احترام قرآن

احترام قرآن 

قرآن مجید گنجینه ای که مشتمل بر این معارف و احکام است همان کتاب آسمانی اسلام که خدای متعال از طریق وحی پیامبر گرامی خود نازل فرموده است. قرآن کریم گرانبهاترین و پر ارزشترین پشتوانه زندگی مادی و معنوی مسلمانان جهان است و پیامبر اکرم بارها این کتاب را به همین عنوان بامت خود سپرده است. 

و کراراً ( به ویژه در آخرین روزهای زندگی خود) بمردم فرموده:« من پس از خود دو چیز گرانبها در میان شما می گذارم که تا قیامت از هم جدا نخواهد شد، و تا زمانیکه به آندو تمسک جویید هرگز گمراه نخواهید شد: یکی قرآن است و دیگری عترت من که بیان کننده قرآن می باشد» بنابر این تقدیس و احترام قرآن آن بر همه مسلمانان جهان واجب می باشد. 

در لزوم تقدیس و احترام قرآن همین قدر بس که: 

1- کلام خدا است. 2- سند قطعی و زنده پیامبر اسلام می باشد. 3- متضمن قانون اساسی اسلام است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می فرماید: از قرآن جدا مشوید زیرا گزارش پیشینیان و گذشتگان شما را در بر دارد و از وضح آینده شما خبر می دهد و در میان شما با عدل و داد حکومت می کند. دستور قرآن بمجاهده و فداکاری در راه خدا: روش های اجتماعی همگی چون درخت میوه ای است که برای شکوفه کردن و بارور شدن باید در زمین مناسبی نشانده شود و در آبیاری و پرورش آن کوشش به عمل آید تا در زمین ریشه دوانیده استوار گردد سپس نشور و نمای کافی نموده در فصل مناسب شکوفه باز کرده میوه دهد. درخت اسلام که دینی صد در صد اجتماعی است برای آنکه اثر کامل خود را ببخشاید بپیمودن این مراحل نیازمند است: 1- از طرف مردم پذیرفته شود. 2- به وسیله آموزش نگهداری شود تا به زندگی خود ادامه دهد 3- از مخالفت علمی با مقرراتش جلوگیری به عمل آید، و از گزند حوادث نگهبانی شود تا آثار و فواید خود را در جامعه بشری بسط و گسترش دهد. باید توجه داشت که قرآن تنها با شیوایی نظم خود دیگران را عاجز نکرده است بلکه از جهت اینکه بر پاسخ واقعی همه نیازمندیهای بشر مشتمل است و از جهت خبرهای غیبی که داده و از جهت حقایقی که بیان نموده و از سایر جهات که در این کتاب آسمانی جلوه می کند تحدی می نماید و به عموم بشر اعلان می کند که نخواهند توانست مثل آنرا بیاورند. قرآن مجید مشتمل است بر هدف کامل انسانیت و آن را به کامل ترین وجهی بیان می کند زیرا هدف انسانیت که با واقع بینی سرشته شده جهان بینی کامل و بکار بستن اصول اخلاقی و قوانینی عملی است که مناسب و لازمه همان جهان بینی باشد و قرآن مجید تشریح کامل این مقصد را به عهده دارد. خدای متعال در وصف آن می فرماید: « یَهدی اِلَی الحَقِّ وَ الی طریقٍ مُستَقیم» ( ترجمه : هدایت می کند قرآن مجید به سوی حق- در اعتقاد- و به سوی راهی است – در عمل-) و باز درجایی دیگر پس از ذکر تورات و انجیل می فرماید: « وَ اَنزَلنا اِلَیکَ الکِتابَ بِالحَقِّ مُصَدِقاً لِما بَینَ یَدَیهِ مِنَ الکِتابِ وَ مُهَیمِناً عَلَیهِ» ( ترجمه: و فرو فرستادیم این کتاب را به سوی تو بحق در حالیکه کتاب آسمانی را در برابر خود دارد تصدیق می نماید و مسلط و نگهبانست نسبت به آن). و باز در اشتمال قرآن بحقیقت شرایع انبیاء گذشته می فرماید: « شَرَعَ لَکُم مِنَ الدّینِ ما وَصّی بِهِ نوحاً وَ الَّذی اَوحَینا اِلَیکَ وَ ما وَصَّینا بِهِ ابراهیمَ وَ مُوسی وَ عیسی» ( ترجمه: تشریع کرد برای شما امت محمد آنچه را که به نوح سفارش کرد وآنچه را که به تو وحی کردیم و آنچه را که با ابراهیم و موسی و عیسی سفارش کردیم.» و بطور جامع می فرماید: « وَ نَزَّلنا عَلَیکَ الکِتابَ تِبیاناً لِکُلِّ شَیءٍ» ( ترجمه: و تدریجاً فرو فرستادیم به سوی تو این کتاب را در حالی که بیان کننده هر چیزی است). محصل آیات قبلی این است که قرآن مجید بحقیقت مقاصد همه کتب آسمانی مشتمل است و زیاده، و اینکه هر چیزی که بشر در پیمایش راه سعادت و خوشبختی از اعتقاد و عمل به آن نیازمند می باشد در این کتاب بطور تام و کامل بیان شده است. بحثی که در فصل گذشته برگذار شد برای اثبات این مدعا کافی می باشد زیرا بیانی که نسبت به یک مقصد و مطلب بطور مطلق تام و کامل باشد اعتبار و صحتش محدود به وقت و مخصوص به زمان معین نخواهد بود، و قرآن مجید بیان خود را تام و کامل می داند و ماوراء کمال چیزی نیست، خدای متعال می فرماید: « اِنَّهُ لَقَولٌ فَصلٌ وَ ما هُوَ بِالهَزلِ» ( ترجمه: قرآن سخنی است برنده- جدا کننده حق از باطل- و هزل و یاوه سرایی نیست). و همچنین مهارف اعتقادی حقیقت خالص و واقعیت محض می باشد و اصول اخلاقی و قوانین عملی که بیان داشته نتایج و موالید واقعی همان حقایق ثابته است و چنین چیزی بطلان پذیر و به مرور زمان قابل نسخ نیست خدای متعال میفرماید: « وَ بِالحَقِّ اَنزَلناهُ وَ بِالحَقِّ نَزَلَ» ( ترجمه: قرآن را به حق نازل کردیم او نیز به حق نازل شد- یعنی در حدوث و بقاء خود از حق جدا نشد-) و باز می فرماید: « فَماذا بَعدَ الحَقِّ اِلَّا الضَّلالُ» ( ترجمه: جز ضلالت و گمراهی پس از حق چیزی هست؟ از حق که گذشتی جز ضلالت نمی ماند-) و در جایی دیگر از کلام خود بطور جامع می فرماید: « وَ اِنَّهُ لَکِتابٌ عَزیزٌ لایَءتیهِ الباطِلُ مِن بَینِ یَدَیهِ وَ لا مِن خَلفِهِ» ( ترجمه: بدرستی قرآن کتابی است عزیز- منیع الجانب که هر تعددی را با قدرت از خود دفع می کند- باطل از پیش روی و از پشت سر به سوی او نمی آید- یعنی نه اکنون و نه در آینده بطلان و نسخ پذیر نیست). البته بحث های زیادی در اطراف ابدیت احکام قرآنی کرده شده و میتوان کرد ولی از موضوع بحث این کتاب که موقعیت قرآن است پیش مسلمانا بطوری که خود قرآن دلالت دارد- بیرون است.