hilfe für die Gläubigen und ihre Hilfe in verschiedenen Situationen und Situationen ist dauerhaft, dass solche Hilfe von Gott nicht abgeschnitten wird, es sei denn, den Menschen der Gemeinschaft wird die Eigenschaft des Glaubens genommen, dass es in einem solchen Fall keine Hilfe geben wird.

Das Wort „Erleichterung“ ist die Quelle des Kapitels „Handlungen“ bedeutet helfen und erreichen, helfen kann auf dem Weg des Guten oder auf dem Weg des Bösen sein [1] und in dem Begriff bedeutet „helfen“ in einem Zusammenhang , kontinuierliche und kontinuierliche Art. [2] Daher bezieht sich Erleichterung auf eine Hilfe, die einen dauerhaften Aspekt hat und kontinuierlich andauert. [3]

Historische Diskussion der Erleichterung

Gläubige

 

 

Der heilige Quran hat auf die historische Realisierung der Tradition der Linderung der Gläubigen Tradition gezeigt: "Al-Ahena, Mosessie أن الرابي بارب بند الفا البهر للطافا بارب بند الفا البهر للطافا لاخفا فران خالطافی"; [4] Wir haben zu Mose eine Offenbarung geschickt Meine Knechte Nacht (aus Ägypten) Nimm mit dir und bahne ihnen einen trockenen Weg im Meer, damit du keine Angst hast, (von den Pharaonen) gejagt zu werden oder im Meer zu ertrinken!

فأتبعهم فرعون بجنوده فغغيهم من اليم ما غغيهم ;;

Arten der Erleichterung für Gläubige aus der Sicht des Korans

 

Erleichterung außerhalb der Gläubigen

• 1) Anormale Linderung (durch Engel):

Einer der Kriege, die an der Spitze des Islam unter Muslimen und Muslimen stattfanden, war der Krieg, den Gott sagen würde: "Treefrow Lelminin, der einer der أنومكم برادم برادكم بامل الملا ملال الم الملاالملا ملال الم الملاالملا ملال الم الملا, dass [zu Hause];ئي] zu den Gläubigen Hast du gesagt: Ist es deinem Herrn nicht genug, dir mit dreitausend Engeln zu helfen, die vom Himmel herabsteigen?

Der Autor von Tafsir Tafyan hat von Ibn Abbas, Hassan, Qatadah, Malik Ibn Rabia usw. überliefert, dass Engel am Tag von Badr für Hilfe sorgten.[7]

• 2) Natürliche Linderung:

Über die unsichtbare Hilfe durch das Senden von Winden und Stürmen sagt Gott: „Wir haben schwere Winde und Stürme über sie gesandt und Heere, die du nicht gesehen hast.

Die innere Hilfe der Gläubigen

• 1) Seelenfrieden schaffen:

In Bezug auf die Schlacht von Haneen erinnert Gott die Gläubigen daran, dass wir Ihnen in verschiedenen Phasen geholfen haben, obwohl Sie viel Kraft hatten, aber gleichzeitig den Feind nicht besiegen konnten, aber Gott schuf Seelenfrieden für Sie: رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها ... »; [9]

• 2) Angst und Panik in den Herzen der Ungläubigen erzeugen:

"Für diejenigen, die in den Herzen derer, die ungläubig sind, in den Herzen derer, die an Allah ungläubig sind, ungläubig sind ..." [10]

 

Bedingungen für die Hilfe für Gläubige

 

• 1) Erlangung der notwendigen Vorbereitung für die Verteidigung:

«وأعدوا لهم مااستطعتم من قوة ومن ربت الخيل ترهبون به عدوالله (وعيد) fürchten den Feind Gottes und Ihres Feindes damit.

Das Wort „Kraft" bedeutet alles, womit eine bestimmte Aufgabe möglich ist. Kraft im Krieg bedeutet alles, womit Krieg und Verteidigung möglich sind, wie etwa alle Arten von Waffen und Kriegsmänner mit Erfahrung und Kriegsaufzeichnungen. Und militärische Organisationen. [12]

2) Gehorsam gegenüber Gott und dem Propheten und Vermeidung von Differenzen:

"Und gehorche Allah und Seinem Gesandten und streite und streite nicht und streite nicht mit deinem Gesandten ..." [13]

• 3) Geduld und Frömmigkeit:

"Bloody إن روده فوانم مندامي الامدكم الم مندامي الامدكم الم مسلمم مد مد ملال الم الم الم المعمین" [14] Wenn Sie Ausdauer und Frömmigkeit haben, und der Feind wird Ihnen bald zu Ihnen kommen, Gott gibt Ihnen fünftausend Angels. Wenn sie Symptome haben, wenn sie Symptome haben , Es wird helfen!

Fußnote

1. دهخدا ، علی اكبر; Dehkhoda-Wörterbuch; Teheran; University of Teheran Press; Ó 1345 Ì Ì 8 Ì Ó 173.

2. Schiedsrichter, Panah Abolfazl; وار انوارال عرفان في تفسير القرآن‌; Teheran: Sadr Publications, S. 1375, Bd. 1, Bd. 6, S. 444.

3. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan; Interpretation umfassender Gemeinschaften; Übersetzer, Mashhad: Islamic Research Foundation of Astan Quds Razavieh, Q 1998, Ch II, Vol. 2, S. 438.

4. Sure Taha, Vers 77.

5. Sure Taha, Vers 78.

6. Sure Al-Imran, Vers 124.

7. Tusi, Muhammad ibn Hassan; التبيان في تفسيرالقرآن‌; Untersuchung von Ahmad Qusair Ameli; Beirut, Dar Al-Ahya Al-Tarath Al-Arabi, Bisa, Biha, Bd. 2, S. 579.

8. Sure Al-Ahzab, Vers 9.

9. Sure Tawbah, Vers 26.

10. Sure Al-Imran, Vers 151.

11. Sure Anfal, Vers 60.

12. Allameh Tabatabai; Übersetzt von Al-Mizan, übersetzt von Mousavi Hamedani, Mohammad Baqir; Qom: Teachers Association, Ch. V, Bita, Bd. 9, S. 150.

13. Sure Anfal, Vers 46.

14. Sure Al-Imran, Vers 125.

Verweise

• Ruhollah Rezvani, The Social Tradition of Reliefing Believers, Forschungsenzyklopädie, abgerufen am 12. Januar 2014.

•

 

5. Rechtschreibung

Rechtschreibung in Wörtern

 

„Schreibweise“ leitet sich von „mullah“ ab und bedeutet „Zeitverlängerung“, „national“ bedeutet „lange Zeit“ und „mullah“ bedeutet „Ewigkeit“. „Aufschub“ ist der letzte Ausdruck von „Aufschub gewähren“.[1]

Rechtschreibung im Begriff

Die Schreibweise des Begriffs bedeutet, nicht zur Qual zu eilen. Die göttliche Tradition angesichts menschlicher Rebellion und Rebellion besteht darin, Aufschub zu gewähren und sich nicht zu bestrafen, denn wenn er sich beeilt zu bestrafen, wird alles zerstört und niemand wird übrig bleiben, weil es niemanden gibt, der nicht sündigt, außer dem unfehlbar, der allmächtige Gott sagt: بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ »; Wenn Gott der Allmächtige die Menschen wegen ihrer Unterdrückung und Sünde bestraft, werden keine anderen Aspekte übrig bleiben.

Deshalb gibt Gott den Dienern Aufschub, um ihre Vergangenheit durch Reue und Buße zu korrigieren, und dieser Aufschub ist zum Wohle der Gläubigen, da er für die Ungläubigen und die Aufsässigen endet, die auf ihren Sünden beharren, und dieser Aufschub ist Betrug. Gott ist für sie.

Heilige Göttliche Rechtschreibung

Eine der göttlichen Traditionen und eines der Beispiele für spirituelle Bestrafung ist die Bestrafung durch „Buchstabieren und Herausziehen“, die in der Welt den Zustand der Sünder einschließt und anscheinend als Segen für sie angesehen wird, aber innerlich und wahrhaftig eine Art ist der Qual. Der Heilige Koran sagt:

„Und diejenigen, die über unsere Verse gelogen haben, sie messen sich nicht mit ihnen in Bezug auf Unwissenheit. * Und diejenigen, die Unsere Zeichen nicht glauben, wissen es nicht. Wir werden sie bestrafen und ihnen Aufschub gewähren; Tatsächlich ist mein Plan stark (und kalkuliert).

Ungläubigen und Bosheit und der Lebensspanne von Ungläubigen und Sündern Aufschub zu geben und ihre Wünsche zu erfüllen, obwohl es gut aussieht und ihn glücklich macht und Sie erfolgreich finden, aber tatsächlich ist es eine Art göttlicher Zorn und Rache, die interpretiert wird als Betrug, weil diese Langlebigkeit und Erfolg und das Erreichen des Traums; Tatsächlich ist es böse und wird zu seinem Nachteil enden, weil es ihm viel Qual bereiten wird.

Es wurde von Imam Reza (as) überliefert: Ich schwöre bei Gott, dass Er sie nicht für etwas Schwierigeres als die Rechtschreibung bestraft hat. („Buchstabieren“ bedeutet eine Periode, die Gott manchmal den Unterdrückern und Tyrannen gemäß seinen Interessen gibt.)

Der Zweck der Rechtschreibung

Nach dem Vers: Diejenigen, die ungläubig sind, sollten nicht denken, dass es zu ihrem Vorteil ist, wenn Wir ihnen Aufschub gewähren. Wir geben ihnen Aufschub, nur um ihre Sünden zu vergrößern, und für sie ist eine demütigende Strafe.

Der Zweck, den Ungläubigen nach dem Quran Aufschub zu gewähren, ist, dass sie unverbesserliche Menschen sind, die in Sünde und Ungehorsam ertrinken und Rebellion und Ungehorsam auf die letzte Stufe gebracht haben. Gott hat sie gemäß der Tradition der Schöpfung und dem Prinzip der Freiheit, des Willens und der Entscheidungsfreiheit sich selbst überlassen, bis sie das letzte Stadium ihres Falls erreicht haben und ihre Rücken mit der Last der Sünde belastet sind und sie das Maximum verdienen Bestrafung.

Fußnote

1. Hochspringen قرآن Quran Dictionary, Bd. 6, S. 290.

2. Hochspringen ↑ Sure A'raf: 182 und 183.

3. Hochspringen ↑ Surah Al-Imran (3): 178.

 

Verweise

Rechtschreibung, Umfassender Thesaurus der Islamwissenschaften, abgerufen am 6. April 2014.

• Yaghoub Jafari Maraghi, Tafsir Kowsar, Band II.

• Mahboubeh Jokar, Divine Traditions in Worldly Rewards and Punishments (Part 3 and Final), Letter of Society, Nr. 103, April und Mai 2013.

 

https://wiki.ahlolbait.com

 

ترجمه اردو

 

Աստծու անունով

 

Աստծո Սուննա

 

1. Ներում

Աստծո ներումը Աստծո գործողության հատկանիշներից մեկն է, որը ներառում է բոլոր ծառաներին: Այս հատկանիշի վերագրումը Աստծուն բխում է նրանից, որ Նա շատ ներողամիտ է, ողորմած և ծածկում է Իր ծառաների մեղքերն ու չարությունները: Սուրբ Ղուրանը հիշատակում է Աստծուն այնպիսի հատկանիշներով, ինչպիսիք են Ղաֆիրը [1], Ղաֆֆարը [2] և Ղաֆորը [3]; Որովհետև Աստված այս աշխարհում և հանդերձյալ կյանքում ներում է մարդու մեղքերն ու սխալները՝ ըստ հանգամանքների և ոչ մեկին չի հայտնում դրանց մասին և չի արատավորում մեղավորի համբավը:

Ներման պատճառներն ու պայմանները

 

 

Գոյության համակարգում ինքնատիպությունը մարդու փրկության ու երջանկության հետ է։ Ուստի Աստծո ներումը միշտ նախորդում է Նրա բարկությանը և բարկությանը:

Մարդու ներումը Նրա պատժի վրա Աստծո տիրապետության վկայություններից մեկն է: [4] Աստծո ներումը, ինչպես ցանկացած այլ ողորմություն, համակարգված է և պատճառի կարիք ունի: Ներման միջոցներից մեկը ապաշխարությունն է [5] և բարեխոսությունը [6] Ապաշխարության տեղը աշխարհն է, իսկ բարեխոսությունը՝ հանդերձյալ աշխարհը։

Իհարկե, բազմաստվածների և անհավատների համար բարեխոսությունն ընդունված չէ: [7] Հետևաբար, բազմաստվածներն ու անհավատները պետք է ապաշխարեն այս աշխարհում, որպեսզի ներվեն Աստծո կողմից: Եթե ​​մյուս մեղավորներին չհաջողվի ապաշխարել այս աշխարհում, ապա նրանք կարող են ներվել հետագա բարեխոսության միջոցով:

 

Ներման ներառումը

 

 

Աստծո ներումը համատարած է, և եթե անգամ բազմաստվածներն ապաշխարեն, Աստված կընդունի այն [8]:

Ղուրանի որոշ այաներ նույնպես Աստծո ներողամտությունից կախված են համարում Աստծուն մերձավորության դիրքի հասնելը և դրախտի բազմաթիվ օրհնություններից օգտվելը: ; Սակայն նրանց ներելը նշանակում է ավելի մոտենալ Ամենակարող Աստծուն: Յուրաքանչյուր մարդ աստվածային ներման կարիք ունի. Որովհետև նա չի կարող շնորհակալություն հայտնել Աստծո բոլոր օրհնություններին, ինչպես կարող է և պետք է:

Աստված իր ներողամտությամբ ծածկում է այս թերությունը, որն անհրաժեշտ է մարդկային էությանը: [10] Ղուրանը հորդորում է մարդուն շտապել Աստծուց ներողություն խնդրելու, և եթե նա տգեղ արարք է գործում կամ ինքն իրեն անարդարում է, նա պետք է հիշի Աստծուն և ներողություն խնդրի. Որովհետև ոչ ոք չի ներում մարդկանց մեղքերը, բացի Աստծուց: [11] Շիա պատմվածքները Աստծո ներումը համարում են այնքան տարածված, որ ըստ նրանց՝ Դժոխքում կմնան միայն անհավատներն ու պոլիթեիստները։

Աստված ներում է ուրիշներին տանջանքներից հետո և նրանց դրախտ է տանում: [12]

Ծանոթագրություն

1. Սուրե Ղաֆր 3 /

2. Սուրե طه 83 /

3. Սուրե Նուր / 22

4. Աստվածային արդարադատություն / 274

5. Սուրա Շուրա / 25

6. سوره سجده / 4

7. Վաղ հոդվածներ, 53; Բահարալանվար, 8/58

8. سوره زمر // 53

9. سوره تحريم / 8

10. Իսլամական գիտությունների ներածություն, 8/178

11. سوره آل عمران / 135-133)

12. Ալ-Թավհիդ, 294; Իմաստության մնացորդ, 1/475

 

 

2. Արդյունահանում

 

Քաղվածքը, որը գիտության մարդկանց մեջ հայտնի է որպես աստվածային ավանդույթ, վերցված է այայից. Իսկ նրանց, ովքեր ժխտում են Մեր հայտնությունները, մենք աստիճանաբար կպատժենք նրանց այնտեղից, որտեղ նրանք չգիտեն:

 

Արդյունահանման իմաստը

 

 

Ինչպես ասում են գիտնականները [1], արդյունահանումը երկու իմաստ ունի, մեկը՝ ինչ-որ բան աստիճանաբար վերցնելը, քանի որ այս նյութի սկզբունքը վերցված է աստիճանից, որը նշանակում է «աստիճաններ», ինչպես որ մարդը բարձրանում և իջնում ​​է ստորին հարկերից։ Ընդհակառակը, այն օգտագործում է աստիճաններ: Բացի այդ, երբ ինչ-որ բան բռնում և բռնում են աստիճանաբար, քայլ առ քայլ, այդ գործողությունը կոչվում է արդյունահանում: Մեկ այլ իմաստ է «փաթաթելը», ինչպես որ փաթաթում են մագաղաթը։

Ալլամե Շարանին ասում է. «Վերահանումը կամաց-կամաց վերցնելն ու մոտեցնելն է» [2]:

 

Քաղվածք Ղուրանում

 

 

Այս բառի հանումը ինքնին հիշատակվում է Սուրբ Ղուրանի երկու դեպքերում. Մեկը Աարաֆ սուրայի 182-րդ այաում է, իսկ մյուսը՝ Քալամ սուրայի 44-րդ, և երկուսն էլ աստվածային այաները ժխտողների մասին են, բայց աստվածային առաջնորդությունը, դադարը, ծաղրը, կյանքի երկարացումը և այլն, որպես «հանում». », բազմիցս հիշատակվել են Ղուրանի այաներում:

Աարաֆ սուրայի 182-րդ այա

وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَيَعْلَمُونَ »; Իսկ նրանց, ովքեր ժխտում են Մեր հայտնությունները, մենք աստիճանաբար կպատժենք նրանց այնտեղից, որտեղ նրանք չգիտեն:

 

Ալլամե Թաբաթաբայիի մեկնաբանությունը.

«Արտահանում» բառը նշանակում է, որ մարդը ձգտում է աստիճանաբար բարձրանալ կամ իջնել մի տեղից կամ իրից, կամ մոտենալով դրան, և այս հատվածում դիրքի համաչափությունը ցույց է տալիս, որ հանում նշանակում է մահվան մոտենալ, կա՛մ այս աշխարհում, կա՛մ: Հետագայում

Եվ որ նա սահմանափակել է արտահանձնումը մի ճանապարհով, որն իրենք իրենք չեն հասկանում, որպեսզի հասկանան, որ այդ մոտեցումն ակնհայտ չէ, բայց նույն ժամանցի մեջ այն թաքնված է նյութական կյանքի դրսևորումներից, և արդյունքում նրանք անընդհատ հայտնվում են. չափից դուրս մեղքով մոտենալով կորստին.Դառնում է. Ուստի կարելի է ասել, որ արդյունահանումը օրհնության նորոգումն է մեկ այլ օրհնությունից հետո, որպեսզի այդ օրհնությունները վայելելով՝ նա անգիտակից դարձնի նրանց գործերին ուշադրություն դարձնելուց [3]:

 

Ալլամե Շարանիի մեկնաբանությունը

Բնածին հետևանքներից մեկը դաժանության իրավունքի մերժումն է. Ամեն ոք, ով վատ կարծիք ունի աստվածային հայտնությունների մասին և չի նայում կրոնավորների գրքերին ու ասույթներին, կզրկվի գիտելիքի երջանկությունից, և նրա դաժանությունն ու տգիտությունը աստիճանաբար կշատանան ու կուժեղանան։ Մենք շատ բան ենք տեսել և փորձարկել, նույնիսկ աստվածաբանության թալիբները, ովքեր չեն կարդում մեծ գիտնականների գրքերը և կասկածանքով են վերաբերվում իրենց արդար նախորդներին ու հետազոտություններին, գիտնական չեն դառնում։ Ավելի շուտ, աշխարհի գիտություններում լավ կասկածի առաջխաղացման պայմանը աստղագիտության և նրա վարպետների նկատմամբ բարեխիղճ հավատք չունեցող խումբն է և ուշադիր չի նայում նրանց: Նրանք, ովքեր կարծում են, որ Ղուրանը և Հադիսը Չխառնված բարդ գիտական ​​տերմինի հետ չգիտեմ գիտական ​​գիրքը անտեղյակ են ապագա գիտությունների գաղտնիքներից և մարդկանց վնասատուների գաղտնիքներից [4] ։

 

Քաղվածք շարադրանքների մեջ

 

Իմամ Հոսեյնը (Խ.Ա.Ո.Ն.) մեջբերում է.

Իմամ Սադեղը (Աս) վերը նշված այայի մեկնաբանության մեջ մեջբերվել է.

 

Դ. «Ծառան է, որ մեղք է գործում.

Այս այան վերաբերում է մի մեղավոր ծառայի, ով մեղք գործելուց հետո Աստված օրհնում է նրան, բայց նա օրհնությունը հաշվում է իր բարի հաշվին և անտեսում է իր մեղքի համար ներում խնդրելը:

Ծանոթագրություն

 

1. Մուստաֆավի, Հասան; Հետազոտություն Սուրբ Ղուրանի խոսքերով, Թեհրան, Գրքի թարգմանչական և հրատարակչական ընկերություն, 1981, հատոր 3, էջ 190; Ռագեբ Սպահանի Հուսեյն բին Մոհամմադ; Al-Mufradat Fi Gharib Al-Quran, Safwan Adnan Dawoodi, Damascus Beirut, Dar Al-Alam Al-Dar Al-Shamiya, 1412 AH, առաջին, p: 310. Ibn Manzoor, Muhammad Ibn Makram; Արաբերեն լեզու, Բեյրութ, Դար Սադեր, 1414 Հիջ., III, հատ 2, էջ 266։

2. Պոեզիա, Աբոլհասան, Թուբի արձակ, էջ 254

3. Ալլամե Թաբաթաբայ, Մոհամմադ Հուսեյն; Ալ-Միզան, Թարգմանիչ՝ Մուսավի Համեդանի Սեյյեդ Մոհամմադ Բաքիր, Ղոմ, Ղոմի ճեմարանի ուսուցիչների ասոցիացիայի իսլամական հրատարակությունների գրասենյակ, 1995, 5-րդ, հատոր 8, էջ 453:

4. Պոեզիա, Աբոլհասան, Թուբի արձակ, էջ 254

5. Քուրեշի, Սայիդ Ալի Աքբար; Ղուրանի բառարան, Թեհրան, Իսլամական գրադարան, 1371, վեցերորդ, հատոր 2, էջ 335։

6. Կլինի, Մուհամմադ իբն Յակուբ; Բավական սկզբունքներ, Թարգմանիչ՝ Այաթոլլահ Մոհամմադ Բաքիր Կուհ-է Քամրահայ, Թեհրան, Ասվա, 1996, III, հատոր 5, էջ 556, Հ3:

 

Հղումներ

• Hossein Khoshbakht, Extraction, Research Encyclopedia, Վերցված է մայիսի 30, 2012 թ.

• Թուբա արձակ, Ալլամե Աբոլհասան Շարանի, Իսլամական գրախանութ։

 

 

3- Աստվածային փորձություն

 

 

Փորձությունն ու տառապանքը մարդկային աճի և գերազանցության աստվածային ավանդույթներից մեկն է: Աստվածային փորձությունը բացահայտում է մարդկային հավատքի ճշմարտությունը և հանդիսանում է մարդկային վարձատրության ու պատժի չափանիշը։ Բացի այդ, աստվածային փորձության հաղթանակը մարդուն կշահի աստվածային անսահման ողորմությունից ու ներողամտությունից և կբարձրացնի նրա հավատքն ու ինքնակրթությունը:

Բառապաշարի քննություն

 

Այս թեման օգտագործվել է փորձություն, տառապանք, քննություն և խռովություն բառերի մեջ: Քննություն արմատից (Mohn); Արծաթի հալեցում և այլն և մաքրում այն ​​աղտոտումից [1] և արմատների վարակումից (այո); Ծերանալը [2] պետք է քննվի. Մաքրումը թերություն է դրանում [3] Իսկ «խռովություն» բառը հիմնականում նշանակում է ոսկի նետել կրակի հնոցի մեջ՝ մաքրությունը կեղտից տարբերելու համար [4]:

Քննության ժամկետում ճշմարտության ստուգումն ու բացահայտումը մի բան է [5], իսկ քննությունն ասում են, որ տառապում է, քանի որ թվում է, թե քննողը հնացել է քննության բազմությունից [6], որն օգտագործվում է և՛ լավ, և՛ չարության մեջ [7] Ահա քննության իմաստը. Մարդը գայթակղվում է դժվար գործերով՝ լավը նրանից զատելու համար [8] Խռովություն բառը նշանակում է նաև ցանկացած գործողություն, որն արվում է ներկան ստուգելու նպատակով [9] ։

Քննական ավանդույթ

 

Փորձությունը հավերժական և հավերժական աստվածային ավանդույթ է, որը փորձարկվել է Աստծո կողմից [11] Ամբողջ աշխարհը, փորձադաշտը և բոլոր մարդիկ, նույնիսկ մարգարեները, փորձության են ենթարկվում, և դա ավանդույթ է, որը կիրառվել է բոլոր նախորդ ազգերում:

«Ժողովուրդը մտածե՞լ է, որ հենց ասեն՝ հավատում ենք, մենակ կմնան ու չեն փորձվի։ Մենք փորձեցինք նրանցից առաջ գտնվողներին (և նրանց նույնպես փորձարկում ենք), և Աստծո գիտությունը ճշմարտությունն ասողների և ստողների մասին պետք է գիտակցվի» [12]:

Պնդելու դիրքում, որ յուրաքանչյուրը կարող է իրեն ներկայացնել որպես գերագույն հավատացյալ, ամենաբարձր մոջահիդ և ամենանվիրված մարդ, պե՞տք է արդյոք ստուգման միջոցով պարզել այդ պնդումների կշիռը, գինը և արժեքը։ մարգարեներն ավելի դաժան են, քան մյուսները: Դրանից հետո նրանց պահապանների փորձությունը, իսկ հետո հավատացյալների շարքերը. Որքան մոտ է գիծը կտակարարներին ու մարգարեներին, այնքան ավելի դժվար է փորձությունը [14] Մայիս [15] ։

Փիլիսոփայության և իմաստության քննություն

 

Այն թեմաներից մեկը, որը շատ է արծարծվել Ղուրանի այաներում, և այս հարցը արծարծվել է մոտ քսան անգամ [16] և ծառաներին տեղյակ է պահել դրա մասին։ Փորձության առարկան այն է, որ նույնիսկ արարչագործության նպատակը մարդուն փորձարկելն է:

Սա աստվածային փորձություն չէ Աստծո մասին որևէ բան բացահայտելու համար: Որովհետև Աստված ոչինչ չի թաքցնում Նրանից, որպեսզի հայտնվի գայթակղությամբ: Քննության իմաստության համար կարելի է նշել հետևյալը.

1. Աճող հավատք և վստահության առաջացում. «Մենք չորոշեցինք (Դժոխքի գանձապահների) թիվը, բացի անհավատներին փորձելու համար, որպեսզի Գրքի մարդիկ (հրեաները և քրիստոնյաները) վստահություն գտնեն և մեծացնեն հավատքը: հավատացյալները» [17] ։

Համաձայն այս այայի, աստվածային փորձությունը՝ Դժոխքի պահապանների թիվը նշելու տեսքով, մեծացրեց հավատացյալների հավատքը և վստահության ի հայտ գալը՝ համաձայն Աստծո առաքյալի, խաղաղություն լինի նրա և նրա ընտանիքի վրա, խոսքերի վրա. գրքի մարդկանց մասը.

1. Ուսուցում. Սա ընդհանուր օրենք է և Աստծո մշտական ​​ավանդույթ, որը փորձարկում է զարգացնել թաքնված տաղանդները (և դրանք կյանքի կոչել) և դաստիարակել նրանց ծառաներին. Ինչպես հնոցի մեջ հալեցնում են պողպատը, որպեսզի ավելի մեծ ամրություն, այսպես կոչված, հալվի, այնպես էլ մարդը մեծանում է հնոցի մեջ, որպեսզի դիմանա դժբախտությանը [18]:

2. Սրտերի մաքրում. «(Փորձարկումներ) այն է, որ Աստված փորձի այն, ինչ թաքնված է ձեր սրտերում և մաքրի այն, ինչ կա ձեր սրտերում (հավատքից)» [19]:

3. Բարեպաշտություն. «Աստված նրանց սրտերը (փորձել է) մաքուր բարեպաշտության համար» [20] :

4. Ապաշխարություն և վերադարձ առ Աստված. «Եվ մենք փորձեցինք նրանց բարով և չարով, որպեսզի վերադառնան» [21] :

5. Լավ շարքերը նրանցից առանձնացնելը. «Այնպես չէր, որ Աստված հավատացյալներին թողեց այնպիսին, ինչպիսին դուք կաք, եթե չբաժանեց անմաքուրին մաքուրից»: [22] Իմամ Սադիկը (as) ասաց. Աստված փորձարկում է մարդկանց՝ պարզելու համար: ով է Նիկո Քարթերը [23]

6. Տաղանդների ծաղկումը. Եթե աստվածային փորձությունը չլիներ, տաղանդները չէին ծաղկի, և մարդկային գոյության ծառը պտուղ ու արդյունք չէր տա:

7. Գործողության առաջացումը. Ամիր ալ-մումինին Ալին (as) ունի աստվածային քննությունների փիլիսոփայության գեղեցիկ սահմանում.

դդ.»[24]

8. Դաս. «Նրանք չե՞ն տեսնում, որ տարին մեկ կամ երկու անգամ փորձարկվում են: Նրանք չեն զղջում և չեն հիշեցնում» [25] Եվ նրանք դասեր չեն քաղում:

9. Բնակչության համալրում [26] և հասնել ամենաբարձր մակարդակների. այս աշխարհում մարդկանց փորձարկման հետևանքներից մեկն այն է, որ հավատացյալների խումբը հասնում է հավատքի և առաքինության ամենաբարձր մակարդակներին՝ իրենց պարտականությունները կատարելու և համբերատարության արդյունքում: դժբախտության դեմքը.

10. Մեղադրանքների նույնականացում [27]

11. Համբերության ոգու ավելացում. «Եվ մենք ձեզանից ոմանց դարձրեցինք ուրիշներին փորձելու միջոց, դուք համբերու՞մ եք (և կարող եք անցնել փորձությունը)» [28]:

12. Բարձրացրեք բավարարվածության ոգին:

13. Բարձրացրեք երախտագիտության ոգին

Գայթակղության հետևանքներից մեկն այն է, որ մի խումբ, որը համառորեն շնորհակալություն է հայտնում Աստծուն Նրա օրհնությունների համար և կատարում է իրենց պարտականությունները, և երբեք չի հավատում օրհնությանը և բաց չի թողնում հնարավորությունը: [29] Ոչ ոք, բացի իրենից, չի կարող լուծել այն, և եթե նա լավ է ուզում նրանց համար, ոչ ոք չի կանգնեցնի նրա շնորհը:

Քննությունների տեսակները

 

Մարդկանց փորձությունը միանշանակ աստվածային ավանդույթ է, բայց դրա գործիքները տարբեր են՝ օրհնություններ, բարի և չար, մարգարեների գալուստ, կյանք, մահ և կյանք, աշխարհի կյանքի դրսևորումներ, պարտավորությունների կատարում, երազի մեկնություն։ , ժողովուրդն ինքը, պատերազմ և ջիհադ, դառը իրադարձություններ, իրադարձություններ Քաղցր, սոցիալական տարբերություններ, մարդկային հակումներ, Ղուրանի նմանություններ, ձախողումներ, զաքաթի վճարում, թշնամու նվաստացում և ծաղր ու հալածանք լսել, նոր օրենքի գալուստը. , ստամոքսի և սննդի, ծոմի, ազատության, գիտելիքի [30], երեխաների և ունեցվածքի, Չարության, [31] Սատանայի մոլուցքը, [32] գաղտագողի հարցը, [33] փող տալու [34] վախը, պտուղի պակասը, [35] ] զարդարանք [36] և այլն։Աստված վարժեցրել է հավատացյալներին կամ դժվարություններ է պարտադրել նրանց։Նա փորձում է աստվածային այս փորձությամբ նրանց սրտերը ստեղծել բարեպաշտությամբ։

Բարեպաշտության այս նկատառման արդյունքն այն է, որ մարդը հարգում է Աքրամ Սալայ ալ-Ալլահի առաքյալին, և երբ նա խոսում է նրա անունով, նա իջնում ​​է նրա ձայնը. / 49,3)

Տարբերությունը աստվածային փորձության և մարդկային փորձության միջև

 

Աստվածային փորձության և մեզ՝ մարդկանց մեջ սովորական փորձությունների միջև եղած տարբերություններից մեկն այն է, որ մենք հաճախ անտեղյակ ենք իրերի ներքին վիճակին և ցանկանում ենք պարզաբանել և բացահայտել այն էակի վիճակը, որը մեզ անհայտ է, բայց այդտեղից Տգիտությունը Ամենակարող Աստծո մոտ հնարավոր չէ պատկերացնել, քանի որ նա ունի անտեսանելիի բանալիները, ուստի նրա փորձությունը ծառաներից չէ՝ բացահայտելու անհայտը, այլ աստվածային հանրային կրթությունն է մարդկանց հանդեպ, որը նրան հրավիրում է դեպի բարի վախճան և հավերժական երջանկություն:

Այս տեսանկյունից դա փորձություն է, որը որոշում է յուրաքանչյուր մարդու վիճակը իր համար, որպեսզի իմանա, թե որ տանն է պատկանում; Նա վարձատրությու՞ն ունի, թե՞ արծիվ [37] ։

Ինչպես վարվել քննության հետ

 

Մարդը տարբեր վարքագծեր է դրսեւորում աստվածային փորձությունների հետ առնչվելիս: Ոմանք հանձնում են քննությունները, ոմանք էլ մերժվում են։ Օրինակ՝ «վախի» հարցը, որ առաջանում է, մի խումբ ինքն իրեն կորցնում է ու պատասխանատվության բեռը թոթափում, որ չնչին վնաս չկրի, բայց մի խումբ իրեն պատրաստում է ցանկացած զոհաբերության՝ ընդդեմ վախի պատճառների ու ավելի մեծ վստահության։ Ոչ բոլոր մարդիկ են նույնը այլ խնդիրների և փորձարկման այլ գործոնների դեպքում, ինչպիսիք են սովը և ֆինանսական ու մարդկային կորուստները [38]:

Ուստի համբերությունն ու բավարարվածությունը աստվածային ճակատագրերով, թեև դժվար է, բայց լավագույն միջոցն է աստվածային փորձություններին դիմակայելու համար: Երբ մարդը գովաբանում է իր Տիրոջը փորձության համար և օրհնություններ է շնորհում նրան, նա ասում է. «Իմ Տերը պատվել է ինձ, բայց երբ նեղացնում է փորձության իր հնարավորությունը, ասում է. «Նա նվաստացրել է ինձ»:

Քննությունում հաղթելու ճանապարհը

 

Այստեղ մեկ այլ հարց է ծագում, և դա այն է, որ մինչ բոլոր մարդիկ մասնակցում են աստվածային հսկայական փորձությանը: Ո՞րն է այս փորձերում հաջողության հասնելու ճանապարհը:

1. Հաղթանակ տանող առաջին և ամենակարևոր քայլը համբերությունն ու հաստատակամությունն է:

2. Ուշադրություն դարձնել այս աշխարհի իրադարձությունների անցմանը և նրա դժվարություններին ու խնդիրներին, և որ այս աշխարհը ոչ այլ ինչ է, քան անցում: Դա հաղթանակի ևս մեկ գործոն է [39] ։

3. Հավատի զորության և աստվածային շնորհի վրա հույս դնելը ևս մեկ կարևոր գործոն է:

4. Հինների պատմությանը ուշադրություն դարձնելը և աստվածային փորձությունների դիմաց նրանց դիրքը քննելը շատ արդյունավետ է մարդու հոգին Աստծո փորձություններին նախապատրաստելու համար: Հիմնականում, եթե մարդն իրեն միայնակ զգա իր առջև ծառացած հարցերում, նրա դիմադրության ուժը կնվազի, բայց ուշադրություն դարձնելով այն փաստին, որ այս հյուծիչ խնդիրներն ու աստվածային ծանր փորձությունները եղել են բոլորի համար պատմության ընթացքում, մարդու տոկունության ուժը կավելանա։

5. Ուշադրություն դարձնելն այն փաստին, որ այս բոլոր իրադարձությունները տեղի են ունենում Աստծո առջև, և Նա ամեն ինչից տեղյակ է, կայունության ևս մեկ գործոն է [40]:

Քննությունների հաջողության հետևանքները

 

1. Ներողամտություն [41] «Քննեք ձեզ այն ամենով, ինչ Նա տվել է ձեզ, անկասկած, ձեր Տերը արագ հատուցում է, ներող և ողորմած»: (Նա շտապում է նրանց հատուցումը, ովքեր դուրս են գալիս սխալ փորձությունից և բարի են վերաբերվում արդարներին) [42] :

2. Խաղաղություն Աստծո վրա

3. Ողորմություն և առաջնորդություն [43] ... Սրանք են, ում շնորհն ու ողորմությունը ներառված են Աստծո մեջ, և նրանք են առաջնորդվողը» [44]:

4. Հեղինակություն [45]

Քննության ձախողում

 

Մարդու փորձությունը նշանակում է ցույց տալ իր կարողությունն ու տոկունությունը դժվարության և երջանկության մեջ, որը կցուցաբերվի հարստության, դիրքի և առողջության և ցանկությունների, թե՞ նվաստացման, աղքատության, հիվանդության և թշվառության դեպքում: Եթե ​​նա չափավոր, խոնարհ, առաքինի և համբերատար լիներ, նա կփորձարկվեր, և նրա քննության արդյունքը լավ կլիներ 46] که شكس

Դա մի տեսակ փորձություն է, և հերոսները ճանաչվում են, երբ նրանք ձախողվում են [47] Եթե մենք ձախողվենք այս աշխարհում և այս փորձության մեջ և ձախողվենք, մենք կտապալվենք նաև ապագայում, և եթե հաջողենք այստեղ, մենք կհաջողենք այնտեղ:

Ծանոթագրություն

 

1. Մաալուֆ, Լյուիս; Ֆարհանգ ալ-Մունաջիդ (արաբերեն, պարսկերեն), թարգմանել է Մոհամմադ Բանդար Ռիգի, գլ 6, Թեհրան. Իրանի հրատարակություններ, 2007, հատոր 2, էջ 1907:

2. Ռաղեբ Իսֆահանի, Հուսեյն բին Մոհամմադ; Ղուրանի բառերի բովանդակության թարգմանություն և ուսումնասիրություն, Խոսրավի Հոսեյնի Սեյյեդ Ղոլամռեզա, Թեհրան, Մորթազավիի հրատարակություններ, 1996, II, հատոր 1, էջ 310:

3. Տարիհի, Շեյխ Ֆախրեդին; Բահրեյնի համալիր, Ղոմ, Ալ-Բաաս ինստիտուտ, 1414 AH, հատոր 4, էջ 184:

4. Նույն տեղում, հատոր 6, էջ 291։

5. Հոսեյնի Դաշտի, Մուստաֆա; Maaref wa Maareef (Իսլամական համապարփակ հանրագիտարան), Թեհրան, Արայե մշակութային ինստիտուտ, 3-րդ, 2000 թ., հատոր 1, էջ 85:

6. قرشى سيد على اكبر; Ղուրանի բառարան, Թեհրան, Իսլամական գրադարան, 1992, վեցերորդ, հատոր 1, էջ 230:

7. مصطفوى ، حسن‌; Հետազոտություն Սուրբ Ղուրանի խոսքերով, Թեհրան, Թարգմանչական և հրատարակչական ընկերություն, 1981, հատոր 1, էջ 336:

8. Շեյխ Կլինի; Բավական սկզբունքներ, Հաջ Սեյյեդ Ջավադ Մոստաֆավի, Թեհրան, Իսլամական աստվածաբանական գրախանութ, Առաջին, հատոր 2, էջ 194։

9. Թաբաթաբայ, Մոհամմադ Հուսեյն; Թաֆսիր ալ-Միզանայի թարգմանությունը, Մուսավի Համեդանի Սեյյեդ Մոհամմադ Բաքիր, Ղոմ, Ղոմի ճեմարանի ուսուցիչների հասարակության իսլամական հրատարակությունների գրասենյակ, 1995, հատոր 5, հատոր 2, էջ 89:

10. «Ով դուք, որ հավատում եք ձեր հանցանքներին».

11. Սուրա Ալ-Մումինուն, այա 30 «Եվ մենք անպայման կփորձարկենք բոլորին»:

.

13. Մակարեմ Շիրազի, Նասեր; Թաֆսիր Նոմոնեհ, Թեհրան, Իսլամական գրադարան, 1374, առաջին, հատոր 16, էջ 205:

14. Բեհբուդիյա, Մուհամմադ Բաքիր; Ընտիր սրճարան, Թեհրան, Գիտամշակութային հրատարակչական կենտրոն, 1984, հատոր 1, հատոր 1, էջ 226։

15. Մուսավի Խոմեյնի, Ռուհոլլա; Քառասուն հադիսների բացատրություն, Թեհրան, Իմամ Խոմեյնիի ստեղծագործությունների կազմակերպման և հրատարակման ինստիտուտ, 2006, 36, էջ 246:

16. Քարաաթի, Մոհսեն; Թաֆսիր Նուր, Թեհրան, Ղուրանի դասերի մշակութային կենտրոն, 2004, տասնմեկերորդ, հատոր 1, էջ 196:

17. Սուրա Ալ-Մուդդաթթիր, այա 31. «Բացի նրանց, ովքեր չեն հավատում, նրանց համար, ովքեր չեն հավատում ...

18. Նմուշի մեկնություն, հատոր 1, էջ 527։

19. Սուրա Ալ-Իմրան, այա 154

20. Սուրա Ալ-Հուջուրատ, այա 3. «Նրանք, ովքեր փորձության են ենթարկվում Աստծո կողմից, նրանց սրտերը կլցվեն նրանց համար ներողամտությամբ, և նրանք կպարգևատրվեն մեծ վարձատրությամբ»:

21. Սուրա Ալ-Արաֆ, այա 168. وَبَلَوْنَاهُم بِالحَسَنَاتِ وَالسَّيَّاتِ لَعَلَّهُم يَرْجِعُونَ.

22. Սուրա Ալ-Իմրան, այա 179.

23. Փիլիսոփա, Մոհամմադ Թակի; Հադիս, ուսումնական հաղորդումներ, Իսլամական մշակույթի հրատարակչություն, հատոր 3, էջ 334։

24. Նմուշի մեկնություն, հատոր 1, էջ 528։

25. Սուրա ալ-Թավբա, այա 126.

26. Ալ-Միզան թարգմանություն, հատոր 4, էջ 124

27. Թաֆսիր Նուր, հատոր 6, էջ 68։

28. Սուրա Ալ-Ֆուրկան, այա 20.

29. Հոսեյնի Համեդանի, Մոհամմադ Հոսեյն, Անվար Դերախշան, Թեհրան, Լոթֆի գրախանութ, 1404 թ., հ.3, էջ 210։

30. Տե՛ս Թաֆսիր Նուր, հատոր 1, էջ 112 և 171; Գ 2, էջ 216, 217, 175, 17 և 192; C3, էջ 99, 164, 267 և 258; Հատոր 4, էջ 206 և 292; J6, էջ 447; C7, էջ 84, 451 և 414; Հատոր 8, էջ 237 և 136; Հատոր 9, էջ 428; Հատոր 10, էջ 494։

31. Նմուշի մեկնություն, հատոր 24, էջ 207 եւ հատոր 1, էջ 534։

32. Ալ-Միզան թարգմանություն, հատոր 13, էջ 333։

33. Շեյխ Սադուկ; Շարիաթի պատճառները, թարգմանել է Սեյյեդ Մոհամմադ Ջավադ Մենթալի Թեհրանի, Քոմ, Մոմենինի հրատարակություններ, 1380 AH, առաջին, հատոր 1, էջ 783:

34. Շեյխ Սադուկ; Խասալ, թարգմանել է Սեյյեդ Ահմադ Ֆահրի Զանջանի, Թեհրան, Իսլամական աստվածաբանական հրատարակություններ. Առաջին, հատոր 1, էջ 10:

35. Թայիբ, Սայիդ Աբդուլ Հուսեյն; Աթիբ ալ-Բայյան ֆի Թաֆսիր ալ-Ղուրան, Թեհրան, Իսլամական հրատարակություններ, 1999, թողարկում, հատոր 2, էջ 258:

36. Ալ-Միզան թարգմանություն, հատոր 13, էջ 333։

37. Ալ-Միզան թարգմանություն, հատոր 4, էջ 54։

38. Նմուշի մեկնություն, հատոր 1, էջ 530։

39. Ռահմատի Շահռեզա, Մոհամմադ; Գիտելիքի գանձ, Քոմ, Հաղթանակի առավոտ, 2006, II, էջ 115:

40. Նմուշի մեկնություն, հատոր 1, էջ 531։

41. Հաշեմի Ռաֆսանջանի, Աքբար; Թաֆսիր Ռահնամա, Քոմ, Ղոմ ճեմարանի իսլամական քարոզչության գրասենյակ, 1373 AH, առաջին հատոր 5, էջ 450:

42. Սուրա Անամ, այա 165.

43. Թաբարսի, Ֆադլ Իբն Հասան; Ղուրանի մեկնաբանության մեջ հայտարարությունների ժողովածուի թարգմանություն, թարգմանիչներ, Թեհրան, Ֆարահանի հրատարակություններ, 1981, առաջին, հատոր 2, էջ 128:

44. Սուրա Ալ-Բաքարա, այա 155-157.

45. Նմուշի մեկնություն, հատոր 19, էջ 117։

46. ​​Ամելի, Իբրահիմ; Թաֆսիր Ամելի, Թեհրան, Հրատարակություններ Սադուղի, 1981, հատոր 8, էջ 558։

47. Մոդարեսի, Մոհամմադ Թակի; Թաֆսիր Հեդայաթ, թարգմանիչ, Մաշհադ, Աստան Քուդս Ռազավի իսլամական հետազոտությունների հիմնադրամ, 1998, հատոր 1, հատոր 1, էջ 630. Աղբյուրներ

• Զեյնաբ Թահերի, Աստվածային քննություն, Հետազոտական ​​հանրագիտարան, Վերցված է 2012 թվականի դեկտեմբերի 19:

• Մոհամմադ Սադեղ Յուսեֆի Մողադամ, Քննություն, Սուրբ Ղուրանի հանրագիտարան, հատոր 4, Ղուրանի մշակույթի և կրթության կենտրոն:

4- Աստծո օգնությունը

Աստծո օգնությունը հավատացյալներին և նրանց օգնելը տարբեր իրավիճակներում և իրավիճակներում մշտական ​​է, որ այդպիսի օգնությունը Աստծո կողմից չկտրվի, եթե համայնքի մարդկանցից չզրկվի հավատքի հատկանիշը, որ նման դեպքում օգնություն չի լինի:

«Թեթեւացում» բառը գլխի սկզբնաղբյուրն է «գործողություններ» նշանակում է օգնել և ձեռք մեկնել, օգնել կարող է լինել բարու ճանապարհով կամ չարի ճանապարհով [1], իսկ տերմինով նշանակում է օգնել կապակցված: , շարունակական և շարունակական ճանապարհ [2] Հետևաբար, ռելիեֆը վերաբերում է օգնությանը, որն ունի մշտական ​​կողմ և շարունակվում է շարունակական [3] ։

Ռելիեֆի պատմական քննարկում

Հավատացյալներ

 

 

Սուրբ Ղուրանը մատնանշել է հավատացյալների ավանդույթի ռելիեֆի ավանդույթի պատմական իրագործումը. իմ ծառաների գիշերը (Եգիպտոսից) Վերցրու քեզ հետ և բացիր նրանց համար ծովում չոր ճանապարհ, որպեսզի չվախենաս քեզ հետապնդելուց (փարավոնների կողմից) կամ ծովում խեղդվելուց:

فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْن بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ ؛;

Հավատացյալների համար օգնության տեսակները Ղուրանի տեսանկյունից

 

Հավատացյալներից դուրս սփոփանք

• 1) Աննորմալ օգնություն (հրեշտակների կողմից).

Պատերազմներից մեկը, որը տեղի ունեցավ մահմեդականների և մուսուլմանների միջև Իսլամի վերին մասում, պատերազմն էր, որը Աստված կասեր. Հավատացյալներին Դու ասացի՞ր. Բավական չէ՞, որ քո Տերը օգնի քեզ երկնքից իջնող երեք հազար հրեշտակներով:

Թաֆսիր Թաֆյանի հեղինակը պատմել է Իբն Աբասից, Հասանից, Քաթադայից, Մալիք Իբն Ռաբիայից և այլն, որ Բադրի օրը հրեշտակները օգնություն են տրամադրել [7]:

• 2) բնական ռելիեֆ.

Անտեսանելի օգնության մասին՝ քամիներ և փոթորիկներ ուղարկելով, Աստված ասում է. «Մենք նրանց վրա ուղարկեցինք սաստիկ քամիներ և փոթորիկներ, և զորքեր, որոնք դուք չեք տեսել:

Հավատացյալների ներքին օգնությունը

• 1) մտքի խաղաղության ստեղծում.

Ինչ վերաբերում է Հանինի ճակատամարտին, Աստված հիշեցնում է հավատացյալներին, որ մենք ձեզ օգնել ենք տարբեր փուլերում, չնայած դուք շատ ուժ ունեիք, բայց միևնույն ժամանակ չկարողացաք հաղթել թշնամուն, բայց Աստված ձեզ համար հոգեկան հանգստություն ստեղծեց: رَسُولِهِ وَعَلَى. الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها ... », [9] :

• 2) Անհավատների սրտերում վախ և խուճապ առաջացնելը.

«Նրանց համար, ովքեր չեն հավատում նրանց սրտերում, ովքեր չեն հավատում Ալլահին չհավատացողների սրտերում ...» [10]:

 

Հավատացյալներին օգնելու պայմանները

 

• 1) պաշտպանության համար անհրաժեշտ նախապատրաստություն ձեռք բերելը.

«وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبتِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّاللَّهِ (وعيد) վախեցե՛ք Աստծու թշնամուց։

«Ուժ» բառը նշանակում է այն ամենը, ինչով հնարավոր է որոշակի առաջադրանք: Պատերազմում ուժը նշանակում է այն ամենը, ինչով հնարավոր է պատերազմ և պաշտպանություն, ինչպես, օրինակ, բոլոր տեսակի զենքերը և մարտական ​​փորձը և մարտական ​​​​գրառումները: Եվ ռազմական կազմակերպությունները [12] :

2) Աստծուն և մարգարեին հնազանդվելը և տարաձայնություններից խուսափելը.

«Եվ հնազանդվեք Ալլահին և Նրա Մարգարեին, մի վիճեք և մի վիճեք և մի վիճեք ձեր Մարգարեի հետ…» [13]

• 3) Համբերություն և բարեպաշտություն.

«Արյունոտ إن روده و فوانم مندامي الامدكم بانمام مسلمم مد ملال الم الم الم الم المعمین»; [14] Եթե դուք տոկունություն և բարեպաշտություն ունեք, և թշնամին շուտով կգա ձեզ մոտ, Աստված ձեզ հինգ հազար հրեշտակ կտա: Եթե նրանք ունենան ախտանիշներ: , դա կօգնի!

Ծանոթագրություն

1. دهخدا ، علی اكبر; Դեհխոդայի բառարան; Թեհրան; Թեհրանի համալսարանի հրատարակչություն; س 1345, ج 8, ص 173։

2. Մրցավար՝ Փանահ Աբոլֆազլ; وار انوارال عرفان في تفسير القرآن‌; Թեհրան՝ Սադր հրատարակություններ, էջ 1375, հատոր 1, հատոր 6, էջ 444։

3. Թաբարսի, Ֆադլ Իբն Հասան; Համապարփակ համայնքների մեկնաբանություն; Թարգմանիչներ, Մաշհադ. Աստան Քուդս Ռազավիեի իսլամական հետազոտությունների հիմնադրամ, Q 1998, Ch II, հատոր 2, էջ 438:

4. Թահա սուրա, այա 77.

5. Թահա սուրա, այա 78.

6. Սուրա Ալ-Իմրան, այա 124.

7. Թուսի, Մուհամմադ իբն Հասան; التبيان في تفسيرالقرآن‌; Ահմադ Քուսայր Ամելիի հետաքննություն; Բեյրութ, Դար Ալ-Ահյա Ալ-Թարաթ Ալ-Արաբի, Բիսա, Բիհա, հատոր 2, էջ 579։

8. Սուրա Ալ-Ահզաբ, այա 9.

9. Թավբա սուրա, այա 26.

10. Սուրա Ալ-Իմրան, այա 151.

11. Սուրա Անֆալ, այա 60.

12. Ալամե Թաբաթաբայ; Թարգմանել է Ալ-Միզանը, թարգմանել է Մուսավի Համեդանի, Մոհամմադ Բաքիր; Ղոմ. Ուսուցիչների միություն, Գ V, Բիտա, հատոր 9, էջ 150:

13. Սուրա Անֆալ, այա 46.

14. Սուրա Ալ-Իմրան, այա 125.

Հղումներ

• Ruhollah Rezvani, The Social Traditition of Relieving Believers, Հետազոտական ​​հանրագիտարան, Վերցված է 2014 թվականի հունվարի 12:

•

 

5. Ուղղագրություն

Ուղղագրություն բառերով

 

«Ուղղագրությունը» առաջացել է «մոլլա» բառից և նշանակում է «ժամանակի երկարացում», «ազգային» նշանակում է «երկար ժամանակ», «մոլլա»՝ «հավերժություն»: «Հետաձգում»-ը «հապաղում տալու» վերջին արտահայտությունն է [1] ։

Ուղղագրություն տերմինով

Տերմինում ուղղագրություն նշանակում է չարչարանքների չշտապել։ Աստվածային ավանդույթը մարդու ապստամբության և ապստամբության դեպքում դադար տալն է և շտապելը չպատժել, որովհետև եթե նա շտապի պատժել, բոլորը կկործանվեն և ոչ ոք չի մնա, քանի որ չկա մեկը, ով չմեղանչի, բացի նրանից: անսխալական, Ամենակարող Աստված ասում է՝ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ »; Եթե ​​Ամենակարող Աստված պատժի ժողովրդին իրենց կեղեքման և մեղքի պատճառով, ապա այլ կողմեր ​​չեն մնա:

Ահա թե ինչու Աստված ժամանակ է տալիս ծառաներին, որպեսզի շտկեն իրենց անցյալը ապաշխարության և ապաշխարության միջոցով, և այդ հետաձգումը ի շահ հավատացյալների է, ինչպես ավարտվում է անհավատների և ապստամբների համար, ովքեր պնդում են իրենց մեղքերը, և այդ հետաձգումը խորամանկություն է: Աստված նրանց համար է:

Սուրբ

Աստվածային ուղղագրություն

Աստվածային ավանդույթներից և հոգևոր պատիժների օրինակներից է «ուղղագրության և հանելու» պատիժը, որն աշխարհում ներառում է մեղավորների վիճակը և առերեւույթ օրհնություն է համարվում նրանց համար, բայց ներքուստ ու ճշմարտացիորեն՝ բարի. տանջանքների. Սուրբ Ղուրանն ասում է.

«Եվ նրանք, ովքեր ստել են մեր այաների մասին, նրանք չեն համապատասխանում նրանց անտեղյակության տեսանկյունից: Իսկ նրանք, ովքեր չեն հավատում Մեր հայտնություններին, նրանք չգիտեն: Մենք նրանց կպատժենք և ուշացում կտանք. Իսկապես, իմ ծրագիրն ուժեղ է (և հաշվարկված):

Անհավատներին ու չարությանը հանգստացնելը և անհավատների ու մեղավորների կյանքի տևողությունը և հասնել նրանց ցանկություններին, թեև դա լավ է արտաքինից և երջանկություն է պատճառում նրան, և դու քեզ հաջողակ ես գտնում, բայց իրականում դա մի տեսակ աստվածային բարկություն և վրեժ է, որը մեկնաբանվում է. որպես խաբեություն, որովհետև այս երկարակեցությունն ու հաջողությունը և երազանքին հասնելը. Իրականում դա չարիք է և կավարտվի ի վնաս նրա, քանի որ շատ տանջանքներ կպատճառի նրան:

Իմամ Ռեզայից (as) փոխանցվել է. Ես երդվում եմ Աստծով, որ Նա չի պատժել նրանց մի բանի համար, որն ավելի դժվար է, քան ուղղագրությունը: («Ուղղագրություն» նշանակում է մի շրջան, որը երբեմն Աստված տալիս է կեղեքողներին ու բռնակալներին՝ ըստ իր շահերի):

Ուղղագրության նպատակը

Համաձայն հատվածի. Նրանք, ովքեր չեն հավատում, թող չմտածեն, որ իրենց ձեռնտու է, եթե մենք նրանց ժամանակ տանք: Մենք նրանց հանգստացնում ենք միայն իրենց մեղքերը մեծացնելու համար, և նրանց համար նվաստացուցիչ պատիժ է:

Անհավատներին Ղուրանի համաձայն ուշացում տալու նպատակն այն է, որ նրանք անուղղելի մարդիկ են, որոնք խեղդվում են մեղքի և անհնազանդության մեջ և ապստամբությունն ու անհնազանդությունը հասցրել են վերջնական փուլ: Աստված, արարչագործության ավանդույթի և ազատության, կամքի և ազատության սկզբունքի համաձայն, նրանց թողեց իրենց խելքի, մինչև հասնեն իրենց անկման վերջին փուլին, և նրանց մեջքը ծանրաբեռնվի մեղքի բեռով, և նրանք արժանի են առավելագույնին. պատիժ.

Ծանոթագրություն

1. Jump up Quran Quran Dictionary, հատոր 6, էջ 290։

2. Թռիր վեր ↑ Սուրա Աարաֆ՝ 182 և 183։

3. Անցնել վեր ↑ Սուրա Ալ-Իմրան (3): 178.

 

Հղումներ

Spelling, Comprehensive Thesaurus of Islam Sciences, Վերցված է 2014 թվականի ապրիլի 6-ին:

• Յաղուբ Ջաֆարի Մարաղի, Թաֆսիր Կովսար, հատոր II.

• Մահբուբե Ջոկար, Աստվածային ավանդույթները աշխարհիկ պարգևների և պատիժների մեջ (մաս 3 և եզրափակիչ), Հասարակության նամակ, թիվ 103, ապրիլ և մայիս 2013թ.

 

https://wiki.ahlolbait.com

 

ترجمه اسپانیایی

en el nombre de Dios

 

Sunnah de Dios

 

1. Perdón

El perdón de Dios es uno de los atributos de la acción de Dios que abarca a todos los servidores. La atribución de este atributo a Dios se deriva del hecho de que Él es muy indulgente, misericordioso y cubre los pecados y las maldades de sus siervos. El Sagrado Corán menciona a Dios con atributos como Ghafir [1], Ghaffar [2] y Ghafor [3]; Porque en este mundo y en el más allá, Dios perdona los pecados y errores humanos según las circunstancias y no informa a nadie sobre ellos y no empaña la reputación del pecador.

Causas y condiciones del perdón

 

 

En el sistema de existencia, la originalidad está en la salvación y felicidad del hombre. Por lo tanto, el perdón de Dios siempre precede a Su ira e ira.

El perdón del hombre es una de las evidencias del dominio de Dios sobre Su castigo. [4] El perdón de Dios, como cualquier otra misericordia, es sistemático y necesita una causa. Uno de los medios del perdón es el arrepentimiento [5] y la intercesión [6] El lugar del arrepentimiento es el mundo y el lugar de la intercesión es el Más Allá.

Por supuesto, la intercesión no es aceptada por politeístas e incrédulos. [7] Por lo tanto, los politeístas e incrédulos deben arrepentirse en este mundo para ser perdonados por Dios. Si otros pecadores no logran arrepentirse en este mundo, pueden ser perdonados a través de la intercesión en el Más Allá.

 

Inclusión del perdón

 

 

El perdón de Dios es omnipresente, e incluso si los politeístas se arrepienten, Dios lo aceptará.[8]

Algunos versículos del Corán también consideran que alcanzar la posición de cercanía a Dios y disfrutar de las muchas bendiciones del Paraíso depende del perdón de Dios.[9] Por lo tanto, el alcance del perdón de Dios incluye incluso a los ancianos infalibles (la paz sea con ellos). ; Sin embargo, perdonarlos significa acercarse a Dios Todopoderoso. Todo ser humano necesita el perdón divino; Porque no puede agradecer todas las bendiciones de Dios - como puede y debe -.

Dios cubre esta carencia -que es necesaria a la naturaleza humana- con su perdón. [10] El Corán anima al hombre a apresurarse a buscar el perdón de Dios, y si comete una mala acción o se hace daño a sí mismo, debe recordar a Dios y pedir perdón; Porque nadie perdona los pecados humanos excepto Dios. [11] Las narraciones chiítas consideran que el perdón de Dios está tan extendido que, según ellos, solo los incrédulos y los politeístas permanecerán en el infierno.

Dios perdona a los demás después de un período de tormento y los conduce al Paraíso. [12]

Nota

1. سوره غافر 3 /

2. سوره طه 83 /

3. سوره نور / 22

4. Justicia divina / 274

5. Sura Shura / 25

6. سوره سجده / 4

7. Primeros artículos, 53; Baharalanwar, 8/58

8. سوره زمر // 53

9. سوره تحريم / 8

10. Introducción a las ciencias islámicas, 8/178

11. سوره آل عمران / 135-133)

12. Al-Tawhid, 294; Equilibrio de sabiduría, 1/475

 

 

2. Extracción

 

La extracción, que se conoce como una tradición divina entre la gente de ciencia, se toma del verso: Y aquellos que niegan Nuestras revelaciones, los castigaremos gradualmente desde donde no saben.

 

El significado de extracción.

 

 

Como han dicho los eruditos [1], la extracción tiene dos significados, uno es tomar algo gradualmente, porque el principio de esta sustancia se toma del grado, que significa "escaleras", así como una persona sube y baja de los pisos inferiores. de un edificio, por el contrario, utiliza escaleras.También, siempre que se coge algo y se coge poco a poco, paso a paso, a esta acción se le llama extracción. Otro significado es "envolver", tal como envuelven un pergamino.

Allameh Sha'rani dice: Extraer es tomar poco a poco y acercarlo.[2]

 

Extracción en el Corán

 

 

La extracción de esta palabra misma se menciona en dos casos del Sagrado Corán. Uno está en el verso 182 de Surah A'raf y el otro es el verso 44 de Surah Qalam, y ambos tratan sobre los negadores de los versos divinos, pero la guía divina, el respiro, la burla, la prolongación de la vida, etc., como "extracción ", se han mencionado muchas veces en los versos del Corán.

Versículo 182 de Surah A'raf

والذين كذبوا بآياتنا سنستدرجهم من حيث لايعلمون »; Y aquellos que niegan Nuestras revelaciones, los castigaremos gradualmente desde donde no saben.

 

Interpretación de Allameh Tabatabai:

La palabra "extracción" significa que uno busca subir y subir o bajar gradualmente de un lugar o cosa, o al acercarse a él, y en este versículo, la simetría de la posición indica que Extracción significa acercarse a la muerte, ya sea en este mundo o en en el Más Allá

Y que restringió la extradición a una forma que ellos mismos no entienden, para hacerles entender que este enfoque no es obvio, pero en el mismo pasatiempo está oculto a las manifestaciones de la vida material, y como resultado son constantemente acercándose a la perdición con pecado excesivo. Por lo tanto, se puede decir que la extracción es la renovación de una bendición tras otra bendición, para que al gozar de esas bendiciones, hará que no se den cuenta de que prestan atención a sus obras.[3]

 

Interpretación de Allameh Sha'rani

Una de las implicaciones inherentes es la negación del derecho a la crueldad; Cualquiera que tenga una mala opinión de las revelaciones divinas y no mire los libros y dichos de las personas religiosas se verá privado de la felicidad del conocimiento y su crueldad e ignorancia aumentarán gradualmente y se harán más fuertes. Hemos visto y probado mucho, incluso los talibanes de la teología, que no leen los libros de los grandes eruditos y sospechan de sus justos predecesores e investigaciones, no se convierten en científicos. Más bien, en las ciencias del mundo, la condición para el avance de la buena sospecha es un grupo que no tiene buena fe en la astronomía y sus maestros y no los mira con cuidado. Aquellos que piensan que el Corán y el Hadiz son no mezclados con el término científico complejo no conocen el libro científico desconocen los secretos de las ciencias del Más Allá y los secretos de las plagas de la gente.[4]

 

Extracción en narraciones

 

El Imam Hussein (pbuh) fue citado diciendo:

El Imam Sadegh (as) ha sido citado en la interpretación del verso anterior diciendo:

D: "Es el esclavo el que peca.

Este versículo se refiere a un siervo pecador que, después de cometer un pecado, Dios lo bendice, pero cuenta la bendición por su propia cuenta y se niega a buscar el perdón por su pecado.

Nota

 

1. Mustafaui, Hassan; Research in the words of the Holy Quran, Teherán, Book Translation and Publishing Company, 1981, volumen 3, página 190; Ragheb Isfahani Hussein bin Mohammad; Al-Mufradat Fi Gharib Al-Quran, Safwan Adnan Dawoodi, Damascus Beirut, Dar Al-Alam Al-Dar Al-Shamiya, 1412 AH, primero, p: 310. Ibn Manzoor, Muhammad Ibn Makram; idioma árabe, Beirut, Dar Sader, 1414 AH, III, volumen 2, página 266.

2. Poesía, Abolhassan, Toobi en prosa, página 254

3. Allameh Tabatabai, Mohammad Hussein; Al-Mizan, Traductor: Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Oficina de Publicaciones Islámicas de la Asociación de Maestros de Seminario de Qom, 1995, 5.°, volumen 8, página 453.

4. Poesía, Abolhassan, Toobi en prosa, página 254

5. Qureshi, Sayyid Ali Akbar; Diccionario Corán, Teherán, Biblioteca Islámica, 1371, sexto, volumen 2, p: 335.

6. Klini, Muhammad ibn Ya'qub; Principios suficientes, traductor: Ayatollah Mohammad Baqir Kuh-e Kamrahai, Teherán, Aswa, 1996, III, volumen 5, página 556, H3.

 

Referencias

• Hossein Khoshbakht, Extracción, Enciclopedia de investigación, Recuperado: 30 de mayo de 2012.

• Prosa Touba, Allameh Abolhassan Sha'rani, Librería Islámica.

 

 

3- Prueba divina

 

 

La prueba y la aflicción es una de las tradiciones divinas para el crecimiento y la excelencia humana. La prueba divina revela la verdad de la fe humana y es el criterio de la recompensa y el castigo humanos. Además, la victoria en la prueba divina beneficiará al hombre de la infinita misericordia y el perdón divinos y aumentará su fe y su autoeducación.

examen de vocabulario

 

Este sujeto ha sido usado en las palabras con las palabras de prueba, aflicción, examen y sedición. Examen desde la raíz (Mohn); Derretir plata, etc. y limpiarla de contaminación [1] e infección de las raíces (sí); Envejecer [2] es ser examinado; La purificación es algo así como un defecto en ella.[3] Y la palabra "sedición" básicamente significa arrojar oro en el horno de fuego para distinguir la pureza de la impureza.[4]

En el término del examen, probar y revelar la verdad es algo [5] y se dice que el examen está afligido porque parece que el examinador está obsoleto por la multiplicidad del examen [6] que se usa tanto en el bien como en el en el mal [7] Aquí está el significado de examen; El hombre es tentado por tareas difíciles para separar el bien de él.[8] La palabra sedición significa también toda acción que se hace para probar el presente.[9]

Tradición de exámenes

 

La prueba es una tradición divina perpetua y eterna, probada por Dios.[11] El mundo entero, el campo de pruebas, y todos los pueblos, incluso los profetas, son probados, y es una tradición que se ha practicado en todas las naciones anteriores.

"¿Pensó la gente que tan pronto como dijeran 'Creemos', se quedarían solos y no serían examinados?" Probamos a los que les precedieron (y los probamos también), y el conocimiento de Dios de los que dicen la verdad y de los que mienten debe realizarse ". [12]

En la posición de afirmar que cualquiera puede presentarse como el creyente supremo, el mujahid más alto y el ser humano más devoto, ¿debería aclararse el peso, el precio y el valor de estas afirmaciones a través de una prueba? [13] Mientras tanto, la prueba del profetas es más severo que otros. Después de eso, la prueba de sus guardianes y luego las filas de los creyentes; Cuanto más cerca está la línea de los testadores y los profetas, más difícil es la prueba.[14] Mayo.[15]

Examen de Filosofía y Sabiduría

 

Uno de los temas que se ha mencionado mucho en los versos del Corán y este tema se ha planteado unas veinte veces [16] y ha hecho que los sirvientes se den cuenta. El tema de la prueba es que incluso el propósito de la creación es probar al hombre.

Esta no es una prueba divina para descubrir algo acerca de Dios. Porque Dios no esconde nada de Él para ser revelado por la tentación. Para la sabiduría del examen, se puede mencionar lo siguiente:

1. El aumento de la fe y el surgimiento de la certeza: "No determinamos el número (de los tesoreros del Infierno) excepto para probar a los incrédulos, para que la Gente del Libro (judíos y cristianos) pueda encontrar certeza y aumentar la fe de los creyentes.” [17]

Según este versículo, la prueba divina en la forma de mencionar el número de los guardianes del Infierno aumentó la fe de los creyentes y el surgimiento de la certeza según las palabras del Mensajero de Dios, la paz sea con él y su familia, en la parte del Pueblo del Libro.

1. Capacitación: Esta es una ley general y una tradición permanente de Dios, que prueba para desarrollar los talentos latentes (y llevarlos a buen término) y para nutrir a sus siervos; Así como el acero se funde en un horno para que sea más resistente y se llame fundido, así el hombre es criado en un horno para resistir la adversidad.[18]

2. Purificación de corazones: "(Pruebas) es que Dios pruebe lo que está escondido en vuestros corazones y purifique lo que está en vuestros corazones (de fe)"[19].

3. Piedad: "Dios ha (probado) sus corazones en pura piedad" [20].

4. Arrepentimiento y regreso a Dios: "¡Y los probamos en el bien y en el mal para que vuelvan!"[21]

5. Separar a los buenos de ellos: "No fue el caso que Dios dejó a los creyentes como ustedes, a menos que separó lo impuro de lo limpio".[22] Imam Sadiq (as) dijo: Dios prueba a las personas para averiguarlo. quién es Niko Carter [23]

6. El florecimiento de los talentos: Si no fuera por la prueba divina, los talentos no habrían florecido y el árbol de la existencia humana no habría dado fruto y resultado.

7. El surgimiento de la acción: Amir al-mu'minin Ali (as) tiene una hermosa definición de la filosofía de los exámenes divinos:

دد. "[24]

8. Lección: "¿No ven que se prueban una o dos veces al año? ¡No se arrepienten y no se les recuerda!”[25] Y no aprenden una lección.

9. Completar la población [26] y alcanzar los más altos niveles: Uno de los efectos de probar a los seres humanos en este mundo es que un grupo de creyentes alcance los más altos niveles de fe y virtud como resultado del desempeño de sus deberes y paciencia en el frente a la adversidad.

10. Identificación de denuncias [27]

11. Aumentar el espíritu de paciencia: "Y hemos hecho de algunos de vosotros un medio para probar a otros, ¿eres paciente (y capaz de pasar la prueba)?".[28]

12. Aumentar el espíritu de satisfacción.

13. Aumenta el espíritu de gratitud

Uno de los efectos de la tentación es que un grupo que persevera en agradecer a Dios por sus bendiciones y cumplir con sus deberes, y nunca descree en una bendición, y no pierde una oportunidad.[29] Nadie sino él mismo puede resolverlo, y si quiere el bien para ellos, nadie detendrá su gracia.

tipos de examenes

 

La prueba de los seres humanos es una tradición divina definida, pero sus herramientas son diferentes: las bendiciones, el bien y el mal, la venida de los profetas, la vida, la muerte y la vida, las manifestaciones de la vida del mundo, el cumplimiento de las obligaciones, la interpretación de los sueños. , el pueblo mismo, la guerra y la yihad, eventos amargos, eventos dulces, diferencias sociales, inclinaciones humanas, similitudes del Corán, fracasos, pago del zakat, humillación y burlas y persecución del enemigo, la llegada de la nueva ley , la cuestión del estómago y la comida, el ayuno, la libertad, el conocimiento [30], los hijos y la propiedad, el Mal, [31] la obsesión de Satanás, [32] la ocultación, [33] dar dinero [34] el miedo, la falta de frutos, [35] ] adorno [36], etc.. Dios ha entrenado a los creyentes o les ha impuesto privaciones, trata de crear sus corazones con piedad con esta prueba divina.

El resultado de esta consideración a esta consideración a la piedad es que una persona respete el apóstol de Akram Salay al-Allah, y cuando habla en su nombre, desciende su voz: "إن الإيد علي اسلور اسولوك العول العوان های لللە الله للتربوي. (Células de Sura / 49,3)

La diferencia entre la prueba divina y la prueba humana

 

Una de las diferencias entre la prueba divina y las pruebas habituales en nosotros los humanos es que muchas veces somos ignorantes del estado interior de las cosas y queremos esclarecer y revelar el estado de ese ser que nos es desconocido, pero a partir de ahí la Ignorancia es no concebible en Dios Todopoderoso porque tiene las llaves de lo oculto, por lo que su prueba no es de los siervos para descubrir lo desconocido, sino que es la educación pública divina hacia el ser humano que lo invita a un buen fin y a la felicidad eterna.

Desde este punto de vista, es una prueba que determina la condición de cada ser humano por sí mismo para saber a qué casa pertenece; ¿Tiene una recompensa o un águila? [37]

Cómo afrontar el examen

 

El hombre muestra varios comportamientos al enfrentarse a las pruebas divinas. Algunos aprueban los exámenes y otros son rechazados. Por ejemplo, el tema del "miedo" que surge, un grupo se pierde y se encoge de hombros con la carga de la responsabilidad para no sufrir el menor daño, pero otro grupo se prepara para cualquier sacrificio contra las causas del miedo y más confianza. No todas las personas son iguales ante otros problemas y otros factores de prueba, como el hambre y las pérdidas económicas y humanas[38].

Por lo tanto, la paciencia y la satisfacción con los destinos divinos, aunque difíciles, es la mejor manera de afrontar las pruebas divinas. Cuando un hombre alaba a su Señor por una prueba y le otorga bendiciones, dice: "Mi Señor me ha honrado, pero cuando reduce su provisión para una prueba, dice: "¡Me ha humillado!"

La manera de ganar el examen

 

Aquí surge otra cuestión, y es que mientras todos los seres humanos estamos participando de una vasta prueba divina. ¿Cuál es la manera de tener éxito en estos experimentos?

1. El primer y más importante paso hacia la victoria es la paciencia y la perseverancia.

2. Prestar atención al paso de los acontecimientos de este mundo y sus dificultades y problemas, y que este mundo no es más que un paso. Es otro factor para la victoria.[39]

3. Confiar en el poder de la fe y la gracia divina es otro factor importante.

4. Prestar atención a la historia de los antiguos y examinar su posición frente a las pruebas divinas es muy eficaz para preparar el alma humana para las pruebas de Dios. Básicamente, si una persona se siente sola en los asuntos que le llegan, su fuerza de resistencia disminuirá, pero prestar atención al hecho de que estos problemas agotadores y las severas pruebas divinas han existido para todos a lo largo de la historia aumentará la fuerza de resistencia del hombre.

5. Prestar atención a que todos estos hechos tienen lugar ante Dios y Él es consciente de todo es otro factor de estabilidad[40].

Efectos del éxito en el examen

 

1. Perdón [41] "Examinaos con lo que Él os ha dado, ciertamente vuestro Señor es pronto en la retribución, y perdonador y misericordioso". (Él acelera la retribución de aquellos que salen de la prueba equivocada y es bondadoso con los justos).[42]

2. La paz sea con Dios

3. Misericordia y Orientación [43] ... ¡Estos son aquellos cuya gracia y misericordia han sido incluidas en Dios, y ellos son los guiados! ”[44]

4. Reputación [45]

fracaso en el examen

 

¿La prueba del hombre significa mostrar su habilidad y resistencia en las dificultades y la felicidad que se mostrarán frente a la riqueza y la posición y la salud y la provisión de los deseos o la humillación y la pobreza y la enfermedad y la miseria? Si fuera moderado, humilde, virtuoso y paciente, habría sido probado y el resultado de su examen habría sido bueno.46] که شكس

Es una especie de prueba y los héroes son conocidos cuando fallan.47 Si fallamos en este mundo y en esta prueba y fallamos, también fallaremos en el Más Allá, y si triunfamos aquí, triunfaremos allí.

Nota

 

1. Maalouf, Lewis; Farhang al-Munajjid (árabe, persa), traducido por Mohammad Bandar Rigi, capítulo 6, Teherán: Publicaciones de Irán, 2007, volumen 2, página 1907.

2. Ragheb Isfahani, Hussein bin Mohammad; Traducción e investigación del contenido de palabras coránicas, Khosravi Hosseini Seyyed Gholamreza, Teherán, Mortazavi Publications, 1996, II, Vol. 1, p. 310.

3. Tarihi, Jeque Fakhreddin; Complejo de Bahrein, Qom, Instituto Al-Ba'ath, 1414 AH, volumen 4, página 184.

4. Ibíd., Vol. 6, página 291.

5. Hosseini Dashti, Mustafá; Maaref wa Maareef (Enciclopedia Islámica Integral), Teherán, Instituto Cultural Arayeh, 3, 2000, volumen 1, página 85.

6. قرشى سيد على اكبر; Diccionario Corán, Teherán, Biblioteca Islámica, 1992, sexto, volumen 1, página 230.

7. مصطفوى ، حسن‌; Research in the words of the Holy Quran, Teherán, Translation and Publishing Company, 1981, volumen 1, página 336.

8. Jeque Klini; Principios suficientes, Haj Seyyed Javad Mostafawi, Teherán, Librería teológica islámica, First, Vol. 2, p. 194.

9. Tabatabai, Mohammad Hussein; Traducción de Tafsir al-Mizanah, Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Oficina de Publicaciones Islámicas de la Sociedad de Maestros del Seminario de Qom, 1995, Volumen 5, Volumen 2, Página 89

10. "Oh vosotros que creéis en vuestras transgresiones"

11. Sura Al-Mu'minun, versículo 30 "¡Y ciertamente pondremos a prueba a todos!"

.

13. Makarem Shirazi, Nasser; Tafsir Nomoneh, Teherán, Biblioteca Islámica, 1374, primero, volumen 16, página 205.

14. Behboodiya, Muhammad Baqir; Selected Café, Tehran, Scientific and Cultural Publishing Center, 1984, Vol. 1, Vol. 1, p. 226.

15. Mousavi Jomeini, Ruhollah; Explicación de cuarenta hadices, Teherán, Instituto para Organizar y Publicar las Obras del Imam Khomeini, 2006, 36, página 246.

16. Qaraati, Mohsen; Tafsir Noor, Teherán, Centro Cultural de Lecciones del Corán, 2004, Undécimo, Vol. 1, p. 196.

17. Surah Al-Muddaththir, versículo 31: "Excepto aquellos que no creen, para aquellos que no creen...

18. Sample Interpretation, Vol. 1, página 527.

19. Surah Al-Imran, verso 154

20. Surah Al-Hujurat, versículo 3. "Aquellos que son probados por Dios, sus corazones se llenarán de perdón por ellos, y serán recompensados ​​con una gran recompensa".

21. Sura Al-A'raf, verso 168. وَبَلَوْنَاهُم بِالحَسَنَاتِ وَالسَّيَّاتِ لَعَلَّهُم يَرْجِعُونن.

22. Sura Al-Imran, verso 179:

23. Filósofo, Mohammad Taqi; Hadith, narraciones educativas, Oficina de Publicaciones de Cultura Islámica, volumen 3, página 334.

24. Sample Interpretation, Vol. 1, página 528.

25. Sura al-Tawbah, versículo 126.

26. Traducción de Al-Mizan, volumen 4, página 124

27. Tafsir Noor, volumen 6, página 68.

28. Sura Al-Furqan, verso 20:

29. Hosseini Hamedani, Mohammad Hossein, Anvar Derakhshan, Teherán, Librería Lotfi, 1404 AH, volumen 3, página 210.

30. Ver Tafsir Noor, volumen 1, páginas 112 y 171; C 2, págs. 216, 217, 175, 17 y 192; C3, págs. 99, 164, 267 y 258; Vol. 4, págs. 206 y 292; J6, p.447; C7, págs. 84, 451 y 414; Vol. 8, págs. 237 y 136; Vol. 9, página 428; Vol. 10, página 494.

31. Sample Interpretation, volumen 24, página 207 y volumen 1, página 534.

32. Traducción de Al-Mizan, volumen 13, página 333.

33. Jeque Saduq; Causas de la sharia, traducido por Seyyed Mohammad Javad Mentally Tehrani, Qom, Mo'menin Publications, 1380 AH, primero, volumen 1, página 783.

34. Jeque Saduq; Khasal, traducido por Seyyed Ahmad Fahri Zanjani, Teherán, Publicaciones Teológicas Islámicas: Primero, Volumen 1, Página 10.

35. Tayyib, Sayyid Abdul Hussein; Atib al-Bayyan fi Tafsir al-Quran, Teherán, Publicaciones Islámicas, 1999, edición, volumen 2, página 258.

36. Traducción de Al-Mizan, volumen 13, página 333.

37. Traducción de Al-Mizan, volumen 4, página 54.

38. Sample Interpretation, Vol. 1, página 530.

39. Rahmati Shahreza, Mohammad; Tesoro del Conocimiento, Qom, Mañana de Victoria, 2006, II, p.115.

40. Sample Interpretation, Vol. 1, página 531.

41. Hashemi Rafsanjani, Akbar; Tafsir Rahnama, Qom, Oficina de Propaganda Islámica del Seminario de Qom, 1373 AH, primer volumen 5, página 450.

42. Sura An'am, verso 165.

43. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan; Traducción de la colección de declaraciones en la interpretación del Corán, traductores, Teherán, Farahani Publications, 1981, primero, volumen 2, página 128.

44. Sura Al-Baqarah, versos 155-157.

45. Sample Interpretation, volumen 19, página 117.

46. ​​Ameli, Ibrahim; Tafsir Ameli, Teherán, Sadough Publications, 1981, volumen 8, página 558.

47. Modarressi, Mohammad Taqi; Tafsir Hedayat, Traductor, Mashhad, Astan Quds Razavi Islamic Research Foundation, 1998, Vol. 1, Vol. 1, p. 630. Fuentes

• Zeinab Taheri, Examen divino, Enciclopedia de investigación, Recuperado: 19 de diciembre de 2012.

• Mohammad Sadegh Yousefi Moghaddam, Examen, Enciclopedia del Sagrado Corán, Volumen 4, Centro de Cultura y Educación Coránicas.

4- La ayuda de Dios

La ayuda de Dios a los creyentes y ayudarlos en diversas situaciones y situaciones es permanente que tal ayuda no es cortada por Dios, a menos que se quite el atributo de la fe a las personas de la comunidad que en tal caso no habrá ayuda.

La palabra "alivio" es la fuente del capítulo "acciones" significa ayudar y extender la mano, ayudar puede ser en el camino del bien o en el camino del mal [1] y en el término significa ayudar en una forma conectada , de manera continua y continua.[2] Por lo tanto, socorro se refiere a una ayuda que tiene un aspecto permanente y continúa continuamente.[3]

Discusión histórica del relieve

creyentes

 

 

El Sagrado Qurán ha señalado la realización histórica de la tradición de alivio de la tradición de los creyentes: "Al-Aenina, Mosesie أن الرابي بارب بند الفا البهر للطافا لاخفا فران خالطافی"; [4] enviamos a Moisés una revelación de que mis siervos noche (de Egipto) ¡Llévate contigo y ábreles un camino seco en el mar, para que no tengas miedo de ser perseguido (por los faraones) o de ahogarte en el mar!

فأتبعهم فرعون بجنوده فغشيهم من اليم ما غشيهم ;;

Tipos de alivio para los creyentes desde la perspectiva del Corán

 

Alivio fuera de los creyentes

• 1) Alivio anormal (por ángeles):

Una de las guerras que ocurrieron en la cima del Islam entre musulmanes y musulmanas fue la guerra que Dios diría: "Treefrow Lelminin, el de los أنومكم برادم برادكم بامل الملا ملال الم الميا ئ6 At Home"; a los creyentes Dijisteis: ¿No os basta que vuestro Señor os ayude con tres mil ángeles que descienden del cielo?

El autor de Tafsir Tafyan ha narrado de Ibn Abbas, Hassan, Qatadah, Malik Ibn Rabia, etc., que los ángeles brindaron alivio en el día de Badr.[7]

• 2) Relieve natural:

En cuanto a la ayuda invisible mediante el envío de vientos y tempestades, Dios dice: "Enviamos sobre ellos vientos y tempestades, y ejércitos que no viste.

La ayuda interior de los creyentes

• 1) Crear tranquilidad:

Con respecto a la batalla de Haneen, Dios les recuerda a los creyentes que los ayudamos en diferentes etapas, aunque tenían mucha fuerza, pero al mismo tiempo no pudieron vencer al enemigo, pero Dios creó tranquilidad para ustedes: رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها ... »; [9]

• 2) Crear miedo y pánico en los corazones de los infieles:

"Para aquellos que no creen en los corazones de los que no creen en los corazones de los que no creen en Allah..." [10]

 

Condiciones para ayudar a los creyentes

 

• 1) Adquirir la preparación necesaria para la defensa:

«وأعدوا لهم مااستطعتم من قوة ومن ربت الخيل ترهبون به عدوالله (وعيد) Temer al enemigo de Dios y a tu enemigo con él.

La palabra "fuerza" significa cualquier cosa con la que es posible una determinada tarea. La fuerza en la guerra significa cualquier cosa con la que la guerra y la defensa son posibles, como todo tipo de armas y hombres de guerra con experiencia y registros de guerra. Y organizaciones militares. [12]

2) Obediencia a Dios y al Profeta y evitar las diferencias:

"Y obedezcan a Allah y a Su Mensajero, y no peleen y peleen, y no peleen con su Mensajero..." [13]

• 3) Paciencia y piedad:

"Bloody إن روده و فوانم مندامي الامدكم بانمام مسلمم مد ملال الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم المعمین; [14] Si tiene resistencia y piedad, y el enemigo vendrá a usted pronto, Dios le dará cinco mil ángeles. Si tienen síntomas , ¡ayudará!

Nota

1. دهخدا ، علی اكبر; diccionario Dehkhoda; Teherán; Prensa de la Universidad de Teherán; 1345, 8, 173.

2. Árbitro, Panah Abolfazl; وار انوارال عرفان في تفسير القرآن‌; Teherán: Sadr Publications, pág. 1375, vol. 1, vol. 6, pág. 444.

3. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan; Interpretación de comunidades comprensivas; Traductores, Mashhad: Fundación de Investigación Islámica de Astan Quds Razavieh, Q 1998, Ch II, Vol. 2, p. 438.

4. Sura Taha, verso 77.

5. Sura Taha, verso 78.

6. Sura Al-Imran, versículo 124.

7. Tusi, Muhammad ibn Hassan; التبيان في تفسيرالقرآن‌; Investigación de Ahmad Qusair Ameli; Beirut, Dar Al-Ahya Al-Tarath Al-Arabi, Bisa, Biha, volumen 2, página 579.

8. Sura Al-Ahzab, versículo 9.

9. Sura Tawbah, versículo 26.

10. Sura Al-Imran, versículo 151.

11. Sura Anfal, verso 60.

12. Allameh Tabatabai; Traducido por Al-Mizan, traducido por Mousavi Hamedani, Mohammad Baqir; Qom: Asociación de Maestros, Capítulo V, Bita, volumen 9, página 150.

13. Sura Anfal, verso 46.

14. Sura Al-Imran, versículo 125.

Referencias

• Ruhollah Rezvani, The Social Tradition of Relieving Believers, Enciclopedia de investigación, Consultado el 12 de enero de 2014.

•

 

5. Ortografía

Ortografía en palabras

 

"Ortografía" se deriva de "mullah" y significa "prolongación del tiempo", "nacional" significa "mucho tiempo" y "mullah" significa "eternidad". "Procrastinación" es la última frase de "dar respiro".[1]

Ortografía en el término

Ortografía en el término significa no apresurarse al tormento. La tradición divina frente a la rebelión y rebeldía humana es dar tregua y no apresurarse a castigar, porque si se apresura a castigar, todo será destruido y no quedará ninguno, porque no hay quien no peque sino el infalible, Dios Todopoderoso dice: بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ »; Si Dios Todopoderoso castiga al pueblo por su opresión y pecado, no quedarán otros aspectos.

Por eso Dios da tregua a los siervos para que corrijan su pasado mediante el arrepentimiento y el arrepentimiento, y esta tregua es en beneficio de los creyentes, pues termina para los incrédulos y los rebeldes que insisten en sus pecados, y esta tregua es engaño. Dios es para ellos.

Santo

ortografía divina

Una de las tradiciones divinas y uno de los ejemplos de castigos espirituales es el castigo de "ortografía y extracción" que en el mundo comprende el estado de los pecadores y aparentemente se considera una bendición para ellos, pero interior y verdaderamente es una especie de de tormento El Sagrado Corán dice:

"Y los que mintieron sobre nuestros versos, no están a la altura de ellos en términos de ignorancia. * Y aquellos que no creen en Nuestras revelaciones, no saben. Los castigaremos y les daremos tregua; De hecho, mi plan es fuerte (y calculado).

Dando tregua a los infieles y a la maldad y la esperanza de vida de los infieles y pecadores y logrando sus deseos, aunque es bueno en apariencia y le causa felicidad y te encuentras triunfante, pero en realidad es una especie de ira y venganza divina que se interpreta como engaño porque Esta longevidad y éxito y el logro del sueño; De hecho, es malo y terminará en su detrimento porque le causará mucho tormento.

Se ha narrado del Imam Reza (as): Juro por Dios que no los castigó por algo más difícil que la ortografía. ("Ortografía" significa un período que a veces Dios da a los opresores y tiranos según sus intereses).

El propósito de la ortografía

Según el verso: Los que no creen no deben pensar que les conviene que les demos un respiro. Les damos respiro solo para aumentar sus pecados, y para ellos es un castigo humillante.

El propósito de dar respiro a los incrédulos según el Corán es que son personas incorregibles que se están ahogando en el pecado y la desobediencia y han llevado la rebelión y la desobediencia a la etapa final. Dios, de acuerdo con la tradición de la creación y el principio de la libertad, la voluntad y el albedrío, los dejó a su suerte hasta que lleguen a la última etapa de su caída, y sus espaldas están cargadas con la carga del pecado, y merecen el máximo. castigo.

Nota

1. Jump up قرآن Quran Dictionary, volumen 6, página 290.

2. Jump up ↑ Surah A'raf: 182 y 183.

3. Jump up ↑ Surah Al-Imran (3): 178.

 

Referencias

Ortografía, Tesauro Integral de Ciencias Islámicas, Recuperado: 6 de abril de 2014.

• Yaghoub Jafari Maraghi, Tafsir Kowsar, Volumen II.

• Mahboubeh Jokar, Divine Traditions in Worldly Rewards and Punishments (Parte 3 y final), Letter of Society, No. 103, abril y mayo de 2013.

 

https://wiki.ahlolbait.com

 

ترجمه فرانسوی

au nom de Dieu

 

Sunna de Dieu

 

1. Le pardon

Le pardon de Dieu est l'un des attributs de l'action de Dieu qui englobe tous les serviteurs. L'attribution de cet attribut à Dieu découle du fait qu'il est très indulgent, miséricordieux et couvre les péchés et les maux de ses serviteurs. Le Saint Coran mentionne Dieu avec des attributs tels que Ghafir [1], Ghaffar [2] et Ghafor [3] ; Parce que dans ce monde et dans l'au-delà, Dieu pardonne les péchés et les erreurs humaines selon les circonstances et n'en informe personne et ne ternit pas la réputation du pécheur.

Causes et conditions du pardon

 

 

Dans le système de l'existence, l'originalité est avec le salut et le bonheur de l'homme. Par conséquent, le pardon de Dieu précède toujours sa colère et sa colère.

Le pardon de l'homme est l'une des preuves de la domination de Dieu sur son châtiment. [4] Le pardon de Dieu, comme toute autre miséricorde, est systématique et a besoin d'une cause. L'un des moyens de pardon est la repentance [5] et l'intercession [6]. Le lieu de la repentance est le monde et le lieu de l'intercession est l'au-delà.

Bien sûr, l'intercession n'est pas acceptée pour les polythéistes et les infidèles. [7] Par conséquent, les polythéistes et les infidèles doivent se repentir dans ce monde afin d'être pardonnés par Dieu. Si d'autres pécheurs ne réussissent pas à se repentir dans ce monde, ils peuvent être pardonnés par l'intercession dans l'au-delà.

 

Inclusion du pardon

 

 

Le pardon de Dieu est omniprésent, et même si les polythéistes se repentent, Dieu l'acceptera.[8]

Certains versets du Coran envisagent également d'atteindre la position de proximité avec Dieu et de profiter des nombreuses bénédictions du paradis comme dépendant du pardon de Dieu.[9] Ainsi, la portée du pardon de Dieu inclut même les anciens infaillibles (la paix soit sur eux). ; Cependant, leur pardonner signifie se rapprocher de Dieu Tout-Puissant. Chaque être humain a besoin du pardon divin ; Parce qu'il ne peut pas remercier toutes les bénédictions de Dieu - comme il peut et devrait -.

Dieu couvre cette lacune - qui est nécessaire à la nature humaine - avec Son pardon. [10] Le Coran encourage l'homme à se dépêcher de chercher le pardon de Dieu, et s'il commet une mauvaise action ou se fait du tort, il doit se souvenir de Dieu et demander pardon ; Parce que personne ne pardonne les péchés humains sauf Dieu. [11] Les récits chiites considèrent que le pardon de Dieu est si répandu que selon eux, seuls les mécréants et les polythéistes resteront en enfer.

Dieu pardonne aux autres après une période de tourments et les conduit au paradis. [12]

note de bas de page

1. سوره غافر 3 /

2. سوره طه 83 /

3. سوره نور / 22

4. Justice divine / 274

5. Sourate Choura / 25

6. سوره سجده / 4

7. Premiers articles, 53 ; Guerre des Bahamas, 8/58

8. سوره زمر // 53

9. سوره تحريم / 8

10. Introduction aux sciences islamiques, 8/178

11. سوره آل عمران / 135-133)

12. Al-Tawhid, 294 ; Équilibre de la sagesse, 1/475

 

 

2. Extraction

 

L'extraction, qui est connue comme une tradition divine parmi les gens de science, est tirée du verset : Et ceux qui nient Nos révélations, Nous les punirons progressivement d'où ils ne savent pas.

 

Le sens de l'extraction

 

 

Comme l'ont dit les savants [1], l'extraction a deux sens, l'un est de prendre quelque chose progressivement, car le principe de cette substance est tiré du degré, qui signifie "escalier", tout comme une personne monte et descend des étages inférieurs d'un bâtiment. A l'inverse, il utilise des escaliers. Aussi, chaque fois que quelque chose est attrapé et attrapé progressivement, étape par étape, cette action s'appelle l'extraction. Une autre signification est "emballage", tout comme ils enveloppent un parchemin.

Allameh Sha'rani dit : L'extraction consiste à prendre petit à petit et à se rapprocher.[2]

 

Extraction dans le Coran

 

 

L'extraction de ce mot lui-même est mentionnée dans deux cas du Saint Coran. L'un est au verset 182 de la sourate A'raf et l'autre est le verset 44 de la sourate Qalam, et les deux concernent les négationnistes des versets divins, mais la guidance divine, le répit, la moquerie, la prolongation de la vie, etc., comme "extraction ", ont été mentionnés à plusieurs reprises dans les versets du Coran.

Verset 182 de la sourate A'raf

والذين كذبوا بآياتنا سنستدرجهم من حيث لايعلمون »; Et ceux qui nient Nos révélations, Nous les punirons progressivement d'où ils ne savent pas.

 

Interprétation d'Allameh Tabatabai :

Le mot "extraction" signifie que l'on cherche à s'élever et à monter ou descendre progressivement d'un endroit ou d'une chose, ou en s'en approchant, et dans ce verset, la symétrie de la position indique que l'extraction signifie approcher la mort, soit dans ce monde ou dans l'au-delà

Et qu'il a limité l'extradition à une voie qu'ils ne comprennent pas eux-mêmes, afin de leur faire comprendre que cette approche n'est pas évidente, mais dans le même passe-temps, elle est cachée des manifestations de la vie matérielle, et par conséquent ils sont constamment s'approcher de la perdition avec un péché excessif. Par conséquent, on peut dire que l'extraction est le renouvellement d'une bénédiction après une autre bénédiction, de sorte qu'en jouissant de ces bénédictions, il les rendra inconscients de prêter attention à leurs actes.[3]

 

Interprétation d'Allameh Sha'rani

L'une des implications inhérentes est le déni du droit à la cruauté ; Quiconque a une mauvaise opinion des révélations divines et ne regarde pas les livres et les paroles des gens religieux sera privé du bonheur de la connaissance et sa cruauté et son ignorance augmenteront et se renforceront progressivement. Nous avons vu et testé beaucoup, même les talibans de la théologie, qui ne lisent pas les livres des grands érudits et se méfient de leurs prédécesseurs et de leurs recherches justes, ne deviennent pas des scientifiques. Au contraire, dans les sciences du monde, la condition pour l'avancement d'une bonne méfiance est un groupe qui n'a pas une bonne foi dans l'astronomie et ses maîtres et ne les regarde pas attentivement.Ceux qui pensent que le Coran et le Hadith sont pas mélangé avec le terme scientifique complexe ne connais pas le livre scientifique ignore les secrets des sciences de l'au-delà et les secrets des ravageurs du peuple.[4]

Extraction dans les narrations

L'Imam Hussein (psl) a été cité comme disant:

L'Imam Sadegh (psl) a été cité dans l'interprétation du verset ci-dessus comme disant :

D : « C'est l'esclave qui pèche.

Ce verset fait référence à un serviteur pécheur qui, après avoir commis un péché, Dieu le bénit, mais il compte la bénédiction sur son propre compte et néglige de demander pardon pour son péché.

note de bas de page

 

1. Mustafawi, Hassan ; Recherche dans les mots du Saint Coran, Téhéran, Book Translation and Publishing Company, 1981, volume 3, page 190 ; Ragheb Isfahani Hussein bin Mohammad ; Al-Mufradat Fi Gharib Al-Quran, Safwan Adnan Dawoodi, Damas Beyrouth, Dar Al-Alam Al-Dar Al-Shamiya, 1412 AH, premier, p : 310. Ibn Manzoor, Muhammad Ibn Makram ; Langue arabe, Beyrouth, Dar Sader, 1414 AH, III, tome 2, p. 266.

2. Poésie, Abolhassan, prose Toobi, p.254

3. Allameh Tabatabai, Mohammad Hussein ; Al-Mizan, Traducteur : Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Bureau des publications islamiques de l'Association des enseignants du séminaire de Qom, 1995, 5e, vol. 8, p. 453.

4. Poésie, Abolhassan, prose Toobi, p.254

5. Qureshi, Sayyid Ali Akbar ; Dictionnaire du Coran, Téhéran, Bibliothèque islamique, 1371, sixième, volume 2, p : 335.

6. Klini, Muhammad ibn Ya`qub; Sufficient Principles, Traducteur : Ayatollah Mohammad Baqir Kuh-e Kamrahai, Téhéran, Aswa, 1996, III, volume 5, p. 556, H3.

 

Références

• Hossein Khoshbakht, Extraction, Research Encyclopedia, récupéré le 30 mai 2012.

• Prose touba, Allameh Abolhassan Sha'rani, Librairie islamique.

 

 

3- Épreuve divine

 

 

L'épreuve et l'affliction sont l'une des traditions divines pour la croissance et l'excellence humaines. Le test divin révèle la vérité de la foi humaine et est le critère de la récompense et de la punition humaines. De plus, la victoire dans l'épreuve divine bénéficiera à l'homme de la miséricorde et du pardon divins infinis et augmentera sa foi et son auto-éducation.

Examen de vocabulaire

 

Ce sujet a été utilisé dans les mots avec les mots d'épreuve, d'affliction, d'examen et de sédition. Examen de la racine (Mohn); Faire fondre l'argent, etc. et le nettoyer de la contamination [1] et de l'infection des racines (oui); Devenir vieux [2], c'est s'interroger ; La purification est en quelque sorte un défaut en elle [3] Et le mot « sédition » signifie essentiellement jeter de l'or dans la fournaise du feu pour distinguer la pureté de l'impureté [4].

Au terme de l'examen, tester et révéler la vérité est quelque chose [5] et l'examen est dit affligé car il semble que l'examinateur soit obsolète de par la multiplicité de l'examen [6] qui est utilisé aussi bien en bon qu'en dans le mal [7] Voici le sens de l'examen ; L'homme est tenté par des tâches difficiles pour en séparer le bien.[8] Le mot sédition désigne aussi toute action qui est faite dans le but d'éprouver le présent.[9]

Tradition des examens

 

Le test est une tradition divine perpétuelle et éternelle, testée par Dieu.[11] Le monde entier, le terrain d'essai, et tous les peuples, même les prophètes, sont testés, et c'est une tradition qui a été pratiquée dans toutes les nations précédentes.

"Est-ce que les gens pensaient que dès qu'ils auraient dit:" Nous croyons ", ils seraient laissés seuls et ne seraient pas testés?" Nous avons testé ceux qui les ont précédés (et nous les testons également), et la connaissance de Dieu de ceux qui disent la vérité et de ceux qui mentent doit être réalisée." [12]

Dans la position de prétendre que n'importe qui peut se présenter comme le croyant suprême, le plus haut moudjahid et l'être humain le plus dévoué, le poids, le prix et la valeur de ces revendications devraient-ils être clarifiés par un test ? [13] En attendant, le test du prophètes est plus sévère que les autres. Après cela, l'épreuve de leurs gardiens puis les rangs des croyants ; Plus la ligne est proche des testateurs et des prophètes, plus l'épreuve est difficile [14][15] May.

Examen de philosophie et de sagesse

 

L'un des sujets qui a été beaucoup mentionné dans les versets coraniques et cette question a été soulevée une vingtaine de fois [16] et en a fait prendre conscience aux serviteurs. Le sujet du test est que même le but de la création est de tester l'homme.

Ce n'est pas un test divin pour découvrir quoi que ce soit sur Dieu. Parce que Dieu ne Lui cache rien qui soit révélé par la tentation. Pour la sagesse de l'examen, les éléments suivants peuvent être mentionnés:

1. Accroissement de la foi et émergence de la certitude : « Nous n'avons déterminé le nombre (des trésoriers de l'Enfer) que pour éprouver les mécréants, afin que les Gens du Livre (Juifs et Chrétiens) trouvent la certitude et augmentent la foi des les croyants." [17]

Selon ce verset, le test divin sous la forme de la mention du nombre des gardiens de l'Enfer a augmenté la foi des croyants et l'émergence de la certitude selon les paroles du Messager de Dieu, que la paix soit sur lui et sa famille, sur la part des Gens du Livre.

1. Formation : Il s'agit d'une loi générale et d'une tradition permanente de Dieu, qui s'efforce de développer les talents latents (et de les faire fructifier) ​​et de nourrir leurs serviteurs ; Tout comme l'acier est fondu dans un four pour être soi-disant fondu, de même l'homme est élevé dans un four pour résister à l'adversité [18].

2. Purification des cœurs : "(Les épreuves) sont pour que Dieu teste ce qui est caché dans vos cœurs et purifie ce qui est dans vos cœurs (de foi)." [19]

3. Piété : « Dieu a (testé) leurs cœurs pour la pure piété. » [20]

4. Repentir et retourner à Dieu : « Et Nous les avons éprouvés par le bien et le mal, afin qu'ils reviennent ! » [21]

5. Séparant les bons rangs d'eux : "Ce n'était pas le cas que Dieu a laissé les croyants comme vous êtes, à moins qu'Il ne sépare les impurs des purs." [22] Imam Sadiq (as) a dit : Dieu teste les gens Pour découvrir qui est Niko Carter [23]

6. L'épanouissement des talents : S'il n'y avait pas eu l'épreuve divine, les talents n'auraient pas fleuri et l'arbre de l'existence humaine n'aurait pas porté de fruit ni de résultat.

7. L'émergence de l'action : Amir al-mu'minin Ali (as) a une belle définition de la philosophie des examens divins :

دد."[24]

8. Leçon : "Ne voient-ils pas qu'ils sont testés une ou deux fois par an ?! Ils ne se repentent pas et on ne leur rappelle rien ! » [25] Et ils n'apprennent aucune leçon.

9. Compléter la population [26] et atteindre les niveaux les plus élevés : L'un des effets du test des êtres humains dans ce monde est qu'un groupe de croyants atteint les niveaux les plus élevés de foi et de vertu en accomplissant leurs devoirs et leur patience dans le face à l'adversité.

10. Identification des allégations [27]

11. Accroître l'esprit de patience : "Et Nous avons fait de certains d'entre vous un moyen de tester les autres, êtes-vous patients (et capables de réussir l'épreuve) ?". [28]

12. Augmenter l'esprit de satisfaction.

13. Augmenter l'esprit de gratitude

L'un des effets de la tentation est qu'un groupe qui persévère à remercier Dieu pour ses bénédictions et à s'acquitter de ses devoirs, ne mécroit jamais à une bénédiction et ne rate pas une occasion [29]. il leur veut du bien, personne n'arrêtera sa grâce.

Types d'examens

 

L'épreuve des êtres humains est une tradition divine bien définie, mais ses outils sont différents : bénédictions, bien et mal, venue des prophètes, vie, mort et vie, manifestations de la vie du monde, accomplissement des obligations, interprétation des rêves , le peuple lui-même, la guerre et le jihad, les événements amers, les événements doux, les différences sociales, les inclinations humaines, les similitudes du Coran, les échecs, le paiement de la zakat, l'audition de l'humiliation et du ridicule et la persécution de l'ennemi, l'avènement de la nouvelle loi , la question de l'estomac et de la nourriture, le jeûne, la liberté, la connaissance [30], les enfants et la propriété, le Mal, [31] l'obsession de Satan, [32] l'occultation, [33] le don d'argent [34] la peur, le manque de fruits, [35 ] parure [36], etc.. Dieu a formé les croyants ou leur a imposé des difficultés, il essaie de créer leur cœur avec piété avec cette épreuve divine.

Le résultat de cette considération à la piété est qu'une personne respecte l'apôtre d'Akram Salay Al-Allah, et lorsqu'il parle en son nom, il descend sa voix: "إن الإيد علي اسلور اسولوك العول العولوك للتربوي. (SURA Cellules / 49,3)

La différence entre l'épreuve divine et l'épreuve humaine

 

L'une des différences entre l'épreuve divine et les épreuves habituelles en nous humains est que nous ignorons souvent l'état intérieur des choses et nous voulons clarifier et révéler l'état de cet être qui nous est inconnu, mais à partir de là, l'ignorance est pas concevable en Dieu Tout-Puissant car il a les clés de l'invisible, donc son épreuve n'est pas des serviteurs pour découvrir l'inconnu, mais c'est l'éducation publique divine envers les êtres humains qui l'invite à une bonne fin et au bonheur éternel.

De ce point de vue, c'est une épreuve qui détermine la condition de chaque être humain pour lui-même afin de savoir à quelle maison il appartient ; A-t-il une récompense ou un aigle ? [37]

Comment gérer l'examen

 

L'homme montre divers comportements face aux épreuves divines. Certains réussissent les examens et d'autres sont rejetés. Par exemple, la question de la « peur » qui se pose, un groupe se perd et se débarrasse du fardeau de la responsabilité pour ne pas subir le moindre préjudice, mais un autre groupe se prépare à tout sacrifice contre les causes de la peur et plus de confiance. Toutes les personnes ne sont pas les mêmes face à d'autres problèmes et à d'autres facteurs de test, tels que la faim et les pertes financières et humaines.[38]

Par conséquent, la patience et la satisfaction des destinées divines, bien que difficiles, sont la meilleure façon de faire face aux épreuves divines. Lorsqu'un homme loue son Seigneur pour une épreuve et lui accorde des bénédictions, il dit : "Mon Seigneur m'a honoré, mais lorsqu'Il restreint sa provision pour une épreuve, il dit : "Il m'a humilié !"

Le moyen de gagner l'examen

 

Une autre question se pose ici, et c'est celle alors que tous les êtres humains participent à une vaste épreuve divine. Comment réussir ces expériences ?

1. La première et la plus importante étape vers la victoire est la patience et la persévérance.

2. Prêter attention au passage des événements de ce monde et à ses difficultés et problèmes, et que ce monde n'est rien de plus qu'un passage. C'est un autre facteur de victoire [39].

3. S'appuyer sur la puissance de la foi et de la grâce divine est un autre facteur important.

4. Prêter attention à l'histoire des anciens et examiner leur position face aux épreuves divines est très efficace pour préparer l'âme humaine aux épreuves de Dieu. Fondamentalement, si une personne se sent seule face aux problèmes qui se présentent à elle, sa force de résistance diminuera, mais en prêtant attention au fait que ces problèmes épuisants et ces épreuves divines sévères ont existé pour tout le monde à travers l'histoire, cela augmentera la force d'endurance de l'homme.

5. Faire attention au fait que tous ces événements se déroulent devant Dieu et qu'Il est au courant de tout est un autre facteur de stabilité.[40]

Effets de la réussite aux examens

 

1. Pardon [41] "Examinez-vous avec ce qu'Il vous a donné, certainement votre Seigneur est rapide dans la rétribution, et pardonnant et miséricordieux." (Il hâte le châtiment de ceux qui sortent de la mauvaise épreuve et est bon envers les justes). [42]

2. Que la paix soit sur Dieu

3. Miséricorde et orientation [43] ... Ce sont ceux dont la grâce et la miséricorde ont été incluses en Dieu, et ce sont eux qui sont guidés! »[44]

4. Réputation [45]

Échec à l'examen

 

Le test de l'homme signifie-t-il montrer sa capacité et son endurance dans les difficultés et le bonheur qui se manifesteront face à la richesse et à la position et à la santé et à la provision de désirs ou à l'humiliation et à la pauvreté et à la maladie et à la misère ? S'il était modéré, humble, vertueux et patient, il aurait été éprouvé et le résultat de son examen aurait été bon.46] که شكس

C'est une sorte d'épreuve et les héros sont connus quand ils échouent.[47] Si nous échouons dans ce monde et dans cette épreuve et échouons, nous échouerons aussi dans l'au-delà, et si nous réussissons ici, nous réussirons là-bas.

note de bas de page

 

1. Maalouf, Lewis ; Farhang al-Munajjid (arabe, persan), traduit par Mohammad Bandar Rigi, Ch 6, Téhéran : Iran Publications, 2007, vol. 2, p. 1907.

2. Ragheb Isfahani, Hussein bin Mohammad ; Traduction et recherche du contenu des mots coraniques, Khosravi Hosseini Seyyed Gholamreza, Téhéran, Mortazavi Publications, 1996, II, Vol. 1, p. 310.

3. Tarihi, Cheikh Fakhreddine ; Complexe de Bahreïn, Qom, Institut Al-Baath, 1414 AH, vol. 4, p. 184.

4. Ibid., volume 6, page 291.

5. Hosseini Dashti, Mustafa ; Maaref wa Maareef (Encyclopédie islamique complète), Téhéran, Institut culturel Arayeh, 3e, 2000, volume 1, p. 85.

6. قرشى سيد على اكبر; Dictionnaire du Coran, Téhéran, Bibliothèque islamique, 1992, sixième, volume 1, p. 230.

7. مصطفوى ، حسن‌ ; Recherche dans les mots du Saint Coran, Téhéran, Société de traduction et d'édition, 1981, vol. 1, p. 336.

8. Cheikh Klini ; Principes suffisants, Haj Seyyed Javad Mostafawi, Téhéran, Librairie théologique islamique, Première, Vol. 2, p. 194.

9. Tabatabaï, Mohammad Hussein ; Traduction de Tafsir al-Mizanah, Mousavi Hamedani Seyyed Mohammad Baqir, Qom, Bureau des publications islamiques de la Société des enseignants du Séminaire de Qom, 1995, Volume 5, Volume 2, Page 89

10. "O vous qui croyez en vos transgressions"

11. Sourate Al-Mu'minun, verset 30 "Et Nous testerons certainement tout le monde !"

.

13. Makarem Shirazi, Nasser ; Tafsir Nomoneh, Téhéran, Bibliothèque islamique, 1374, premier, volume 16, p. 205.

14. Behboodiya, Muhammad Baqir ; Selected Café, Téhéran, Centre d'édition scientifique et culturelle, 1984, vol. 1, vol. 1, p. 226.

15. Moussavi Khomeiny, Ruhollah ; Explication de quarante hadiths, Téhéran, Institute for Organizing and Publishing the Works of Imam Khomeini, 2006, 36, p. 246.

16. Qaraati, Mohsen ; Tafsir Noor, Téhéran, Centre Culturel des Leçons du Coran, 2004, Onzième, Vol. 1, p. 196.

17. Sourate Al-Muddaththir, verset 31 : "Sauf ceux qui mécroient, pour ceux qui mécroient...

18. Exemple d'interprétation, volume 1, page 527.

19. Sourate Al-Imran, verset 154

20. Sourate Al-Hujurat, verset 3. "Ceux qui sont testés par Dieu, leurs cœurs seront remplis de pardon pour eux, et ils seront récompensés par une grande récompense."

21. Sourate Al-A'raf, verset 168. وَبَلَوْنَاهُم يَرْجِعُونَ.

22. Sourate Al-Imran, verset 179 :

23. Philosophe, Mohammad Taqi ; Hadith, narrations éducatives, Islamic Culture Publishing Office, vol. 3, p. 334.

24. Exemple d'interprétation, volume 1, page 528.

25. Sourate al-Tawbah, verset 126.

26. Traduction d'Al-Mizan, volume 4, page 124

27. Tafsir Noor, tome 6, p. 68.

28. Sourate Al-Furqan, verset 20 :

29. Hosseini Hamedani, Mohammad Hossein, Anvar Derakhshan, Téhéran, Librairie Lotfi, 1404 AH, volume 3, p. 210.

30. Voir Tafsir Noor, volume 1, pages 112 et 171 ; C 2, p. 216, 217, 175, 17 et 192 ; C3, p. 99, 164, 267 et 258 ; volume 4, pages 206 et 292 ; J6, p.447 ; C7, p. 84, 451 et 414 ; volume 8, pages 237 et 136 ; volume 9, page 428 ; Tome 10, page 494.

31. Exemple d'interprétation, volume 24, page 207 et volume 1, page 534.

32. Traduction d'Al-Mizan, volume 13, page 333.

33. Cheikh Saduq ; Causes of Sharia, traduit par Seyyed Mohammad Javad Mentally Tehrani, Qom, Mo'menin Publications, 1380 AH, première, vol. 1, p. 783.

34. Cheikh Saduq ; Khasal, traduit par Seyyed Ahmad Fahri Zanjani, Téhéran, Islamic Theological Publications : First, Volume 1, Page 10.

35. Tayyib, Sayyid Abdul Hussein ; Atib al-Bayyan fi Tafsir al-Quran, Téhéran, Publications islamiques, 1999, numéro, volume 2, p. 258.

36. Traduction d'Al-Mizan, volume 13, page 333.

37. Traduction d'Al-Mizan, volume 4, page 54.

38. Exemple d'interprétation, volume 1, page 530.

39. Rahmati Shahreza, Mohammad ; Trésor de la connaissance, Qom, Morning of Victory, 2006, II, p.115.

40. Exemple d'interprétation, volume 1, page 531.

41. Hashemi Rafsandjani, Akbar ; Tafsir Rahnama, Qom, Bureau de la propagande islamique du Séminaire de Qom, 1373 AH, premier volume 5, p. 450.

42. Sourate An'am, verset 165.

43. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan ; Traduction de la collection de déclarations dans l'interprétation du Coran, traducteurs, Téhéran, Farahani Publications, 1981, premier, vol. 2, p. 128.

44. Sourate Al-Baqarah, versets 155-157.

45. Exemple d'interprétation, volume 19, page 117.

46. ​​Améli, Ibrahim ; Tafsir Ameli, Téhéran, Sadough Publications, 1981, vol. 8, p. 558.

47. Modarressi, Mohammad Taqi ; Tafsir Hedayat, traducteur, Mashhad, Astan Quds Razavi Islamic Research Foundation, 1998, vol. 1, vol. 1, p. 630. Sources

• Zeinab Taheri, Divine Exam, Research Encyclopedia, récupéré le 19 décembre 2012.

• Mohammad Sadegh Yousefi Moghaddam, Examen, Encyclopédie du Saint Coran, Volume 4, Centre pour la culture et l'éducation coraniques.

4- L'aide de Dieu

L'aide de Dieu aux croyants et leur aide dans diverses situations et situations est permanente qu'une telle aide n'est pas coupée par Dieu, à moins que l'attribut de la foi ne soit retiré aux membres de la communauté que dans un tel cas, il n'y aura pas d'aide.

Le mot "secours" est la source du chapitre "actions" signifie aider et tendre la main, aider peut être dans le sens du bien ou dans le sens du mal [1] et dans le terme signifie aider dans un contexte lié , continue et continue.[2] Par conséquent, le soulagement fait référence à une aide qui a un aspect permanent et continue en permanence.[3]

Discussion historique du soulagement

Croyants

 

 

Le Saint Coran a souligné la réalisation historique de la tradition de soulagement de la tradition des croyants: "Al-Ahenina, Mosesie أن الرابي بارب بند الفا البهر للطافا لاخفا فران خالطافی"; [4] Nous avons envoyé à Moïse une révélation que mes serviteurs la nuit (d'Egypte) Prenez avec vous et ouvrez-leur un chemin sec dans la mer, afin que vous n'ayez pas peur d'être poursuivis (par les Pharaons) ou de vous noyer dans la mer !

فأتبعهم فرعون بجنوده فغشيهم من اليم ما غشيهم ;;

Types de secours pour les croyants du point de vue du Coran

 

Soulagement en dehors des croyants

• 1) Soulagement anormal (par les anges) :

L'une des guerres qui s'est produite au sommet de l'islam entre les musulmans et les musulmans était la guerre que Dieu dirait: "Treefrow Lelminin, celui des أنومكم برادم برادكم بامل الملا ملال الم الملائية"; [6] aux croyants As-tu dit : Ne suffit-il pas que ton Seigneur t'aide avec trois mille anges descendant du ciel ?

L'auteur de Tafsir Tafyan a rapporté d'Ibn Abbas, Hassan, Qatadah, Malik Ibn Rabia, etc., que le soulagement a été fourni par des anges le jour de Badr.[7]

• 2) Relief naturel :

Concernant l'aide invisible en envoyant des vents et des tempêtes, Dieu dit : « Nous avons envoyé sur eux des vents violents et des tempêtes, et des armées que vous n'avez pas vues.

L'aide intérieure des croyants

• 1) Créer la tranquillité d'esprit :

Concernant la bataille de Haneen, Dieu rappelle aux croyants que nous vous avons aidé à différentes étapes, même si vous aviez beaucoup de force, mais en même temps vous ne pouviez pas vaincre l'ennemi, mais Dieu a créé la tranquillité d'esprit pour vous : رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها... »; [9]

• 2) Créer la peur et la panique dans le cœur des infidèles :

« Pour ceux qui mécroient dans le cœur de ceux qui mécroient dans le cœur de ceux qui mécroient en Allah… » [10]

 

Conditions pour aider les croyants

 

• 1) Acquérir la préparation nécessaire à la défense :

«وأعدوا لهم مااستطعتم من قوة ومن ربت الخيل ترهبون به عدوالله (وعيد) craignez l'ennemi de Dieu et votre ennemi avec elle.

Le mot « force » signifie tout ce qui permet d'accomplir une certaine tâche. La force en temps de guerre signifie tout ce qui permet la guerre et la défense, comme toutes sortes d'armes et des hommes de guerre ayant de l'expérience et des antécédents de guerre. Et des organisations militaires. [12]

2) Obéir à Dieu et au Prophète et éviter les différences :

« Et obéissez à Allah et à Son Messager, et ne vous querellez pas et ne vous querellez pas, et ne vous querellez pas avec votre Messager… » [13]

• 3) Patience et piété :

"Bloody ن ن روده و فوانم مندامي الامدكم بانمام مسلمم بانمام مسلمم الم ملم الم الم الم المالم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم المالم الم ملم الم الم الم الم الم الم الم الم الم الم المعمین"; [14] Si vous avez une endurance et une piété, et que l'ennemi viendra bientôt, Dieu vous donnera cinq mille anges. S'ils présentent des symptômes , ça aidera!

note de bas de page

1. دهخدا ، علی اكبر ; dictionnaire Dehkhoda ; Téhéran; Presse de l'Université de Téhéran ; Ó 1345 Ì ì 8 Ì õ 173.

2. Arbitre, Panah Abolfazl; وار انوارال عرفان في تفسير القرآن‌ ; Téhéran : Sadr Publications, p. 1375, tome 1, tome 6, p. 444.

3. Tabarsi, Fadl Ibn Hassan ; Interprétation des communautés globales ; Traducteurs, Mashhad : Fondation de recherche islamique d'Astan Quds Razavieh, Q 1998, Ch II, Vol. 2, p. 438.

4. Sourate Taha, verset 77.

5. Sourate Taha, verset 78.

6. Sourate Al-Imran, verset 124.

7. Tusi, Muhammad ibn Hassan; التبيان في تفسيرالقرآن‌ ; Enquête sur Ahmad Qusair Ameli ; Beyrouth, Dar Al-Ahya Al-Tarath Al-Arabi, Bisa, Biha, vol. 2, p. 579.

8. Sourate Al-Ahzab, verset 9.

9. Sourate Tawbah, verset 26.

10. Sourate Al-Imran, verset 151.

11. Sourate Anfal, verset 60.

12. Allameh Tabatabaï ; Traduit par Al-Mizan, traduit par Mousavi Hamedani, Mohammad Baqir; Qom : Teachers Association, Ch. V, Bita, vol. 9, p. 150.

13. Sourate Anfal, verset 46.

14. Sourate Al-Imran, verset 125.

Références

• Ruhollah Rezvani, The Social Tradition of Relieving Believers, Research Encyclopedia, récupéré le 12 janvier 2014.

•

 

5. Orthographe

Orthographe des mots

 

"Orthographe" est dérivé de "mollah" et signifie "prolongation du temps", "national" signifie "long temps" et "mollah" signifie "éternité". "Procrastination" est la dernière expression de "donner un répit". [1]

Orthographe dans le terme

L'orthographe dans le terme signifie ne pas se précipiter vers le supplice. La tradition divine face à la rébellion humaine et à la rébellion est de donner un répit et de ne pas se hâter de punir, car s'il s'empresse de punir, tout sera détruit et il ne restera plus personne, car il n'y a personne qui ne pèche que le infaillible, Dieu Tout-Puissant dit : بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ » ; Si Dieu Tout-Puissant punit le peuple à cause de son oppression et de son péché, il n'y aura plus d'autres aspects.

C'est pourquoi Dieu accorde un sursis aux serviteurs pour corriger leur passé par la repentance et la repentance, et ce sursis est au profit des croyants, comme il se termine pour les mécréants et les rebelles qui insistent sur leurs péchés, et ce sursis est une supercherie. Dieu est pour eux.

Saint

Orthographe divine

L'une des traditions divines et l'un des exemples de punitions spirituelles est la punition de "l'orthographe et l'extraction" qui dans le monde inclut l'état des pécheurs et est apparemment considérée comme une bénédiction pour eux, mais intérieurement et sincèrement, c'est une sorte de tourment. Le Saint Coran dit :

"Et ceux qui ont menti sur nos versets, ils ne sont pas à la hauteur en termes d'ignorance.* Et ceux qui ne croient pas à Nos révélations, ils ne le savent pas. Nous les punirons et leur donnerons un répit ; En effet, mon plan est solide (et calculé).

Donner du répit aux infidèles et à la méchanceté et à la durée de vie des infidèles et des pécheurs et réaliser leurs désirs, bien que ce soit bon en apparence et lui cause du bonheur et que vous vous retrouviez avec succès, mais en fait c'est une sorte de colère divine et de vengeance qui est interprétée comme tromperie parce que cette longévité et ce succès et la réalisation du rêve ; En fait, c'est maléfique et cela finira à son détriment car cela lui causera beaucoup de tourments.

Il a été rapporté de l'Imam Reza (as): Je jure par Dieu qu'Il ne les a pas punis pour quelque chose de plus difficile que l'orthographe. ("Orthographe" signifie une période que parfois Dieu donne aux oppresseurs et aux tyrans selon ses intérêts.)

Le but de l'orthographe

Selon le verset : Ceux qui mécroient ne doivent pas penser qu'il est à leur avantage que Nous leur donnions du répit. Nous ne leur donnons de répit que pour augmenter leurs péchés, et c'est pour eux un châtiment humiliant.

Le but de donner un répit aux mécréants selon le Coran est qu'ils sont des gens incorrigibles qui se noient dans le péché et la désobéissance et ont amené la rébellion et la désobéissance à l'étape finale. Dieu, selon la tradition de la création et le principe de la liberté, de la volonté et du libre arbitre, les a laissés à eux-mêmes jusqu'à ce qu'ils atteignent la dernière étape de leur chute, et leur dos est chargé du fardeau du péché, et ils méritent le maximum Châtiment.

note de bas de page

1. Jump up قرآن Dictionnaire du Coran, volume 6, p. 290.

2. Jump up ↑ Sourate A'raf : 182 et 183.

3. Jump up ↑ Sourate Al-Imran (3): 178.

 

Références

Orthographe, Thésaurus complet des sciences islamiques, récupéré le 6 avril 2014.

• Yaghoub Jafari Maraghi, Tafsir Kowsar, Tome II.

• Mahboubeh Jokar, Divine Traditions in Worldly Rewards and Punishments (Partie 3 et finale), Lettre de la société, n° 103, avril et mai 2013.

 

https://wiki.ahlolbait.com

 

ترجمه روسی

во имя Бога

 

Сунна Бога

 

1. Прощение

Божье прощение является одним из атрибутов действия Бога, которое охватывает всех служителей. Приписывание этого атрибута Богу связано с тем, что Он очень прощающий, милостивый и покрывающий грехи и пороки Своих слуг. В Священном Коране Бог упоминается с такими атрибутами, как Гафир [1], Гафир [2] и Гафор [3]; Потому что в этом мире и на том свете Бог прощает человеческие грехи и ошибки по обстоятельствам и никому о них не сообщает и не запятнает репутацию грешника.

Причины и условия прощения

 

 

В системе бытия оригинальность со спасением и счастьем человека. Поэтому Божье прощение всегда предшествует Его гневу и гневу.

Прощение человека является одним из свидетельств господства Бога над Его наказанием. [4] Божье прощение, как и любая другая милость, носит систематический характер и нуждается в причине. Одним из средств прощения является покаяние [5] и заступничество [6]. Место покаяния — мир, а место заступничества — будущая жизнь.

Конечно, заступничество не принимается за многобожников и неверных. [7] Следовательно, многобожники и неверные должны покаяться в этом мире, чтобы получить прощение от Бога. Если другим грешникам не удастся покаяться в этом мире, они могут быть прощены через заступничество в будущей жизни.

 

Включение прощения

 

 

Божье прощение всеобъемлюще, и даже если многобожники покаются, Бог примет его [8].

Некоторые стихи Корана также рассматривают достижение положения близости к Богу и наслаждение многими благословениями Рая как зависящие от Божьего прощения.[9] Таким образом, объем Божьего прощения включает даже непогрешимых старейшин (мир им). ; Однако простить их — значит приблизиться к Всевышнему. Каждый человек нуждается в божественном прощении; Потому что он не может благодарить за все благословения Божьи - как бы он ни мог и должен -.

Бог покрывает этот необходимый для человеческой природы недостаток Своим прощением. [10] Коран призывает человека спешить искать прощения у Бога, и если он совершает безобразный поступок или причиняет вред себе, он должен помнить Бога и просить прощения; Потому что грехи человеческие никто не прощает, кроме Бога. [11] Шиитские хадисы считают, что Божье прощение настолько распространено, что, по их мнению, в аду останутся только неверующие и многобожники.

Бог прощает других после периода мучений и ведет их в Рай. [12]

Сноска

1. سوره غافر 3 /

2. سوره طه 83 /

3. سوره نور / 22

4. Божественная справедливость / 274

5. Сура Шура / 25

6. سوره سجده / 4

7. Ранние статьи, 53; Бахараланвар, 8/58

8. سوره زمر // 53

9. سوره تحريم / 8

10. Введение в исламские науки, 8/178.

11. سوره آل عمران / 135-133)

12. Ат-Таухид, 294; Баланс мудрости, 1/475

 

 

2. Извлечение

 

Извлечение, известное среди людей науки как божественная традиция, взято из стиха: А тех, кто отрицает Наши откровения, Мы постепенно накажем их оттуда, откуда они не знают.

 

Значение извлечения

 

 

Как сказали ученые [1], извлечение имеет два значения, одно — брать что-то постепенно, потому что принцип этой субстанции берется из степени, что означает «лестница», подобно тому, как человек поднимается и спускается с нижних этажей. здания. И наоборот, он использует лестницу. Кроме того, всякий раз, когда что-то ловится и ловится постепенно, шаг за шагом, это действие называется извлечением. Другое значение - «оборачивать», так же, как они оборачивают свиток.

Алламе Шарани говорит: Извлечение — это брать понемногу и приближать его.[2]

 

Извлечение в Коране

 

 

Само извлечение этого слова упоминается в двух случаях Священного Корана. Один находится в стихе 182 суры А'раф, а другой - в стихе 44 суры Калам, и оба о отрицателях божественных стихов, но божественное руководство, передышка, насмешка, продление жизни и т. д., как «извлечение ", многократно упоминаются в аятах Корана.

Стих 182 суры Араф

والذين ذذبوا بآياتنا سنستدرجهم من حيث لايعلمون »; А тех, кто отрицает Наши откровения, Мы постепенно накажем их оттуда, откуда они не знают.

 

Толкование Алламе Табатабаи:

Слово «извлечение» означает, что человек стремится подняться и постепенно подниматься или опускаться с места или предмета или приближаться к нему, и в этом стихе симметрия положения указывает на то, что Извлечение означает приближение смерти либо в этом мире, либо в будущей жизни

И что он ограничил выдачу способом, который они сами не понимают, чтобы дать им понять, что этот подход не очевиден, но в то же время времяпрепровождения скрыт от проявлений материальной жизни, и в результате они постоянно приближается к гибели с чрезмерным грехом. Следовательно, можно сказать, что извлечение — это возобновление благословения после другого благословения, так что, наслаждаясь этими благословениями, он заставит их не обращать внимания на свои дела.[3]

 

Толкование Алламе Шарани

Одним из неотъемлемых последствий является отрицание права на жестокость; Тот, кто имеет дурное мнение о божественных откровениях и не смотрит на книги и изречения религиозных людей, будет лишен счастья познания, и его жестокость и невежество постепенно будут возрастать и усиливаться. Мы многое повидали и испытали, даже талибы богословия, не читающие книг великих ученых и подозрительно относящиеся к своим праведным предшественникам и исследованиям, не становятся учеными. Наоборот, в науках мира условием развития хорошего подозрения является группа, которая не имеет доброй веры в астрономию и ее учителей и не изучает их внимательно. не смешиваются со сложными научными терминами, не знают научной книги, не знают тайн наук загробной жизни и тайн вредителей людей.[4]

 

Извлечение в повествованиях

 

Имам Хусейн (мир ему и благословение) сказал:

Имам Садег (а) был процитирован в толковании вышеприведенного аята как говорящий:

Д.: «Грешит раб.

В этом стихе говорится о грешном рабе, которого Бог благословляет после совершения греха, но он засчитывает благословение на свою собственную пользу и не ищет прощения за свой грех.

Сноска

 

1. Мустафави, Хасан; Исследование слов Священного Корана, Тегеран, Book Translation and Publishing Company, 1981, т. 3, стр. 190; Рагеб Исфахани Хусейн бин Мохаммад; Аль-Муфрадат Фи Гариб Аль-Коран, Сафван Аднан Давуди, Дамаск Бейрут, Дар аль-Алам аль-Дар аль-Шамия, 1412 г. хиджры, первый, стр: 310. Ибн Манзур, Мухаммад ибн Макрам; Арабский язык, Бейрут, Дар Садер, 1414 г. хиджры, III, т. 2, стр. 266.

2. Поэзия, Абольхассан, проза Туби, стр. 254.

3. Алламе Табатабай, Мохаммад Хусейн; Аль-Мизан, Переводчик: Мусави Хамедани Сейед Мохаммад Бакир, Кум, Отдел исламских публикаций Ассоциации учителей семинарии Кум, 1995, 5-е издание, том 8, стр. 453.

4. Поэзия, Абольхассан, проза Туби, стр. 254.

5. Куреши, Сайид Али Акбар; Словарь Корана, Тегеран, Исламская библиотека, 1371 г., шестой, т. 2, стр: 335.

6. Клини, Мухаммад ибн Якуб; Достаточные принципы, Переводчик: аятолла Мохаммад Бакир Кух-э Камрахай, Тегеран, Асва, 1996, III, т. 5, стр. 556, H3.

 

Рекомендации

• Хоссейн Хошбахт, Извлечение, Исследовательская энциклопедия, Дата обращения: 30 мая 2012 г.

• Проза туба, Алламе Аболхассан Шарани, Исламский книжный магазин.

 

 

3- Божественное испытание

 

 

Испытания и страдания — одна из божественных традиций человеческого роста и совершенства. Божественное испытание раскрывает истину человеческой веры и является критерием человеческой награды и наказания. Кроме того, победа в божественном испытании принесет человеку пользу от безграничной божественной милости и прощения и умножит его веру и самообразование.

Словарный экзамен

 

Этот предмет использовался в словах со словами испытания, скорби, испытания и мятежа. Экзамен от корня (Мона); Плавка серебра и т. д. и очистка его от загрязнений [1] и заражения корней (да); Чтобы стать старым [2], нужно пройти обследование; Очищение — это своего рода недостаток в нем.[3] И слово «мятеж» в основном означает бросание золота в огненную печь, чтобы отличить чистоту от нечистоты.[4]

В терминах экзамена проверка и раскрытие истины — это что-то [5], и говорят, что экзамен страдает, потому что кажется, что экзаменатор устарел из-за разнообразия экзамена [6], что используется как в хорошем, так и в во зле.[7] Вот смысл проверки; Человека искушают трудные задачи, чтобы отделить от него добро.[8] Слово мятеж также означает любое действие, которое делается для того, чтобы проверить настоящее.[9]

Экзаменационные традиции

 

Испытание есть вечное и вечное божественное предание, испытанное Богом.[11] Испытывается весь мир, полигон и все люди, даже пророки, и это предание, которое практиковалось у всех предшествующих народов.

«Неужели люди думали, что, как только они скажут: «Мы верим», их оставят в покое и не будут подвергать испытанию?» Мы испытали тех, кто был до них (и мы также испытываем их), и знание Бога о тех, кто говорит правду, и о тех, кто лжет, должно быть реализовано». [12]

В позиции утверждения, что каждый может представить себя верховным верующим, высшим моджахедом и самым преданным человеком, следует ли вес, цену и ценность этих притязаний выяснять с помощью проверки?[13] Между тем, проверка пророки суровее других. После этого испытание их опекунов и затем чинов верующих; Чем ближе очередь к завещателям и пророкам, тем труднее испытание.[14] Май.[15]

Экзамен по философии и мудрости

 

Одна из тем, которая много раз упоминалась в аятах Корана, и эта проблема поднималась около двадцати раз [16] и доводила до сведения слуг. Предмет испытания состоит в том, что даже цель творения состоит в том, чтобы испытать человека.

Это не божественное испытание, чтобы узнать что-либо о Боге. Потому что Бог ничего не скрывает от Него, чтобы открыться через искушение. Для мудрости экзамена можно упомянуть следующее:

1. Возрастание веры и появление уверенности: «Мы не определили число (хранителей Ада), кроме как для испытания неверующих, чтобы Люди Книги (евреи и христиане) могли найти уверенность и умножить веру в верующие» [17].

Согласно этому аяту, божественное испытание в виде упоминания числа стражей Ада увеличило веру верующих и появление уверенности по словам Посланника Аллаха, мир ему и его семье, на часть Людей Книги.

1. Обучение: Это общий закон и неизменная традиция Бога, которая проверяет скрытые таланты (и приводит их к плоду) и взращивает своих слуг; Подобно тому, как сталь плавят в печи для большей прочности, чтобы так называемую плавить, так и человека воспитывают в печи, чтобы противостоять невзгодам.[18]

2. Очищение сердец: «(Испытания) предназначены для того, чтобы Бог испытал то, что сокрыто в ваших сердцах, и очистил то, что в ваших сердцах (веры)» [19].

3. Благочестие: «Бог (испытал) их сердца на чистое благочестие» [20].

4. Покаяние и возвращение к Богу: «И испытали Мы их добром и злом, чтобы они возвратились!» [21]

5. Отделение хороших чинов от них: «Бог не оставил верующих такими, какие вы есть, если только Он не отделил нечистых от чистых». кто такой Нико Картер [23]

6. Расцвет талантов: Если бы не божественное испытание, таланты не расцвели бы и древо человеческого существования не принесло бы плодов и результатов.

7. Возникновение действия: Амир аль-муминин Али (а.с.) дал прекрасное определение философии божественных исследований:

دد." [24]

8. Урок: «Разве они не видят, что их тестируют раз-два в год?! Не раскаиваются и им не напоминают!»[25] И урока не усваивают.

9. Завершение популяции [26] и достижение высших уровней: Одним из результатов испытаний людей в этом мире является то, что группа верующих достигает высших уровней веры и добродетели в результате выполнения своих обязанностей и терпения в лицо невзгод.

10. Выявление утверждений [27]

11. Повышение духа терпения: «И Мы сделали одних из вас средством для испытания других, терпеливы ли вы (и способны ли выдержать испытание)?» [28].

12. Увеличьте дух удовлетворения.

13. Увеличьте дух благодарности

Одним из последствий искушения является то, что группа, которая настойчиво благодарит Бога за Его благословения и выполняет свои обязанности, и никогда не разуверится в благословении, и не упустит возможности.[29] Никто, кроме него самого, не может решить эту проблему, и если он желает им добра, никто не остановит его благодати.

Типы экзаменов

 

Испытание человека есть определенная божественная традиция, но инструменты его разные: благословения, добро и зло, пришествие пророков, жизнь, смерть и жизнь, проявления жизни мира, исполнение обязательств, толкование снов. , сами люди, война и джихад, горькие события, события Сладкие, социальные различия, человеческие склонности, сходство Корана, неудачи, выплата закята, слушание унижений и насмешек и преследование врага, приход нового закона , вопрос о желудке и пище, посте, свободе, знании [30], детях и имуществе, Зле, [31] наваждении сатаны, [32] оккультизме, [33] даче денег, [34] страхе, отсутствии плода, [35] ] украшение [36] и т. д. Бог обучил верующих или наложил на них трудности, Он пытается сотворить их сердца благочестивыми с помощью этого божественного испытания.

Результатом этого соображения к благочестию состоит в том, что человек уважает апостол Акрама Салай Аль-Аллаха, и когда он говорит на его имени, он спускается голос: «إن الإيد علي اسلور اسولوك العول العوان های لللە الله للتربوي. (Клетки Суры / 49,3)

Разница между божественным испытанием и человеческим испытанием

 

Одно из отличий божественного испытания от обычных испытаний в нас, людях, состоит в том, что мы часто не ведаем внутреннего состояния вещей и хотим прояснить и выявить состояние того существа, которое нам неизвестно, но отсюда Неведение Немыслимо во Всемогущем Боге, потому что у него есть ключи от невидимого, поэтому его испытание не от слуг, чтобы открыть неизвестное, но это божественное общественное образование по отношению к людям, которое приглашает его к хорошему концу и вечному счастью.

С этой точки зрения это испытание, определяющее состояние каждого человека для самого себя, чтобы узнать, к какому дому он принадлежит; У него есть награда или орел? [37]

Как вести себя на экзамене

 

Человек проявляет различное поведение, сталкиваясь с божественными испытаниями. Кто-то сдает экзамены, а кто-то отказывается. Например, при возникновении проблемы «страха» одна группа теряет себя и сбрасывает с себя груз ответственности, чтобы не понести ни малейшего вреда, а другая группа готовится к любым жертвам против причин страха и большему доверию. Не все люди одинаковы перед лицом других проблем и других факторов испытаний, таких как голод, финансовые и человеческие потери[38].

Поэтому терпение и довольство божественными судьбами, хотя и трудными, есть лучший способ справиться с божественными испытаниями. Когда человек восхваляет своего Господа за испытание и благословляет его, он говорит: «Мой Господь почтил меня, но когда Он сужает свой удел для испытания, он говорит: «Он унизил меня!»

Путь к победе на экзамене

 

Здесь возникает другой вопрос, а именно: пока все люди участвуют в огромном божественном испытании. Как добиться успеха в этих экспериментах?

1. Первый и самый важный шаг к победе – терпение и настойчивость.

2. Обращая внимание на прохождение событий этого мира и его трудностей и проблем, и на то, что этот мир есть не что иное, как прохождение. Это еще один фактор победы[39].

3. Еще одним важным фактором является опора на силу веры и божественной благодати.

4. Обращать внимание на историю древних и исследовать их положение перед лицом божественных испытаний очень эффективно для подготовки человеческой души к испытаниям Божьим. В основном, если человек чувствует себя одиноким в вопросах, которые приходят к нему, его сила сопротивления будет уменьшаться, но обращение внимания на то, что эти изматывающие проблемы и суровые божественные испытания существовали для всех на протяжении всей истории, увеличит силу выносливости человека.

5. Обращать внимание на то, что все эти события происходят перед Богом и Он обо всем осведомлен, — еще один фактор стабильности[40].

Последствия успешной сдачи экзамена

 

1. Прощение [41] «Исследуйте вас тем, что Он дал вам, ведь ваш Господь скор в возмездии, прощает и милостив». (Он ускоряет возмездие тем, кто вышел из ложного испытания, и добр к праведникам) [42].

2. Мир Богу

3. Милосердие и руководство [43] ... Это те, чья благодать и милосердие заключены в Боге, и они ведомые!»[44]

4. Репутация [45]

Неудача на экзамене

 

Испытание человека означает показать его способности и выносливость в невзгодах и счастье, которые проявятся перед лицом богатства, положения, здоровья и обеспечения желаний или унижений, бедности, болезней и страданий? Если бы он был умеренным, смиренным, добродетельным и терпеливым, то он был бы испытан, и результат его исследования был бы хорошим.46] که شكس

Это своего рода испытание, и героев узнают, когда они терпят неудачу.[47] Если мы потерпим неудачу в этом мире и в этом испытании и потерпим неудачу, мы также потерпим неудачу в Последней жизни, и если мы преуспеем здесь, мы преуспеем и там.

Сноска

 

1. Маалуф, Льюис; Фарханг аль-Мунаджид (арабский, персидский), перевод Мохаммада Бандара Риги, глава 6, Тегеран: Публикации Ирана, 2007 г., т. 2, стр. 1907.

2. Рагеб Исфахани, Хусейн бин Мохаммад; Перевод и исследование содержания слов Корана, Хосрави Хоссейни Сейед Голамреза, Тегеран, публикации Мортазави, 1996, II, т. 1, стр. 310.

3. Тарихи, Шейх Фахреддин; Бахрейнский комплекс, Кум, Институт Аль-Баас, 1414 г. хиджры, т. 4, стр. 184.

4. Там же, т. 6, стр. 291.

5. Хоссейни Дашти, Мустафа; Маареф ва Маариф (Всеобъемлющая исламская энциклопедия), Тегеран, Институт культуры Арайе, 3-е, 2000 г., т. 1, стр. 85.

6. قرشى سيد على اكبر; Словарь Корана, Тегеран, Исламская библиотека, 1992, шестой, т. 1, стр. 230.

7. مصطفوى ، حسن‌; Исследование слов Священного Корана, Тегеран, Переводческая и издательская компания, 1981, т. 1, стр. 336.

8. Шейх Клини; Достаточные принципы, Хадж Сейед Джавад Мостафави, Тегеран, Исламский богословский книжный магазин, первый, том 2, стр. 194.

9. Табатабай, Мохаммад Хусейн; Перевод Тафсир аль-Мизана, Мусави Хамедани Сейед Мохаммад Бакир, Кум, Отдел исламских публикаций Общества учителей семинарии Кума, 1995, том 5, том 2, страница 89

10. «О вы, которые уверовали в свои преступления»

11. Сура Аль-Муминун, аят 30 «И Мы обязательно всех испытаем!»

.

13. Макарем Ширази, Насер; Тафсир Номоне, Тегеран, Исламская библиотека, 1374 г., первый, т. 16, стр. 205.

14. Бехбудия, Мухаммад Бакир; Selected Café, Тегеран, Научно-культурный издательский центр, 1984, т. 1, т. 1, стр. 226.

15. Мусави Хомейни, Рухолла; Объяснение сорока хадисов, Тегеран, Институт организации и публикации трудов имама Хомейни, 2006 г., стр. 36, стр. 246.

16. Караати, Мохсен; Тафсир Нур, Тегеран, Культурный центр уроков Корана, 2004 г., одиннадцатое издание, том 1, стр. 196.

17. Сура Аль-Муддастир, аят 31: «Кроме неверующих, ибо неверующих…

18. Образец интерпретации, т. 1, стр. 527.

19. Сура Аль-Имран, аят 154.

20. Сура Аль-Худжурат, аят 3. «Сердца тех, кто испытывается Богом, наполнятся прощением для них, и они будут вознаграждены великой наградой».

21. Сура Аль-Араф, аят 168. وَبَلَوْنَاهُم بِالحَسَنَاتِ وَالسَّيَّاتِ لَعَلَّهُم يَرْجِعُُُ.

22. Сура Аль-Имран, аят 179:

23. Философ Мохаммад Таки; Хадисы, образовательные рассказы, Издательство исламской культуры, т. 3, стр. 334.

24. Образец интерпретации, т. 1, стр. 528.

25. Сура ат-Тауба, аят 126.

26. Перевод Аль-Мизана, т. 4, стр. 124.

27. Тафсир Нур, т. 6, стр. 68.

28. Сура Аль-Фуркан, аят 20:

29. Хоссейни Хамедани, Мохаммад Хоссейн, Анвар Дерахшан, Тегеран, книжный магазин Лотфи, 1404 г. хиджры, т. 3, стр. 210.

30. См. Тафсир Нур, т. 1, стр. 112 и 171; С 2, стр. 216, 217, 175, 17 и 192; C3, стр. 99, 164, 267 и 258; Том 4, стр. 206 и 292; J6, стр. 447; C7, стр. 84, 451 и 414; Том 8, стр. 237 и 136; Т. 9, стр. 428; Т. 10, стр. 494.

31. Образец интерпретации, т. 24, стр. 207 и т. 1, стр. 534.

32. Перевод Аль-Мизана, т. 13, стр. 333.

33. Шейх Садук; Причины шариата , переведенные Сейедом Мохаммадом Джавадом Ментально Техрани, Кум, Mo'menin Publications, 1380 г. хиджры, первый, том 1, стр. 783.

34. Шейх Садук; Хасал, перевод Сейеда Ахмада Фахри Занджани, Тегеран, Исламские богословские публикации: первый, том 1, стр. 10.

35. Тайиб, Сайид Абдул Хусейн; Атиб аль-Байян фи Тафсир аль-Коран, Тегеран, Islamic Publications, 1999, выпуск, том 2, стр. 258.

36. Перевод Аль-Мизана, т. 13, стр. 333.

37. Перевод Аль-Мизана, т. 4, стр. 54.

38. Образец интерпретации, т. 1, стр. 530.

39. Рахмати Шахреза, Мохаммад; Сокровище знаний, Кум, Утро Победы, 2006, II, с.115.

40. Образец интерпретации, т. 1, стр. 531.

41. Хашеми Рафсанджани, Акбар; Тафсир Рахнама, Кум, Офис исламской пропаганды Кумской семинарии, 1373 г. хиджры, первый том 5, стр. 450.

42. Сура Анам, аят 165.

43. Табарси, Фадл ибн Хассан; Перевод сборника высказываний по толкованию Корана, переводчики, Тегеран, Farahani Publications, 1981, первый, т. 2, стр. 128.

44. Сура Аль-Бакара, аяты 155-157.

45. Образец интерпретации, т. 19, стр. 117.

46. ​​Амели, Ибрагим; Тафсир Амели, Тегеран, Sadough Publications, 1981, т. 8, стр. 558.

47. Модарресси, Мохаммад Таки; Тафсир Хедаят, переводчик, Мешхед, Фонд исламских исследований Астан Кудс Разави, 1998, т. 1, т. 1, стр. 630. Источники

• Зейнаб Тахери, «Божественный экзамен», исследовательская энциклопедия, дата обращения: 19 декабря 2012 г.

• Мохаммад Садег Юсефи Могаддам, Экзамен, Энциклопедия Священного Корана, том 4, Центр коранической культуры и образования.

4- Божья помощь

Помощь Божия верующим и помощь им в различных ситуациях и ситуациях постоянна, что такая помощь не отсекается Богом, разве что у людей общины отнят атрибут веры, что в таком случае помощи не будет.

Слово «помощь» является источником главы «действия» означает помочь и протянуть руку, помощь может быть на пути добра или на пути зла [1] и в термине означает помощь в связанном , непрерывным и непрерывным образом.[2] Таким образом, облегчение относится к помощи, которая имеет постоянный аспект и продолжается непрерывно.[3]

Историческое обсуждение рельефа

 

 

Верующие

 

 

Священный Коран указывает на историческую реализацию традиции облегчения традиции верующих: «Аль-Ахенина, Моисей أن الرابي بارب بند الفا البهر للطافا لاخفا فرال] рабы мои ночь (из Египта) Возьми с собою и открой им сухой путь в море, дабы ты не боялся быть преследуемым (фараонами) или утонуть в море!

فأتبعهم فرعون بجنوده فغشيهم من اليم ما غشيهم ;;

Виды помощи верующим с точки зрения Корана

 

Помощь вне верующих

• 1) Аномальное облегчение (ангелы):

Одной из войн, которые происходили на вершине ислама между мусульманами и мусульманами, была война, о которой Бог сказал: «Деревоцвет Лелминин, тот из أنومكم برادم برادكم بامل الملا ملال الم الملائ6, когда вы идете домой»6. Верующим Сказал ли ты: недостаточно ли, чтобы твой Господь помог тебе с тремя тысячами ангелов, спускающихся с неба?

Автор «Тафсир Тафьян» передал от Ибн Аббаса, Хасана, Катады, Малика ибн Рабии и других, что ангелы оказали помощь в день Бадра[7].

• 2) Природный рельеф:

О невидимой помощи, посылаемой ветрами и бурями, Бог говорит: «Мы наслали на них сильные ветры и бури и воинства, которых вы не видели.

Внутренняя помощь верующих

• 1) Создание душевного спокойствия:

По поводу битвы при Ханине Бог напоминает верующим, что мы помогали вам на разных этапах, хотя у вас было много сил, но в то же время вы не могли победить врага, но Бог создал для вас душевный покой: رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها ... »; [9]

• 2) Создание страха и паники в сердцах неверных:

«Для тех, кто не верует, в сердца тех, кто не верует, в сердца тех, кто не верует в Аллаха…» [10]

 

Условия помощи верующим

 

• 1) Получение необходимой подготовки к защите:

«وأعدوا لهم مااستطعتم من قوة ومن به عدوالله (وعيد) Боитесь противником Бога и вашего врага.

Слово "сила" означает все, с помощью чего возможна определенная задача. Сила на войне означает все, с чем возможны война и оборона, например, все виды оружия и военных людей с опытом и военными послужными списками. И военные организации.[12]

2) Повиновение Богу и Пророку и избегание разногласий:

«И повинуйтесь Аллаху и Его Посланнику, и не ссорьтесь и не ссорьтесь, и не ссорьтесь с вашим Посланником…» [13]

• 3) Терпение и благочестие:

«Кровавая إن روده و فوانم مندامي الامدكم بانمي الامدكم بانمام مسلم مد ملالم الم الم ملالم الم الم الم المعمین الم الم المعمین الم الم المعمین الم الم المعمین الم الم المعمین الم الم المعمین) , это поможет!

Сноска

1. دهخدا ، علی اكبر; словарь деххода; Тегеран; Издательство Тегеранского университета; № 1345, № 8, № 173.

2. Судья Панах Абольфазл; وار انوارال عرفان في تفسير القرآن‌; Тегеран: Публикации Садра, стр. 1375, т. 1, т. 6, стр. 444.

3. Табарси, Фадл ибн Хассан; Интерпретация комплексных сообществ; Переводчики, Мешхед: Исламский исследовательский фонд Астан Кудс Разавие, Q 1998, Глава II, Том 2, стр. 438.

4. Сура Таха, аят 77.

5. Сура Таха, аят 78.

6. Сура Аль-Имран, аят 124.

7. Туси, Мухаммад ибн Хасан; التبيان في تفسيرالقرآن‌; Расследование Ахмада Кусейра Амели; Бейрут, Дар аль-Ахья ат-Тарат аль-Араби, Биса, Биха, т. 2, стр. 579.

8. Сура Аль-Ахзаб, аят 9.

9. Сура Тауба, аят 26.

10. Сура Аль-Имран, аят 151.

11. Сура Анфаль, аят 60.

12. Алламе Табатабай; Перевод Аль-Мизана, перевод Мусави Хамедани, Мохаммада Бакира; Кум: Ассоциация учителей, Глава V, Бита, т. 9, стр. 150.

13. Сура Анфаль, аят 46.

14. Сура Аль-Имран, аят 125.

Рекомендации

• Рухолла Резвани, Социальная традиция помощи верующим, Исследовательская энциклопедия, Дата обращения: 12 января 2014 г.

•

 

5. Правописание

Правописание в словах

 

«Правописание» происходит от «мулла» и означает «продление времени», «национальное» означает «долгое время», а «мулла» означает «вечность». «Прокрастинация» — это последняя фраза «дать передышку».[1]

Орфография в термине

Правописание в термине означает не торопиться с мучениями. Божественная традиция перед лицом человеческого бунта и бунта - давать отсрочку и спешить не наказывать, ибо если он поспешит наказать, то все будет уничтожено и никого не останется, ибо нет никого, кто не грешил бы, кроме непогрешимый, Всемогущий Бог говорит: بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ »; Если Всемогущий Бог накажет людей за их угнетение и грех, других аспектов не останется.

Вот почему Бог дает отсрочку рабам для исправления своего прошлого через покаяние и покаяние, и эта отсрочка идет на пользу верующим, как заканчивается она для неверующих и непокорных, упорствующих в своих грехах, и эта отсрочка есть обман. Бог для них.

Святой

Божественное правописание

Одной из божественных традиций и одним из примеров духовных наказаний является наказание «написанием и извлечением», которое в мире включает в себя состояние грешников и внешне считается для них благом, но внутренне и правдиво является своего рода мучений. Священный Коран говорит:

«А те, которые наврали о наших стихах, не идут им навстречу по невежеству.* А те, которые не верят в Наши знамения, не знают. Мы накажем их и дадим им передышку; Действительно, мой план силен (и рассчитан).

Давая отсрочку неверным и нечестию и продолжительность жизни неверных и грешников и добиваясь их желаний, хотя это и благо с виду и доставляет ему счастье и вы оказываетесь успешными, но на самом деле это род божественного гнева и мести, что истолковывается как обман, потому что это долголетие и успех и достижение мечты; На самом деле это зло и закончится оно ему во вред, потому что причинит ему много мучений.

Передано от имама Резы (а): Клянусь Богом, Он не наказал их за что-то более сложное, чем правописание. («Правописание» означает период, который иногда Бог дает угнетателям и тиранам в соответствии со своими интересами.)

Цель правописания

Согласно стиху: Неверующие не должны думать, что им выгодно, если Мы дадим им отсрочку. Мы даем им отсрочку только для умножения их грехов, и для них это унизительное наказание.

Цель предоставления отсрочки неверующим согласно Корану состоит в том, что они являются неисправимыми людьми, которые тонут в грехе и непослушании и довели бунт и непослушание до последней стадии. Бог, в соответствии с традицией творения и принципом свободы, воли и свободы воли, оставил их на произвол судьбы, пока они не достигнут последней стадии своего падения, когда их спины обременены бременем греха, и они заслуживают максимальной наказание.

Сноска

1. Jump up قرآن Словарь Корана, т. 6, стр. 290.

2. Перейти ↑ Сура Араф: 182 и 183.

3. Перейти ↑ Сура Аль-Имран (3): 178.

 

Рекомендации

Орфография, Полный тезаурус исламских наук , дата обращения: 6 апреля 2014 г.

• Ягуб Джафари Мараги, Тафсир Ковсар, Том II.

• Махбубех Джокар, Божественные традиции в мирских наградах и наказаниях (часть 3 и заключительная), Письмо общества, № 103, апрель и май 2013 г.

 

https://wiki.ahlolbait.com

مطالب مرتبط