کتاب قیام امام حسین(ع) وواقعه کربلا و وقایع روز عاشورا(

بسم الله الرحمن الرحیم
قیام امام حسین(ع)  وواقعه کربلا و وقایع روز عاشورا(  منبع وکی شیعه و ترجمه های گوناگون)
این مقاله دربارهٔ تحلیل قیام امام حسین(ع) است. برای اطلاع از بُعد تاریخی این قیام واقعه کربلا و وقایع روز عاشورا را ببینید.
 
قیام امام حسین(ع) حرکت اعتراضی امام حسین(ع) علیه حکومت یزید بن معاویه بود که به شهادت او و یارانش در دهم محرم سال 61 هجری و اسارت خانواده‌اش انجامید. این حرکت با خودداری امام حسین(ع) از بیعت با حاکم مدینه به‌عنوان نماینده یزید و خروج از مدینه در رجب سال 60 قمری آغاز شد و با برگشت اسیران به مدینه پایان یافت.
قیام امام حسین(ع) سبب شکل‌گیری قیام‌هایی علیه حکومت بنی‌امیه شد و در سقوط آن نقش داشت. شیعیان هر ساله در سالگرد این واقعه، مراسم‌های مختلفی برگزار می‌کنند. رواج آیین‌های عزاداری، شکل‌گیری ادبیات عاشورایی، ساخت بناها و اماکن مذهبی، تولید آثار هنری و تقویت روحیه ظلم‌ستیزی و شهادت‌طلبی از تأثیرات این واقعه بر جامعه و فرهنگ شیعی به شمار می‌آید.
هدف اصلی امام حسین(ع) از قیام چنانکه در وصیتش به محمد بن حَنَفیّه آمده است بازگرداندن جامعه اسلامی به مسیر صحیح و مبارزه با انحرافات بوده است. با این حال تشکیل حکومت، شهادت، حفظ جان و خودداری از بیعت با یزید از دیگر اهداف وی شمرده شده است. پس از نگارش کتاب شهید جاوید و مطرح کردن تشکیل حکومت به عنوان هدف اصلی امام حسین(ع) و نقد آن توسط نویسندگان شیعه، بحث هدف‌شناسی قیام امام حسین(ع) وارد مطالعات عاشوراپژوهشی شد و نظریات مختلفی در این زمینه به وجود آمد که شهادت‌طلبی و تشکیل حکومت از مهمترین آنها است.
 

 

بسم الله الرحمن الرحیم      

قیام امام حسین(ع)  وواقعه کربلا و وقایع روز عاشورا(  منبع وکی شیعه و ترجمه های گوناگون)

این مقاله دربارهٔ تحلیل قیام امام حسین(ع) است. برای اطلاع از بُعد تاریخی این قیام واقعه کربلا و وقایع روز عاشورا را ببینید.

 

قیام امام حسین(ع) حرکت اعتراضی امام حسین(ع) علیه حکومت یزید بن معاویه بود که به شهادت او و یارانش در دهم محرم سال 61 هجری و اسارت خانواده‌اش انجامید. این حرکت با خودداری امام حسین(ع) از بیعت با حاکم مدینه به‌عنوان نماینده یزید و خروج از مدینه در رجب سال 60 قمری آغاز شد و با برگشت اسیران به مدینه پایان یافت.

قیام امام حسین(ع) سبب شکل‌گیری قیام‌هایی علیه حکومت بنی‌امیه شد و در سقوط آن نقش داشت. شیعیان هر ساله در سالگرد این واقعه، مراسم‌های مختلفی برگزار می‌کنند. رواج آیین‌های عزاداری، شکل‌گیری ادبیات عاشورایی، ساخت بناها و اماکن مذهبی، تولید آثار هنری و تقویت روحیه ظلم‌ستیزی و شهادت‌طلبی از تأثیرات این واقعه بر جامعه و فرهنگ شیعی به شمار می‌آید.

هدف اصلی امام حسین(ع) از قیام چنانکه در وصیتش به محمد بن حَنَفیّه آمده است بازگرداندن جامعه اسلامی به مسیر صحیح و مبارزه با انحرافات بوده است. با این حال تشکیل حکومت، شهادت، حفظ جان و خودداری از بیعت با یزید از دیگر اهداف وی شمرده شده است. پس از نگارش کتاب شهید جاوید و مطرح کردن تشکیل حکومت به عنوان هدف اصلی امام حسین(ع) و نقد آن توسط نویسندگان شیعه، بحث هدف‌شناسی قیام امام حسین(ع) وارد مطالعات عاشوراپژوهشی شد و نظریات مختلفی در این زمینه به وجود آمد که شهادت‌طلبی و تشکیل حکومت از مهمترین آنها است.

محتویات

واقعه عاشورا

واقعه کربلا به نبرد امام حسین(ع) و یارانش با سپاه کوفه در محرم سال 61ق اشاره دارد. این واقعه که در پی بیعت نکردن امام حسین(ع) با یزید بن معاویه رخ داد به شهادت امام حسین(ع) و یارانش و نیز اسارت اهل‌بیتش منجر شد. امام حسین(ع) در رجب سال 60ق برای بیعت نکردن با حاکم مدینه به همراه خانواده و تعدادی از بنی‌هاشم از مدینه خارج شد و به مکه رفت[1] و حدود چهار ماه در مکه بود. در این مدت نامه‌های دعوت اهالی کوفه به دست او رسید.[2] از این رو در 8 ذی‌الحجه راهی کوفه شد.[3] او پیش از رسیدن به کوفه، از پیمان‌شکنی کوفیان باخبر شد[4] و پس از برخورد با سپاه حر بن یزید ریاحی به سمت کربلا رفت و در آنجا با لشکری روبه‌رو شد که عبیدالله بن زیاد، آن را به سوی او فرستاده بود.[5] دو سپاه در 10 محرم با هم جنگیدند. پس از آن که امام حسین و یارانش شهید شدند بازماندگان او را به اسارت بردند.[6]

زمینه قیام

برخی از پژوهشگران عامل اصلی قیام امام حسین(ع) را انحراف جامعه اسلامی از باورهای دینی و اخلاقی اسلام دانسته‌اند.[7] چراکه در دوره امویان، ارزش‌های جاهلی و قبیله‌ای در کسب قدرت[8] و نیز اختلافات قبیله‌ای به‌خصوص اختلاف بنی‌هاشم و بنی‌امیه[9] دوباره قوت گرفته بود.

همچنین معرفی یزید از سوی معاویه به عنوان خلیفه و اصرار یزید برای بیعت گرفتن از امام حسین(ع) از دیگر علل و زمینه‌های این قیام بود. امام حسین(ع) یزید را شایسته خلافت نمی‌دانست و معرفی او به عنوان خلیفه را برخلاف صلح‌نامه امام حسن با معاویه میدانست چراکه در صلح‌نامه آمده بود که معاویه حق ندارد برای خود جانشینی تعیین کند.[10]

اهداف و برنامه‌های قیام

امام حسین(ع)

إنّي لَم أخرُجْ أَشِراً و لا بَطِراً و لا مُفسِداً و لا ظالِماً و إنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإصلاحِ في اُمَّةِ جَدّي اُرِيدُ أن آمُرَ بِالْمَعرُوفِ و أنهي عَنِ الْمُنكَرِ و أسِيرُ بِسيرَةِ جَدّي وَ أبي عَليِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السّلام

و من از طغیان، فسادانگیزى و ستمکارى قیام نکردم، تنها براى اصلاح در امّت جدّم به پا خواستم. مى‌خواهم امر به معروف و نهى از منکر کنم و به روش جدّم و پدرم على بن ابى‌طالب رفتار نمایم.

 
 

به گفته محمد اسفندیاری در کتاب «عاشوراشناسی» هدف اصلی امام حسین(ع) از قیام عاشورا احقاق حق، امر به معروف و نهی از منکر، احیای سنت و از بین بردن بدعت بود.[11] همچنین آیت‌الله خامنه‌ای هدف امام حسین(ع) را بازگرداندن جامعه اسلامی به مسیر صحیح خود و مبارزه با انحرافات بزرگ دانسته است.[12] به اعتقاد او میان هدف و نتیجه خلط شده است چرا که نتیجه این هدف تشکیل حکومت یا شهادت بود در حالی که برخی این دو را هدف امام حسین می‌دانند.[13]

به گفته اسفندیاری بحث درباره هدف امام حسین(ع) به صورت جدی با نگارش کتاب شهید جاوید متداول شد.[14] او معتقد است ین هدف و برنامه امام حسین خلط شده است. از این رو از برنامه امام حسین(ع) برای رسیدن به هدفش با عنوان اهداف درجه دوم یاد کرده و در این باره هفت نظریه را گردآوری کرده است:[15]

خودداری از بیعت و حفظ جان

بنابر این دیدگاه، حرکت امام حسین(ع) از مدینه به مکه و از آنجا به طرف کوفه، به قصد قیام نبوده بلکه برای دفاع و اعتراض بوده است. چراکه او از بیعت با یزید خودداری می‌کرد از این رو جانش در خطر بود و برای حفظ جان خود از مدینه و سپس از مکه خارج شد.[16] علی‌پناه اشتهاردی[17] و محمد صحتی سردرودی[18] از مدافعان این دیدگاه هستند. لازمه پذیرش این دیگاه حماسه‌کُشی و پایین آوردن شخصیت و مقام امام حسین(ع) دانسته شده است.[19]

تشکیل حکومت

بر اساس این دیدگاه امام حسین(ع) برای تشکیل حکومت قیام کرد. نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی در کتاب شهید جاوید نخستین هدف امام حسین(ع) از قیامش را تشکیل حکومت دانسته است.[20] او معتقد است که سید مرتضی از متکلمان شیعه نیز همین دیدگاه را داشته است. به گفته سید مرتضی امام حسین(ع) پس از اصرار مردم کوفه و مشاهده توانایی آنان و ضعف حکومت کوفه دعوت آنها را پذیرفت.[21] او معتقد است که اسباب پیروزی امام حسین(ع) فراهم بود؛ اما حوادث بعدی، ماجرا را خلاف آنچه انتظار می‌رفت، رقم زد. هنگامی که عهدشکنی کوفیان آشکار شد، امام حسین(ع) تصمیم به بازگشت و متارکه درگیری گرفت همان‌گونه که امام حسن(ع) چنین کرد. اما متارکه جنگ از او پذیرفته نشد.[22] گفته شده این دیدگاه با علم غیب امام سازگار نیست چرا که لازمه آن این است که امام حسین نمی‌دانست که پیروز نمی‌شود. در پاسخ گفته شده که امام حسین به شهادت و عدم پیروزی خود علم داشت اما مأمور بود بر اساس علم عادی عمل کند.[23]

شهادت

برخی معتقدند که هدف امام حسین(ع) از قیام شهادت بوده است البته از شهادت تفسیرهای مختلفی شده است:

  • شهادت عرفانی: بر اساس این دیدگاه امام حسین(ع) قیام کرد تا به نعمتِ شهادت برسد.[30] و دیگران (یارانش) را نیز به این نعمت برساند.[31] در این تفسیر سخنی از مبارزه نیست بلکه تفسیری سیاست‌زدایانه از قیام ارزیابی شده است.[32] سید بن طاووس، فاضل دربندی، صفی‌علی شاه، عمان سامانی و نَیِّر تبریزی تفسیر عرفانی از قیام امام حسین(ع) ارائه کرده‌اند.[33]
  • شهادت تکلیفی: برخی قیام امام حسین(ع) را رمزآلود معرفی می‌کنند که از جانب خدا مأمور به شهادت بود اما هدف آن برای بشر روشن نیست و سرّ آن را فقط خدا می‌داند.[34]

در نقد نظریه شهادت گفته شده که این نظریه با گزارش‌های تاریخی که امام حسین(ع) از جان خود دفاع می‌کرد و نمی‌خواست خود را به کشتن دهد سازگار نیست.[35]

حکومت و شهادت

برخی معتقدند که هدف امام حسین(ع) از قیام ترکیبی از حکومت و شهادت بود. از نظر این گروه امام حسین با هدف تشکیل حکومت قیام کرد. اما هنگامی که از نبود یار و یاور مأیوس شد هدف خود را به شهادت تغییر داد.[36]

برخی نیز معتقدند که هدف سیاسی، طرح چهارمرحله‌ای بود. مرحله اول از زمان حرکت از مدینه به سوی مکه است که ویژگی آن اعتراض به حاکمیت یزید است. مرحله دوم از هنگام تصمیم‌گیری برای رفتن به سوی کوفه تا برخورد با سپاه حر است که قصد تصرف کوفه و عراق را دارد. مرحله سوم از هنگام برخورد با سپاه حر تا مواجهه با سپاه کوفه است که به گریز از دست ابن زیاد می‌اندیشد و مرحله چهارم هنگام مواجهه با سپاه کوفه است که شهادت را برمی گزیند.[37]

آثار و پیامدها

قیام امام حسین منجر به آثاری شد، برخی از آنها عبارتند از:

احیای دین اسلام و سنت پیامبر

برخی از نویسندگان مهمترین اثر قیام امام حسین و شهادت او را احیای دین اسلامی دانسته‌اند. چرا که به اعتقاد برخی از نویسندگان اگر واقعه کربلا رخ نمی‌داد یزید دین اسلام و سنت پیامبر را به فراموشی می‌سپرد.[38]

حرکت‌های اعتراضی به حکومت

پس شهادت امام حسین(ع) حرکت‌های اعتراضی علیه امویان شکل گرفت. نخستین اعتراض، برخورد عبدالله بن عفیف ازدی با ابن زیاد بود. او در مسجد کوفه به سخنرانی ابن‌ زیاد که امام حسین(ع) را کذاب خوانده بود اعتراض کرد و او و پدرش را دروغ‌گو خواند.[39] همچنین بر اساس گزارشی در تاریخ سیستان، مردم سیستان به محض شنیدن خبر شهادت امام حسین(ع) علیه حاکم سیستان که برادر عبیدالله بن زیاد بود شورش کردند.[40] مردم مدینه نیز در سال 63 قمری به رهبری عبدالله بن حَنظَلة بن ابی‌‌عامر علیه حکومت یزید بن معاویه شورش کردند.[41] مسعودی قتل امام حسین(ع) را از عوامل شورش مردم مدینه می‌داند.[42]

قیام توابین

نوشتار اصلی: قیام توابین

قیام توابین پس از واقعه عاشورا با هدف خونخواهی امام حسین(ع) و شهدای کربلا، در سال 65 قمری به رهبری سلیمان بن صرد خزاعی به وقوع پیوست.[43] هنگامی که لشکر توابین به کربلا رسید، از اسب‌ها پیاده شدند و گریان خود را به قبر امام(ع) رسانده و اجتماع پرشوری را تشکیل دادند.[44] سلیمان در میان آنان گفت: خدایا تو شاهد باش که ما بر دین و راه حسین(ع) و دشمن قاتلان او هستیم.[45]

قیام مختار

نوشتار اصلی: قیام مختار

قیام مختار در سال 66 قمری در کوفه شروع شد[46] در سال 67 قمری به پایان رسید.[47] در این قیام بسیاری از عاملان واقعه کربلا از جمله عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد، شمر بن ذی‌الجوشن، سنان بن انس و حرمله بن کاهل اسدی کشته شدند.[نیازمند منبع]

قیام زید بن علی

نوشتار اصلی: قیام زید بن علی

قیام زید بن علی بن حسین از قیام‌هایی است که علیه حکومت امویان شکل گرفت.زید با تکیه بر بیعت پانزده هزار نفر از اهالی کوفه در سال 122ق علیه هشام بن عبدالملک، خلیفه اموی، قیام کرد. شیخ مفید، انگیزه اصلی زید بن علی را از قیام بر ضد حکومت بنی‌امیه، خون‌خواهی امام حسین(ع) دانسته است.[48]

تأثیر قیام کربلا در سقوط امویان

قیام کربلا در سقوط امویان تأثیر داشت. چرا که مردم امویان را عامل واقعه کربلا می‌دانستند. امام حسین(ع) نیز قیامش را علیه حاکمیت یزید عنوان کرده بود او با تعابیری مانند و علی الاسلام السلام و مطرح کردن سگ بازی و مشروب خواری یزید حاکمیت او و بنی امیه را زیر سوال برد.[49]

عباسیان نیز یکی از دلایل اصلی قیام علیه امویان را خونخواهی امام حسین(ع) عنوان کرده بودند.[50]

تأثیر قیام کربلا بر جامعه شیعه

واقعه عاشورا بر فرهنگ شیعه تأثیراتی داشته است از جمله:

رواج آیین‌های عزاداری

نوشتار اصلی: سوگواری محرم

عزاداری و سوگواری برای امام حسین(ع) و شهیدان کربلا از عناصر شکل‌دهنده جامعه و هویت شیعی است.[51] بنابه گزارش‌های تاریخی، عزاداری با فاصله‌ای کوتاهی از واقعه کربلا و با تأکیدامامان شیعه در بین شیعیان رایج شد اما تبدیل آن از عملی فردی و محدود به مناسک اجتماعی و عمومی نتیجه دوران حکومت آل بویه است. حکومت آل بویه مردم را به عزاداری دعوت کرد و در روز عاشورا بازارها تعطیل شد.[52] عزادرای برای امام حسین(ع) به‌خصوص در ایام دهه محرم میان شیعیان در کشورهای مختلف به همراه اطعام و نذورات رایج است.[53]

شکل‌گیری ادبیات عاشورایی

نوشتار اصلی: ادبیات عاشورایی

واقعه عاشورا سبب شد که بخشی از ادبیات عرب به شعر عاشورایی و مرثیه‌سرایی اختصاص یابد. نخستین شاعر عرب‌زبانی که درباره واقعه عاشورا شعر سروده است عقبة بن عمرو سهمی است.[54] عبدالجلیل رازی شعرهای شاعران حنفی و شافعی برای امام حسین را غیرقابل شمارش توصیف کرده است[55] به نوشته دانشنامه شعر عاشورایی سرودن شعر فارسی در عزای امام حسین(ع) و واقعه کربلا از قرن چهارم هجری قمری آغاز شده و نخستین سوگ‌سروده اثر کسائی مروزی (درگذشته 390ق) است.[56] در دوره صفویه در ایران بخش مهمی از شعر فارسی به واقعه عاشورا اختصاص یافته است[57] نویسنده کتاب دانشنامه شعر عاشورایی نام 345 شاعر را به همراه چند بیت از اشعار آنان برای امام حسین جمع‌آوری کرده‌ است.[58]

رواج مقتل‌نگاری

نوشتار اصلی: مقتل‌نگاری

مقتل‌نگاری نوعی تاریخ‌نگاری است که به چگونگی قتل یا شهادت شخصیت‌های مهم می‌پردازد. کتاب‌های مقتل‌ که ماجرای شهادت امام حسین(ع) و یارانش را شرح می‌دهند جزو میراث ادبی و تاریخی شیعه محسوب می‌شوند که نگارش آنها در پی واقعه عاشورا گسترش یافته است. مقتل‌نگاری میان شیعیان برای شرح شهادت امامان معصوم(ع) و شخصیت‌های برجسته شیعه بوده است؛ اما به‌جهت رواج مقتل‌نویسی درباره واقعه کربلا، استفاده از این اصطلاح به نقل رویدادهای مربوط به شهادت امام حسین(ع) و یارانش اختصاص پیدا کرده است.

تقویت روحیه ظلم‌ستیزی و شهادت‌طلبی

احداث اماکن خاص

شیعیان برای عزاداری امام حسین(ع) بناهای خاصی مانند حسینیه، تکیه و امام‌باره احداث می‌کنند. مراسم‌های عزاداری معمولا در این اماکن برگزار می‌شود.[نیازمند منبع] همچنین در برخی مناطق هند زیارت‌گاه‌هایی به عنوان نماد قبر شهدای کربلا و حرم امام حسین(ع) یا حضرت ابوالفضل(ع) می‌سازند و در آن زیارت‌نامه می‌خوانند.[59]

تولید آثار هنری

دیدگاه اهل‌سنت

نویسندگان اهل‌سنت رویکرد واحدی نسبت به حرکت امام حسین(ع) ندارند. برخی همانند ابوبکر ابن عربی، آن را حرکتی نامشروع در مقابل حاکمیتی مشروع دانسته‌اند.[60] ابن‌تیمیه درباره قیام امام حسین(ع) معتقد است اگرچه امام مظلومانه شهید شد؛ ولی کار امام فاقد مصلحت دنیوی و اخروی بوده و قیام عاشورا را عامل ایجاد فتنه‌های زیادی در امت اسلام و خلاف سیره پیامبر اسلام(ص) معرفی می‌کند.[61] به گفته حمید عنایت در صد سال اخیر و به خصوص پس از دوران سید جمال‌الدین اسدآبادی، نگاه نویسندگان اهل‌سنت به واقعه عاشورا تغییر کرده و بسیاری از نویسندگان آنها حرکت امام حسین را تایید می‌کنند.[62]

کتابشناسی

درباره قیام امام حسین آثاری با رویکردهای متفاوتی نوشته شده است برخی از آثاری که با رویکرد تحلیل چرایی و اهداف قیام امام حسین نوشته شده است عبارتند از:

  • پس از پنجاه سال پژوهشی تازه پیرامون قیام حسین(ع)؛ سید جعفر شهیدی این کتاب توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی در سال 1380ش.
  • کتاب «عاشوراشناسی (پژوهشی درباره‌ هدف امام حسین (ع)» شامل سه فصل «هدف‌شناسی قیام»، «کوفه، انتخاب درست امام» و «دیدگاه گذشتگان» است. نویسنده در بخش دوم کتاب درباره اهداف امام حسین هفت نظریه را مطرح کرده است[63] و معتقد است که امام حسین به قصد تشکیل حکومت قیام کرده است از این رو بخش سوم به نظر علمای شیعه درباره‌ هدف امام حسین که با نظر نویسنده موافق است اختصاص دارد.
  • قیام عاشورا در کلام و یپام امام خمینی در این کتاب سخنان امام خمینی درباره قیام عاشورا گردآوری شده است.

پانویس

  1.  طبری، تاریخ الامم و الملوک، 1967م، ج5، ص341؛ مفید، الارشاد، 1399ق، ج2، ص34.
  2.  طبری، تاریخ الامم و الملوک، 1967م، ج5، ص352؛ مفید، الارشاد، 1399ق، ج2، ص38.
  3.  طبری، تاریخ الامم و الملوک، 1967م، ج5، ص381؛ ابن‌اعثم، الفتوح، 1411ق، ج5، ص81.
  4.  طبری، تاریخ الامم و الملوک، 1967م، ج5، ص398.
  5.  دینوری، اخبارالطوال، 1368ش، ص253؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، 1967م، ج5، ص409.
  6. طبری، تاریخ الامم و الملوک، 1967م، ج5، ص456.
  7.  نگاه کنید به شهیدی، پس از پنجاه سال، 1380ش، ص112-123.
  8.  زمینه‌های قیام امام حسین(ع)، 1383ش، ج2، ص18.
  9.  شهیدی، پس از پنجاه سال، 1380ش، ص69-78.
  10.  ابن اعثم، الفتوح، 1411ق، ج4، ص290-291.
  11.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص33.
  12.  خامنه‌ای، انسان 250 ساله، 1394ش، ص179.
  13.  خامنه‌ای، انسان 250 ساله، 1394ش، ص172.
  14.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص25.
  15.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص59.
  16.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص60.
  17.  اشتهاردی، هفت‌ساله چرا صدا درآورد؟، ص154.
  18.  صحتی سردرودی، عاشوراپژوهی، 1384ش، ص441.
  19.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص68.
  20.  صالحی نجف‌آبادی، شهید جاوید، ص159.
  21.  سید مرتضی، تنزیه الانبیاء، ص176.
  22.  سید مرتضی، تنزیه الانبیاء، ص176-178.
  23.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص21.
  24.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص156-157.
  25.  جعفریان، تأملی در نهضت عاشورا، 1386ش، ص243.
  26.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387، ص157.
  27.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387، ص93.
  28.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص84.
  29.  نگاه کنید به صحتی سردرودی، عاشوراپژوهی، 1384ش، ص338.
  30.  نگاه کنید به سید بن طاووس، اللهوف، العالم، ص3و28.
  31.  فاضل دربندی، اکسیر العبادات، العالم، ج1، ص56.
  32.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص70.
  33.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص70-74.
  34.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص77-78.
  35.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص157.
  36. نگاه کنید به اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص68-69.
  37.  جعفریان، تأملی در نهضت عاشورا، 1386ش، ص242.
  38. کدیور، «نقش نهضت عاشورا در شکل‌گیری و تداوم انقلاب اسلامی ایران»، ص12.
  39.  ابن‌کثیر، البدایه و النهایه، ج8، ص191؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص459.
  40. تاریخ سیستان، ص100.
  41.  الامامة و السیاسة، ج1، ص185؛ابن سعد، کتاب عیون‌الاخبار، ج1، جزء1، ص1.
  42.  مسعودی، مروج الذهب، ج3، ص68.
  43.  ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج8، ص276 و 277.
  44.  ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج4، ص178.
  45. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج4، ص456و457.
  46.  طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج7، ص 183.
  47.  تاریخ قم، ص290.
  48.  شیخ مفید، الارشاد، 1413ق، ج2، ص172-171.
  49.  جعفریان، تأملی در نهضت عاشورا، 1386ش، ص245.
  50. نقش عاشورا و عزاداری‌های عصر ائمه علیهم‌السلام در سقوط امویان و پیروزی عباسیان
  51. رحمانی، آیین و اسطوره در ایران شیعی، ص10.
  52.  رحمانی، آیین و اسطوره در ایران شیعی، ص58؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج11، ص267.
  53. نگاه کنید به: مؤسسه شیعه‌شناسی، سنت عزاداری و منقبت‌خوانی، ص156.
  54.  مهماندار، امام حسین در آیینه شعر و ادب، ص53.
  55.  رازی قزوینی، نقض، ص404.
  56.  محمدزاده، دانشنامه شعر عاشورایی، ج2، ص717.
  57.  محمدزاده، دانشنامه شعر عاشورایی، ج2، ص719.
  58.  نگاه کنید به محمدزاده، دانشنامه شعر عاشورایی، ج2
  59. مؤسسه شیعه‌شناسی، سنت عزاداری و منقبت‌خوانی، ص158.
  60.  خزعلی، «قیام امام حسین از دیدگاه علمای اهل‌سنت»، ص58-59.
  61.  ابن تیمیه، منهاج‌السنه، ج1، ص530.
  62.  عنایت، اندیشه سیاسی در اسلام معاصر، 1365ش، ص314.
  63.  اسفندیاری، عاشوراشناسی، 1387ش، ص59.

منابع

  • ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت: دار صادر، بی‌تا.
  • ابن‌اعثم، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت: دارالأضواء، 1411ق/1991م.
  • ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة،‌ بیروت، دار الفکر، بی‌تا.
  • ابومخنف، مقتل الحسین(ع)، تحقیق و تعلیق حسین غفاری، قم: مطبعة العلمیه، بی‌تا.
  • اسفندیاری، محمد، عاشوراشناسی پژوهشی درباره‌ هدف امام حسین(ع)، قم، صحیفه خرد، 1387ش1430ق.
  • بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌الاشراف، تحقیق: محمدباقر محمودی، احسان عباس، عبدالعزیز دوری، محمد حمیدالله، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بی‌تا.
  • جعفری، حسین محمد، تشیع در مسیر تاریخ، ترجمه محمدتقی آیت‌اللهی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1387ش.
  • جعفریان، رسول، تأملی در نهضت عاشورا، قم، نشر مورخ، 1386ش.
  • جمعی از نویسندگان، زمینه‌های قیام امام حسین، قم، زمزم هدایت، 1383ش.
  • خامنه‌ای، سید علی، انسان 250 ساله، تهران، صهبا، چاپ پنجاهم، 1394ش.
  • خزعلی، انسیه، قیام امام حسین از دیدگاه علمای اهل‌سنت، مندرج در: مجموعه مقالات همایش امام حسین، ج11، مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، تهران، 1381ش.
  • رازی قزوینی، عبدالجلیل، نقض (بعض مثالب النواصب)،‌ دار الحدیث، قم، 1391ش
  • رحمانی، جبار، آیین و اسطوره در ایران شیعی، انتشارات خیمه، تهران، 1394ش.
  • سید مرتضی، علی بن حسین، التنزیه الانبیاء، قم، الشریف الرضی، بی‌تا.
  • شهیدی، سید جعفر، پس از پنجاه سال؛ پژوهشی تازه پیرامون قیام حسین(ع)، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1380ش.
  • صحتی سردرودی، محمد، عاشوراپژوهی با رویکردی به تحریف‌شناسی تاریخ امام حسین(ع)، قم، انتشارات خادم الرضا، چاپ اول، 1384ش.
  • طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، 1967م.
  • عنایت، حمید، اندیشه سیاسی در اسلام معاصر، ترجمه: بهاء‌الدین خرمشاهی، انتشارات خوارزمی، تهران، 1365ش.
  • کدیور، جمیله، «نقش نهضت عاشورا در شکل‌گیری و تداوم انقلاب اسلامی ایران»، راهبرد، شماره6، بهار 1374ش.
  • محمدزاده، مرضیه، دانشنامه شعر عاشورایی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ دوم، تهران، 1386ش.
  • مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق: اسعد داغر،‌ دار الهجره، قم، 1409ق.
  • مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، چاپ پنجاه و نهم ١٣٨٧ش
  • مهماندار، مهدی، امام حسین در آیینه شعر و ادب، مندرج در: مجموعه مقالات همایش امام حسین، ج12، مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، تهران، 1381ش.
  • ناصری داودی، عبدالمجید، شهادت امام حسین از منظر اهل‌سنت، مندرج در: نگاهی نو به جریان عاشورا، زیر نظر سید علیرضا واسعی، بوستان کتاب، قم، 1390ش.
  • فاضل دربندی، آغا بن عابد، اکسیر العبادات، کربلا، العتبة الحسینیة، بی‌تا.

.سید بن طاووس، موسی، اللهوف علی قتلی الطفوف، العالم، بی‌تا.

 

ترجمه عربیبسم الله

انتفاضة الامام الحسين (ع) وحدث كربلاء واحداث يوم عاشوراء

تتناول هذه المقالة تحليل انتفاضة الإمام الحسين (ع). لمعلومات عن البعد التاريخي لهذه الانتفاضة ، راجعوا حدث كربلاء وأحداث عاشوراء.

كانت انتفاضة الإمام الحسين (ع) حركة احتجاجية للإمام الحسين (ع) على حكومة يزيد بن معاوية ، مما أدى إلى استشهاده ورفاقه في العاشر من محرم سنة 61 هـ. أسر عائلته. بدأت هذه الحركة برفض الإمام الحسين (ع) مبايعة حاكم المدينة المنورة كممثل يزيد ، وترك المدينة المنورة في رجب عام 60 هـ ، وانتهت بعودة الأسرى إلى المدينة المنورة ، وعندما ذهب لطلب الصلاح. في أمة جادة تمنى أن يأمر العارفين ويتبع الشرير ويضله.

ولم أقم من التمرد والفساد والاستبداد ، لقد دافعت فقط عن الإصلاح في أمتي القديمة. أريد الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر ، والعمل على طريقة جدي والأبي علي بن أبي طالب.

 

أدت انتفاضة الإمام الحسين (ع) إلى تشكيل انتفاضات ضد حكم بنيامين ، ولعبت دورًا في سقوطه. في كل عام ، يقيم الشيعة احتفالات مختلفة في ذكرى هذا الحدث. إن انتشار طقوس الحداد ، وتكوين أدب عاشوراء ، وتشييد المباني والأماكن الدينية ، وإنتاج الأعمال الفنية ، وتعزيز روح القهر والاستشهاد ، هي من بين آثار هذا الحدث على المجتمع والثقافة الشيعية.

كان الهدف الأساسي للإمام الحسين (ع) في الانتفاضة ، كما جاء في وصيته لمحمد بن حنفية ، إعادة المجتمع الإسلامي إلى الطريق الصحيح ومحاربة الانحرافات. ومع ذلك ، فإن تشكيل الحكومة والاستشهاد وإنقاذ الأرواح ورفض الولاء يزيد من بين أهدافه الأخرى. بعد كتابة كتاب الشهيد جاويد واقتراح تشكيل الحكومة كهدف رئيسي للإمام الحسين (ع) وانتقاد الكتاب الشيعة لها ، دخلت مناقشة الغرض من انتفاضة الإمام الحسين (ع) في دراسات عاشوراء وظهرت نظريات مختلفة وفي هذا الصدد فإن الاستشهاد وتشكيل الحكومة من أهمها.

محتويات

• 1 حدث عاشوراء

• 2 أسباب للانتفاضة

• 3 أهداف وخطط الانتفاضة

3.1 رفض الولاء وإنقاذ الأرواح

o 3.2 تشكيل الحكومة

o 3.3 شهادة

o 3.4 الحكم والاستشهاد

• 4 آثار وعواقب

4.1 إحياء الإسلام والسنة النبوية

o 4.2 الاحتجاجات ضد الحكومة

o 4.3 انتفاضة التوبة

o 4.4 انتفاضة المختار

o 4.5 انتفاضة زيد بن علي

o 4.6 تأثير انتفاضة كربلاء على سقوط الأمويين

• 5 آثار انتفاضة كربلاء على المجتمع الشيعي

o 5.1 انتشار طقوس الحداد

o 5.2 تكوين أدب عاشوراء

o 5.3 انتشار القتل العمد

o 5.4 تقوية روح القهر والاستشهاد

o 5.5 بناء الأماكن الخاصة

o 5.6 إنتاج الأعمال الفنية

• 6 آراء سنية

• 7 ببليوجرافيات

• 8 هوامش

• 9 مصادر

حدث عاشوراء

يشير حدث كربلاء إلى معركة الإمام الحسين (ع) ورفاقه مع جيش الكوفة في محرم سنة 61 هـ. وأدى هذا الحادث الذي وقع بعد أن لم يبايع الإمام الحسين (ع) يزيد بن معاوية ، استشهاد الإمام الحسين (ع) ورفاقه ، وأسر أهله. غادر الإمام الحسين (ع) المدينة المنورة مع عائلته وعدد من بني هاشم في رجب سنة 60 هـ حتى لا يبايع حاكم المدينة المنورة [1] ومكث في مكة قرابة أربعة أشهر. خلال هذه الفترة تلقى رسائل دعوة من أهل الكوفة. [2] لذلك غادر إلى الكوفة في الثامن من ذي الحجة. له من قبل عبيد الله بن زياد. [5] قاتل الجيشان في العاشر من محرم. بعد استشهاد الإمام الحسين ورفاقه تم أسر الناجين. [6]

سياق الانتفاضة

اعتبر بعض العلماء أن السبب الرئيسي لانتفاضة الإمام الحسين (ع) هو انحراف المجتمع الإسلامي عن المعتقدات الدينية والأخلاقية للإسلام. [7] [9] استعاد قوته مرة أخرى.

كما أن تقديم معاوية يزيد للخليفة وإصرار يزيد على مبايعة الإمام الحسين (ع) كانت أسبابًا وأسبابًا أخرى لهذه الانتفاضة. لم يعتبر الإمام الحسين (ع) يزيد جديراً بالخلافة واعتبر أن تقديمه خليفة مخالف للاتفاقية بين الإمام الحسن ومعاوية لأنه نص في المعاهدة على أن معاوية ليس له الحق في تعيين خليفة. [10]

أهداف وخطط الانتفاضة

الامام الحسين (ع)

آني لام تضع بترا نقيب لا لا زلما وحقنة شرجية مفصدة وخرجت لتلب للأمة تصليح جدي أمرتم بالمرفف والمنكر واستولت على لقب كبير بسيرة جاد وزرقاء علي بن أبي طالب (ع)

ولم أقم من التمرد والفساد والاستبداد ، لقد دافعت فقط عن الإصلاح في أمتي القديمة. أريد الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر ، والعمل على طريقة جدي والأبي علي بن أبي طالب.

 

وفقًا لمحمد اسفندياري في كتاب "دراسات عاشوراء" ، كان الهدف الأساسي للإمام الحسين (ع) في انتفاضة عاشوراء هو إدراك الحقيقة ، وأمر بالمعروف والنهي عن المنكر ، وإحياء التقليد والقضاء على البدع. [11] وأيضاً آية الله خامنئي ، هدف الإمام الحسين (ع) ، واعتبر عودة المجتمع الإسلامي إلى مساره الصحيح ومحاربة الانحرافات الكبرى. [12] وهم يعرفون. [13]

وبحسب إسفندياري ، فإن النقاش حول غرض الإمام الحسين (ع) أصبح جادًا مع كتابة كتاب الشهيد جاويد ، [14] ويعتقد أن هذا الهدف وخطة الإمام الحسين قد تم الخلط بينهما. لذلك ، ذكر خطة الإمام الحسين (ع) لتحقيق هدفه كأهداف من الدرجة الثانية وجمع سبع نظريات في هذا الصدد: [15]

رفض البيعة وإنقاذ الأرواح

وبحسب هذا الرأي فإن حركة الإمام الحسين (ع) من المدينة المنورة إلىتمرد كيل. اعتبر نعمت الله صالحي نجف آبادي في كتابه شهيد جاويد أن الهدف الأول للإمام الحسين (ع) في انتفاضته هو تشكيل الحكومة. [20] ويعتقد أن رجل الدين الشيعي سيد مرتضى كان له نفس الرأي. وبحسب السيد مرتضى الإمام الحسين (ع) ، فإنه بعد إصرار أهل الكوفة ورؤية قدراتهم وضعف حكومة الكوفة ، قبل دعوتهم. AS) تم توفيرها ؛ لكن ما حدث بعد ذلك تبين أنه عكس ما كان متوقعًا. عندما ظهر خرق عهد الكوفية ، قرر الإمام الحسين (ع) العودة وإنهاء النزاع ، كما فعل الإمام الحسن (ع). ولكن لم يقبل منه التخلي عن الحرب. [22] ويقال إن هذا الرأي لا يتفق مع علم الغيب للإمام لأنه يقتضي ألا يعلم الإمام الحسين أنه لن ينتصر. وردًا على ذلك ، قيل إن الإمام الحسين كان على علم باستشهاده وعدم انتصاره ، لكنه أمر بالتصرف على أساس المعرفة العادية. [23]

الشاهد

يعتقد البعض أن غرض الإمام الحسين (ع) في الانتفاضة هو الاستشهاد ، على الرغم من وجود تفسيرات مختلفة للاستشهاد:

• الاستشهاد السياسي: بحسب هذه النظرية ، سعى الإمام الحسين (ع) باستشهاده إلى حرمان حكومة يزيد وإنقاذ الإسلام من الأمويين. [24] وبذلك أجبر الشعب على الحكومة [25]. وبحسب محمد اسفندياري ، هذه هي النظرية الأكثر شهرة ولها العديد من المؤيدين. [26] علي شريعتي ، ميرزا ​​خليل قمراحي ، مرتضى مطهري ، سيد رضا صدر ، جلال الدين فارسي ، سيد محسن أمين ، هاشم معروف الحسني ، آية الله صافي كلبايجاني ، ويعتبر محمد جواد مغنية من المؤمنين بهذه النظريات. [27]

استشهاد الفدية: يعتقد البعض أن الإمام الحسين (ع) استشهد للتوسط في الخطاة ورفعهم إلى درجات روحية. [بحاجة لمصدر] شريف طبطبائي ، الملا مهدي نراقي ، الملا عبد الرحيم الأصفهاني من المؤمنين بهذه النظرية. [28] وبحسب البعض ، قُتل الإمام الحسين ليبكي عليه الناس ، فينتقلون إلى الصراط المستقيم. [29]

• الاستشهاد الصوفي: فبحسب هذا الرأي قام الإمام الحسين (ع) ليحقق نعمة الاستشهاد [30] ويوصل الآخرين (أصحابه) إلى هذه النعمة. [31] وقد تم تقييم الانتفاضة. [32] السيد. قدم ابن طاووس وفاضل دربندي وصافي علي شاه وعمان السماني وناير التبريزي تفسيرات صوفية لانتفاضة الإمام الحسين (ع).

• الاستشهاد الإجباري: يعتبر البعض انتفاضة الإمام الحسين (ع) بمثابة لغز ، أمر به الله للاستشهاد ، ولكن الغرض منها غير واضح للبشر والله وحده يعلم سرها. [34]

ويذكر نقد نظرية الاستشهاد أن هذه النظرية لا تتفق مع التقارير التاريخية بأن الإمام الحسين (ع) دافع عن حياته ولم يرغب في الانتحار. [35]

الحكم والاستشهاد

يعتقد البعض أن الغرض من انتفاضة الإمام الحسين (ع) هو مزيج من الحكم والاستشهاد. وبحسب هذه المجموعة ، فقد ثار الإمام الحسين بهدف تشكيل الحكومة. لكن عندما أصيب بخيبة أمل من عدم وجود صديق ومساعد ، غير هدفه إلى الشهادة. [36]

كما يعتقد البعض أن الهدف السياسي كان خطة من أربع مراحل. المرحلة الأولى تبدأ من وقت الانتقال من المدينة المنورة إلى مكة ، والتي تتميز بالاحتجاج على حكم يزيد. والمرحلة الثانية من قرار التوجه الى الكوفة الى المواجهة مع الجيش الحر الذي ينوي احتلال الكوفة والعراق. والمرحلة الثالثة من وقت مواجهة الحرس الثوري الإيراني إلى مواجهة جيش الكوفة الذي يفكر في الهروب من ابن زياد ، والمرحلة الرابعة مواجهة جيش الكوفة الذي يختار الاستشهاد. [37]

الآثار والعواقب

أدت انتفاضة الإمام الحسين إلى بعض الأعمال ، ومنها:

إحياء الإسلام والسنة النبوية

اعتبر بعض الكتاب أن إحياء الدين الإسلامي هو أهم أثر لانتفاضة الإمام الحسين واستشهاده. لأنه وفقًا لبعض الكتاب ، لو لم تقع حادثة كربلاء ، لكان يزيد نسي دين الإسلام وحديث النبي. [38]

احتجاجات ضد الحكومة

وهكذا شكل استشهاد الإمام الحسين (ع) حركات احتجاجية ضد الأمويين. وكان الاعتراض الأول معاملة عبد الله بن عفيف أزدي لابن زياد. وفي مسجد الكوفة اعترض على كلام ابن زياد الذي نعت الإمام الحسين (ع) بالكذاب ، ووصفه ووالده بالكذاب. عبيد الله بن زياد [40] وهو يعرف أسباب تمرد أهل المدينة. [42]

انتفاضة التوبة

المقال الرئيسي: انتفاضة التوابين

جاءت انتفاضة التوابين بعد حدث عاشوراء بهدف البحث عن دماء الإمام الحسين (ع) وشهداء كربلاء عام 65 هـ بقيادة سليمان بن صدر خزائي. [43] [44] قال سليمان بينهم. : اللهم اشهد اننا على دين وطريق الحسين (ع) وعدو قاتليه. [45]

انتفاضة المختار

المقال الرئيسي: انتفاضة المختار

بدأت انتفاضة المختار في الكوفة عام 66 هـ [46] وانتهت عام 67 هـ ، [47] وقتل حرمله بن كهل أسدي [بحاجة لمصدر]

انتفاضة زيد بن علي

المقال الرئيسي: انتفاضة زيد بن علي

انتفاضة زيد بن علي بن حسين من الانتفاضات التي حدثت ضد الحكم الأموي. اعتبر الشيخ مفيد أن الدافع الرئيسي لزيد بن علي من الانتفاضة ضد حكم بنيامين هو تعطش الإمام الحسين (ع).

أثر انتفاضة كربلاء على سقوط الأمويين

قیام کرأثر الطاعون على سقوط الأمويين. لأن الناس اعتبروا الأمويين سبب حادثة كربلاء. كما أعلن الإمام الحسين (ع) عن تمرده على حكم يزيد.

كما ذكر العباسيون أن أحد الأسباب الرئيسية للانتفاضة ضد الأمويين كان تعطش الإمام الحسين (ع).

أثر انتفاضة كربلاء على المجتمع الشيعي

كان لحدث عاشوراء آثار على الثقافة الشيعية ، منها:

شيوع طقوس الحداد

المقال الرئيسي: حداد محرم

يعتبر الحداد على الإمام الحسين (ع) وشهداء كربلاء أحد عناصر تشكيل المجتمع والهوية الشيعية. [51] ويقتصر على الطقوس الاجتماعية والعامة نتيجة حكم البويه. ودعت حكومة البويه الناس للحزن وأغلقت الأسواق يوم عاشوراء. .

تشكيل أدب عاشوراء

المقال الرئيسي: أدب عاشوراء

تسبب حدث عاشوراء في تخصيص جزء من الأدب العربي لشعر عاشوراء والحداد. كان أول شاعر باللغة العربية يكتب قصيدة عن حدث عاشوراء عقبة بن عمرو سهمي. [54] وصف عبد الجليل الرازي قصائد الشعراء الحنفي والشافعي للإمام الحسين بأنها لا تعد ولا تحصى. بدأ حدث كربلاء في القرن الرابع الهجري ، وهي أول أغنية حداد لكساي موروزي (ت 390 هـ). [56] في العصر الصفوي في إيران ، خصص جزء مهم من الشعر الفارسي لحدث عاشوراء شعر فيه جمع أسماء 345 شاعرًا مع بعض أبيات من قصائدهم للإمام الحسين. [58]

انتشار القتل

المقال الرئيسي: جريمة قتل

القتل هو نوع من التأريخ الذي يتعامل مع قتل أو استشهاد الشخصيات الهامة. وتعتبر كتب المذبحة التي تصف استشهاد الإمام الحسين (ع) ورفاقه من التراث الأدبي والتاريخي الشيعي الذي توسعت كتابته بعد حدث عاشوراء. كان القتل بين الشيعة لوصف استشهاد الأئمة المعصومين (ع) وشخصيات شيعية بارزة. ومع ذلك ، ونظراً لانتشار جرائم القتل بالكتابة عن حادثة كربلاء ، فقد تم تخصيص هذا المصطلح للاقتباس من الأحداث المتعلقة باستشهاد الإمام الحسين (ع) ورفاقه.

تقوية روح القهر والاستشهاد

بناء أماكن خاصة

حداداً على الإمام الحسين (ع) ، بنى الشيعة مبانٍ خاصة مثل الحسينية والتكية والإمام البراء. تقام مراسم الحداد عادة في هذه الأماكن. ويقرأ هناك الحج. [59]

انتاج اعمال فنية

رأي سني

الكتاب السنة ليس لديهم مقاربة واحدة لحركة الإمام الحسين (ع). والبعض ، مثل أبو بكر بن عربي ، اعتبرها خطوة غير شرعية ضد حكومة شرعية. [60] ومع ذلك ، فإن عمل الإمام يفتقر إلى المصالح الدنيوية والدنيوية ، ويقدم انتفاضة عاشوراء كسبب للعديد من الفتن في الأمة الإسلامية وضد أخلاق نبي الإسلام (ص). تغير الكتاب في حدث عاشوراء ويؤكد العديد من كتّابهم على حركة الإمام الحسين. [62]

فهرس

تمت كتابة أعمال بمقاربات مختلفة حول انتفاضة الإمام الحسين ، ومن بين الأعمال التي تمت كتابتها بهدف تحليل أسباب انتفاضة الإمام الحسين وأهدافها:

• بعد خمسين عامًا من البحث الجديد حول انتفاضة الحسين (ع). سيد جعفر شهيدي صدر هذا الكتاب عن دار نشر الثقافة الإسلامية عام 2001.

• كتاب "دراسات عاشوراء (بحث في مقصد الإمام الحسين عليه السلام)" يتألف من ثلاثة فصول: "قصد الانتفاضة" و "الكوفة الاختيار الصحيح للإمام" و "منظور الماضي". [63 ] ويعتقد أن الإمام الحسين قد قام بنية تشكيل الحكومة ، لذلك خصص القسم الثالث لرأي علماء الشيعة حول مقصد الإمام الحسين الذي يتفق مع المؤلف.

• انتفاضة عاشوراء في أقوال وأفعال الإمام الخميني في هذا الكتاب جمعت كلمات الإمام الخميني عن انتفاضة عاشوراء.

هامش

1. الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، 1967 ، المجلد 5 ، ص 341 ؛ مفيد ، الأرشد 1399 هـ ، ج 2 ، ص 34.

2. الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، 1967 ، المجلد 5 ، ص 352 ؛ مفيد ، الأرشد 1399 هـ ج 2 ص 38.

3. الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، 1967 ، المجلد 5 ، ص 381 ؛ ابن أعثم الفتوح 1411 هـ ج 5 ص 81.

4. الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، 1967 ، المجلد 5 ، ص 398.

5. دينوري ، أخبار الطوال ، 1989 ، ص 253. الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، 1967 ، المجلد 5 ، ص 409.

6. الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، 1967 ، المجلد 5 ، ص 456.

7. انظر إلى شهيدي ، بعد خمسين سنة ، 2001 ، ص 112-123.

8. أسباب انتفاضة الإمام الحسين (ع) 2004 م 2 ص 18.

9. شهيدي ، بعد خمسين سنة ، 2001 ، ص 69-78.

10- ابن أعثم ، الفتوح ، 1411 هـ ، المجلد 4 ، ص 290 - 291.

11. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 33.

12. خامنئي ، رجل يبلغ من العمر 250 عامًا ، 2015 ، ص 179.

13. خامنئي ، رجل يبلغ من العمر 250 سنة 2015 ، ص 172.

14. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 25.

15. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 59.

16. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 60.

17. اشتهاردي ، لماذا تصدر الأسبوعية ضوضاء؟ ص 154.

18. صحتي سردرودي ، عاشوراء للبحوث ، 2005 ، ص 441.

19. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 68.

20. صالحي نجف آبادي ، شهيد جافيد ، ص 159.

21- سيد مرتضى ، تنظيم الأنبياء ، ص 176.

22. سياد مرتضى ، تنظيف الأنبياء ، ص 176 - 178.

23. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 21.

24. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 156-157.

25. جعفريان ، انعكاس في حركة عاشوراء ، 2007 ، ص 243.

26. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 157.

27. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 93.

28. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 84.

29. انظر Sehati Sardroodi، Ashurapajoohi، 2005، p. 338.

30. انظر السيد بن طاوس ، اللحوف ، العالم ، ص 3 و 28.

31. فاضل دربندي ، إكسير العبادة ، العالم ، المجلد 1 ، ص 56.

32. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 70.

33. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 70-74.

34. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 77-78.

35. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 157.

36. انظر اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 68-69.

37. جعفريان ، انعكاس في حركة عاشوراء ، 2007 ، ص 242.

كديور ، "دور حركة عاشوراء في تشكيل واستمرار الثورة الإسلامية الإيرانية" ، ص.

39. ابن كثير ، البداية والنهاية ، المجلد 8 ، ص 191 ؛ الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، المجلد 5 ، ص 459.

40. تاريخ سيستان ، ص .100.

41. الامامة والسياسة ج 1 ص 185 وابن سعد عيون الاخبار ج.

42. المسعودي ، مروجي الذهب ، المجلد 3 ، ص 68.

43. ابن كثير ، البداية والنهاية ، المجلد 8 ، ص 276 و 277.

44. ابن أثير ، الكامل في التاريخ ، ج 4 ، ص 178.

45. الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، المجلد 4 ، ص 456 و 457.

46. ​​الطبري ، تاريخ الأمم والملوك ، المجلد 7 ، ص 183.

47. تاريخ قم ، ص 290.

48. الشيخ مفيد ، الأرشد 1413 هـ ، المجلد 2 ، ص 172 - 171.

49. جعفريان ، انعكاس في حركة عاشوراء ، 2007 ، ص 245.

50. دور عاشوراء وحداد زمن الأئمة (ع) في سقوط الأمويين وانتصار العباسيين.

51. الرحماني ، الدين والأسطورة في إيران الشيعية ، ص.

52. الرحماني ، الدين والأسطورة في إيران الشيعية ، ص 58. ابن كثير ، البداية والنهاية ، المجلد 11 ، ص 267.

53. انظر: معهد الدراسات الشيعية ، حديث النوح والتلاوة ، ص 156.

54. المضيفة ، الإمام الحسين في مرآة الشعر والأدب ، ص 53.

55. رازي قزويني الانتهاك ص 404.

56.محمد زاده ، موسوعة شعر عاشوراء ، المجلد 2 ، ص 717.

57. محمد زاده ، موسوعة شعر عاشوراء ، المجلد 2 ، ص 719.

58. انظر محمد زاده ، موسوعة شعر عاشوراء ، المجلد

59. معهد الدراسات الشيعية ، حديث النوح والتلاوة ، ص 158.

60. الخزعلي ، انتفاضة الإمام الحسين من وجهة نظر علماء السنة ، ص 58-59.

61. ابن تيمية ، منهاج السنة ، ج 1 ، ص 530.

62. عناية ، الفكر السياسي في الإسلام المعاصر ، 1986 ، ص 314.

63. اسفندياري ، دراسات عاشوراء ، 2008 ، ص 59.

مراجع

ابن أثير ، علي بن محمد ، الكامل في التاريخ ، بيروت: دار صادر ، بيتا.

• ابن أعثم ، الفتوح ، بحث على علي شيري ، بيروت: دار العزوة ، 1411 هـ / 1991 م.

• ابن كثير دمشق ، إسماعيل بن عمر ، البداية والنهاية ، بيروت ، دار الفكر ، بيتا.

• أبو مخنف ، مقتل الحسين (ع) ، تحقيق وإيقاف حسين الغفاري ، قم: مطبعة العالمية ، بيتا.

• إسفندياري ، محمد ، عاشوراء دراسات عن مقصد الإمام الحسين (ع) ، قم ، صحيفة خراد ، 2008 1430 هـ.

• بلازيري ، أحمد بن يحيى ، أنصب الأشراف ، البحث: محمد باقر محمودي ، إحسان عباس ، عبد العزيز دوري ، محمد حميد الله ، بيروت ، المؤسسة العلمية للصحافة ، بيتا.

• جعفري ، حسين محمد ، التشيّع في طريق التاريخ ، ترجمة محمد تقي آية الله ، دار نشر الثقافة الإسلامية ، 2008.

• جعفريان ، رسول ، انعكاس في حركة عاشوراء ، قم ، نشر عام 2007.

• مجموعة من الكتاب ، سياق انتفاضة الإمام الحسين ، قم ، زمزم هدايت ، 2004.

• خامنئي ، سيد علي ، 250 سنة ، طهران ، الصهباء ، الطبعة الخامسة ، 2015.

• الخزعلي ، أنسيه ، انتفاضة الإمام الحسين من وجهة نظر علماء السنة ، الوارد في: وقائع مؤتمر الإمام الحسين ، المجلد 11 ، الندوة العالمية لأهل البيت (ع) ، طهران ، 2002.

• رازي قزويني ، عبد الجليل ، الانتهاك (بعض أمثلة المدربين) ، دار الحديث ، قم ، 2012.

• الرحماني ، جبار ، الدين والأساطير في إيران الشيعية ، منشورات الخيمه ، طهران ، 2015.

• السيد مرتضى ، علي بن حسين ، التنزية الأنبياء ، قم ، الشريف الراضي ، بيتا.

• شهيدي سيد جعفر بعد خمسين سنة. بحث جديد عن انتفاضة الحسين (ع) ، طهران ، دار نشر الثقافة الإسلامية ، 2001.

• صحتي السردرودي ، محمد ، بحث عاشوراء مع مقاربة لتشويه تاريخ الإمام الحسين (ع) ، قم ، منشورات خادم الرضا ، الطبعة الأولى ، 2005.

الطبري ، محمد بن جرير ، تاريخ الأمم والملوك ، بحث لمحمد أبو الفضل إبراهيم ، بيروت ، دار التراث ، 1967.

• حميد عنايت ، الفكر السياسي في الإسلام المعاصر ، ترجمة بهاء الدين خرمشاهي ، منشورات خرازمي ، طهران ، 1986.

كديور ، جميلة ، "دور حركة عاشوراء في تشكيل واستمرار الثورة الإسلامية الإيرانية" ، الإستراتيجية ، العدد 6 ، ربيع 1995.

• محمد زاده ، مرزية ، موسوعة شعر عاشوراء ، وزارة الثقافة والإرشاد الإسلامي ، الطبعة الثانية ، طهران ، 2007.

• المسعودي ، علي بن حسين ، مروجي الذهب ومناجم الجوهر ، البحث: أسد داغر ، دار الهجرة ، قم ، 1409 هـ.

• مطهري ، مرتضى ، ملحمة الحسيني ، طهران ، منشورات صدرا ، الطبعة 59

• المضيفة ، مهدي ، الإمام الحسين في مرآة الشعر والأدب ، الوارد في: وقائع مؤتمر الإمام الحسين ، المجلد 12 ، الندوة العالمية لأهل البيت (ع) ، طهران ، 2002.

• ناصري داوود ، عبد المجيد ، استشهاد الإمام الحسين من منظور أهل السنة ، في: نظرة جديدة على تيار عاشوراء ، بإشراف السيد علي رضا فاسي ، حديقة الكتب ، قم ، 2011.

• فاضل دربندي ، آغا بن عبد ، أقصر العبادات ، كربلاء ، العتبة الحسيني ، بيتا.

السيد بن طاوس ، موسى ، اللحوف علي قطلي التفوف ، العالم ، بيتا.

 

ترجمه انگلیسی

in the name of God

The uprising of Imam Hussein (AS) and the event of Karbala and the events of Ashura

This article is about the analysis of the uprising of Imam Hussein (AS). For information on the historical dimension of this uprising, see the events of Karbala and the events of Ashura.

The uprising of Imam Hussein (AS) was a protest movement of Imam Hussein (AS) against the government of Yazid ibn Mu'awiyah, which led to the martyrdom of him and his companions on the 10th of Muharram in the year 61 AH and the captivity of his family. This movement began with Imam Hussein (AS) refusing to pledge allegiance to the ruler of Medina as the representative of Yazid and leaving Medina in Rajab in 60 AH, and ended with the return of the captives to Medina. And when he went to seek righteousness in a serious nation, he wished that he commanded the knowledgeable, and that he should follow the wicked and lead him astray.

And I did not rise up from rebellion, corruption and tyranny, I only stood up for reform in my ancestral nation. I want to command what is good and forbid what is evil, and to act in the manner of my grandfather and father, Ali ibn Abi Talib.

 

The uprising of Imam Hussein (AS) led to the formation of uprisings against the rule of the Benjamites and played a role in its fall. Every year, Shiites hold various ceremonies on the anniversary of this event. The spread of mourning rituals, the formation of Ashura literature, the construction of religious buildings and places, the production of works of art and the strengthening of the spirit of oppression and martyrdom are among the effects of this event on Shiite society and culture.

The main goal of Imam Hussein (AS) in the uprising, as stated in his will to Muhammad ibn Hanafiya, was to return the Islamic society to the right path and to fight against deviations. However, forming a government, martyrdom, saving lives and refusing allegiance to Yazid are among his other goals. After writing the book of Shahid Javid and proposing the formation of the government as the main goal of Imam Hussein (AS) and its critique by Shiite writers, the discussion of the purpose of Imam Hussein (AS) uprising entered Ashura studies and various theories emerged in this regard that martyrdom And the formation of the government is one of the most important of them.

Contents

• 1 event of Ashura

• 2 grounds for uprising

• 3 goals and plans of the uprising

o 3.1 Refusal of allegiance and saving lives

o 3.2 Formation of government

o 3.3 Testimony

o 3.4 Government and martyrdom

• 4 effects and consequences

o 4.1 Revival of Islam and the Sunnah of the Prophet

o 4.2 Protests against the government

o 4.3 Repentance Uprising

o 4.4 Mukhtar Uprising

o 4.5 The uprising of Zayd bin Ali

o 4.6 The impact of the Karbala uprising on the fall of the Umayyads

• 5 effects of the Karbala uprising on the Shiite community

o 5.1 Prevalence of mourning rituals

o 5.2 Formation of Ashura literature

o 5.3 The prevalence of murder

o 5.4 Strengthen the spirit of oppression and martyrdom

o 5.5 Construction of special places

o 5.6 Production of works of art

• 6 Sunni views

• 7 bibliographies

• 8 footnotes

• 9 sources

Ashura event

The event of Karbala refers to the battle of Imam Hussein (AS) and his companions with the army of Kufa in Muharram of the year 61 AH. This incident, which took place after Imam Hussein (AS) did not pledge allegiance to Yazid ibn Mu'awiyah, led to the martyrdom of Imam Hussein (AS) and his companions, as well as the captivity of his family. Imam Hussein (AS) left Medina with his family and a number of Bani Hashim in Rajab in 60 AH in order not to pledge allegiance to the ruler of Medina [1] and stayed in Mecca for about four months. During this period, he received letters of invitation from the people of Kufa. [2] Therefore, he left for Kufa on the 8th of Dhu al-Hijjah. [3] Ibn Yazid Riyahi went to Karbala, where he encountered an army sent to him by Obaidullah ibn Ziad. [5] The two armies fought on the 10th of Muharram. After Imam Hussein and his companions were martyred, his survivors were taken prisoner. [6]

The context of the uprising

Some scholars have considered the main cause of the uprising of Imam Hussein (AS) as the deviation of the Islamic society from the religious and moral beliefs of Islam. [7] [9] had gained strength again.

Also, the introduction of Yazid by Mu'awiyah as the caliph and Yazid's insistence on taking allegiance to Imam Hussein (AS) were other causes and grounds for this uprising. Imam Hussein (AS) did not consider Yazid worthy of the caliphate and considered his introduction as a caliph contrary to the treaty between Imam Hassan and Mu'awiyah because it was stated in the treaty that Mu'awiyah had no right to appoint a successor. [10]

Goals and plans of the uprising

Imam Hussein (AS)

Annie Lam laid Btra Capt la la la Zalma and enema Mfsda and Khrjt Ltlb per umma serious repair ye commanded Balmrvf and Almnkr and captured a major title Bsyrh serious and blue Ali bin Abi Talib (as)

And I did not rise up from rebellion, corruption and tyranny, I only stood up for reform in my ancestral nation. I want to enjoin what is good and forbid what is evil, and act in the manner of my grandfather and father Ali ibn Abi Talib.

 

According to Mohammad Esfandiari in the book "Ashura Studies", the main goal of Imam Hussein (AS) in the uprising of Ashura was to realize the truth, command the good and forbid the evil, revive the tradition and eliminate heresy. [11] Also Ayatollah Khamenei, the goal of Imam Hussein (AS) He considered the return of the Islamic society to its right path and the fight against great deviations. [12] They know. [13]

According to Esfandiari, the discussion about the purpose of Imam Hussein (AS) became serious with the writing of the book of Martyr Javid. [14] He believes that this purpose and plan of Imam Hussein have been confused. Therefore, he mentioned Imam Hussein's (AS) plan to achieve his goal as second-degree goals and has collected seven theories in this regard: [15]

Refuse to pledge allegiance and save lives

According to this view, the movement of Imam Hussein (AS) from Medina toKiel rebelled. Nematullah Salehi Najafabadi in his book Shahid Javid has considered the first goal of Imam Hussein (AS) in his uprising to be the formation of a government. [20] He believes that Seyyed Morteza, a Shiite theologian, had the same view. According to Seyyed Morteza Imam Hussein (AS), after the insistence of the people of Kufa and seeing their ability and the weakness of the government of Kufa, he accepted their invitation. [21] He believes that the means of victory of Imam Hussein (AS) were provided; But what happened next turned out to be the opposite of what was expected. When the breach of the covenant of the Kufis became apparent, Imam Hussein (AS) decided to return and end the conflict, as Imam Hassan (AS) did. But the renunciation of the war was not accepted from him. [22] It is said that this view is not compatible with the knowledge of the unseen of the Imam because it requires that Imam Hussein did not know that he would not win. In response, it was stated that Imam Hussein was aware of his martyrdom and non-victory, but was instructed to act on the basis of ordinary knowledge. [23]

Witness

Some believe that the purpose of Imam Hussein (AS) in the uprising was martyrdom, although there have been different interpretations of martyrdom:

• Political martyrdom: According to this theory, Imam Hussein (AS) with his martyrdom sought to deprive the government of Yazid of legitimacy and save Islam from the Umayyads. [24] And by doing so, he forced the people against the government. [25] According to Mohammad Esfandiari, this is the most famous theory and has many supporters. [26] Ali Shariati, Mirza Khalil Kamrahai, Morteza Motahhari, Seyyed Reza Sadr, Jalaluddin Farsi, Seyyed Mohsen Amin, Hashem Maroof Al-Hassani, Ayatollah Safi Golpayegani and Mohammad Javad Mughniyeh are among the believers in this Theories are considered. [27]

Redemption Martyrdom: Some believe that Imam Hussein (AS) was martyred to intercede for sinners and bring them to spiritual degrees. [Citation needed] Sharif Tabatabai, Mullah Mahdi Naraqi, Mullah Abdul Rahim Isfahani are among the believers in this theory. [28] According to some, Imam Hussein was killed so that people would cry for him and thus be guided to the right path. [29]

• Mystical martyrdom: According to this view, Imam Hussein (AS) rose to achieve the blessing of martyrdom. [30] and to bring others (his companions) to this blessing. [31] The uprising has been evaluated. [32] Sayyid ibn Tawus, Fazel Darbandi, Safi Ali Shah, Oman Samani and Nayer Tabrizi have provided mystical interpretations of the uprising of Imam Hussein (AS). [33]

• Compulsory martyrdom: Some people introduce the uprising of Imam Hussein (AS) as a mystery, who was commissioned to be martyred by God, but its purpose is not clear to human beings, and only God knows its secret. [34]

Criticism of the theory of martyrdom states that this theory is not consistent with the historical reports that Imam Hussein (AS) defended his life and did not want to kill himself. [35]

Government and martyrdom

Some believe that the purpose of the uprising of Imam Hussein (AS) was a combination of rule and martyrdom. According to this group, Imam Hussein revolted with the aim of forming a government. But when he became disillusioned with the lack of a friend and helper, he changed his goal to martyrdom. [36]

Some also believe that the political goal was a four-stage plan. The first stage is from the time of moving from Medina to Mecca, which is characterized by protest against the rule of Yazid. The second stage is from the decision to go to Kufa to the confrontation with the Free Army, which intends to occupy Kufa and Iraq. The third stage is from the time of confronting the IRGC to confronting the Kufa army, which thinks of escaping from Ibn Ziad, and the fourth stage is when confronting the Kufa army, which chooses martyrdom. [37]

Effects and consequences

The uprising of Imam Hussein led to some works, some of which are:

Revival of Islam and the Sunnah of the Prophet

Some writers have considered the revival of the Islamic religion as the most important effect of the uprising of Imam Hussein and his martyrdom. Because according to some writers, if the Karbala incident had not happened, Yazid would have forgotten the religion of Islam and the tradition of the Prophet. [38]

Protests against the government

Thus, the martyrdom of Imam Hussein (AS) formed protest movements against the Umayyads. The first objection was Abdullah ibn Afif Azdi's treatment of Ibn Ziad. In the mosque of Kufa, he objected to the speech of Ibn Ziad who called Imam Hussein (AS) a liar and called him and his father a liar. [39] According to a report in the history of Sistan, the people of Sistan as soon as they heard the martyrdom of Imam Hussein They revolted against the ruler of Sistan, who was the brother of Obaidullah ibn Ziad. [40] He knows the causes of the revolt of the people of Medina. [42]

Repentance uprising

Main article: Tawabin uprising

The Tawabin uprising took place after the Ashura event with the aim of seeking the blood of Imam Hussein (AS) and the martyrs of Karbala, in 65 AH under the leadership of Suleiman bin Sadr Khazaei. [43] [44] Solomon said among them: O God, bear witness that we are on the religion and path of Hussein (AS) and the enemy of his killers. [45]

Mukhtar Uprising

Main article: Mukhtar uprising

The Mukhtar Uprising began in Kufa in 66 AH [46] and ended in 67 AH. [47] Harmalah bin Kahl Asadi were killed. [Citation needed]

Uprising of Zayd bin Ali

Main article: Uprising of Zayd bin Ali

The uprising of Zayd ibn Ali ibn Husayn is one of the uprisings that took place against the Umayyad rule. Sheikh Mufid has considered the main motive of Zayd ibn Ali from the uprising against the rule of the Benjamites to be the bloodthirstiness of Imam Hussein (AS). [48]

The Impact of the Karbala Uprising on the Fall of the Umayyads

The plague affected the fall of the Umayyads. Because the people considered the Umayyads to be the cause of the Karbala incident. Imam Hussein (AS) had also stated his revolt against the rule of Yazid.

The Abbasids also stated that one of the main reasons for the uprising against the Umayyads was the bloodthirstiness of Imam Hussein (AS). [50]

The Impact of the Karbala Uprising on the Shiite Community

The event of Ashura has had effects on Shiite culture, including:

Prevalence of mourning rituals

Main article: Muharram mourning

Mourning for Imam Hussein (AS) and the martyrs of Karbala is one of the shaping elements of Shiite society and identity. [51] And limited to social and public rites is the result of the reign of al-Buwayh. The government of Al-Buwayh invited the people to mourn and the markets were closed on the day of Ashura. [52] Mourning for Imam Hussein (AS), especially during the Muharram decade, is common among Shiites in various countries with food and vows. [53]

Formation of Ashura literature

Main article: Ashura literature

The event of Ashura caused a part of Arabic literature to be dedicated to Ashura poetry and mourning. The first Arabic-language poet to write a poem about the Ashura event was Aqaba Ibn Amr Sahmi. [54] Abdul Jalil Razi described the poems of Hanafi and Shafi'i poets for Imam Hussein as innumerable. [55] (AS) and the event of Karbala began in the fourth century AH and is the first mourning song by Kasaei Morozi (died 390 AH). [56] In the Safavid period in Iran, an important part of Persian poetry is dedicated to the event of Ashura Ashura poetry has collected the names of 345 poets along with a few verses of their poems for Imam Hussein. [58]

The prevalence of murder

Main article: Murder

Murder is a type of historiography that deals with the murder or martyrdom of important personalities. The books of the massacre that describe the martyrdom of Imam Hussein (AS) and his companions are considered as part of the Shiite literary and historical heritage, the writing of which has expanded following the event of Ashura. Murder among Shiites has been to describe the martyrdom of infallible Imams (AS) and prominent Shiite personalities; However, due to the prevalence of murder writing about the Karbala incident, the use of this term has been dedicated to quoting events related to the martyrdom of Imam Hussein (AS) and his companions.

Strengthen the spirit of oppression and martyrdom

Construction of special places

To mourn Imam Hussein (AS), Shiites build special buildings such as Hosseiniyah, Tekiyeh and Imam Bara. Mourning ceremonies are usually held in these places. [Citation needed] In some parts of India, shrines are built as a symbol of the tombs of the martyrs of Karbala and the shrine of Imam Hussein (AS) or Hazrat Abul-Fazl (AS) and pilgrimages are read there. [59]

Production of works of art

Sunni view

Sunni writers do not have a single approach to the movement of Imam Hussein (AS). Some, such as Abu Bakr Ibn Arabi, have considered it an illegitimate move against a legitimate government. [60] However, the work of the Imam lacks worldly and otherworldly interests and introduces the uprising of Ashura as the cause of many seditions in the Muslim Ummah and against the manners of the Prophet of Islam (PBUH). [61] Asadabadi, the view of Sunni writers on the Ashura event has changed and many of their writers confirm the movement of Imam Hussein. [62]

Bibliography

Different works have been written about the uprising of Imam Hussein Some of the works that have been written with the approach of analyzing the why and goals of the uprising of Imam Hussein are:

• After fifty years of new research on the uprising of Hussein (AS); Seyed Jafar Shahidi This book was published by the Islamic Culture Publishing Office in 2001.

• The book "Ashura Studies (Research on the Purpose of Imam Hussein (AS)" includes three chapters: "Purposefulness of the Uprising", "Kufa, the Right Choice of the Imam" and "The Perspective of the Past". [63] and believes that Imam Hussein has risen with the intention of forming a government, so the third section is devoted to the opinion of Shiite scholars about the purpose of Imam Hussein, who agrees with the author.

• The uprising of Ashura in the words and deeds of Imam Khomeini In this book, Imam Khomeini's words about the uprising of Ashura have been collected.

Footnote

1. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 341; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, vol. 2, p. 34.

2. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 352; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, vol. 2, p. 38.

3. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 381; Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, vol. 5, p. 81.

4. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 398.

5. Dinuri, Akhbar al-Tawwal, 1989, p. 253; Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 409.

6. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 456.

7. Look at Shahidi, after fifty years, 2001, pp. 112-123.

8. Grounds for the uprising of Imam Hussein (AS), 2004, vol. 2, p. 18.

9. Shahidi, after fifty years, 2001, pp. 69-78.

10. Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, vol. 4, pp. 290-291.

11. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 33.

12. Khamenei, a 250-year-old man, 2015, p. 179.

13. Khamenei, a 250-year-old man, 2015, p. 172.

14. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 25.

15. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 59.

16. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 60.

17. Eshtehardi, Why did the weekly make a noise ?, p. 154.

18. Sehati Sardroodi, Ashura Research, 2005, p. 441.

19. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 68.

20. Salehi Najafabadi, Shahid Javid, p. 159.

21. Sayyid Morteza, Tanzih al-Anbiya, p. 176.

22. سYad Morteza, Tanzieh al-Anbiya, pp. 176-178.

23. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.21.

24. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 156-157.

25. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, p. 243.

26. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 157.

27. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 93.

28. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.84.

29. See Sehati Sardroodi, Ashurapajoohi, 2005, p. 338.

30. See Sayyid Ibn Tawus, Al-Lahouf, Al-Alam, pp. 3 and 28.

31. Fazel Darbandi, Elixir of Worship, World, vol. 1, p. 56.

32. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 70.

33. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 70-74.

34. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 77-78.

35. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 157.

36. See Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 68-69.

37. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, p. 242.

38. Kadivar, "The role of the Ashura movement in the formation and continuation of the Islamic Revolution of Iran", p.

39. Ibn Kathir, The Beginning and the End, vol. 8, p. 191; Tabari, History of Nations and Kings, vol. 5, p. 459.

40. History of Sistan, p. 100.

41. Al-Imamah wa Al-Siyasah, vol. 1, p. 185; Ibn Sa'd, Kitab Ayoun al-Akhbar, vol.

42. Masoudi, Promoters of Gold, vol. 3, p. 68.

43. Ibn Kathir, The Beginning and the End, vol. 8, pp. 276 and 277.

44. Ibn Athir, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, vol. 4, p. 178.

45. Tabari, History of Nations and Kings, vol. 4, pp. 456 and 457.

46. ​​Tabari, History of Nations and Kings, vol. 7, p. 183.

47. History of Qom, p. 290.

48. Sheikh Mufid, Al-Arshad, 1413 AH, vol. 2, pp. 172-171.

49. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, p. 245.

50. The role of Ashura and the mourning of the time of the Imams (as) in the fall of the Umayyads and the victory of the Abbasids

51. Rahmani, Religion and Myth in Shiite Iran, p.

52. Rahmani, Religion and Myth in Shiite Iran, p. 58; Ibn Kathir, The Beginning and the End, vol. 11, p. 267.

53. See: Institute of Shiite Studies, the tradition of mourning and recitation, p. 156.

54. Hostess, Imam Hussein in the Mirror of Poetry and Literature, p. 53.

55. Razi Qazvini, Violation, p. 404.

56. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol. 2, p. 717.

57. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol. 2, p. 719.

58. See Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol

59. Institute of Shiite Studies, the tradition of mourning and recitation, p. 158.

60. Khazali, "The Uprising of Imam Hussein from the Perspective of Sunni Scholars", pp. 58-59.

61. Ibn Taymiyyah, Minhaj al-Sunnah, vol. 1, p. 530.

62. Enayat, Political Thought in Contemporary Islam, 1986, p. 314.

63. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 59.

References

Ibn Athir, Ali Ibn Muhammad, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, Beirut: Dar Sader, Bita.

• Ibn A'tham, Al-Futuh, research on Ali Shiri, Beirut: Dar al-Azwa, 1411 AH / 1991 AD.

• Ibn Kathir Damascus, Ismail Ibn Umar, The Beginning and the End, ‌ Beirut, Dar al-Fikr, Bita.

• Abu Makhnaf, The Murder of Hussein (AS), Investigation and Suspension of Hussein Ghaffari, Qom: Al-Almiya Press, Bita.

• Esfandiari, Mohammad, Ashura studies on the purpose of Imam Hussein (AS), Qom, Sahifa Kherad, 2008 1430 AH.

• Blazeri, Ahmad Ibn Yahya, Ansab al-Ashraf, research: Mohammad Baqir Mahmoudi, Ehsan Abbas, Abdul Aziz Dori, Mohammad Hamidullah, Beirut, Scientific Foundation for Press, Bita.

• Jafari, Hossein Mohammad, Shiism in the path of history, translated by Mohammad Taghi Ayatollah, Islamic Culture Publishing Office, 2008.

• Jafarian, Rasool, A Reflection on the Ashura Movement, Qom, published in 2007.

• A group of writers, the context of the uprising of Imam Hussein, Qom, Zamzam Hedayat, 2004.

• Khamenei, Seyed Ali, a 250-year-old man, Tehran, Sahba, fifth edition, 2015.

• Khazali, Ensieh, The Uprising of Imam Hussein from the Perspective of Sunni Scholars, contained in: Proceedings of the Conference of Imam Hussein, vol. 11, World Assembly of Ahl al-Bayt (AS), Tehran, 2002.

• Razi Qazvini, Abdul Jalil, Violation (Some Examples of Instructors), ‌ Dar Al-Hadith, Qom, 2012

• Rahmani, Jabbar, Religion and Myth in Shiite Iran, Khaimeh Publications, Tehran, 2015.

• Sayyid Murtadha, Ali ibn Husayn, Al-Tanziyyah Al-Anbiya, Qom, Al-Sharif Al-Radi, Bita.

• Shahidi, Seyed Jafar, after fifty years; New research on the uprising of Hussein (AS), Tehran, Islamic Culture Publishing Office, 2001.

• Sehati Sardroodi, Mohammad, Ashura research with an approach to the distortion of the history of Imam Hussein (AS), Qom, Khadem Reza Publications, first edition, 2005.

Tabari, Muhammad ibn Jarir, History of Nations and Kings, research by Muhammad Abu al-Fadl Ibrahim, Beirut, Dar al-Tarath, 1967.

• Enayat, Hamid, Political Thought in Contemporary Islam, translated by Baha'uddin Khorramshahi, Kharazmi Publications, Tehran, 1986.

Kadivar, Jamileh, "The role of the Ashura movement in the formation and continuation of the Islamic Revolution of Iran", Strategy, No. 6, Spring 1995.

• Mohammadzadeh, Marzieh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Ministry of Culture and Islamic Guidance, Second Edition, Tehran, 2007.

• Masoudi, Ali Ibn Hussein, promoters of gold and mines of Al-Jawhar, research: Asad Dagher, ‌ Dar Al-Hijra, Qom, 1409 AH.

• Motahari, Morteza, Hosseini Epic, Tehran, Sadra Publications, 59th Edition

• Hostess, Mehdi, Imam Hussein in the Mirror of Poetry and Literature, contained in: Proceedings of the Conference of Imam Hussein, Vol. 12, World Assembly of Ahl al-Bayt (AS), Tehran, 2002.

• Naseri Davoodi, Abdolmajid, The Martyrdom of Imam Hussein from the Perspective of the Sunnis, in: A New Look at the Current of Ashura, under the supervision of Seyyed Alireza Vasei, Book Garden, Qom, 2011.

• Fadhil Darbandi, Agha Ibn Abed, Elixir of Worship, Karbala, Al-Ataba Al-Husseini, Bita.

Sayyid Ibn Tawus, Musa, Al-Lahouf Ali Qatli Al-Tafouf, Al-Alam, Bita.

                                                                                                                                                                                               ترجمه ایتالیایی

in nome di Dio

La rivolta dell'Imam Hussein (AS) e l'evento di Karbala e gli eventi del giorno di Ashura

Questo articolo riguarda l'analisi della rivolta dell'Imam Hussein (AS). Per informazioni sulla dimensione storica di questa rivolta, vedere l'evento di Karbala e gli eventi di Ashura.

La rivolta dell'Imam Hussein (AS) fu un movimento di protesta dell'Imam Hussein (AS) contro il governo di Yazid ibn Mu'awiyah, che portò al martirio di lui e dei suoi compagni il 10 di Muharram nell'anno 61 AH e il prigionia della sua famiglia. Questo movimento è iniziato con l'Imam Hussein (AS) che ha rifiutato di giurare fedeltà al sovrano di Medina come rappresentante di Yazid e ha lasciato Medina nel Rajab nel 60 AH, e si è concluso con il ritorno dei prigionieri a Medina. in una nazione seria, desiderava comandare il sapiente, e seguire il malvagio e sviarlo.

E non mi sono alzato dalla ribellione, dalla corruzione e dalla tirannia, ho solo difeso la riforma nella mia nazione ancestrale. Voglio imporre ciò che è bene e proibire ciò che è male, e agire alla maniera di mio nonno e padre Ali ibn Abi Talib.

 

La rivolta dell'Imam Hussein (AS) ha portato alla formazione di rivolte contro il dominio dei Beniaminiti e ha avuto un ruolo nella sua caduta. Ogni anno, gli sciiti tengono varie cerimonie in occasione dell'anniversario di questo evento. La diffusione dei riti funebri, la formazione della letteratura Ashura, la costruzione di edifici e luoghi religiosi, la produzione di opere d'arte e il rafforzamento dello spirito di oppressione e martirio sono tra gli effetti di questo evento sulla società e la cultura sciita.

L'obiettivo principale dell'Imam Hussein (AS) nella rivolta, come dichiarato nella sua volontà a Muhammad ibn Hanafiya, era riportare la società islamica sulla retta via e combattere le deviazioni. Tuttavia, la formazione di un governo, il martirio, il salvataggio di vite e il rifiuto di fedeltà a Yazid sono tra gli altri suoi obiettivi. Dopo aver scritto il libro di Shahid Javid e aver proposto la formazione del governo come obiettivo principale dell'Imam Hussein (AS) e la sua critica da parte degli scrittori sciiti, la discussione sullo scopo della rivolta dell'Imam Hussein (AS) è entrata negli studi dell'Ashura e sono emerse varie teorie a questo proposito quel martirio e la formazione del governo è uno dei più importanti di essi.

Contenuti

• 1 evento di Ashura

• 2 motivi di rivolta

• 3 obiettivi e piani della rivolta

o 3.1 Rifiuto di fedeltà e salvataggio di vite

o 3.2 Formazione del governo

o 3.3 Testimonianza

o 3.4 Governo e martirio

• 4 effetti e conseguenze

o 4.1 Rinascita dell'Islam e la Sunnah del Profeta

o 4.2 Proteste contro il governo

o 4.3 Rivolta del pentimento

o 4.4 Rivolta di Mukhtar

o 4.5 La rivolta di Zayd bin Ali

o 4.6 L'impatto della rivolta di Karbala sulla caduta degli Omayyadi

• 5 effetti della rivolta di Karbala sulla comunità sciita

o 5.1 Prevalenza dei rituali del lutto

o 5.2 Formazione della letteratura Ashura

o 5.3 La prevalenza dell'omicidio

o 5.4 Rafforzare lo spirito di oppressione e martirio

o 5.5 Costruzione di luoghi speciali

o 5.6 Produzione di opere d'arte

• 6 viste sunnite

• 7 bibliografie

• 8 note a piè di pagina

• 9 fonti

Evento Ashura

L'evento di Karbala si riferisce alla battaglia dell'Imam Hussein (AS) e dei suoi compagni con l'esercito di Kufa a Muharram dell'anno 61 AH. Questo incidente, avvenuto dopo che l'Imam Hussein (AS) non ha giurato fedeltà a Yazid ibn Mu'awiyah, ha portato al martirio dell'Imam Hussein (AS) e dei suoi compagni, nonché alla prigionia della sua famiglia. L'Imam Hussein (AS) lasciò Medina con la sua famiglia e un certo numero di Bani Hashim a Rajab nel 60 AH per non giurare fedeltà al sovrano di Medina [1] e rimase alla Mecca per circa quattro mesi. Durante questo periodo ricevette lettere di invito dalla gente di Kufa.[2] Quindi partì per Kufa l'8 di Dhu al-Hijjah.[3] Ibn Yazid Riyahi andò a Karbala, dove incontrò un esercito inviato a lui da Obaidullah ibn Ziad.[5] I due eserciti combatterono il 10 di Muharram. Dopo che l'Imam Hussein e i suoi compagni furono martirizzati, i suoi sopravvissuti furono fatti prigionieri.[6]

Il contesto della rivolta

Alcuni studiosi hanno considerato la causa principale della rivolta dell'Imam Hussein (AS) la deviazione della società islamica dalle credenze religiose e morali dell'Islam.[7] [9] aveva ripreso vigore.

Inoltre, l'introduzione di Yazid da parte di Mu'awiyah come califfo e l'insistenza di Yazid nel prendere fedeltà all'Imam Hussein (AS) furono altre cause e motivi di questa rivolta. L'Imam Hussein (AS) non riteneva Yazid degno del califfato e considerava la sua introduzione come califfo contraria al trattato tra l'Imam Hassan e Mu'awiyah perché era affermato nel trattato che Mu'awiyah non aveva il diritto di nominare un successore. [10]

Obiettivi e piani della rivolta

Imam Hussein (AS)

Annie Lam depose Btra Capt la la la Zalma e clistere Mfsda e Khrjt Ltlb per umma grave riparazione ye comandato Balmrvf e Almnkr e catturato un titolo importante Bsyrh serio e blu Ali bin Abi Talib (as)

E non mi sono alzato dalla ribellione, dalla corruzione e dalla tirannia, ho solo difeso la riforma nella mia nazione ancestrale. Voglio imporre ciò che è bene e proibire ciò che è male, e agire alla maniera di mio nonno e padre Ali ibn Abi Talib.

 

Secondo Mohammad Esfandiari nel libro "Ashura Studies", l'obiettivo principale dell'Imam Hussein (AS) nella rivolta di Ashura era realizzare la verità, comandare il bene e proibire il male, far rivivere la tradizione ed eliminare l'eresia.[11] Anche l'ayatollah Khamenei, l'obiettivo dell'Imam Hussein (AS) ha considerato il ritorno della società islamica sulla retta via e la lotta contro le grandi deviazioni.[12] Loro lo sanno.[13]

Secondo Esfandiari, la discussione sullo scopo dell'Imam Hussein (AS) è diventata seria con la scrittura del libro del martire Javid.[14] Egli crede che questo scopo e il piano dell'Imam Hussein siano stati confusi. Pertanto, ha menzionato il piano dell'Imam Hussein (AS) per raggiungere il suo obiettivo come obiettivi di secondo grado e ha raccolto sette teorie al riguardo: [15]

Rifiutare di giurare fedeltà e salvare vite

Secondo questa visione, il movimento dell'Imam Hussein (AS) da Medina aKiel si ribellò. Nematullah Salehi Najafabadi nel suo libro Shahid Javid ha considerato il primo obiettivo dell'Imam Hussein (AS) nella sua rivolta la formazione di un governo.[20] Ritiene che Seyyed Morteza, un teologo sciita, avesse la stessa opinione. Secondo Seyyed Morteza Imam Hussein (AS), dopo l'insistenza della gente di Kufa e vedendo la loro capacità e la debolezza del governo di Kufa, ha accettato il loro invito.[21] Ritiene che i mezzi di vittoria dell'Imam Hussein ( AS) sono stati forniti; Ma quello che è successo dopo si è rivelato l'opposto di quanto ci si aspettava. Quando la violazione del patto dei Kufi divenne evidente, l'Imam Hussein (AS) decise di tornare e porre fine al conflitto, come fece l'Imam Hassan (AS). Ma la rinuncia alla guerra non fu accettata da lui.[22] Si dice che questa visione non sia compatibile con la conoscenza dell'invisibile dell'Imam perché richiede che l'Imam Hussein non sapesse che non avrebbe vinto. In risposta, è stato affermato che l'Imam Hussein era consapevole del suo martirio e della sua non vittoria, ma era stato incaricato di agire sulla base della conoscenza ordinaria.[23]

Testimonianza

Alcuni credono che lo scopo dell'Imam Hussein (AS) nella rivolta fosse il martirio, sebbene ci siano state diverse interpretazioni del martirio:

• Martirio politico: secondo questa teoria, l'Imam Hussein (AS) con il suo martirio ha cercato di privare il governo di Yazid e salvare l'Islam dagli Omayyadi.[24] E così facendo, ha costretto il popolo contro il governo.[25] Secondo Mohammad Esfandiari, questa è la teoria più famosa e ha molti sostenitori.[26] Ali Shariati, Mirza Khalil Kamrahai, Morteza Motahhari, Seyyed Reza Sadr, Jalaluddin Farsi, Seyyed Mohsen Amin, Hashem Maroof Al-Hassani, Aypayatollah Safi Mohammad Javad Mughniyeh sono tra i credenti in queste teorie sono considerate.[27]

Martirio per riscatto: alcuni credono che l'Imam Hussein (AS) sia stato martirizzato per intercedere per i peccatori e portarli a gradi spirituali. [Citazione necessaria] Sharif Tabatabai, Mullah Mahdi Naraqi, Mullah Abdul Rahim Isfahani sono tra i credenti in questa teoria. [28] Secondo alcuni, l'Imam Hussein fu ucciso perché la gente piangesse per lui e fosse così guidata sulla retta via.[29]

• Martirio mistico: secondo questo punto di vista, l'Imam Hussein (AS) è salito per ottenere la benedizione del martirio. [30] e per portare altri (i suoi compagni) a questa benedizione. [31] La rivolta è stata valutata. [32] Sayyid ibn Tawus, Fazel Darbandi, Safi Ali Shah, Oman Samani e Nayer Tabrizi hanno fornito interpretazioni mistiche della rivolta dell'Imam Hussein (AS).[33]

• Martirio obbligatorio: Alcuni introducono come un mistero la rivolta dell'Imam Hussein (AS), che fu commissionata da Dio per il martirio, ma il suo scopo non è chiaro agli esseri umani e solo Dio ne conosce il segreto.[34]

La critica alla teoria del martirio afferma che questa teoria non è coerente con i resoconti storici secondo cui l'Imam Hussein (AS) ha difeso la sua vita e non voleva uccidersi.[35]

Governo e martirio

Alcuni credono che lo scopo della rivolta dell'Imam Hussein (AS) fosse una combinazione di governo e martirio. Secondo questo gruppo, l'Imam Hussein si ribellò con l'obiettivo di formare un governo. Ma quando rimase deluso dalla mancanza di un amico e di un aiuto, cambiò il suo obiettivo in martirio.[36]

Alcuni credono anche che l'obiettivo politico fosse un piano in quattro fasi. La prima tappa è dal momento del trasferimento da Medina alla Mecca, che è caratterizzato dalla protesta contro il governo di Yazid. La seconda tappa è dalla decisione di andare a Kufa allo scontro con l'Esercito Libero, che intende occupare Kufa e l'Iraq. La terza fase va dal momento in cui si affronta l'IRGC all'incontro con l'esercito di Kufa, che pensa di fuggire da Ibn Ziad, e il quarto stadio è quando si affronta l'esercito di Kufa, che sceglie il martirio.[37]

Effetti e conseguenze

La rivolta dell'Imam Hussein ha portato ad alcune opere, alcune delle quali sono:

Rinascita dell'Islam e la Sunnah del Profeta

Alcuni scrittori hanno considerato la rinascita della religione islamica come l'effetto più importante della rivolta dell'Imam Hussein e del suo martirio. Perché secondo alcuni scrittori, se l'incidente di Karbala non fosse accaduto, Yazid avrebbe dimenticato la religione dell'Islam e la tradizione del Profeta.[38]

Proteste contro il governo

Così, il martirio dell'Imam Hussein (AS) ha formato movimenti di protesta contro gli Omayyadi. La prima obiezione fu il trattamento riservato da Abdullah ibn Afif Azdi a Ibn Ziad. Nella moschea di Kufa, ha obiettato al discorso di Ibn Ziad, che ha chiamato l'Imam Hussein (AS) un bugiardo, e ha chiamato lui e suo padre bugiardi.[39] Si ribellarono contro il sovrano di Sistan, che era il fratello di Obaidullah ibn Ziad.[40]Conosce le cause della rivolta del popolo di Medina.[42]

Rivolta di pentimento

Articolo principale: rivolta di Tawabin

La rivolta di Tawabin ebbe luogo dopo l'evento dell'Ashura con lo scopo di cercare il sangue dell'Imam Hussein (AS) e dei martiri di Karbala, nel 65 AH sotto la guida di Suleiman bin Sadr Khazaei.[43] [44] Salomone disse tra loro : O Dio, rendi testimonianza che siamo sulla religione e sulla via di Hussein (AS) e del nemico dei suoi assassini.[45]

Rivolta di Mukhtar

Articolo principale: rivolta di Mukhtar

La rivolta di Mukhtar iniziò a Kufa nel 66 AH [46] e terminò nel 67 AH. [47] Harmalah bin Kahl Asadi furono uccisi. [Citazione necessaria]

Rivolta di Zayd bin Ali

Articolo principale: Rivolta di Zayd bin Ali

La rivolta di Zayd ibn Ali ibn Husayn è una delle rivolte avvenute contro il dominio omayyade. Lo sceicco Mofid ha considerato il motivo principale di Zayd ibn Ali dalla rivolta contro il dominio dei Beniaminiti come la sete di sangue dell'Imam Hussein (AS).[48]

L'impatto della rivolta di Karbala sulla caduta degli Omayyadi

La peste colpì la caduta degli Omayyadi. Perché la gente considerava gli Omayyadi la causa dell'incidente di Karbala. Anche l'Imam Hussein (AS) aveva dichiarato la sua rivolta contro il governo di Yazid.

Gli Abbasidi affermarono anche che una delle ragioni principali della rivolta contro gli Omayyadi era la sete di sangue dell'Imam Hussein (AS).[50]

L'impatto della rivolta di Karbala sulla comunità sciita

L'evento di Ashura ha avuto effetti sulla cultura sciita, tra cui:

Prevalenza dei rituali del lutto

Articolo principale: Muharram lutto

Il lutto per l'Imam Hussein (AS) e per i martiri di Karbala è uno degli elementi formanti della società e dell'identità sciita [51] E limitato ai riti sociali e pubblici è il risultato del regno di al-Buwayh. Il governo di Al-Buwayh ha invitato la gente a piangere e i mercati sono stati chiusi il giorno dell'Ashura.[52] Il lutto per l'Imam Hussein (AS), specialmente durante il decennio di Muharram, è comune tra gli sciiti in vari paesi con cibo e voti .

Formazione della letteratura Ashura

Articolo principale: letteratura Ashura

L'evento di Ashura ha fatto sì che una parte della letteratura araba fosse dedicata alla poesia e al lutto di Ashura. Il primo poeta in lingua araba a scrivere una poesia sull'evento dell'Ashura fu Aqaba ibn Amr Sahmi.[54] Abdul Jalil Razi descrisse le poesie dei poeti Hanafi e Shafi'i per l'Imam Hussein come innumerevoli.[55] (AS) e il L'evento di Karbala iniziò nel IV secolo a.C. ed è il primo canto di lutto di Kasaei Morozi (morto nel 390 d.C.).[56] Nel periodo safavide in Iran, una parte importante della poesia persiana è dedicata all'evento di Ashura La poesia di Ashura ha raccolse i nomi di 345 poeti insieme ad alcuni versi delle loro poesie per l'Imam Hussein.[58]

La prevalenza dell'omicidio

Articolo principale: omicidio

L'omicidio è un tipo di storiografia che si occupa dell'omicidio o del martirio di personalità importanti. I libri del massacro che descrivono il martirio dell'Imam Hussein (AS) e dei suoi compagni sono considerati parte del patrimonio letterario e storico sciita, la cui scrittura si è ampliata in seguito all'evento di Ashura. L'omicidio tra gli sciiti è stato quello di descrivere il martirio di imam infallibili (AS) e personalità sciite di spicco; Tuttavia, a causa della prevalenza di omicidi che scrivono sull'incidente di Karbala, l'uso di questo termine è stato dedicato alla citazione di eventi legati al martirio dell'Imam Hussein (AS) e dei suoi compagni.

Rafforza lo spirito di oppressione e martirio

Costruzione di luoghi speciali

Per piangere l'Imam Hussein (AS), gli sciiti costruiscono edifici speciali come Hosseiniyah, Takiyeh e Imam Bara. Le cerimonie di lutto si tengono solitamente in questi luoghi.[Citazione necessaria] In alcune parti dell'India, i santuari sono costruiti come simbolo delle tombe dei martiri di Karbala e il santuario dell'Imam Hussein (AS) o Hazrat Abul-Fazl (AS) e vi si leggono i pellegrinaggi.[59]

Produzione di opere d'arte

vista sunnita

Gli scrittori sunniti non hanno un solo approccio al movimento dell'Imam Hussein (AS). Alcuni, come Abu Bakr Ibn Arabi, l'hanno considerata una mossa illegittima contro un governo legittimo.[60] Tuttavia, il lavoro dell'Imam manca di interessi mondani e ultraterreni e introduce la rivolta di Ashura come causa di molte sedizioni nella Ummah islamica e contro i costumi del Profeta dell'Islam (PBUH).[61] Asadabadi, il punto di vista dei sunniti gli scrittori sull'evento Ashura sono cambiati e molti dei loro scrittori confermano il movimento dell'Imam Hussein.[62]

Bibliografia

Sono stati scritti lavori con approcci diversi sulla rivolta dell'Imam Hussein Alcuni dei lavori che sono stati scritti con l'approccio di analizzare il perché e gli obiettivi della rivolta dell'Imam Hussein sono:

• Dopo cinquant'anni di nuove ricerche sulla rivolta di Hussein (AS); Seyed Jafar Shahidi Questo libro è stato pubblicato dall'Islamic Culture Publishing Office nel 2001.

• Il libro "Ashura Studies (Ricerca sullo scopo dell'Imam Hussein (AS)" comprende tre capitoli: "Scopo della rivolta", "Kufa, la giusta scelta dell'Imam" e "La prospettiva del passato" [63 ] e ritiene che l'Imam Hussein sia sorto con l'intenzione di formare un governo, quindi la terza sezione è dedicata all'opinione degli studiosi sciiti sullo scopo dell'Imam Hussein, che è d'accordo con l'autore.

• La rivolta di Ashura nelle parole e nelle azioni dell'Imam Khomeini In questo libro sono state raccolte le parole dell'Imam Khomeini sulla rivolta di Ashura.

Nota

1. Tabari, Storia delle nazioni e dei re, 1967, vol.5, p.341; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, volume 2, pagina 34.

2. Tabari, Storia delle nazioni e dei re, 1967, vol.5, p.352; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, volume 2, pagina 38.

3. Tabari, Storia delle nazioni e dei re, 1967, vol.5, p.381; Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, volume 5, pagina 81.

4. Tabari, Storia delle nazioni e dei re, 1967, vol.5, p.398.

5. Dinuri, Akhbar al-Tawwal, 1989, pagina 253; Tabari, Storia delle nazioni e dei re, 1967, vol.5, p.409.

6. Tabari, Storia delle nazioni e dei re, 1967, vol.5, p.456.

7. Guarda Shahidi, dopo cinquant'anni, 2001, pp. 112-123.

8. Motivi della rivolta dell'Imam Hussein (AS), 2004, volume 2, pagina 18.

9. Shahidi, dopo cinquant'anni, 2001, pp. 69-78.

10. Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, volume 4, pp. 290-291.

11. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pagina 33.

12. Khamenei, un uomo di 250 anni, 2015, pagina 179.

13. Khamenei, un uomo di 250 anni, 2015, pagina 172.

14. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pagina 25.

15. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.59.

16. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pagina 60.

17. Eshtehardi, Perché il settimanale ha fatto rumore?, p.154.

18. Sehati Sardroidi, Ashura Research, 2005, pagina 441.

19. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pagina 68.

20. Salehi Najafabadi, Shahid Javid, pagina 159.

21. Sayyid Morteza, Tanziyyah al-Anbiya, pagina 176.

Yad Morteza, Tanzieh al-Anbiya, pp. 176-178.

23. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.21.

24. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 156-157.

25. Jafarian, Una riflessione sul movimento Ashura, 2007, p.243.

26. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pagina 157.

27. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pagina 93.

28. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.84.

29. Cfr. Sehati Sardroodi, Ashurapajoohi, 2005, pagina 338.

30. Vedi Sayyid Ibn Tawus, Al-Lahouf, Al-Alam, pp. 3 e 28.

31. Fazel Darbandi, Elisir di adorazione, Mondo, volume 1, pagina 56.

32. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.70.

33. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 70-74.

34. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 77-78.

35. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pagina 157.

36. Cfr. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 68-69.

37. Jafarian, Una riflessione sul movimento Ashura, 2007, p.242.

38. Kadivar, "Il ruolo del movimento Ashura nella formazione e continuazione della rivoluzione islamica dell'Iran", p.

39. Ibn Kathir, L'inizio e la fine, volume 8, p.191; Tabari, Storia delle nazioni e dei re, vol.5, p.459.

40. Storia del Sistan, p.100.

41. Al-Imamah wa Al-Siyasah, vol.1, p.185, Ibn Saad, Ayoun al-Akhbar, vol.

42. Masoudi, Promotori dell'oro, vol.3, p.68.

43. Ibn Kathir, L'inizio e la fine, volume 8, pp. 276 e 277.

44. Ibn Athir, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, volume 4, pagina 178.

45. Tabari, Storia delle nazioni e dei re, vol.4, pp.456 e 457.

46. ​​​​Tabari, Storia delle nazioni e dei re, vol.7, p.183.

47. Storia di Qom, pagina 290.

48. Sheikh Mufid, Al-Arshad, 1413 AH, volume 2, pp.172-171.

49. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, p.245.

50. Il ruolo di Ashura e il lutto del tempo degli Imam (as) nella caduta degli Omayyadi e nella vittoria degli Abbasidi

51. Rahmani, Religione e mito nell'Iran sciita, p.

52. Rahmani, Religione e mito nell'Iran sciita, p.58; Ibn Kathir, L'inizio e la fine, vol.11, p.267.

53. Vedi: Istituto di studi sciiti, la tradizione del lutto e della recitazione, p.156.

54. Hostess, Imam Hussein nello specchio della poesia e della letteratura, p.53.

55. Razi Qazvini, Violazione, pagina 404.

56. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol. 2, p.717.

57. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol. 2, p.719.

58. Vedi Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol

59. Istituto di studi sciiti, La tradizione del lutto e della recita, p.158.

60. Khazali, "La rivolta dell'Imam Hussein dal punto di vista degli studiosi sunniti", pp. 58-59.

61. Ibn Taymiyyah, Minhaj al-Sunnah, volume 1, pagina 530.

62. Enayat, Il pensiero politico nell'Islam contemporaneo, 1986, p.314.

63. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.59.

Riferimenti

Ibn Athir, Ali Ibn Muhammad, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, Beirut: Dar Sader, Bita.

• Ibn A'tham, Al-Futuh, ricerca su Ali Shiri, Beirut: Dar al-Azwa, 1411 AH / 1991 dC.

• Ibn Kathir Damasco, Ismail Ibn Umar, L'inizio e la fine, ‌ Beirut, Dar al-Fikr, Bita.

• Abu Makhnaf, L'omicidio di Hussein (AS), Indagine e sospensione di Hussein Ghaffari, Qom: Al-Almiya Press, Bita.

• Studi Esfandiari, Mohammad, Ashura sullo scopo dell'Imam Hussein (AS), Qom, Sahifa Kherad, 2008 1430 AH.

• Blazeri, Ahmad Ibn Yahya, Ansab al-Ashraf, ricerca: Mohammad Baqir Mahmoudi, Ehsan Abbas, Abdul Aziz Dori, Mohammad Hamidullah, Beirut, Fondazione scientifica per la stampa, Bita.

• Jafari, Hossein Mohammad, Lo sciismo nel cammino della storia, tradotto da Mohammad Taghi Ayatollah, Islamic Culture Publishing Office, 2008.

• Jafarian, Rasool, A Reflection on the Ashura Movement, Qom, pubblicato nel 2007.

• Un gruppo di scrittori, il contesto della rivolta dell'Imam Hussein, Qom, Zamzam Hedayat, 2004.

• Khamenei, Seyed Ali, uomo di 250 anni, Teheran, Sahba, quinta edizione, 2015.

• Khazali, Ensieh, The Uprising of Imam Hussein from the Perspective of Sunni Scholars, contenuto in: Atti della Conferenza dell'Imam Hussein, vol 11, Assemblea mondiale di Ahl al-Bayt (AS), Teheran, 2002.

• Razi Qazvini, Abdul Jalil, Violazione (alcuni esempi di istruttori), ‌ Dar Al-Hadith, Qom, 2012

• Rahmani, Jabbar, Religion and Myth in Shiite Iran, Khaimeh Publications, Teheran, 2015.

• Sayyid Murtadha, Ali ibn Husayn, Al-Tanziyyah Al-Anbiya, Qom, Al-Sharif Al-Radi, Bita.

• Shahidi, Seyed Jafar, dopo cinquant'anni; Nuova ricerca sulla rivolta di Hussein (AS), Teheran, Islamic Culture Publishing Office, 2001.

• Sehati Sardroodi, Mohammad, Ashura ricerca con un approccio alla distorsione della storia dell'Imam Hussein (AS), Qom, Khadem Reza Publications, prima edizione, 2005.

Tabari, Muhammad ibn Jarir, Storia delle nazioni e dei re, ricerca di Muhammad Abu al-Fadl Ibrahim, Beirut, Dar al-Tarath, 1967.

• Enayat, Hamid, Il pensiero politico nell'Islam contemporaneo, tradotto da Baha'uddin Khorramshahi, Kharazmi Publications, Teheran, 1986.

Kadivar, Jamileh, "Il ruolo del movimento Ashura nella formazione e continuazione della rivoluzione islamica dell'Iran", Strategia, n. 6, primavera 1995.

• Mohammadzadeh, Marzieh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Ministero della Cultura e della Guida Islamica, Seconda Edizione, Teheran, 2007.

• Masoudi, Ali Ibn Hussein, promotori dell'oro e delle miniere di Al-Jawhar, ricerca: Asad Dagher, ‌ Dar Al-Hijra, Qom, 1409 AH.

• Motahari, Morteza, Hosseini Epic, Teheran, Sadra Publications, 59a edizione

• Hostess, Mehdi, Imam Hussein in the Mirror of Poetry and Literature, contenuto in: Atti della Conferenza dell'Imam Hussein, vol.12, Assemblea Mondiale di Ahl al-Bayt (AS), Teheran, 2002.

• Naseri Davoodi, Abdolmajid, The Martyrdom of Imam Hussein from the Perspective of the Sunnis, in: A New Look at the Current of Ashura, sotto la supervisione di Seyyed Alireza Vasei, Book Garden, Qom, 2011.

• Fadhil Darbandi, Agha Ibn Abed, Aksir Al-Ibadat, Karbala, Al-Ataba Al-Husseini, Bita.

Sayyid Ibn Tawus, Musa, Al-Lahouf Ali Qatli Al-Tafouf, Al-Alam, Bita.

                         بوسنیایی ترجمه

                                   u ime Boga

Ustanak imama Huseina (AS) i događaj Kerbele i događaji na dan Ašure

Ovaj članak govori o analizi ustanka imama Huseina (AS). Za informacije o historijskoj dimenziji ovog ustanka pogledajte događaj u Karbeli i događaje u Ašuri.

Pobuna imama Huseina (AS) bio je protestni pokret imama Huseina (AS) protiv vlade Jezida ibn Mu'avije, koji je doveo do mučeništva njega i njegovih drugova 10. muharrema 61. godine po Hidžri i zatočeništvo njegove porodice. Ovaj pokret počeo je tako što je Imam Husein (AS) odbio da se zavjetuje vladaru Medine kao predstavnika Jezida i napustio Medinu u Redžebu 60. godine po Hidžri, a završio se povratkom zarobljenika u Medinu. I kada je otišao tražiti pravdu u ozbiljnoj naciji, poželio je da zapovijeda upućenima i da slijedi zle i odvede ga na krivi put.

I nisam ustao iz pobune, korupcije i tiranije, samo sam se zalagao za reformu u svom narodu predaka. Želim zapovijedati što je dobro, a zabranjivati ​​zlo, i postupati na način svog djeda i oca Alija ibn Ebi Taliba.

 

Pobuna imama Huseina (AS) dovela je do stvaranja ustanka protiv vladavine Benjamita i imala je ulogu u njenom padu. Svake godine šiiti održavaju razne svečanosti na godišnjicu ovog događaja. Širenje rituala žalosti, formiranje ašurske književnosti, izgradnja vjerskih objekata i mjesta, proizvodnja umjetničkih djela i jačanje duha ugnjetavanja i mučeništva neki su od posljedica ovog događaja na šiitsko društvo i kulturu.

Glavni cilj imama Huseina (AS) u ustanku, kako je navedeno u njegovoj oporuci Muhammedu ibn Hanafiji, bio je vratiti islamsko društvo na pravi put i boriti se protiv odstupanja. Međutim, formiranje vlade, mučeništvo, spašavanje života i odbijanje vjernosti Jezidu su mu drugi ciljevi. Nakon što je napisala knjigu Shahida Javida i predložila formiranje vlade kao glavni cilj imama Huseina (AS) i njenu kritiku šiitskih pisaca, rasprava o svrsi ustanka imama Huseina (AS) ušla je u studije Ašure i pojavile su se različite teorije s tim u vezi to mučeništvo i formiranje vlade jedno je od najvažnijih od njih.

Sadržaj

• 1 događaj Ašure

• 2 osnova za ustanak

• 3 cilja i plana ustanka

o 3.1 Odbijanje vjernosti i spašavanje života

o 3.2 Formiranje vlade

o 3.3 Svjedočenje

o 3.4 Vlada i mučeništvo

• 4 efekta i posljedice

o 4.1 Oživljavanje islama i Poslanikov sunnet

o 4.2 Protesti protiv vlade

o 4.3 Pokajnički ustanak

o 4.4 Mukhtarski ustanak

o 4.5 Ustanak Zayda bin Alija

o 4.6 Uticaj ustanka Karbale na pad Umajada

• 5 posljedica ustanka Karbale na šiitsku zajednicu

o 5.1 Rasprostranjenost rituala žalosti

o 5.2 Formiranje ašurske literature

o 5.3 Prevalenca ubistva

o 5.4 Ojačati duh ugnjetavanja i mučeništva

o 5.5 Izgradnja posebnih mjesta

o 5.6 Proizvodnja umjetničkih djela

• 6 sunitskih pogleda

• 7 bibliografija

• 8 fusnota

• 9 izvora

Događaj Ašura

Događaj Kerbala odnosi se na bitku Imama Huseina (AS) i njegovih saputnika s vojskom Kufe u Muharremu 61. godine po hidžri. Ovaj incident, koji se dogodio nakon što imam Husein (AS) nije obećao vjernost Jezidu ibn Mu'aviji, doveo je do mučeništva imama Huseina (AS) i njegovih drugova, kao i do zatočeništva njegove porodice. Imam Husein (AS) napustio je Medinu sa svojom porodicom i nekoliko Bani Hašima u Redžebu 60. godine po Hidžri kako ne bi obećao vjernost vladaru Medine [1] i ostao u Meki oko četiri mjeseca. U tom periodu dobio je pozivna pisma od naroda Kufe. [2] Zbog toga je 8. Dhu al-Hidždže otišao u Kufu. [3] Ibn Jezid Rijahi je otišao u Karbalu, gdje je naišao na vojsku poslanu u njega od Obaidullaha ibn Ziada. [5] Dvije vojske su se borile 10. muharrema. Nakon što su imam Husein i njegovi drugovi mučenički ubijeni, njegovi preživjeli su zarobljeni. [6]

Kontekst ustanka

Neki učenjaci smatraju da je glavni uzrok ustanka imama Huseina (AS) odstupanje islamskog društva od vjerskih i moralnih uvjerenja islama. [7] [9] ponovo je ojačalo.

Također, uvođenje Jezida od strane Mu'avije kao halife i Jezidovo insistiranje na vjernosti imamu Huseinu (AS) bili su drugi uzroci i razlozi za ovaj ustanak. Imam Husein (AS) nije smatrao Jezida vrijednim kalifata i smatrao je njegovo predstavljanje halifom suprotno ugovoru između imama Hasana i Mu'avije jer je u ugovoru navedeno da Mu'awiyah nema pravo imenovati nasljednika. [10]

Ciljevi i planovi ustanka

Imam Husein (AS)

Annie Lam položila je Btra Capt la la la Zalma i klistir Mfsda i Khrjt Ltlb per umma ozbiljnom popravkom naredili ste Balmrvf i Almnkr i zauzeli veliki naslov Bsyrh ozbiljan i plavi Ali bin Abi Talib (as)

I nisam ustao iz pobune, korupcije i tiranije, samo sam se zalagao za reformu u svom narodu predaka. Želim zapovijedati što je dobro, a zabranjivati ​​zlo, i postupati na način svog djeda i oca Alija ibn Ebi Taliba.

 

Prema Mohammadu Esfandiariju u knjizi "Ashura Studies", glavni cilj imama Huseina (AS) u ustanku Ašure bio je spoznati istinu, narediti dobro i zabraniti zlo, oživjeti tradiciju i ukloniti herezu. [11] Također ajatolah Hamnei, cilj imama Huseina (AS) Smatrao je povratak islamskog društva na pravi put i borbu protiv velikih odstupanja. [12] Oni znaju. [13]

Prema Esfandiariju, rasprava o svrsi imama Huseina (AS) postala je ozbiljna pisanjem knjige šehida Džavida. [14] On vjeruje da su ta svrha i plan imama Huseina bili zbunjeni. Stoga je kao ciljeve drugog stepena spomenuo plan imama Huseina (AS) da postigne svoj cilj i prikupio je sedam teorija u tom pogledu: [15]

Odbijte obećati vjernost i spasiti živote

Prema ovom gledištu, kretanje imama Huseina (AS) iz Medine uKiel se pobunio. Nematullah Salehi Najafabadi u svojoj knjizi Shahid Javid smatrao je da je prvi cilj imama Huseina (AS) u njegovom ustanku formiranje vlade. [20] Vjeruje da je Seyyed Morteza, šiitski teolog, imao isto mišljenje. Prema riječima Seyyeda Morteze imama Huseina (AS), nakon insistiranja stanovnika Kufe i uvidjevši njihovu sposobnost i slabost vlade Kufe, prihvatio je njihov poziv. [21] Vjeruje da su sredstva za pobjedu imama Huseina ( AS); No, ono što se dalje dogodilo pokazalo se suprotnim od očekivanog. Kada je kršenje saveza Kufija postalo očigledno, imam Husein (AS) je odlučio da se vrati i okonča sukob, kao što je to uradio imam Hassan (AS). No, odricanje od rata nije prihvaćeno od njega. [22] Rečeno je da ovo gledište nije kompatibilno sa znanjem imama nevidljivog jer zahtijeva da imam Husein nije znao da neće pobijediti. U odgovoru je navedeno da je imam Husein bio svjestan svog mučeništva i nepobjede, ali je upućen da djeluje na osnovu uobičajenog znanja. [23]

Svjedok

Neki vjeruju da je svrha imama Huseina (AS) u ustanku bilo mučeništvo, iako postoje različita tumačenja mučeništva:

• Političko mučeništvo: Prema ovoj teoriji, imam Husein (AS) je svojim mučeništvom pokušao lišiti vladu Jezida i spasiti islam od Umajada. [24] Time je prisilio narod protiv vlade. [25] Prema Mohammadu Esfandiariju, ovo je najpoznatija teorija i ima mnogo pristalica. [26] Ali Shariati, Mirza Khalil Kamrahai, Morteza Motahhari, Seyyed Reza Sadr, Jalaluddin Farsi, Seyyed Mohsen Amin, Hashem Maroof Al-Hassani, Ayatollah Safi Golpayegani i Mohammad Javad Mughniyeh su među vjernicima u ove teorije. [27]

Mučeništvo otkupnine: Neki vjeruju da je imam Husein (AS) mučenički ubijen da se zauzme za grešnike i dovede ih do duhovnih stepena. [Potreban citat] Šarif Tabatabai, Mula Mahdi Naraqi, Mula Abdul Rahim Isfahani su među vjernicima ove teorije. [28] Prema nekima, imam Husein je ubijen da bi ljudi plakali za njim i tako bili vođeni na pravi put. [29]

• Mistično mučeništvo: Prema ovom gledištu, imam Husein (AS) je ustao kako bi postigao blagoslov mučeništva. [30] i doveo druge (svoje ashabe) na ovaj blagoslov. [31] Ustanak je ocijenjen. [32] Sejid ibn Tawus, Fazel Darbandi, Safi Ali Shah, Oman Samani i Nayer Tabrizi dali su mistična tumačenja ustanka imama Huseina (AS). [33]

• Obavezno mučeništvo: Neki uvode ustanak Imama Huseina (AS) kao misteriju, koju je Bog naredio za mučeništvo, ali njegova svrha nije jasna ljudskim bićima i samo Bog zna njegovu tajnu. [34]

Kritika teorije mučeništva navodi da ova teorija nije u skladu s historijskim izvještajima da je imam Husein (AS) branio svoj život i nije želio da se ubije. [35]

Vlada i mučeništvo

Neki vjeruju da je svrha ustanka imama Huseina (AS) bila kombinacija vladavine i mučeništva. Prema ovoj grupi, imam Husein se pobunio s ciljem formiranja vlade. Ali kad se razočarao zbog nedostatka prijatelja i pomagača, promijenio je svoj cilj u mučeništvo. [36]

Neki također vjeruju da je politički cilj bio plan u četiri faze. Prva faza je od prelaska iz Medine u Meku, koju karakteriše protest protiv vladavine Jezida. Druga faza je od odluke o odlasku u Kufu do sukoba sa Slobodnom armijom koja namjerava okupirati Kufu i Irak. Treća faza je od vremena sukoba s IRGC -om do sukoba s vojskom Kufe, koja razmišlja o bijegu od Ibn Ziada, a četvrta faza je kada se suočimo s vojskom Kufa, koja bira mučeništvo. [37]

Učinci i posljedice

Pobuna imama Huseina dovela je do nekih djela, od kojih su neki:

Oživljavanje islama i Poslanikov sunnet

Neki pisci smatraju oživljavanje islamske religije najvažnijim učinkom ustanka imama Huseina i njegovog mučeništva. Jer, prema nekim piscima, da se nije dogodio incident u Karbeli, Jezid bi zaboravio religiju islama i tradiciju Poslanika. [38]

Protesti protiv vlade

Tako je mučeništvo imama Huseina (AS) formiralo protestne pokrete protiv Umayyada. Prvi prigovor je bio tretman Abdullaha ibn Afifa Azdija prema Ibn Zijadu. U džamiji Kufa usprotivio se govoru Ibn Zijada, koji je imama Huseina (AS) nazvao lažovom, a njega i oca nazvao lažovom. [39] Pobunili su se protiv vladara Sistana, koji je bio brat Obaidullah ibn Ziad. [40] On zna uzroke pobune naroda Medine. [42]

Pokajnički ustanak

Glavni članak: Tavabinski ustanak

Tavabinski ustanak dogodio se nakon događaja u Ašuri s ciljem traženja krvi imama Huseina (AS) i šehida iz Kerbele, 65. godine po Hidžri pod vodstvom Sulejmana bin Sadra Khazaeija. [43] [44] Solomon je rekao među njima : O Bože, svjedoči da smo na vjeri i putu Huseina (AS) i neprijatelja njegovih ubica. [45]

Mukhtarski ustanak

Glavni članak: Mukhtarski ustanak

Mukhtarski ustanak počeo je u Kufi 66. po hidžri [46], a završio se 67. po hidžri. [47] Harmalah bin Kahl Asadi je ubijena. [Potreban citat]

Ustanak Zayda bin Alija

Glavni članak: Ustanak Zayda bin Alija

Ustanak Zejda ibn Alija ibn Husejna jedan je od ustanka koji se odigrao protiv vladavine Omejada. Šeik Mofid je smatrao da je glavni motiv Zejda ibn Alija iz ustanka protiv vladavine Benjamita krvoločnost imama Huseina (AS). [48]

Utjecaj ustanka Karbele na pad Umajada

قیام کرKuga je utjecala na pad Umayyada. Zato što su ljudi smatrali da su Omejadi uzrok incidenta u Karbeli. Imam Husein (AS) je takođe izjavio svoju pobunu protiv vladavine Jezida.

Abasidi su također naveli da je jedan od glavnih razloga ustanka protiv Omejada bila krvoločnost imama Huseina (AS). [50]

Utjecaj ustanka Karbele na šiitsku zajednicu

Događaj Ašura imao je učinke na šiitsku kulturu, uključujući:

Rasprostranjenost rituala žalosti

Glavni članak: Muharem žalovanje

Žalovanje za imamom Huseinom (AS) i šehidima Kerbele jedan je od elemenata oblikovanja šiitskog društva i identiteta. [51] Ograničeno na društvene i javne obrede rezultat je vladavine al-Buwayha. Vlada Al-Buwayha pozvala je narod da tuguje, a tržnice su bile zatvorene na dan Ašure. [52] Žalovanje za imamom Huseinom (AS), posebno tokom decenije Muharrema, uobičajeno je među šijitima u raznim zemljama s hranom i zavjetima .

Formiranje ašurske književnosti

Glavni članak: Ašurska književnost

Događaj Ašura uzrokovao je da dio arapske književnosti bude posvećen ašurskoj poeziji i žalosti. Prvi pjesnik na arapskom jeziku koji je napisao pjesmu o događaju u Ašuri bio je Akaba ibn Amr Sahmi. [54] Abdul Džalil Razi opisao je pjesme hanefijskih i šafijskih pjesnika za imama Huseina kao nebrojene. [55] (AS) i događaj Kerbele počeo je u četvrtom stoljeću po Hidžri i prva je pjesma žalosti Kasaeija Morozija (umro 390. godine po hidžri). [56] U doba Safavida u Iranu, važan dio perzijske poezije posvećen je događaju Ašura Ašura poezije prikupio imena 345 pjesnika zajedno sa nekoliko stihova svojih pjesama za imama Huseina. [58]

Prevalenca ubistva

Glavni članak: Ubistvo

Ubistvo je vrsta historiografije koja se bavi ubistvom ili mučeništvom važnih ličnosti. Knjige masakra koje opisuju mučeništvo imama Huseina (AS) i njegovih saputnika smatraju se dijelom šiitske književne i historijske baštine, čije se pisanje proširilo nakon događaja Ašure. Ubistvo među šijitima opisuje mučeništvo nepogrešivih imama (AS) i istaknutih šiitskih ličnosti; Međutim, zbog rasprostranjenosti pisanja o ubistvu o incidentu u Karbeli, upotreba ovog izraza bila je posvećena citiranju događaja vezanih za mučeništvo imama Huseina (AS) i njegovih drugova.

Ojačati duh ugnjetavanja i mučeništva

Izgradnja posebnih mesta

Kako bi oplakali imama Huseina (AS), šiiti grade posebne zgrade kao što su Hosseiniyah, Takiyeh i Imam Bara. Ceremonije žalosti se obično održavaju na ovim mjestima. [Potreban citat] U nekim dijelovima Indije svetišta su izgrađena kao simbol grobnica šehida Kerbele i svetišta imama Huseina (AS) ili hazreti Abul-Fazla (AS) i tamo se čitaju hodočašća. [59]

Proizvodnja umjetničkih djela

Sunitski pogled

Sunitski pisci nemaju jedinstven pristup kretanju imama Huseina (AS). Neki, poput Abu Bekra Ibn Arabija, smatraju da je to nelegitiman potez protiv legitimne vlade. [60] Međutim, djelu Imama nedostaju svjetski i onostrani interesi i uvodi ustanak Ašure kao uzrok mnogih pobuna u islamskom ummetu i protiv ponašanja Poslanika islama (as). [61] Asadabadi, stav sunita pisci o događaju Ašura su se promijenili i mnogi njihovi pisci potvrđuju kretanje imama Huseina. [62]

Bibliografija

O ustanku imama Huseina napisana su djela s različitim pristupima. Neki od djela koja su napisana sa pristupom analize zašto i ciljevi ustanka imama Huseina su:

• Nakon pedeset godina novih istraživanja o ustanku Huseina (AS); Seyed Jafar Shahidi Ovu knjigu je izdala Ured za izdavanje islamske kulture 2001.

• Knjiga "Ašura studije (istraživanje o svrsi imama Huseina (AS)" uključuje tri poglavlja: "Svrha ustanka", "Kufa, pravi izbor imama" i "Perspektiva prošlosti". [63 ] i vjeruje da se imam Husein uzdigao s namjerom da formira vladu, pa je treći odjeljak posvećen mišljenju šiitskih učenjaka o svrsi imama Huseina, koji se slaže s autorom.

• Pobuna Ašure riječima i djelima imama Homeinija U ovoj knjizi prikupljene su riječi imama Homeinija o ustanku Ašure.

Fusnota

1. Tabari, Istorija naroda i kraljeva, 1967, tom 5, str 341; Mofid, Al-Arshad, 1399. hidžretska, tom 2, str. 34.

2. Tabari, Istorija naroda i kraljeva, 1967, tom 5, str 352; Mofid, Al-Arshad, 1399. hidžretska, tom 2, str.

3. Tabari, Istorija naroda i kraljeva, 1967, tom 5, str. Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411. hidžretska, tom 5, str. 81.

4. Tabari, Historija naroda i kraljeva, 1967, tom 5, str.

5. Dinuri, Akhbar al-Tawwal, 1989, str. 253; Tabari, Povijest naroda i kraljeva, 1967, tom 5, str.

6. Tabari, Historija naroda i kraljeva, 1967, tom 5, str.

7. Pogledajte Shahidi, nakon pedeset godina, 2001, str. 112-123.

8. Razlozi za ustanak imama Huseina (AS), 2004, tom 2, str.

9. Shahidi, nakon pedeset godina, 2001, str. 69-78.

10. Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411. hidžretska, tom 4, str. 290-291.

11. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 33.

12. Hamnei, 250-godišnjak, 2015., str. 179.

13. Hamnei, 250-godišnjak, 2015., str. 172.

14. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 25.

15. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 59.

16. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 60.

17. Eshtehardi, Zašto je sedmičnik napravio buku?, Str. 154.

18. Sehati Sardroodi, Ashura Research, 2005, str. 441.

19. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 68.

20. Salehi Najafabadi, Shahid Javid, str. 159.

21. Sayyid Morteza, Tanziyyah al-Anbiya, str. 176.

22. سYad Morteza, Tanzieh al-Anbiya, str. 176-178.

23. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str.21.

24. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 156-157.

25. Jafarian, Osvrt na pokret Ašura, 2007, str. 243.

26. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 157.

27. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str.

28. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str.84.

29. Vidjeti Sehati Sardroodi, Ashurapajoohi, 2005., str. 338.

30. Vidjeti Sayyid Ibn Tawus, Al-Lahouf, Al-Alam, str. 3 i 28.

31. Fazel Darbandi, Eliksir bogosluženja, svijet, tom 1, str.

32. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str.

33. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 70-74.

34. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 77-78.

35. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 157.

36. Vidi Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 68-69.

37. Jafarian, Osvrt na pokret Ašura, 2007, str. 242.

38. Kadivar, "Uloga ašurskog pokreta u formiranju i nastavku islamske revolucije u Iranu", str.

39. Ibn Kathir, Početak i kraj, tom 8, str. 191; Tabari, Povijest naroda i kraljeva, tom 5, str.

40. Istorija Sistana, str.

41. El-Imamah wa Al-Siyasah, tom 1, str. 185; Ibn Sa'd, Ayoun al-Akhbar, sv.

42. Masoudi, Promoteri zlata, tom 3, str.

43. Ibn Kathir, Početak i kraj, tom 8, str. 276 i 277.

44. Ibn Athir, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, tom 4, str.

45. Tabari, Historija naroda i kraljeva, tom 4, str. 456 i 457.

46. ​​Tabari, Historija naroda i kraljeva, tom 7, str.

47. Povijest Qoma, str. 290.

48. Šejh Mufid, Al-Arshad, 1413. hidžretska, tom 2, str. 172-171.

49. Jafarian, Razmišljanje o Ašura pokretu, 2007., str.

50. Uloga Ašure i oplakivanje vremena Imama (as) u padu Umajada i pobjedi Abasida

51. Rahmani, Religija i mit u šiitskom Iranu, str.

52. Rahmani, Religija i mit u šiitskom Iranu, str. 58; Ibn Kathir, Početak i kraj, tom 11, str.

53. Vidi: Institut šiitskih studija, tradicija žalovanja i recitovanja, str.

54. Domaćica, Imam Husein u ogledalu poezije i književnosti, str.

55. Razi Qazvini, Kršenje, str. 404.

56. Mohammadzadeh, Enciklopedija ašurske poezije, tom 2, str.

57. Mohammadzadeh, Enciklopedija ašurske poezije, tom 2, str.

58. Vidjeti Mohammadzadeh, Enciklopedija ašurske poezije, sv

59. Institut za šiitske studije, tradicija žalovanja i recitovanja, str.

60. Khazali, "Ustanak imama Huseina iz perspektive sunitskih učenjaka", str. 58-59.

61. Ibn Taymiyyah, Minhaj al-Sunnet, tom 1, str. 530.

62. Enayat, Politička misao u savremenom islamu, 1986., str. 314.

63. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, str. 59.

Reference

Ibn Athir, Ali Ibn Muhammad, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, Bejrut: Dar Sader, Bita.

• Ibn A'tham, Al-Futuh, istraživanje o Ali Shiri, Bejrut: Dar al-Azwa, 1411. hidžretske / 1991. godine.

• Ibn Kathir Damascus, Ismail Ibn Omar, Početak i kraj, ‌ Bejrut, Dar al-Fikr, Bita.

• Abu Makhnaf, Ubistvo Huseina (AS), Istraga i suspenzija Huseina Ghaffarija, Qom: Al-Almiya Press, Bita.

• Esfandiari, Mohammad, Ashura proučava svrhe imama Huseina (AS), Qom, Sahifa Kherad, 2008. 1430. hidžretska.

• Blazeri, Ahmad Ibn Yahya, Ansab al-Ashraf, istraživanje: Mohammad Baqir Mahmoudi, Ehsan Abbas, Abdul Aziz Dori, Mohammad Hamidullah, Bejrut, Naučna fondacija za štampu, Bita.

• Jafari, Hossein Mohammad, šiizam na putu istorije, preveo Mohammad Taghi Ayatollah, Izdavačka kancelarija islamske kulture, 2008.

• Jafarian, Rasool, Reflection on the Ashura Movement, Qom, objavljeno 2007.

• Grupa pisaca, kontekst ustanka imama Huseina, Qom, Zamzam Hedayat, 2004.

• Khamenei, Seyed Ali, 250-godišnjak, Teheran, Sahba, peto izdanje, 2015.

• Khazali, Ensieh, Pobuna imama Huseina iz perspektive sunitskih učenjaka, sadržano u: Zbornik sa konferencije Imama Huseina, tom 11, Svjetska skupština Ahl al-Bayt (AS), Teheran, 2002.

• Razi Qazvini, Abdul Jalil, Kršenje (neki primjeri instruktora), ‌ Dar Al-Hadith, Qom, 2012

• Rahmani, Jabbar, Religija i mit u šiitskom Iranu, Khaimeh Publications, Teheran, 2015.

• Sayyid Murtadha, Ali ibn Husayn, Al-Tanziyyah Al-Anbiya, Qom, Al-Sharif Al-Radi, Bita.

• Shahidi, Seyed Jafar, nakon pedeset godina; Novo istraživanje o ustanku Huseina (AS), Teheran, Ured za izdavanje islamske kulture, 2001.

• Sehati Sardroodi, Mohammad, Ashura istraživanje sa pristupom iskrivljavanju istorije imama Huseina (AS), Qom, Khadem Reza Publications, prvo izdanje, 2005.

Tabari, Muhammad ibn Jarir, Historija nacija i kraljeva, istraživanje Muhammeda Abu al-Fadla Ibrahima, Bejrut, Dar al-Tarath, 1967.

• Enayat, Hamid, Politička misao u savremenom islamu, preveo Baha'uddin Khorramshahi, Kharazmi Publications, Teheran, 1986. godine.

Kadivar, Jamileh, "Uloga ašurskog pokreta u formiranju i nastavku islamske revolucije u Iranu", Strategija, br. 6, proljeće 1995.

• Mohammadzadeh, Marzieh, Enciklopedija ašurske poezije, Ministarstvo kulture i islamskog usmjeravanja, drugo izdanje, Teheran, 2007.

• Masoudi, Ali Ibn Hussein, promotori zlata i rudnika Al-Jawhar, istraživanje: Asad Dagher, ‌ Dar Al-Hijra, Qom, 1409. po hidžri.

• Motahari, Morteza, Hosseini Epic, Teheran, Sadra Publications, 59. izdanje

• Domaćica, Mehdi, Imam Husein u ogledalu poezije i književnosti, sadržano u: Zborniku sa konferencije Imama Huseina, tom 12, Svjetska skupština Ahl al-Bayt (AS), Teheran, 2002.

• Naseri Davoodi, Abdolmajid, Mučeništvo imama Huseina iz perspektive sunita, u: Novi pogled na struju Ašure, pod nadzorom Seyyeda Alireze Vaseija, Književni vrt, Qom, 2011.

• Fadhil Darbandi, Agha Ibn Abed, Aksir Al-Ibadat, Karbala, Al-Ataba Al-Husseini, Bita.

Sayyid Ibn Tawus, Musa, Al-Lahouf Ali Qatli Al-Tafouf, Al-Alam, Bita.

 

 

                                                                                                                             ในนามของพระเจ้า

การลุกฮือของอิหม่ามฮุสเซน (อ.) และเหตุการณ์กัรบะลาอ์ และเหตุการณ์ในวันอาชูรอ

บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการวิเคราะห์การจลาจลของอิหม่ามฮุสเซน (AS) สำหรับข้อมูลเกี่ยวกับมิติทางประวัติศาสตร์ของการจลาจลนี้ โปรดดูเหตุการณ์ของกัรบะลาและเหตุการณ์ของอาชูรอ

การลุกฮือของอิหม่ามฮุสเซน (AS) เป็นการประท้วงของอิหม่ามฮุสเซน (AS) ต่อรัฐบาลของ Yazid ibn Mu'awiyah ซึ่งนำไปสู่การทรมานของเขาและสหายของเขาในวันที่ 10 Muharram ในปี 61 AH และ การเป็นเชลยของครอบครัวของเขา การเคลื่อนไหวนี้เริ่มต้นด้วยอิหม่ามฮุสเซน (AS) ปฏิเสธที่จะให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อผู้ปกครองของเมดินาในฐานะตัวแทนของ Yazid และออกจากมะดีนะฮ์ใน Rajab ใน 60 AH และจบลงด้วยการส่งคืนเชลยไปยังมะดีนะฮ์ และเมื่อเขาไปแสวงหาความชอบธรรม ในประเทศที่จริงจัง เขาปรารถนาที่จะสั่งสอนผู้รอบรู้ และให้เขาติดตามคนชั่วและชักจูงเขาให้หลงไป

และฉันไม่ได้ลุกขึ้นจากการกบฏ การทุจริต และการปกครองแบบเผด็จการ ฉันเพียงยืนหยัดเพื่อการปฏิรูปในประเทศบรรพบุรุษของฉันเท่านั้น ฉันต้องการสั่งสอนสิ่งที่ดีและห้ามสิ่งที่ชั่ว และกระทำในลักษณะของปู่และพ่อของฉัน Ali ibn Abi Talib

 

การลุกฮือของอิหม่ามฮุสเซน (AS) นำไปสู่การก่อตัวของการจลาจลต่อต้านการปกครองของชาวเบนจาไมต์และมีบทบาทในการล่มสลาย ทุกปี ชาวชีอะจะจัดพิธีต่างๆ ในวันครบรอบการจัดงานนี้ การแพร่กระจายของพิธีกรรมการไว้ทุกข์ การสร้างวรรณกรรมของ Ashura การสร้างอาคารและสถานที่ทางศาสนา การผลิตงานศิลปะและการเสริมสร้างจิตวิญญาณของการกดขี่และการเสียสละเป็นหนึ่งในผลกระทบของเหตุการณ์นี้ต่อสังคมและวัฒนธรรมชีอะ

เป้าหมายหลักของอิหม่ามฮุสเซนในการจลาจลตามที่ระบุไว้ในเจตจำนงของเขาที่มีต่อมูฮัมหมัดอิบันฮานาฟิยาคือการคืนสังคมอิสลามสู่เส้นทางที่ถูกต้องและต่อสู้กับการเบี่ยงเบน อย่างไรก็ตาม การจัดตั้งรัฐบาล การเสียสละ การช่วยชีวิต และการปฏิเสธความจงรักภักดีต่อยาซิดนั้นเป็นเป้าหมายอื่นๆ ของเขา หลังจากเขียนหนังสือของ Shahid Javid และเสนอให้จัดตั้งรัฐบาลเป็นเป้าหมายหลักของอิหม่ามฮุสเซน (AS) และการวิพากษ์วิจารณ์โดยนักเขียนชาวชีอะต์ การอภิปรายเกี่ยวกับจุดประสงค์ของการลุกฮือของอิหม่ามฮุสเซน (AS) เข้าสู่การศึกษาของ Ashura และทฤษฎีต่างๆ ในเรื่องนี้ความพลีชีพและการจัดตั้งรัฐบาลเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดของพวกเขา

สารบัญ

• 1 งานของ Ashura

• 2 เหตุผลสำหรับการจลาจล

• 3 เป้าหมายและแผนการจลาจล

o 3.1 การปฏิเสธความจงรักภักดีและการช่วยชีวิต

o 3.2 การจัดตั้งรัฐบาล

o 3.3 คำให้การ

o 3.4 รัฐบาลและมรณสักขี

• 4 ผลกระทบและผลที่ตามมา

o 4.1 การฟื้นคืนชีพของศาสนาอิสลามและซุนนะฮ์ของท่านศาสดา

o 4.2 การประท้วงต่อต้านรัฐบาล

o 4.3 การกลับใจใหม่

o 4.4 การจลาจลมุกตาร์

o 4.5 การจลาจลของ Zayd bin Ali

o 4.6 ผลกระทบของการจลาจลกัรบะลาต่อการล่มสลายของอุมัยยะฮ์

• 5 ผลของการจลาจลกัรบะลาในชุมชนชีอะ

o 5.1 ความชุกของพิธีไว้ทุกข์

o 5.2 การก่อตัวของวรรณกรรม Ashura

o 5.3 ความชุกของการฆาตกรรม

o 5.4 เสริมสร้างจิตวิญญาณของการกดขี่และการทรมาน

o 5.5 การก่อสร้างสถานที่พิเศษ

o 5.6 การผลิตงานศิลปะ

• 6 วิวสุหนี่

• 7 บรรณานุกรม

• 8 เชิงอรรถ

• 9 แหล่ง

งานอาชูร่า

เหตุการณ์ของกัรบะลาอ์หมายถึงการต่อสู้ของอิหม่ามฮุสเซน (อ.) และสหายของเขากับกองทัพของคูฟาในมุฮัรรอม ปีที่ 61 AH เหตุการณ์นี้ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากอิหม่ามฮุสเซน (AS) ไม่ได้ให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อยาซิด บิน มูอาวิยะห์ นำไปสู่การพลีชีพของอิหม่ามฮุสเซน (AS) และสหายของเขา รวมถึงการถูกจองจำของครอบครัวของเขา อิหม่ามฮุสเซน (อ.) ออกจากมะดีนะฮ์พร้อมครอบครัวและชาวบานีฮาชิมจำนวนหนึ่งในเมืองราญับใน 60 AH เพื่อไม่ให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อผู้ปกครองเมืองเมดินา [1] และพำนักอยู่ในมักกะฮ์เป็นเวลาประมาณสี่เดือน ในช่วงเวลานี้เขาได้รับจดหมายเชิญจากชาวคูฟา [2] ดังนั้น เขาจึงออกเดินทางไปคูฟาในวันที่ 8 ของเดือนดูอัลฮิจญะฮ์ [3] อิบนิ ยาซิด ริยาฮี ไปที่กัรบะลาอ์ซึ่งเขาได้พบกับกองทัพที่ถูกส่งไป เขาโดย Obaidullah ibn Ziad [5] กองทัพทั้งสองต่อสู้กันในวันที่ 10 ของ Muharram หลังจากอิหม่ามฮุสเซนและสหายของเขาเสียชีวิตแล้ว ผู้รอดชีวิตของเขาถูกจับเข้าคุก [6]

บริบทของการจลาจล

นักวิชาการบางคนมองว่าสาเหตุหลักของการลุกฮือของอิหม่ามฮุสเซน (AS) เป็นการเบี่ยงเบนของสังคมอิสลามจากความเชื่อทางศาสนาและศีลธรรมของศาสนาอิสลาม [7] [9] กลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง

นอกจากนี้ การนำ Yazid โดย Mu'awiyah เป็นกาหลิบและการยืนกรานของ Yazid ในการจงรักภักดีต่ออิหม่ามฮุสเซน (AS) เป็นสาเหตุและเหตุผลอื่นสำหรับการจลาจลครั้งนี้ อิหม่ามฮุสเซน (อ.) ไม่คิดว่ายาซิดสมควรได้รับตำแหน่งหัวหน้าศาสนาอิสลาม และถือว่าการแนะนำตัวของเขาเป็นกาหลิบที่ขัดต่อสนธิสัญญาระหว่างอิหม่ามฮัสซันและมูอาวิยาห์ เพราะมีระบุไว้ในสนธิสัญญาว่ามูอาวิยะห์ไม่มีสิทธิ์แต่งตั้งผู้สืบทอด [10]

เป้าหมายและแผนของการจลาจล

อิมามฮุสเซน (อ.)

Annie Lam วาง Btra Capt la la la Zalma และ enema Mfsda และ Khrjt Ltlb ต่อ umma การซ่อมแซมอย่างจริงจัง คุณได้สั่ง Balmrvf และ Almnkr และได้ตำแหน่งสำคัญ Bsyrh ที่จริงจังและเป็นสีฟ้า Ali bin Abi Talib (as)

และฉันไม่ได้ลุกขึ้นจากการกบฏ การทุจริต และการปกครองแบบเผด็จการ ฉันเพียงยืนหยัดเพื่อการปฏิรูปในประเทศบรรพบุรุษของฉันเท่านั้น ฉันต้องการสั่งสอนสิ่งที่ดีและห้ามสิ่งที่ชั่ว และกระทำในลักษณะของปู่และพ่อของฉัน Ali ibn Abi Talib

 

ตามคำกล่าวของ Mohammad Esfandiari ในหนังสือ "Ashura Studies" เป้าหมายหลักของ Imam Hussein (AS) ในการจลาจลของ Ashura คือการตระหนักถึงความจริง สั่งการความดี และห้ามความชั่วร้าย ฟื้นฟูประเพณีและขจัดความบาป [11] นอกจากนี้ Ayatollah Khamenei เป้าหมายของอิหม่ามฮุสเซน (AS) เขาได้พิจารณาการกลับมาของสังคมอิสลามสู่เส้นทางที่ถูกต้องและการต่อสู้กับการเบี่ยงเบนครั้งใหญ่ [12] พวกเขารู้ [13]

ตามที่ Esfandiari กล่าวถึงจุดประสงค์ของอิหม่ามฮุสเซน (AS) กลายเป็นเรื่องจริงจังกับการเขียนหนังสือ Martyr Javid [14] เขาเชื่อว่าจุดประสงค์และแผนของอิหม่ามฮุสเซนนี้สับสน ดังนั้น เขาจึงกล่าวถึงแผนการของอิหม่ามฮุสเซน (อ) ที่จะบรรลุเป้าหมายของเขาในฐานะเป้าหมายระดับที่สอง และได้รวบรวมเจ็ดทฤษฎีในเรื่องนี้: [15]

ปฏิเสธที่จะจำนำความจงรักภักดีและช่วยชีวิต

ตามทัศนะนี้ การเคลื่อนไหวของอิหม่ามฮุสเซน (อ.) จากเมดินาถึงคีลกบฏ Nematullah Salehi Najafabadi ในหนังสือของเขา Shahid Javid ได้พิจารณาเป้าหมายแรกของอิหม่ามฮุสเซน (AS) ในการจลาจลของเขาเพื่อเป็นการจัดตั้งรัฐบาล [20] เขาเชื่อว่า Seyyed Morteza นักบวชชีอะมีมุมมองเดียวกัน ตามคำกล่าวของ Seyyed Morteza Imam Hussein (AS) หลังจากการยืนกรานของประชาชนของ Kufa และเห็นความสามารถและความอ่อนแอของรัฐบาล Kufa เขายอมรับคำเชิญของพวกเขา [21] เขาเชื่อว่าหนทางแห่งชัยชนะของอิหม่ามฮุสเซน ( AS) ถูกจัดเตรียม; แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปกลับกลายเป็นตรงกันข้ามกับที่คาดไว้ เมื่อการละเมิดพันธสัญญาของคูฟีปรากฏชัด อิหม่ามฮุสเซน (อ.) ตัดสินใจกลับและยุติความขัดแย้งดังที่อิหม่ามฮัสซัน (AS) ทำ แต่การสละสงครามไม่ได้รับการยอมรับจากเขา [22] ว่ากันว่ามุมมองนี้ไม่สอดคล้องกับความรู้ของอิหม่ามที่มองไม่เห็นเพราะต้องการให้อิหม่ามฮุสเซนไม่รู้ว่าเขาจะไม่ชนะ ในการตอบสนอง มีการระบุว่าอิหม่ามฮุสเซนตระหนักถึงความทุกข์ทรมานและการไม่มีชัยชนะของเขา แต่ได้รับคำสั่งให้ดำเนินการบนพื้นฐานของความรู้ทั่วไป [23]

พยาน

บางคนเชื่อว่าจุดประสงค์ของอิหม่ามฮุสเซนในการจลาจลคือการเสียสละ แม้ว่าจะมีการตีความที่แตกต่างกันของความทุกข์ทรมาน:

• การพลีชีพทางการเมือง: ตามทฤษฎีนี้ อิหม่ามฮุสเซน (อ.) กับมรณสักขีของเขาพยายามที่จะกีดกันรัฐบาลของยาซิดและกอบกู้ศาสนาอิสลามจากพวกอุมัยยะฮ์ [24] และโดยการทำเช่นนั้น เขาได้บังคับให้ประชาชนต่อต้านรัฐบาล [25] ตาม Mohammad Esfandiari นี่เป็นทฤษฎีที่มีชื่อเสียงที่สุดและมีผู้สนับสนุนมากมาย [26] Ali Shariati, Mirza Khalil Kamrahai, Morteza Motahhari, Seyyed Reza Sadr, Jalaluddin Farsi, Seyyed Mohsen Amin, Hashem Maroof Al-Hassani, Ayatollah Safi Golpayegani และ Mohammad Javad Mughniyeh เป็นหนึ่งในผู้เชื่อในทฤษฎีนี้ที่ได้รับการพิจารณา [27]

การพลีชีพเพื่อเรียกค่าไถ่: บางคนเชื่อว่าอิหม่ามฮุสเซน (อ) ถูกทรมานเพื่อขอร้องคนบาปและนำพวกเขาไปสู่ระดับจิตวิญญาณ [ต้องการอ้างอิง] ชารีฟ ทาบาทาไบ, มุลเลาะห์ มาห์ดี นารากี, มุลเลาะห์ อับดุล ราฮิม อิสฟาฮานีอยู่ในหมู่ผู้เชื่อในทฤษฎีนี้ [28] ตามที่บางคนกล่าวไว้ อิหม่ามฮุสเซนถูกสังหารเพื่อที่ผู้คนจะร้องหาเขาและด้วยเหตุนี้เองจึงได้รับการชี้นำไปยังแนวทางที่ถูกต้อง [29]

• มรณสักขีลึกลับ: ตามทัศนะนี้ อิหม่ามฮุสเซน (อ) ลุกขึ้นเพื่อบรรลุพระพรของการพลีชีพ [30] และนำผู้อื่น (สหายของเขา) มาสู่พรนี้ [31] การจลาจลได้รับการประเมินแล้ว [32] ซัยยิด ibn Tawus, Fazel Darbandi, Safi Ali Shah, Oman Samani และ Nayer Tabrizi ได้จัดเตรียมการตีความที่ลึกลับเกี่ยวกับการจลาจลของอิหม่ามฮุสเซน (AS) [33]

• การพลีชีพแบบบังคับ: บางคนแนะนำการจลาจลของอิหม่ามฮุสเซน (AS) ว่าเป็นความลึกลับ ซึ่งพระเจ้าทรงมอบหมายให้พลีชีพ แต่จุดประสงค์ไม่ชัดเจนสำหรับมนุษย์ และมีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ความลับของมัน [34]

การวิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎีความทุกข์ทรมานระบุว่าทฤษฎีนี้ไม่สอดคล้องกับรายงานทางประวัติศาสตร์ที่อิหม่ามฮุสเซน (AS) ปกป้องชีวิตของเขาและไม่ต้องการฆ่าตัวตาย [35]

รัฐบาลและมรณสักขี

บางคนเชื่อว่าจุดประสงค์ของการจลาจลของอิหม่ามฮุสเซน (AS) เป็นการผสมผสานระหว่างการปกครองและการพลีชีพ ตามกลุ่มนี้ อิหม่ามฮุสเซนก่อกบฏโดยมีเป้าหมายที่จะจัดตั้งรัฐบาล แต่เมื่อเขาท้อแท้เพราะขาดเพื่อนและผู้ช่วย เขาก็เปลี่ยนเป้าหมายเป็นมรณสักขี [36]

บางคนยังเชื่อว่าเป้าหมายทางการเมืองเป็นแผนสี่ขั้นตอน ขั้นตอนแรกคือตั้งแต่ย้ายจากเมดินาไปยังเมกกะซึ่งมีลักษณะเป็นการประท้วงต่อต้านการปกครองของยาซิด ขั้นตอนที่สองคือจากการตัดสินใจที่จะไปที่คูฟาเพื่อเผชิญหน้ากับกองทัพเสรีซึ่งตั้งใจจะยึดคูฟาและอิรัก ขั้นตอนที่สามคือตั้งแต่การเผชิญหน้ากับ IRGC ไปจนถึงการเผชิญหน้ากับกองทัพ Kufa ซึ่งคิดจะหลบหนีจาก Ibn Ziad และขั้นตอนที่สี่คือการเผชิญหน้ากับกองทัพ Kufa ซึ่งเลือกการทรมาน [37]

ผลกระทบและผลที่ตามมา

การจลาจลของอิหม่ามฮุสเซนนำไปสู่ผลงานบางอย่าง ได้แก่ :

การฟื้นคืนชีพของอิสลามและซุนนะฮ์ของท่านศาสดา

นักเขียนบางคนมองว่าการฟื้นคืนชีพของศาสนาอิสลามเป็นผลที่สำคัญที่สุดของการลุกฮือของอิหม่ามฮุสเซนและการเสียสละของเขา เพราะตามที่นักเขียนบางคนบอกไว้ ถ้าเหตุการณ์กัรบะลาไม่เกิดขึ้น ยาซิดคงจะลืมศาสนาของอิสลามและประเพณีของศาสดาไปเสียแล้ว [38]

ประท้วงรัฐบาล

ดังนั้น การเสียสละของอิหม่ามฮุสเซน (AS) ได้ก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวประท้วงต่อต้านพวกเมยยาด การคัดค้านครั้งแรกคือการปฏิบัติต่อ Ibn Ziad ของ Abdullah ibn Afif Azdi ที่มัสยิดกูฟา เขาคัดค้านคำพูดของอิบนุ ซิอาด ซึ่งเรียกอิหม่ามฮุสเซนว่าเป็นคนโกหก และเรียกเขาและพ่อของเขาว่าเป็นคนโกหก [39] พวกเขากบฏต่อผู้ปกครองของ Sistan ซึ่งเป็นน้องชายของ Obaidullah ibn Ziad. [40] เขารู้สาเหตุของการจลาจลของชาวเมดินา [42]

การกลับใจจลาจล

ดูบทความหลักที่: กบฏทวาบิน

การจลาจลของ Tawabin เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์ Ashura โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อแสวงหาเลือดของอิหม่ามฮุสเซน (AS) และผู้พลีชีพของกัรบะลาใน 65 AH ภายใต้การนำของ Suleiman bin Sadr Khazaei [43] [44] โซโลมอนกล่าวในหมู่พวกเขา : ข้าแต่พระเจ้า โปรดเป็นพยานว่าเราอยู่ในศาสนาและวิถีของฮุสเซน (อ) และเป็นศัตรูของฆาตกรของเขา [45]

กบฏมุกตาร์

ดูบทความหลักที่: การจลาจลของมุกตาร์

Mukhtar Uprising เริ่มขึ้นใน Kufa ใน 66 AH [46] และสิ้นสุดใน 67 AH [47] Harmalah bin Kahl Asadi ถูกสังหาร [ต้องการอ้างอิง]

การจลาจลของ Zayd bin Ali

บทความหลัก: การจลาจลของ Zayd bin Ali

การจลาจลของ Zayd ibn Ali ibn Husayn เป็นหนึ่งในการจลาจลที่เกิดขึ้นกับการปกครองของเมยยาด Sheikh Mofid ได้พิจารณาแรงจูงใจหลักของ Zayd ibn Ali จากการจลาจลต่อต้านการปกครองของ Benjamites ว่าเป็นความกระหายเลือดของ Imam Hussein (AS) [48]

ผลกระทบของการจลาจลกัรบะลาต่อการล่มสลายของอุมัยยะฮ์

กึม กรโรคระบาดส่งผลกระทบต่อการล่มสลายของเมยยาด เพราะคนมองว่าอุมัยยะเป็นเหตุของกัรบะลา อิหม่ามฮุสเซน (AS) ยังระบุถึงการประท้วงต่อต้านการปกครองของยาซิด

Abbasids ยังระบุด้วยว่าสาเหตุหลักประการหนึ่งของการจลาจลต่อ Umayyads คือความกระหายเลือดของอิหม่ามฮุสเซน (AS) [50]

ผลกระทบของการจลาจลกัรบะลาต่อชุมชนชีอะ

เหตุการณ์ของ Ashura มีผลกระทบต่อวัฒนธรรมชีอะ ได้แก่ :

ความชุกของพิธีไว้ทุกข์

บทความหลัก: Muharram ไว้ทุกข์

การไว้ทุกข์สำหรับอิหม่ามฮุสเซน (AS) และผู้พลีชีพของกัรบะลาอ์เป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่หล่อหลอมสังคมชีอะและอัตลักษณ์ [51] และจำกัดเฉพาะพิธีกรรมทางสังคมและสาธารณะเป็นผลมาจากรัชสมัยของอัลบูเวห์ รัฐบาลของ Al-Buwayh เชิญผู้คนไว้ทุกข์และตลาดปิดในวัน Ashura [52] การไว้ทุกข์สำหรับอิหม่ามฮุสเซน (AS) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงทศวรรษ Muharram เป็นเรื่องปกติในหมู่ชาวชีอะในประเทศต่าง ๆ ที่มีอาหารและคำสาบาน .

การก่อตัวของวรรณกรรม Ashura

ดูบทความหลักที่: วรรณกรรมอาชูระ

เหตุการณ์ของ Ashura ทำให้วรรณกรรมภาษาอาหรับส่วนหนึ่งอุทิศให้กับบทกวีและการไว้ทุกข์ของ Ashura กวีภาษาอาหรับคนแรกที่เขียนบทกวีเกี่ยวกับเหตุการณ์ Ashura คือ Aqaba ibn Amr Sahmi [54] Abdul Jalil Razi บรรยายบทกวีของ Hanafi และ Shafi'i กวีสำหรับ Imam Hussein ว่านับไม่ถ้วน [55] (AS) และ เหตุการณ์กัรบะลาเริ่มต้นขึ้นในศตวรรษที่สี่ AH และเป็นเพลงไว้ทุกข์เพลงแรกของ Kasaei Morozi (เสียชีวิต 390 AH) [56] ในยุค Safavid ในอิหร่านส่วนสำคัญของกวีนิพนธ์เปอร์เซียได้อุทิศให้กับงานกวีนิพนธ์ Ashura Ashura มี รวบรวมรายชื่อกวี 345 คนพร้อมกับบทกวีสองสามบทสำหรับอิหม่ามฮุสเซน [58]

ความชุกของการฆาตกรรม

บทความหลัก: ฆาตกรรม

การฆาตกรรมเป็นประเภทของประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมหรือการพลีชีพของบุคคลสำคัญ หนังสือการสังหารหมู่ที่บรรยายถึงความพลีชีพของอิหม่ามฮุสเซน (AS) และสหายของเขาถือเป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ของชาวชีอะต์ ซึ่งงานเขียนได้ขยายออกไปหลังเหตุการณ์ของอาชูรอ การฆาตกรรมในหมู่ชาวชีอะคือการอธิบายถึงความทุกข์ทรมานของอิหม่ามผู้ไม่มีข้อผิดพลาด (AS) และบุคลิกที่โดดเด่นของชีอะ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความแพร่หลายของการเขียนเกี่ยวกับการฆาตกรรมเกี่ยวกับเหตุการณ์กัรบะลาอ์ การใช้คำนี้จึงอุทิศให้กับการอ้างถึงเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเสียสละของอิหม่ามฮุสเซน (AS) และสหายของเขา

เสริมสร้างจิตวิญญาณของการกดขี่และการทรมาน

การก่อสร้างสถานที่พิเศษ

เพื่อไว้อาลัยอิหม่ามฮุสเซน (อ.) ชาวชีอะสร้างอาคารพิเศษเช่น Hosseiniyah, Takiyeh และ Imam Bara พิธีไว้ทุกข์มักจะจัดขึ้นในสถานที่เหล่านี้ [ต้องการอ้างอิง] ในบางส่วนของอินเดีย ศาลเจ้าถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของหลุมฝังศพของผู้พลีชีพแห่งกัรบะลาอ์และศาลเจ้าของอิหม่ามฮุสเซน (AS) หรือ Hazrat Abul-Fazl (AS) และมีการอ่านจาริกแสวงบุญที่นั่น [59]

การผลิตงานศิลปะ

สุหนี่วิว

นักเขียนซุนนีไม่มีแนวทางเดียวในการเคลื่อนไหวของอิหม่ามฮุสเซน (AS) บางคนเช่น Abu Bakr Ibn Arabi ได้พิจารณาว่าเป็นการเคลื่อนไหวที่ผิดกฎหมายต่อรัฐบาลที่ชอบด้วยกฎหมาย [60] อย่างไรก็ตาม งานของอิหม่ามขาดผลประโยชน์ทางโลกและทางโลกและทำให้เกิดการลุกฮือของ Ashura ซึ่งเป็นสาเหตุของการปลุกระดมหลายครั้งในอุมมะห์ของอิสลามและขัดต่อมารยาทของท่านศาสดาแห่งอิสลาม (PBUH) [61] Asadabadi มุมมองของซุนนี นักเขียนในเหตุการณ์ Ashura เปลี่ยนไปและนักเขียนหลายคนยืนยันการเคลื่อนไหวของอิหม่ามฮุสเซน [62]

บรรณานุกรม

มีการเขียนผลงานด้วยวิธีการต่างๆ เกี่ยวกับการลุกฮือของอิหม่าม ฮุสเซน ผลงานบางชิ้นที่เขียนด้วยวิธีการวิเคราะห์สาเหตุและเป้าหมายของการลุกฮือของอิหม่ามฮุสเซน ได้แก่

• หลังจากห้าสิบปีของการวิจัยใหม่เกี่ยวกับการลุกฮือของฮุสเซน (AS); Seyed Jafar Shahidi หนังสือเล่มนี้จัดพิมพ์โดยสำนักงานสำนักพิมพ์วัฒนธรรมอิสลามในปี 2544

• หนังสือ "การศึกษา Ashura (การวิจัยเกี่ยวกับจุดประสงค์ของอิหม่ามฮุสเซน (AS)" ประกอบด้วยสามบท: "ความมุ่งหมายของการจลาจล", "Kufa ทางเลือกที่ถูกต้องของอิหม่าม" และ "มุมมองของอดีต" [63 ] และเชื่อว่าอิหม่ามฮุสเซนได้ลุกขึ้นมาด้วยความตั้งใจที่จะจัดตั้งรัฐบาล ดังนั้นส่วนที่สามจึงอุทิศให้กับความคิดเห็นของนักวิชาการชีอะห์เกี่ยวกับจุดประสงค์ของอิหม่ามฮุสเซนซึ่งเห็นด้วยกับผู้เขียน

• การลุกฮือของ Ashura ในคำพูดและการกระทำของอิหม่ามโคมัยนี ในหนังสือเล่มนี้ คำพูดของอิหม่ามโคมัยนีเกี่ยวกับการลุกฮือของอาชูรอได้ถูกรวบรวมไว้

เชิงอรรถ

1. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 341; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, vol. 2, p. 34.

2. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 352; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, vol. 2, p. 38.

3. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 381; Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, vol. 5, p. 81.

4. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 398.

5. Dinuri, Akhbar al-Tawwal, 1989, p. 253; Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 409.

6. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 456.

7. ดู Shahidi หลังจากห้าสิบปี 2544 หน้า 112-123

8. เหตุผลสำหรับการจลาจลของอิหม่ามฮุสเซน (AS), 2004, vol. 2, p. 18

9. Shahidi หลังจากห้าสิบปี 2544 หน้า 69-78

10. Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, vol. 4, pp. 290-291.

11. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 33.

12. คาเมเนอี ชาย 250 ปี 2558 น. 179.

13. คาเมเนอี ชาย 250 ปี 2558 หน้า 172

14. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 25.

15. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 59.

16. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 60.

17. Eshtehardi ทำไมรายสัปดาห์ถึงส่งเสียงดัง หน้า 154

18. Sehati Sardroodi, Ashura Research, 2005, p. 441.

19. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 68.

20. Salehi Najafabadi, Shahid Javid, p. 159.

21. Sayyid Morteza, Tanziyyah al-Anbiya, p. 176.

22. ซอสYad Morteza, Tanzieh al-Anbiya, pp. 176-178.

23. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.21.

24. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 156-157.

25. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, p. 243.

26. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 157.

27. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 93.

28. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p.84.

29. ดู Sehati Sardroodi, Ashurapajoohi, 2005, p. 338.

30. ดู Sayyid Ibn Tawus, Al-Lahouf, Al-Alam, หน้า 3 และ 28

31. Fazel Darbandi, Elixir of Worship, World, vol. 1, p. 56.

32. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 70.

33. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 70-74.

34. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 77-78.

35. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, p. 157.

36. ดู Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 68-69.

37. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, p. 242.

38. Kadivar "บทบาทของขบวนการ Ashura ในการก่อตัวและความต่อเนื่องของการปฏิวัติอิสลามแห่งอิหร่าน", p.

39. Ibn Kathir, The Beginning and the End, vol. 8, p. 191; Tabari, History of Nations and Kings, vol. 5, p. 459.

40. ประวัติศาสตร์ Sistan, หน้า 100.

41. Al-Imamah wa Al-Siyasah เล่ม 1 หน้า 185; Ibn Sa'd, Ayoun al-Akhbar, vol.

42. Masoudi ผู้สนับสนุนทองคำ เล่ม 3 หน้า 68

43. Ibn Kathir, The Beginning and the End, vol. 8, pp. 276 และ 277.

44. Ibn Athir, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, vol. 4, p. 178.

45. Tabari, History of Nations and Kings, vol. 4, pp. 456 and 457.

46. ​​​​Tabari, History of Nations and Kings, vol. 7, p. 183.

47. ประวัติศาสตร์กอม น. 290.

48. Sheikh Mufid, Al-Arshad, 1413 AH, vol. 2, pp. 172-171.

49. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, p. 245.

50. บทบาทของ Ashura และการไว้ทุกข์ในช่วงเวลาของอิหม่าม (อ) ในการล่มสลายของ Umayyads และชัยชนะของ Abbasids

51. Rahmani, ศาสนาและตำนานในชีอะห์อิหร่าน, p.

52. Rahmani, Religion and Myth in Shiite Iran, p. 58; Ibn Kathir, The Beginning and the End, vol. 11, p. 267.

53. ดู: Institute of Shiite Studies, ประเพณีการไว้ทุกข์และการอ่าน, หน้า 156.

54. Hostess, Imam Hussein in the Mirror of Poetry and Literature, น. 53.

55. Razi Qazvini, Violation, p. 404.

56. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol. 2, p. 717.

57. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol. 2, p. 719.

58. ดู Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol

59. Institute of Shiite Studies, ประเพณีการไว้ทุกข์และการอ่าน, หน้า 158.

60. Khazali, "The Uprising of Imam Hussein from the Perspective of Sunni Scholars", หน้า 58-59.

61. Ibn Taymiyyah, Minhaj al-Sunnah, vol. 1, p. 530.

62. Enayat, Political Thought in Contemporary Islam, 1986, p. 314.

63. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, หน้า 59.

อ้างอิง

Ibn Athir, Ali Ibn Muhammad, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, เบรุต: Dar Sader, Bita

• Ibn A'tham, Al-Futuh, งานวิจัยเกี่ยวกับ Ali Shiri, Beirut: Dar al-Azwa, 1411 AH / 1991 AD

• Ibn Kathir Damascus, Ismail Ibn Umar, จุดเริ่มต้นและจุดจบ, ‌ เบรุต, Dar al-Fikr, Bita

• Abu Makhnaf, การฆาตกรรมของ Hussein (AS), การสืบสวนและการระงับ Hussein Ghaffari, Qom: Al-Almiya Press, Bita

• Esfandiari, Mohammad, Ashura ศึกษาจุดประสงค์ของ Imam Hussein (AS), Qom, Sahifa Kherad, 2008 1430 AH

• Blazeri, Ahmad Ibn Yahya, Ansab al-Ashraf, การวิจัย: Mohammad Baqir Mahmoudi, Ehsan Abbas, Abdul Aziz Dori, Mohammad Hamidullah, Beirut, มูลนิธิวิทยาศาสตร์เพื่อสื่อมวลชน, Bita

• Jafari, Hossein Mohammad, Shiism in the path of history, แปลโดย Mohammad Taghi Ayatollah, Islamic Culture Publishing Office, 2008

• Jafarian, Rasool, A Reflection on the Ashura Movement, Qom ตีพิมพ์ในปี 2550

• กลุ่มนักเขียน บริบทของการจลาจลของอิหม่ามฮุสเซน Qom, Zamzam Hedayat, 2004

• Khamenei, Seyed Ali, ชาย 250 ปี, Tehran, Sahba, ฉบับที่ห้า, 2015

• Khazali, Ensieh, The Uprising of Imam Hussein from the Perspective of Sunni Scholars, มีอยู่ใน: Proceedings of the Conference of Imam Hussein, vol. 11, World Assembly of Ahl al-Bayt (AS), Tehran, 2002

• Razi Qazvini, Abdul Jalil, การละเมิด (ตัวอย่างบางส่วนของผู้สอน), ‌ Dar Al-Hadith, Qom, 2012

• Rahmani, Jabbar, Religion and Myth in Shiite Iran, Khaimeh Publications, Tehran, 2015.

• Sayyid Murtadha, Ali ibn Husayn, Al-Tanziyyah Al-Anbiya, Qom, Al-Sharif Al-Radi, Bita

• Shahidi, Seyed Jafar หลังจากห้าสิบปี; งานวิจัยใหม่เกี่ยวกับการจลาจลของ Hussein (AS), เตหะราน, สำนักงานสำนักพิมพ์วัฒนธรรมอิสลาม, 2001

• Sehati Sardroodi, Mohammad, Ashura ค้นคว้าเกี่ยวกับแนวทางบิดเบือนประวัติศาสตร์ของ Imam Hussein (AS), Qom, Khadem Reza Publications, ฉบับพิมพ์ครั้งแรก, 2005

Tabari, Muhammad ibn Jarir, History of Nations and Kings, การวิจัยโดย Muhammad Abu al-Fadl Ibrahim, Beirut, Dar al-Tarath, 1967

• Enayat, Hamid, ความคิดทางการเมืองในอิสลามร่วมสมัย, แปลโดย Baha'uddin Khorramshahi, Kharazmi Publications, Tehran, 1986

Kadivar, Jamileh, "บทบาทของขบวนการ Ashura ในการก่อตัวและความต่อเนื่องของการปฏิวัติอิสลามแห่งอิหร่าน", Strategy, No. 6, Spring 1995

• Mohammadzadeh, Marzieh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Ministry of Culture and Islamic Guidance, Second Edition, Tehran, 2007.

• Masoudi, Ali Ibn Hussein, ผู้สนับสนุนทองคำและเหมืองของ Al-Jawhar, การวิจัย: Asad Dagher, ‌ Dar Al-Hijra, Qom, 1409 AH

• Motahari, Morteza, Hosseini Epic, Tehran, Sadra Publications รุ่นที่ 59

• Hostess, Mehdi, Imam Hussein in the Mirror of Poetry and Literature, บรรจุอยู่ใน: Proceedings of the Conference of Imam Hussein, vol. 12, World Assembly of Ahl al-Bayt (AS), Tehran, 2002

• Naseri Davoodi, Abdolmajid, The Martyrdom of Imam Hussein from the Perspective of the Sunnis, ใน: A New Look at the Current of Ashura, ภายใต้การดูแลของ Seyyed Alireza Vasei, Book Garden, Qom, 2011

• Fadhil Darbandi, Agha Ibn Abed, Aksir Al-Ibadat, Karbala, Al-Ataba Al-Husseini, Bita

ซัยยิด อิบน์ เตาุส, มูซา, อัลลาฮูฟ อาลี กอตลี อัลตาฟูฟ, อัล-อลัม, บิตา

 

                                            ترجمه ترکی استامبولی

Tanrı adına

İmam Hüseyin'in (a.s) ayaklanması ve Kerbela olayı ve Aşure günü olayları

Bu makale İmam Hüseyin'in (a.s) ayaklanmasının tahlili hakkındadır. Bu ayaklanmanın tarihi boyutu hakkında bilgi için Kerbela ve Aşure hadiselerine bakınız.

İmam Hüseyin'in (a.s) isyanı, İmam Hüseyin'in (a.s) Yezid ibn Muaviye hükümetine karşı bir protesto hareketiydi ve bu, Hicri 61 yılında Muharrem ayının 10'unda ve Hz. ailesinin esareti. Bu hareket, İmam Hüseyin'in (a.s) Yezid'in temsilcisi olarak Medine hükümdarına biat etmeyi reddetmesi ve Hicri 60 yılında Receb'de Medine'yi terk etmesiyle başlamış, esirlerin Medine'ye dönüşüyle ​​son bulmuş ve hidayeti aramak için gitmiştir. ciddi bir ümmette ise, âlimlere emretmesini, zâlimlere tabi olmasını ve onu saptırmasını isterdi.

Ve ben isyandan, fitneden ve tiranlıktan çıkmadım, sadece ecdad milletimde reform için ayağa kalktım. İyiliği emredip kötülükten sakındırmak, dedem ve babam Ali bin Ebi Talib'in yaptığı gibi amel etmek istiyorum.

 

İmam Hüseyin'in (a.s) ayaklanması, Benyamî yönetimine karşı ayaklanmaların oluşmasına yol açtı ve düşüşünde rol oynadı. Her yıl Şiiler bu olayın yıldönümünde çeşitli törenler düzenlerler. Yas ritüellerinin yaygınlaşması, Aşure edebiyatının oluşması, dini yapı ve mekanların inşası, sanat eserlerinin üretilmesi, zulüm ve şehitlik ruhunun güçlenmesi bu olayın Şii toplumu ve kültürü üzerindeki etkileri arasındadır.

İmam Hüseyin'in (a.s) isyandaki asıl amacı, Muhammed ibn Hanefiye'ye vasiyetinde belirtildiği gibi, İslam toplumunu doğru yola döndürmek ve sapmalara karşı mücadele etmekti. Ancak hükümet kurmak, şehit olmak, can kurtarmak ve Yezid'e biat etmemek de onun diğer amaçları arasındadır. Şahid Cavid'in kitabını yazdıktan ve hükümetin kurulmasını İmam Hüseyin'in (a.s) temel amacı olarak önermesinden ve Şii yazarlar tarafından eleştirilmesinden sonra, İmam Hüseyin (a.s) isyanının amacının tartışılması Aşure çalışmalarına girmiş ve çeşitli teoriler ortaya çıkmıştır. Bu bakımdan şehitlik ve hükûmetin teşkili bunların en önemlilerinden biridir.

İçindekiler

• 1 Aşure etkinliği

• ayaklanma için 2 gerekçe

• Ayaklanmanın 3 hedefi ve planı

o 3.1 Bağlılığın reddi ve hayat kurtarma

o 3.2 Hükümetin oluşumu

o 3.3 Tanıklık

o 3.4 Devlet ve şehitlik

• 4 etki ve sonuç

o 4.1 İslam'ın Yeniden Doğuşu ve Peygamber'in Sünneti

o 4.2 Hükümete karşı protestolar

o 4.3 Tövbe İsyanı

o 4.4 Muhtar Ayaklanması

o 4.5 Zeyd bin Ali'nin ayaklanması

o 4.6 Kerbela ayaklanmasının Emevilerin düşüşüne etkisi

• Kerbela ayaklanmasının Şii toplumu üzerindeki 5 etkisi

o 5.1 Yas ritüellerinin yaygınlığı

o 5.2 Aşure edebiyatının oluşumu

o 5.3 Cinayetin yaygınlığı

o 5.4 Zulüm ve şehitlik ruhunu güçlendirmek

o 5.5 Özel yerlerin inşaatı

o 5.6 Sanat eseri üretimi

• 6 Sünni manzarası

• 7 bibliyografya

• 8 dipnot

• 9 kaynak

Aşure etkinliği

Kerbela olayı, H. 61 yılında Muharrem'de İmam Hüseyin (a.s) ve arkadaşlarının Kufe ordusuyla yaptığı savaşı ifade eder. İmam Hüseyin'in (a.s) Yezid ibn Muaviye'ye biat etmemesi üzerine meydana gelen bu olay, İmam Hüseyin (a.s) ve arkadaşlarının şehit olmasına ve ailesinin de esir olmasına neden olmuştur. İmam Hüseyin (a.s) H. 60 yılında Medine hükümdarına biat etmemek için ailesi ve bir takım Beni Haşimlerle birlikte Receb'de Medine'den ayrıldı [1] ve yaklaşık dört ay Mekke'de kaldı. Bu süre içinde Kûfelilerden davet mektupları aldı.[2] Bu nedenle Zilhicce'nin sekizinde Kufe'ye doğru yola çıktı.[3] İbn Yezid Riyahi Kerbela'ya gitti ve oraya gönderilen bir orduyla karşılaştı. Obaidullah ibn Ziad tarafından [5] İki ordu Muharrem ayının 10'unda savaştı. İmam Hüseyin ve ashabı şehit olduktan sonra sağ kalanlar esir alındı.[6]

ayaklanmanın bağlamı

Bazı alimler İmam Hüseyin'in (a.s) isyanının asıl sebebini İslam toplumunun İslam'ın dini ve ahlaki inançlarından sapması olarak görmüşler[7][9] yeniden güç kazanmıştır.

Ayrıca Muaviye'nin Yezid'i halife olarak tanıtması ve Yezid'in İmam Hüseyin'e (a.s) biat etmekte ısrar etmesi de bu ayaklanmanın diğer sebepleri ve dayanaklarıydı. İmam Hüseyin (a.s), Yezid'i halifeliğe layık görmemiş ve onun girişini, İmam Hasan ile Muaviye arasındaki anlaşmaya aykırı olarak değerlendirmiştir. [10]

Ayaklanmanın hedefleri ve planları

İmam Hüseyin (a.s)

Annie Lam, Btra Capt la la la Zalma ve lavman Mfsda ve Khrjt Ltlb'yi umma başına ciddi bir onarıma tabi tuttunuz, Balmrvf ve Almnkr'a komuta ettiniz ve büyük bir ünvan Bsyrh ciddi ve mavi Ali bin Abi Talib (as) ele geçirdiniz.

Ve ben isyandan, fitneden ve tiranlıktan çıkmadım, sadece ecdad milletimde reform için ayağa kalktım. İyiliği emredip kötülükten sakındırmak, dedem ve babam Ali bin Ebi Talib'in yaptığı gibi amel etmek istiyorum.

 

"Aşure Araştırmaları" kitabında yer alan Mohammad Esfandiari'ye göre, İmam Hüseyin'in (a.s) Aşure ayaklanmasındaki temel amacı, hakkı idrak etmek, iyiliği emretmek ve kötülüğü yasaklamak, geleneği ihya etmek ve sapkınlığı ortadan kaldırmaktı.[11] Ayrıca Ayetullah Hamaney, İmam Hüseyin'in (a.s) amacını İslam toplumunun doğru yoluna dönmesini ve büyük sapmalarla mücadeleyi göz önünde bulundurmuştur.[12] Onlar bilirler.[13]

Esfandiari'ye göre, İmam Hüseyin'in (a.s) maksadıyla ilgili tartışmalar, Şehit Cavid'in kitabının yazılmasıyla ciddileşti.[14] O, İmam Hüseyin'in bu amaç ve planının karıştırıldığına inanıyor. Bu nedenle İmam Hüseyin'in (a.s) amacına ulaşma planını ikinci derece hedefler olarak zikretmiş ve bu konuda yedi teori toplamıştır:[15]

Bağlılık yemini etmeyi ve hayat kurtarmayı reddetme

Bu görüşe göre İmam Hüseyin'in (a.s) Medine'den Medine'ye hareketi, Hz.

Kiel isyan etti. Nematullah Salehi Najafabadi Shahid Javid adlı kitabında İmam Hüseyin'in (a.s) ayaklanmasındaki ilk amacını bir hükümet kurmak olarak değerlendirmiştir.20 Şii bir ilahiyatçı olan Seyyed Morteza'nın da aynı görüşte olduğuna inanmaktadır. Seyyed Morteza İmam Hüseyin'e (a.s) göre, Kûfelilerin ısrarları üzerine onların kabiliyetlerini ve Kufe hükümetinin zayıflığını gördükten sonra onların davetini kabul etti.21 O, İmam Hüseyin'in zafer vesilesinin (a.s) olduğuna inanıyor. AS) sağlandı; Ancak sonrasında yaşananlar, beklenenin tam tersi çıktı. Kufilerin ahdinin çiğnendiği ortaya çıkınca, İmam Hüseyin (a.s) İmam Hasan'ın (a.s) yaptığı gibi geri dönmeye ve ihtilafı bitirmeye karar verdi. Fakat ondan savaştan feragat etmesi kabul edilmedi.22 Bu görüşün İmamın gayb ilmiyle bağdaşmadığı, çünkü İmam Hüseyin'in galip gelmeyeceğini bilmemesini gerektirdiği söylenir. Buna karşılık, İmam Hüseyin'in şehadetinin ve zafersizliğinin farkında olduğu, ancak sıradan bilgi temelinde hareket etmesi talimatı verildiği belirtildi.[23]

Tanık

Bazıları, farklı şehadet yorumları olmasına rağmen, İmam Hüseyin'in (a.s) ayaklanmadaki amacının şehadet olduğuna inanmaktadır:

• Siyasi şehitlik: Bu teoriye göre İmam Hüseyin (a.s) şehitliğiyle Yezid hükümetini elinden almaya ve İslam'ı Emevilerden kurtarmaya çalıştı.[24] Ve bunu yaparak halkı hükümete karşı zorladı.[25] Mohammad Esfandiari'ye göre bu en ünlü teoridir ve birçok destekçisi vardır.[26] Ali Shariati, Mirza Khalil Kamrahai, Morteza Motahhari, Seyyed Reza Sadr, Jalaluddin Farsi, Seyyed Mohsen Amin, Hashem Maroof Al-Hassani, Ayetullah Safi Golpayegani ve Muhammed Cevad Muğniye bu teorilere inananlar arasında sayılmaktadır.[27]

Fidye şehitliği: Bazıları İmam Hüseyin'in (a.s) günahkarlara şefaat etmek ve onları manevi derecelere getirmek için şehit edildiğine inanıyor. Bazılarına göre İmam Hüseyin, insanlar ona ağlasın ve böylece doğru yola hidayet edilsin diye öldürüldü.[29]

• Mistik şehadet: Bu görüşe göre İmam Hüseyin (a.s) şehadet nimetini elde etmek için [30] ve başkalarını (arkadaşlarını) bu nimete ulaştırmak için kalkmıştır.[31] İsyan değerlendirilmiştir.[32] Seyyid ibn Tawus, Fazel Darbandi, Safi Ali Shah, Umman Samani ve Nayer Tebrizi, İmam Hüseyin'in (a.s) ayaklanmasının mistik yorumlarını sunmuşlardır.[33]

• Zorunlu şehadet: Bazıları, İmam Hüseyin'in (a.s) kıyamını, Allah'ın şehadet için görevlendirdiği, ancak amacı insanlar için açık olmayan ve sırrını sadece Allah'ın bildiği bir sır olarak sunar.[34]

Şehitlik teorisine yönelik eleştiriler, bu teorinin İmam Hüseyin'in (a.s) hayatını savunduğu ve kendini öldürmek istemediği yönündeki tarihi haberlerle uyumlu olmadığını belirtmektedir.[35]

Hükümet ve şehitlik

Bazıları İmam Hüseyin'in (a.s) ayaklanmasının amacının yönetim ve şehadet kombinasyonu olduğuna inanıyor. Bu gruba göre, İmam Hüseyin bir hükümet kurmak amacıyla isyan etti. Ancak bir dost ve yardımcının olmayışı ile hayal kırıklığına uğrayınca hedefini şehadet olarak değiştirdi.[36]

Bazıları da siyasi hedefin dört aşamalı bir plan olduğuna inanıyor. İlk aşama, Yezid yönetimine karşı protesto ile karakterize edilen Medine'den Mekke'ye hareket zamanından. İkinci aşama, Kufe'ye gitme kararından Kufe'yi ve Irak'ı işgal etmeyi amaçlayan Özgür Ordu ile karşı karşıya gelmeye kadardır. Üçüncü aşama Devrim Muhafızları ile karşı karşıya gelindiği andan İbn Ziad'dan kaçmayı düşünen Kûfe ordusuyla karşı karşıya gelinmesine kadar, dördüncü aşama ise şehitliği seçen Kûfe ordusuyla karşı karşıya gelindiği zamandır.[37]

Etkiler ve sonuçlar

İmam Hüseyin'in ayaklanması, bazı çalışmalara yol açtı, bunlardan bazıları:

İslam'ın Yeniden Doğuşu ve Peygamberimizin Sünneti

Bazı yazarlar, İmam Hüseyin'in ayaklanmasının ve şehadetinin en önemli etkisi olarak İslam dininin dirilişini değerlendirmişlerdir. Çünkü bazı yazarlara göre Kerbela olayı olmasaydı Yezid İslam dinini ve Peygamber'in sünnetini unutacaktı.[38]

Hükümete karşı protestolar

Böylece İmam Hüseyin'in (a.s) şehadeti Emevilere karşı protesto hareketleri oluşturmuştur. İlk itiraz, Abdullah ibn Afif Azdi'nin İbn Ziad'a yaklaşımıydı. Kûfe mescidinde, İmam Hüseyin'i (a.s) yalancı olarak nitelendiren, kendisini ve babasını yalancı olarak nitelendiren İbn Ziyad'ın konuşmasına itiraz etti.39 Ubeydullah ibn Ziad.[40] Medine halkının isyanının sebeplerini bilir.[42]

pişmanlık isyanı

Ana madde: Tawabin ayaklanması

Tawabin ayaklanması, H. 65 yılında Süleyman bin Sadr Khazaei önderliğinde İmam Hüseyin (a.s) ve Kerbela şehitlerinin kanını aramak amacıyla Aşure olayından sonra gerçekleşti. : Allah'ım şahit ol ki biz Hüseyin'in (as) dininde ve yolundayız ve onun katillerinin düşmanıyız.[45]

Muhtar Ayaklanması

Ana madde: Muhtar ayaklanması

Muhtar İsyanı, Hicri 66'da [46] Kufe'de başladı ve H. 67'de sona erdi.[47] Harmalah bin Kahl Asadi öldürüldü.[Alıntı gerekli]

Zeyd bin Ali'nin ayaklanması

Ana madde: Zeyd bin Ali'nin Ayaklanması

Zeyd ibn Ali ibn Hüseyin'in isyanı, Emevi yönetimine karşı meydana gelen isyanlardan biridir. Şeyh Mofid, Zeyd ibn Ali'nin Benjamîlerin yönetimine karşı ayaklanmanın ana sebebini İmam Hüseyin'in (AS) kana susamışlığı olarak değerlendirmiştir.[48]

Kerbela Ayaklanmasının Emevilerin Düşüşüne Etkisi

قیام کرVeba, Emevilerin düşüşünü etkiledi. Çünkü halk, Kerbela olayının sebebinin Emeviler olduğunu düşünmüştür. İmam Hüseyin (a.s) de Yezid yönetimine isyanını dile getirmişti.

Abbasiler de Emevilere karşı ayaklanmanın ana sebeplerinden birinin İmam Hüseyin'in (a.s) kana susamışlığı olduğunu belirtmişlerdir.[50]

Kerbela Ayaklanmasının Şii Toplumu Üzerindeki Etkisi

Aşure olayının Şii kültürü üzerinde aşağıdakiler de dahil olmak üzere etkileri oldu:

Yas ritüellerinin yaygınlığı

Ana madde: Muharrem yası

İmam Hüseyin (a.s) ve Kerbela şehitleri için yas tutmak, Şii toplumunu ve kimliğini şekillendiren unsurlardan biridir.51 Ve sosyal ve kamusal ayinlerle sınırlı, el-Büveyh'in saltanatının sonucudur. Al-Buwayh hükümeti insanları yas tutmaya davet etti ve Aşure gününde pazarlar kapatıldı.52 Özellikle Muharrem on yılında İmam Hüseyin (a.s) için yas tutmak, çeşitli ülkelerdeki Şiiler arasında yiyecek ve adaklarla yaygındır. .

Aşure edebiyatının oluşumu

Ana madde: Aşure edebiyatı

Aşure olayı, Arap edebiyatının bir bölümünün Aşure şiirine ve yaslarına adanmasına neden olmuştur. Aşure olayı hakkında şiir yazan ilk Arapça şair Akabe ibn Amr Sahmi'dir.[54] Abdul Celil Razi, Hanefi ve Şafii şairlerin İmam Hüseyin için şiirlerini sayısız olarak nitelendirmiştir.[55] (AS) ve Hz. 4. yüzyılda başlayan Kerbela olayı, Kasaei Morozi'nin (H. 390'da öldü) ilk yas şarkısıdır.[56] İran'daki Safevi döneminde, İran şiirinin önemli bir kısmı Aşura olayına adanmıştır. 345 şairin isimlerini ve şiirlerinden birkaç mısrayı İmam Hüseyin için topladı.[58]

Cinayetin yaygınlığı

Ana madde: Cinayet

Cinayet, önemli şahsiyetlerin öldürülmesi veya şehit edilmesiyle ilgilenen bir tarih yazımı türüdür. İmam Hüseyin (a.s) ve arkadaşlarının şehadetini anlatan katliam kitapları, Aşure olayından sonra yazıları genişleyen Şii edebi ve tarihi mirasının bir parçası olarak kabul edilmektedir. Şiiler arasında cinayet, masum İmamların (AS) ve önde gelen Şii şahsiyetlerinin şehadetini tanımlamak için olmuştur; Ancak Kerbela olayı hakkında cinayet yazılarının yaygınlığı nedeniyle, bu terimin kullanımı İmam Hüseyin (a.s) ve arkadaşlarının şehadetiyle ilgili olayları aktarmaya ithaf edilmiştir.

Baskı ve şehitlik ruhunu güçlendirin

Özel yerlerin inşaatı

Şiiler, İmam Hüseyin'in (AS) yasını tutmak için Hosseiniyah, Takiyeh ve İmam Bara gibi özel binalar inşa ediyor. Yas törenleri genellikle bu yerlerde yapılır. ve haclar orada okunur.[59]

Sanat eseri üretimi

Sünni görünüm

Sünni yazarların İmam Hüseyin'in (a.s) hareketine tek bir yaklaşımı yoktur. Ebu Bekir İbn Arabi gibi bazıları, bunu meşru bir hükümete karşı gayri meşru bir hareket olarak gördüler.[60] Bununla birlikte, İmam'ın işi dünya ve uhrevi çıkarlardan yoksundur ve Aşure ayaklanmasını İslam ümmetindeki birçok fitnenin nedeni ve İslam Peygamberi'nin (asm) ahlakına aykırı olarak tanıtmaktadır.[61] Esedabadi, Sünnilerin görüşü Aşure olayıyla ilgili yazarlar değişti ve onların yazarlarının çoğu İmam Hüseyin'in hareketini onaylıyor.[62]

bibliyografya

İmam Hüseyin'in isyanı hakkında farklı yaklaşımlarla eserler kaleme alınmıştır.İmam Hüseyin'in isyanının neden ve amaçlarını tahlil etme yaklaşımıyla kaleme alınan eserlerden bazıları şunlardır:

• Hüseyin'in (AS) ayaklanması üzerine elli yıllık yeni araştırmadan sonra; Seyed Jafar Shahidi Bu kitap 2001 yılında İslam Kültürü Yayınevi tarafından basılmıştır.

• "Aşure Araştırmaları (İmam Hüseyin'in (a.s) Amacına İlişkin Araştırmalar)" kitabı üç bölümden oluşmaktadır: "İsyan'ın Amacı", "Küfe, İmamın Doğru Seçimi" ve "Geçmişin Perspektifi".[63 ] ve İmam Hüseyin'in bir hükümet kurma niyetiyle yükseldiğine inanıyor, bu nedenle üçüncü bölüm, yazarla aynı fikirde olan İmam Hüseyin'in amacı hakkında Şii alimlerin görüşlerine ayrılmıştır.

• Aşure İsyanı İmam Humeyni'nin Söz ve Eylemlerinde Bu kitapta İmam Humeyni'nin Aşure İsyanı ile ilgili sözleri toplanmıştır.

Dipnot

1. Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, 1967, cilt 5, s. 341; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, cilt 2, sayfa 34.

2. Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, 1967, cilt 5, s.352; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, cilt 2, s. 38.

3. Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, 1967, cilt 5, sayfa 381; İbn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, cilt 5, s. 81.

4. Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, 1967, cilt 5, s. 398.

5. Dinuri, Akhbar al-Tawwal, 1989, s. 253; Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, 1967, cilt 5, s. 409.

6. Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, 1967, cilt 5, s. 456.

7. Elli yıl sonra Shahidi'ye bakın, 2001, s. 112-123.

8. İmam Hüseyin'in (AS) ayaklanmasının gerekçeleri, 2004, cilt 2, sayfa 18.

9. Shahidi, elli yıl sonra, 2001, s. 69-78.

10. İbn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, cilt 4, s. 290-291.

11. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s.33.

12. Khamenei, 250 yaşında bir adam, 2015, s. 179.

13. Khamenei, 250 yaşında bir adam, 2015, s. 172.

14. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 25.

15. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 59.

16. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 60.

17. Eshtehardi, Haftalık neden ses çıkardı?, s. 154.

18. Sehati Sardoodi, Aşura Araştırması, 2005, s. 441.

19. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s.68.

20. Salehi Najafabadi, Shahid Javid, s. 159.

21. Seyyid Morteza, Tanziyyah el-Enbiya, s. 176.

22. sa         

Yad Morteza, Tanzieh al-Anbiya, s. 176-178.

23. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s.21.

24. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, pp. 156-157.

25. Caferyan, Aşure Hareketi Üzerine Bir Düşünce, 2007, s. 243.

26. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 157.

27. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 93.

28. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s.84.

29. Bkz. Sehati Sardodi, Ashurapajoohi, 2005, s.338.

30. Bkz. Seyyid İbn Tavus, Al-Lahouf, Al-Alam, s. 3 ve 28.

31. Fazel Darbandi, İbadet İksiri, Dünya, cilt 1, s. 56.

32. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 70.

33. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 70-74.

34. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 77-78.

35. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 157.

36. Bkz. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 68-69.

37. Caferyan, Aşure Hareketi Üzerine Bir Düşünce, 2007, s. 242.

38. Kadıvar, "İran İslam Devrimi'nin oluşumunda ve devamında Aşure hareketinin rolü", s.

39. İbn Kesir, Başlangıç ​​ve Son, cilt 8, s. 191; Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, cilt 5, s. 459.

40. Sistan Tarihi, s. 100.

41. Al-Imamah wa Al-Siyasah, cilt 1, sayfa 185; İbn Sa'd, Ayoun al-Akhbar, cilt.

42. Masoudi, Altın Destekçileri, cilt 3, sayfa 68.

43. İbn Kesir, Başlangıç ​​ve Son, cilt 8, s. 276 ve 277.

44. İbn Athir, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, cilt 4, s. 178.

45. Tabari, Uluslar ve Krallar Tarihi, cilt 4, s. 456 ve 457.

46. ​​​​Tabari, Milletler ve Krallar Tarihi, cilt 7, s. 183.

47. Kum Tarihi, s. 290.

48. Şeyh Müfid, Al-Arshad, 1413 AH, cilt 2, s. 172-171.

49. Caferyan, Aşure Hareketi Üzerine Bir Düşünce, 2007, s. 245.

50. Emevilerin düşüşünde ve Abbasilerin zaferinde Aşure'nin rolü ve İmamların (as) zamanının yası

51. Rahmani, Şii İran'da Din ve Mit, s.

52. Rahmani, Şii İran'da Din ve Mit, s.58; İbn Kesir, Başlangıç ​​ve Son, cilt 11, s. 267.

53. Bakınız: Şii Araştırmaları Enstitüsü, yas ve kıraat geleneği, s. 156.

54. Hostes, Şiirin ve Edebiyatın Aynasında İmam Hüseyin, s. 53.

55. Razi Kazvini, İhlal, s. 404.

56. Mohammadzadeh, Aşure Şiiri Ansiklopedisi, Cilt 2, s. 717.

57. Mohammadzadeh, Aşure Şiiri Ansiklopedisi, Cilt 2, s. 719.

58. Bakınız Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Cilt

59. Şii Araştırmaları Enstitüsü, yas ve kıraat geleneği, s. 158.

60. Khazali, "Sünni Alimlerin Perspektifinden İmam Hüseyin'in İsyanı", s. 58-59.

61. İbn Teymiyye, Minhac el-Sünnet, cilt 1, s. 530.

62. Enayat, Çağdaş İslam'da Siyasi Düşünce, 1986, s. 314.

63. Esfandiari, Aşure Araştırmaları, 2008, s. 59.

Referanslar

İbn Athir, Ali İbn Muhammed, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, Beyrut: Dar Sader, Bita.

• İbn A'tham, Al-Futuh, Ali Shiri üzerine araştırma, Beyrut: Dar al-Azwa, 1411 AH / 1991 AD.

• İbn Kesir Şam, İsmail İbn Ömer, Başlangıç ​​ve Son, ‌ Beyrut, Dar al-Fikr, Bita.

• Ebu Makhnaf, Hüseyin'in Öldürülmesi (AS), Hüseyin Ghaffari'nin Soruşturulması ve Görevden Uzaklaştırılması, Kum: Al-Almiya Press, Bita.

• Esfandiari, Mohammad, İmam Hüseyin'in (AS) amacı üzerine Aşure çalışmaları, Kum, Sahifa Kherad, 2008 1430 AH.

• Blazeri, Ahmed İbn Yahya, Ansab al-Ashraf, araştırma: Mohammad Baqir Mahmoudi, Ehsan Abbas, Abdul Aziz Dori, Mohammad Hamidullah, Beyrut, Bilimsel Basın Vakfı, Bita.

• Jafari, Hossein Mohammad, Tarihin Yolunda Şiilik, Mohammad Taghi Ayetullah tarafından çevrildi, İslam Kültürü Yayınevi, 2008.

• Jafarian, Rasool, A Reflection on the Ashura Movement, Kum, 2007'de yayınlandı.

• Bir grup yazar, İmam Hüseyin'in ayaklanması bağlamı, Kum, Zemzem Hidayet, 2004.

• Khamenei, Seyed Ali, 250 yaşında bir adam, Tahran, Sahba, beşinci baskı, 2015.

• Khazali, Ensieh, Sünni Alimlerin Perspektifinden İmam Hüseyin'in İsyanı, içeriği: İmam Hüseyin Konferansı Bildirileri, cilt 11, Ehl-i Beyt Dünya Meclisi (AS), Tahran, 2002.

• Razi Qazvini, Abdul Jalil, Violation (Bazı Eğitmen Örnekleri), ‌ Dar Al-Hadith, Kum, 2012

• Rahmani, Jabbar, Religion and Myth in Şii İran, Khaimeh Publications, Tahran, 2015.

• Seyyid Murtadha, Ali ibn Hüseyin, Al-Tanziyyah Al-Anbiya, Kum, Al-Sharif Al-Radi, Bita.

• Shahidi, Seyed Jafar, elli yıl sonra; Hüseyin (AS) ayaklanması üzerine yeni araştırma, Tahran, İslam Kültürü Yayınevi, 2001.

• Sehati Sardodi, Mohammad, İmam Hüseyin (AS) tarihinin çarpıtılmasına bir yaklaşımla Aşura araştırması, Kum, Khadem Reza Yayınları, birinci baskı, 2005.

Tabari, Muhammed ibn Cerir, Milletler ve Krallar Tarihi, Muhammed Ebu el-Fadl İbrahim tarafından yapılan araştırma, Beyrut, Dar al-Tarat, 1967.

• Enayat, Hamid, Political Thought in Contemporary Islam, Çeviren Baha'uddin Khorramshahi, Kharazmi Publications, Tahran, 1986.

Kadivar, Jamileh, "İran İslam Devrimi'nin oluşumunda ve devamında Aşure hareketinin rolü", Strateji, No. 6, Bahar 1995.

• Mohammadzadeh, Marzieh, Aşure Şiiri Ansiklopedisi, Kültür ve İslami Rehberlik Bakanlığı, İkinci Baskı, Tahran, 2007.

• Masoudi, Ali Ibn Hussein, Al-Jawhar'ın altın ve madenlerinin geliştiricileri, araştırma: Asad Dagher, ‌ Dar Al-Hijra, Kum, 1409 AH.

• Motahari, Morteza, Hosseini Epic, Tahran, Sadra Publications, 59. Baskı

• Hostes, Mehdi, İmam Hüseyin, Şiir ve Edebiyatın Aynasında, şunları içerir: İmam Hüseyin Konferansı Bildirileri, cilt 12, Dünya Ehl-i Beyt Meclisi (AS), Tahran, 2002.

• Naseri Davoodi, Abdolmajid, Sünnilerin Perspektifinden İmam Hüseyin'in Şehitliği, içinde: A New Look at the Current of Ashura, gözetiminde Seyyed Alireza Vasei, Book Garden, Kum, 2011.

• Fadhil Darbandi, Ağa İbn Abed, Aksir Al-Ibadat, Kerbela, Al-Ataba Al-Husseini, Bita.

Seyyid İbn Tavus, Musa, Al-Lahouf Ali Qatli Al-Tafouf, Al-Alam, Bita.

以上帝的名义

伊玛目侯赛因 (AS) 的起义和卡尔巴拉事件和阿舒拉节事件

本文是关于伊玛目侯赛因(AS)起义的分析。有关这次起义的历史维度的信息,请参阅卡尔巴拉事件和阿舒拉事件。

伊玛目侯赛因 (AS) 的起义是伊玛目侯赛因 (AS) 反对 Yazid ibn Mu'awiyah 政府的抗议运动,导致他和他的同伴在伊斯兰教历 61 年穆哈兰姆 10 日殉难,俘虏他的家人。这场运动始于伊玛目侯赛因(AS)拒绝效忠麦地那统治者作为亚齐德的代表,并于公元 60 年将麦地那留在拉贾布,结束于俘虏返回麦地那。当他去寻求正义时在一个严肃的国家,他希望他能指挥有学问的人,他应该跟随恶人,让他误入歧途。

我没有从叛乱、腐败和暴政中站起来,我只是在我的祖先国家站出来进行改革。我要劝善戒恶,以我祖父和父亲阿里·伊本·阿比·塔利卜的方式行事。

 

伊玛目侯赛因(AS)的起义导致了反对便雅悯人统治的起义的形成,并在其垮台中发挥了作用。每年,什叶派都会在这一事件的周年纪念日举行各种仪式。哀悼仪式的传播、阿修罗文学的形成、宗教建筑和场所的建设、艺术作品的产生以及压迫和殉难精神的加强,都是这一事件对什叶派社会和文化的影响。

伊玛目侯赛因(AS)在起义中的主要目标,正如他在给穆罕默德·伊本·哈纳菲亚(Muhammad ibn Hanafiya)的遗嘱中所说的那样,是使伊斯兰社会回到正确的道路上并与偏差作斗争。然而,组建政府、殉难、拯救生命和拒绝效忠亚齐德是他的其他目标。在撰写了沙希德·贾维德(Shahid Javid)的书并提出以组建政府为伊玛目侯赛因(AS)的主要目标及其什叶派作家对其进行批评之后,对伊玛目侯赛因(AS)起义目的的讨论进入了阿舒拉研究,并出现了各种理论在这方面,殉道和组建政府是其中最重要的一项。

内容

• 1 个阿修罗事件

• 2 个起义理由

• 起义的 3 个目标和计划

o 3.1 拒绝效忠和拯救生命

o 3.2 政府的组成

o 3.3 证词

o 3.4 政府与殉难

• 4 种影响和后果

o 4.1 伊斯兰教的复兴和先知的圣训

o 4.2 对政府的抗议

o 4.3 忏悔起义

o 4.4 穆赫塔尔起义

o 4.5 Zayd bin Ali 的起义

o 4.6 卡尔巴拉起义对倭马亚王朝垮台的影响

• 卡尔巴拉起义对什叶派社区的 5 个影响

o 5.1 丧礼的盛行

o 5.2 阿修罗文学的形成

o 5.3 谋杀的盛行

o 5.4 加强压迫和殉难精神

o 5.5 特殊场所建设

o 5.6 艺术作品的制作

• 6 个逊尼派观点

• 7 个参考书目

• 8 个脚注

• 9 个来源

阿修罗事件

Karbala 事件是指伊玛目侯赛因 (AS) 和他的同伴在 61 AH 穆哈兰姆与库法军队的战斗。这一事件发生在伊玛目侯赛因 (AS) 没有宣誓效忠 Yazid ibn Mu'awiyah 之后,导致伊玛目侯赛因 (AS) 及其同伴殉难,以及他的家人被囚禁。伊玛目侯赛因 (AS) 在 60 AH 与他的家人和拉贾布的一些 Bani Hashim 离开麦地那,以便不宣誓效忠麦地那的统治者 [1],并在麦加逗留了大约四个月。在此期间,他收到了库法人民的邀请函。 [2] 因此,他于 Dhu al-Hijjah 8 日启程前往库法。 [3] Ibn Yazid Riyahi 前往卡尔巴拉,在那里他遇到了一支派往卡尔巴拉的军队。 [5] 两支军队在穆哈兰姆月 10 日交战。在伊玛目侯赛因和他的同伴殉难后,他的幸存者被俘虏。[6]

起义的背景

有学者认为伊玛目侯赛因(AS)起义的主要原因是伊斯兰社会对伊斯兰教的宗教和道德信仰的偏离,[7][9]再次获得力量。

此外,穆阿维叶引入亚齐德为哈里发,以及亚齐德坚持效忠伊玛目侯赛因(AS)是这次起义的其他原因和理由。伊玛目侯赛因 (AS) 不认为亚齐德配得上哈里发,认为他的引入是违反伊玛目哈桑和穆阿维叶之间的条约的哈里发,因为条约中规定穆阿维叶无权任命继任者。 [10]

起义的目标和计划

伊玛目侯赛因 (AS)

Annie Lam 奠定了 Btra Capt la la la Zalma 和灌肠 Mfsda 和 Khrjt Ltlb per umma 严重修复ye 命令 Balmrvf 和 A​​lmnkr 并获得了一个主要头衔 Bsyrh 严重和蓝色 Ali bin Abi Talib (as)

我没有从叛乱、腐败和暴政中站起来,我只是在我的祖先国家站出来进行改革。我要劝善戒恶,以我祖父和父亲阿里·伊本·阿比·塔利卜的方式行事。

 

据穆罕默德·埃斯凡迪亚里(Mohammad Esfandiari)在《阿舒拉研究》一书中所说,伊玛目侯赛因(AS)在阿舒拉起义中的主要目标是认识真理,指挥善恶,复兴传统,消除异端邪说。[11]也阿亚图拉哈梅内伊, 伊玛目侯赛因 (AS) 的目标他考虑了伊斯兰社会回归正确的道路和反对大偏差的斗争。 [12] 他们知道。 [13]

根据埃斯凡迪亚里的说法,关于伊玛目侯赛因 (AS) 目的的讨论随着 Martyr Javid 之书的编写而变得严肃起来。 [14] 他认为伊玛目侯赛因的这个目的和计划已经被混淆了。因此,他将伊玛目侯赛因(AS)实现其目标的计划称为二级目标,并收集了这方面的七种理论:[15]

拒绝宣誓效忠并挽救生命

根据这种观点,伊玛目侯赛因(AS)从麦地那到基尔反抗了。 Nematullah Salehi Najafabadi 在他的著作Shahid Javid 中认为伊玛目侯赛因(AS)起义的第一个目标是组建政府。[20] 他认为什叶派神学家Seyyed Morteza 也有同样的看法。据赛义德·莫尔泰萨伊玛目侯赛因(AS)称,在库法人民的坚持下,看到他们的能力和库法政府的软弱,他接受了他们的邀请。 [21] 他认为,伊玛目侯赛因的胜利手段( AS) 提供;但接下来发生的事情却与预想的完全相反。当库菲斯圣约的违反变得明显时,伊玛目侯赛因 (AS) 决定返回并结束冲突,就像伊玛目哈桑 (AS) 所做的那样。但他并未接受放弃战争的说法。 [22] 据说这种观点与伊玛目不可见的知识不符,因为它要求伊玛目侯赛因不知道他不会获胜。作为回应,据说伊玛目侯赛因知道他的殉难和未获胜利,但被指示根据普通知识采取行动。 [23]

证人

有些人认为伊玛目侯赛因(AS)在起义中的目的是殉难,尽管对殉难有不同的解释:

• 政治殉道:根据这一理论,伊玛目侯赛因 (AS) 以殉道的身份试图剥夺 Yazid 政府并从 Umayyads 手中拯救伊斯兰教。[24] 并且通过这样做,他迫使人民反对政府。[25]根据 Mohammad Esfandiari 的说法,这是最著名的理论并且有很多支持者。 [26] Ali Shariati、Mirza Khalil Kamrahai、Morteza Motahhari、Seyyed Reza Sadr、Jalaluddin Farsi、Seyyed Mohsen Amin、Hashem Maroof Al-Hassani、Ayatollah Safi G Mohammad Javad Mughniyeh 是该理论的信徒之一。[27]

赎金殉难:有些人认为伊玛目侯赛因 (AS) 殉道是为了为罪人说情并将他们带到精神层面。[需要引用] Sharif Tabatabai、Mullah Mahdi Naraqi、Mullah Abdul Rahim Isfahani 是这一理论的信徒。[28]据一些人说,伊玛目侯赛因被杀是为了让人们为他哭泣,从而被引导到正确的道路上。[29]

• 神秘殉道:根据这种观点,伊玛目侯赛因(AS)起身是为了获得殉道的祝福。[30] 并把其他人(他的同伴)带到这个祝福中。[31] 起义已被评估。[32] 赛义德ibn Tawus、Fazel Darbandi、Safi Ali Shah、Oman Samani 和 Nayer Tabrizi 对伊玛目侯赛因 (AS) 的起义提供了神秘的解释。[33]

• 强制殉难:有人把伊玛目侯赛因(AS)的起义说成是一个谜,是上帝委托殉难的,但其目的人类不清楚,只有上帝知道它的秘密。[34]

对殉难理论的批评指出,这一理论与伊玛目侯赛因(AS)为自己的生命辩护并不想自杀的历史报道不一致。 [35]

政府与殉难

有些人认为伊玛目侯赛因(AS)起义的目的是统治和殉难的结合。据该组织称,伊玛目侯赛因起义的目的是组建政府。但当他因没有朋友和帮手而失望时,他将目标改为殉道。[36]

一些人还认为,政治目标是一个四阶段计划。第一阶段是从麦地那迁往麦加时期,其特点是抗议亚齐德的统治。第二阶段是从决定前往库法到与意在占领库法和伊拉克的自由军对峙。第三阶段是从对抗伊斯兰革命卫队到对抗库法军,想逃离伊本齐亚德,第四阶段是对抗库法军,选择殉难。 [37]

影响和后果

伊玛目侯赛因的起义导致了一些作品,其中一些是:

伊斯兰教的复兴和先知的圣训

一些作家认为伊斯兰宗教的复兴是伊玛目侯赛因起义及其殉难的最重要影响。因为根据一些作家的说法,如果没有发生卡尔巴拉事件,雅兹德就会忘记伊斯兰教的宗教和先知的传统。[38]

抗议政府

因此,伊玛目侯赛因(AS)的殉难形成了反对倭马亚人的抗议运动。第一个反对意见是阿卜杜拉·伊本·阿菲夫·阿兹迪对待伊本·齐亚德的方式。在库法清真寺,他反对伊本·齐亚德(Ibn Ziad)的讲话,称伊玛目侯赛因(AS)是骗子,并称他和他的父亲是骗子。 [39] 他们起义反对锡斯坦的统治者,他是他的兄弟。 Obaidullah ibn Ziad. [40] 他知道麦地那人民起义的原因。[42]

忏悔起义

主条目:塔瓦宾起义

塔瓦宾起义发生在阿舒拉事件之后,目的是在苏莱曼·本·萨德尔·哈扎伊 (Suleiman bin Sadr Khazaei) 的领导下于 65 AH 寻找伊玛目侯赛因 (AS) 和卡尔巴拉烈士的鲜血。[43] [44] 所罗门在其中说: 上帝啊,见证我们正走在侯赛因 (AS) 的宗教和道路上,也是他的杀手的敌人。[45]

穆赫塔尔起义

主条目:穆赫塔尔起义

Mukhtar 起义于 66 AH [46] 在 Kufa 开始,并在 67 AH 结束。[47] Harmalah bin Kahl Asadi 被杀。[需要引用]

扎伊德·本·阿里起义

主条目:扎伊德·本·阿里起义

Zayd ibn Ali ibn Husayn 的起义是反对倭马亚统治的起义之一。 Sheikh Mofid 认为 Zayd ibn Ali 反对便雅悯人统治的起义的主要动机是伊玛目侯赛因 (AS). [48]

卡尔巴拉起义对倭马亚王朝覆灭的影响

قیام کر瘟疫影响了倭马亚王朝的灭亡。因为人们认为倭马亚人是卡尔巴拉事件的起因。伊玛目侯赛因(AS)也表达了他对亚齐德统治的反抗。

阿拔斯人还表示,反对倭马亚人起义的主要原因之一是伊玛目侯赛因(AS)的嗜血[50]。

卡尔巴拉起义对什叶派社区的影响

阿修罗事件对什叶派文化产生了影响,包括:

丧礼盛行

主条目:穆哈兰姆哀悼

哀悼伊玛目侯赛因 (AS) 和卡尔巴拉的烈士是什叶派社会和身份的塑造要素之一。[51] 并且仅限于社会和公共仪式是 al-Buwayh 统治的结果。 Al-Buwayh 政府邀请人民哀悼,市场在阿舒拉节关闭。[5​​2] 为伊玛目侯赛因 (AS) 哀悼,尤其是在穆哈拉姆十年期间,在各个有食物和誓言的国家的什叶派中很常见.

阿修罗文学的形成

主条目:阿修罗文学

阿舒拉节事件导致阿拉伯文学的一部分致力于阿舒拉节诗歌和哀悼。第一位为阿舒拉节写诗的阿拉伯语诗人是 Aqaba ibn Amr Sahmi。[54] Abdul Jalil Razi 将 Hanafi 和 Shafi'i 诗人为伊玛目侯赛因写的诗描述为数不胜数。[55] (AS) 和Karbala 事件开始于公元 4 世纪,是 Kasaei Morozi(死于公元 390 年)的第一首哀歌。[56] 在伊朗的萨法维时期,波斯诗歌的一个重要部分是致力于阿舒拉节的阿舒拉诗歌事件。收集了 345 位诗人的名字以及他们为伊玛目侯赛因写的几首诗。[58]

谋杀的普遍性

主条目:谋杀

谋杀是一种历史编纂,涉及重要人物的谋杀或殉难。描述伊玛目侯赛因 (AS) 及其同伴殉难的大屠杀书籍被视为什叶派文学和历史遗产的一部分,随着阿舒拉节事件的发生,其写作范围有所扩大。什叶派之间的谋杀描述了无误的伊玛目 (AS) 和杰出的什叶派人物的殉难;然而,由于关于卡尔巴拉事件的谋杀写作盛行,这个词的使用一直致力于引用与伊玛目侯赛因 (AS) 及其同伴的殉难有关的事件。

加强压迫和殉难精神

特殊场所建设

为了悼念伊玛目侯赛因(AS),什叶派建造了Hosseiniyah、Takiyeh和Imam Bara等特殊建筑。哀悼仪式通常在这些地方举行。[需要引用]在印度的一些地方,神殿被建造作为卡尔巴拉烈士陵墓和伊玛目侯赛因(AS)或 Hazrat Abul-Fazl(AS)的神殿的象征和朝圣在那里阅读。[59]

艺术作品的制作

逊尼派观点

逊尼派作家对伊玛目侯赛因(AS)的运动没有单一的方法。一些人,例如阿布·伯克尔·伊本·阿拉比,认为这是反对合法政府的非法举动。[60]然而,伊玛目的工作缺乏世俗和超凡脱俗的兴趣,并引入了阿舒拉节的起义,作为伊斯兰乌玛中许多煽动叛乱和反对伊斯兰教先知(PBUH)的行为的原因。[61] Asadabadi,逊尼派的观点阿修罗事件的作者发生了变化,他们的许多作者证实了伊玛目侯赛因的运动。[62]

参考书目

关于伊玛目侯赛因起义的作品有不同的写法,其中一些以分析伊玛目侯赛因起义的原因和目标的方式写成的作品有:

• 在对侯赛因 (AS) 起义进行了五十年的新研究之后; Seyed Jafar Shahidi 这本书由伊斯兰文化出版社于 2001 年出版。

• 《阿修罗研究(伊玛目侯赛因(AS)的目的研究》一书包括三章:“起义的目的”、“库法,伊玛目的正确选择”和“过去的视角”。[63] ] 并认为伊玛目侯赛因的兴起是为了组建政府,所以第三部分专门讨论什叶派学者对伊玛目侯赛因的目的的看法,他同意作者的观点。

• 霍梅尼伊玛目言行中的阿舒拉起义 本书收录了霍梅尼伊玛目关于阿舒拉起义的话语。

脚注

1. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 341; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH,第 2 卷,第 34 页。

2. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 352; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH,第 2 卷,第 38 页。

3. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, vol. 5, p. 381; Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH,第 5 卷,第 81 页。

4. Tabari,《国家和国王的历史》,1967 年,第 5 卷,第 398 页。

5. Dinuri, Akhbar al-Tawwal, 1989, p. 253; Tabari,《国家和国王的历史》,1967 年,第 5 卷,第 409 页。

6. Tabari,《国家和国王的历史》,1967 年,第 5 卷,第 456 页。

7. 看看沙希迪,五十年后,2001 年,第 112-123 页。

8. 伊玛目侯赛因 (AS) 起义的理由,2004 年,第 2 卷,第 18 页。

9. Shahidi,五十年后,2001 年,第 69-78 页。

10. Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH,第 4 卷,第 290-291 页。

11. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 33 页。

12. 哈梅内伊,一位 250 岁的老人,2015 年,第 179 页。

13. 哈梅内伊,一位 250 岁的老人,2015 年,第 172 页。

14. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 25 页。

15. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 59 页。

16. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 60 页。

17. Eshtehardi,《为什么周刊会发出声音?》,第 154 页。

18. Sehati Sardroodi,阿舒拉研究,2005 年,第 441 页。

19. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 68 页。

20. Salehi Najafabadi,Shahid Javid,第 159 页。

21. Sayyid Morteza,Tanziyyah al-Anbiya,第 176 页。

22. 呸Yad Morteza,Tanzieh al-Anbiya,第 176-178 页。

23. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 21 页。

24. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 156-157 页。

25. Jafarian,对阿舒拉运动的反思,2007 年,第 243 页。

26. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 157 页。

27. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 93 页。

28. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 84 页。

29. 见 Sehati Sardroodi, Ashurapajoohi, 2005, p. 338。

30. 见 Sayyid Ibn Tawus, Al-Lahouf, Al-Alam,第 3 和 28 页。

31. Fazel Darbandi, Elixir of Worship, World, vol. 1, p. 56。

32. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 70 页。

33. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 70-74 页。

34. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 77-78 页。

35. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 157 页。

36. 见 Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 68-69 页。

37. Jafarian,对阿舒拉运动的反思,2007 年,第 242 页。

38. Kadivar,“阿舒拉运动在伊朗伊斯兰革命的形成和延续中的作用”,第 3 页。

39. Ibn Kathir,《开始与结束》,第 8 卷,第 191 页; Tabari,《国家和国王的历史》,第 5 卷,第 459 页。

40. Sistan 的历史,第 100 页。

41. Al-Imamah wa Al-Siyasah,第 1 卷,第 185 页;Ibn Sa'd,Ayoun al-Akhbar,第 185 页。

42. Masoudi,《黄金推广者》,第 3 卷,第 68 页。

43. Ibn Kathir,The Beginning and the End,第 8 卷,第 276 和 277 页。

44. Ibn Athir,Al-Kamil Fi Al-Tarikh,第 4 卷,第 178 页。

45. Tabari, History of Nations and Kings,第 4 卷,第 456 和 457 页。

46. Tabari, History of Nations and Kings, vol. 7, p. 183.

47. 库姆的历史,第 290 页。

48. Sheikh Mufid, Al-Arshad, 1413 AH,第 2 卷,第 172-171 页。

49. Jafarian,对阿舒拉运动的反思,2007 年,第 245 页。

50. 阿修罗的作用和对阿訇(as)时代的哀悼在倭马亚王朝的灭亡和阿拔斯王朝的胜利

51. Rahmani, Religion and Myth in Shiite Iran,p。

52. Rahmani,伊朗什叶派的宗教和神话,第 58 页; Ibn Kathir,《开始与结束》,第 11 卷,第 267 页。

53. 见:什叶派研究所,哀悼和背诵的传统,第 156 页。

54. 女主人,《诗与文学之镜中的伊玛目侯赛因》,第 53 页。

55. Razi Qazvini,《违规》,第 404 页。

56. Mohammadzadeh,《阿舒拉诗歌百科全书》,第 2 卷,第 717 页。

57. Mohammadzadeh,《阿舒拉诗歌百科全书》,第 2 卷,第 719 页。

58. 见 Mohammadzadeh,《阿舒拉诗歌百科全书》,卷

59.什叶派研究所,哀悼和背诵的传统,第158页。

60. Khazali,“从逊尼派学者的角度看伊玛目侯赛因的起义”,第 58-59 页。

61. Ibn Taymiyyah,Minhaj al-Sunnah,第 1 卷,第 530 页。

62. Enayat,当代伊斯兰教的政治思想,1986 年,第 314 页。

63. Esfandiari,阿舒拉研究,2008 年,第 59 页。

参考

Ibn Athir、Ali Ibn Muhammad、Al-Kamil Fi Al-Tarikh,贝鲁特:Dar Sader,Bita。

• Ibn A'tham, Al-Futuh,对贝鲁特 Ali Shiri 的研究:Dar al-Azwa,1411 AH / 1991 AD。

• Ibn Kathir Damascus, Ismail Ibn Umar, The Begin and the End, ‌ 贝鲁特, Dar al-Fikr, Bita。

• Abu Makhnaf,侯赛因 (AS) 的谋杀案,侯赛因·加法里的调查和暂停,库姆:Al-Almiya 出版社,比塔。

• Esfandiari, Mohammad, Ashura 研究伊玛目侯赛因 (AS), Qom, Sahifa Kherad, 2008 1430 AH。

• Blazeri、Ahmad Ibn Yahya、Ansab al-Ashraf,研究:Mohammad Baqir Mahmoudi、Ehsan Abbas、Abdul Aziz Dori、Mohammad Hamidullah,贝鲁特,新闻科学基金会,Bita。

• Jafari, Hossein Mohammad, Shiism in the path of history, Mohammad Taghi Ayatollah 翻译,伊斯兰文化出版社,2008 年。

• Jafarian, Rasool,对阿舒拉运动的反思,库姆,2007 年出版。

• 一群作家,伊玛目侯赛因、库姆、扎姆扎姆赫达亚特起义的背景,2004 年。

• 哈梅内伊、赛义德·阿里,一名 250 岁的男子,德黑兰,萨巴,第五版,2015 年。

• Khazali, Ensieh,从逊尼派学者的角度看伊玛目侯赛因的起义,载于:伊玛目侯赛因会议论文集,第 11 卷,阿尔拜特世界大会 (AS),德黑兰,2002 年。

• Razi Qazvini, Abdul Jalil, Violation (Some examples of Instructors), Dar Al-Hadith, Qom, 2012

• Rahmani, Jabbar, Religion and Myth in Shiite Iran, Khaimeh Publications,德黑兰,2015 年。

• Sayyid Murtadha、Ali ibn Husayn、Al-Tanziyyah Al-Anbiya、Qom、Al-Sharif Al-Radi、Bita。

• Shahidi, Seyed Jafar,五十年后;侯赛因 (AS) 起义新研究,德黑兰,伊斯兰文化出版社,2001。

• Sehati Sardroodi, Mohammad, Ashura 研究歪曲伊玛目侯赛因 (AS), Qom, Khadem Reza Publications, 第一版, 2005。

Tabari, Muhammad ibn Jarir,《国家和国王的历史》,穆罕默德·阿布·法德尔·易卜拉欣的研究,贝鲁特,达尔塔拉斯,1967 年。

• Enayat, Hamid,《当代伊斯兰教的政治思想》,Baha'uddin Khorramshahi 翻译,Kharazmi Publications,德黑兰,1986 年。

Kadivar, Jamileh,“阿舒拉运动在伊朗伊斯兰革命的形成和延续中的作用”,战略,第 6 期,1995 年春季。

• Mohammadzadeh, Marzieh,《阿舒拉诗歌百科全书》,文化和伊斯兰指导部,第二版,德黑兰,2007 年。

• Masoudi、Ali Ibn Hussein,Al-Jawhar 黄金和矿山的推动者,研究:Asad Dagher,‌ Dar Al-Hijra,库姆,1409 AH。

• Motahari、Morteza、Hosseini Epic、德黑兰、萨德拉出版社,第 59 版

• Hostess, Mehdi, Imam Hussein in the Mirror of Poetry and Literature,载于:Imam Hussein 会议论文集,第 12 卷,Ahl al-Bayt (AS) 世界大会,德黑兰,2002 年。

• Naseri Davoodi,Abdolmajid,从逊尼派的角度看伊玛目侯赛因的殉难,在:阿舒拉之流的新视角,在赛义德·阿里雷扎·瓦塞的监督下,库姆书园,2011 年。

• Fadhil Darbandi、Agha Ibn Abed、Aksir Al-Ibadat、Karbala、Al-Ataba Al-Husseini、Bita。

Sayyid Ibn Tawus,穆萨,Al-Lahouf Ali Qatli Al-Tafouf,Al-Alam,Bita。

 

                                                                                                                                                                                          i Guds navn

Opstanden fra Imam Hussein (AS) og begivenheden i Karbala og begivenhederne på Ashura -dagen

Denne artikel handler om analysen af ​​opstanden i Imam Hussein (AS). For information om den historiske dimension af dette oprør, se begivenheden i Karbala og begivenhederne i Ashura.

Opstanden af ​​Imam Hussein (AS) var en protestbevægelse af Imam Hussein (AS) mod regeringen i Yazid ibn Mu'awiyah, som førte til martyrdøden for ham og hans ledsagere den 10. Muharram i år 61 AH og fangenskab af hans familie. Denne bevægelse begyndte med, at Imam Hussein (AS) nægtede at love troskab til herskeren i Medina som repræsentant for Yazid og forlod Medina i Rajab i 60 AH og endte med, at fangerne vendte tilbage til Medina. Og da han gik for at søge retfærdighed. i en seriøs nation ønskede han, at han befalede den kyndige, og at han skulle følge de ugudelige og føre ham på vildspor.

Og jeg stod ikke op af oprør, korruption og tyranni, jeg stod kun for reformer i min forfædres nation. Jeg vil påbyde det gode og forbyde det onde, og handle på samme måde som min bedstefar og far Ali ibn Abi Talib.

 

Opstanden fra Imam Hussein (AS) førte til dannelsen af ​​oprør mod benjaminiternes styre og spillede en rolle i dens fald. Hvert år afholder shitter forskellige ceremonier på årsdagen for denne begivenhed. Spredningen af ​​sorgritualer, dannelsen af ​​Ashura -litteratur, opførelsen af ​​religiøse bygninger og steder, fremstilling af kunstværker og styrkelsen af ​​undertrykkelsens og martyriets ånd er blandt virkningerne af denne begivenhed på det shiitiske samfund og kultur.

Imam Husseins (AS) hovedopgave i opstanden, som anført i hans testamente til Muhammad ibn Hanafiya, var at bringe det islamiske samfund tilbage på den rigtige vej og bekæmpe afvigelser. Men at danne regering, martyrium, redde liv og nægte troskab til Yazid er blandt hans andre mål. Efter at have skrevet Shahid Javids bog og foreslået dannelsen af ​​regeringen som hovedmålet for Imam Hussein (AS) og dens kritik af shiitiske forfattere, kom diskussionen om formålet med Imam Hussein (AS) -oprøret ind i Ashura -undersøgelser, og forskellige teorier opstod i denne henseende, at martyrium Og dannelsen af ​​regeringen er en af ​​de vigtigste af dem.

Indhold

• 1 begivenhed af Ashura

• 2 grunde til oprør

• 3 mål og planer for oprøret

o 3.1 Nægtelse af troskab og redning af liv

o 3.2 Regeringsdannelse

o 3.3 Vidnesbyrd

o 3.4 Regering og martyrium

• 4 effekter og konsekvenser

o 4.1 Genoplivning af islam og profeten Sunnah

o 4.2 Protester mod regeringen

o 4.3 Omvendelsesopstand

o 4.4 Mukhtar -opstand

o 4.5 Opstanden af ​​Zayd bin Ali

o 4.6 Karbala -oprørets indvirkning på umayyadernes fald

• 5 effekter af Karbala -oprøret på det shiitiske samfund

o 5.1 Forekomst af sorgritualer

o 5.2 Dannelse af Ashura -litteratur

o 5.3 Forekomsten af ​​drab

o 5.4 Styrk undertrykkelsens og martyriets ånd

o 5.5 Opførelse af særlige steder

o 5.6 Produktion af kunstværker

• 6 sunnimuslimske visninger

• 7 bibliografier

• 8 fodnoter

• 9 kilder

Ashura begivenhed

Begivenheden i Karbala refererer til slaget ved Imam Hussein (AS) og hans ledsagere med Kufas hær i Muharram i år 61 AH. Denne hændelse, der fandt sted, efter at Imam Hussein (AS) ikke havde lovet troskab til Yazid ibn Mu'awiyah, førte til martyrdøden for Imam Hussein (AS) og hans ledsagere samt hans families fangenskab. Imam Hussein (AS) forlod Medina med sin familie og et antal Bani Hashim i Rajab i 60 AH for ikke at love troskab til herskeren i Medina [1] og blev i Mekka i cirka fire måneder. I denne periode modtog han invitationsbreve fra Kufas befolkning. [2] Derfor rejste han til Kufa den 8. i Dhu al-Hijjah. [3] Ibn Yazid Riyahi tog til Karbala, hvor han stødte på en hær sendt til ham af Obaidullah ibn Ziad. [5] De to hære kæmpede den 10. Muharram. Efter at Imam Hussein og hans ledsagere blev martyr, blev hans overlevende taget til fange. [6]

Opstandens kontekst

Nogle forskere har overvejet hovedårsagen til Imam Husseins (AS) oprør, da det islamiske samfunds afvigelse fra islams religiøse og moralske overbevisning [7] [9] havde fået styrke igen.

Også introduktionen af ​​Yazid af Mu'awiyah som kalifen og Yazids insisteren på at tage troskab til Imam Hussein (AS) var andre årsager og grunde til denne opstand. Imam Hussein (AS) betragtede ikke Yazid som værende kalifatet og betragtede hans introduktion som en kalif i strid med traktaten mellem Imam Hassan og Mu'awiyah, fordi det stod i traktaten, at Mu'awiyah ikke havde ret til at udpege en efterfølger. [10]

Opstandens mål og planer

Imam Hussein (AS)

Annie Lam lagde Btra Capt la la la Zalma og lavement Mfsda og Khrjt Ltlb per umma seriøs reparation, du befalede Balmrvf og Almnkr og erobrede en større titel Bsyrh seriøs og blå Ali bin Abi Talib (as)

Og jeg stod ikke op af oprør, korruption og tyranni, jeg stod kun for reformer i min forfædres nation. Jeg vil påbyde det gode og forbyde det onde, og handle på samme måde som min bedstefar og far Ali ibn Abi Talib.

 

Ifølge Mohammad Esfandiari i bogen "Ashura Studies" var hovedmålet med Imam Hussein (AS) i Ashuras oprør at indse sandheden, befal det gode og forbyde det onde, genoplive traditionen og eliminere kætteri. [11] Også Ayatollah Khamenei, målet med Imam Hussein (AS) Han overvejede, at det islamiske samfund vendte tilbage til sin rigtige vej og kampen mod store afvigelser. [12] De ved det. [13]

Ifølge Esfandiari blev diskussionen om formålet med Imam Hussein (AS) alvorlig med skrivningen af ​​Martyr Javids bog. [14] Han mener, at dette formål og plan for Imam Hussein er blevet forvirret. Derfor nævnte han Imam Husseins (AS) plan om at nå sit mål som andengradsmål og har samlet syv teorier i denne forbindelse: [15]

Nægter at love troskab og redde liv

Ifølge denne opfattelse er bevægelsen af ​​Imam Hussein (AS) fra Medina tilKiel gjorde oprør. Nematullah Salehi Najafabadi i sin bog Shahid Javid har betragtet det første mål for Imam Hussein (AS) i sit oprør for at være dannelse af en regering. [20] Han mener, at Seyyed Morteza, en shiitisk teolog, havde samme opfattelse. Ifølge Seyyed Morteza Imam Hussein (AS) accepterede han efter invitationen fra Kufas befolkning og at se deres evne og svagheden i Kufas regering [21] Han mener, at imam Husseins sejrmidler ( AS) blev leveret; Men hvad der derefter skete, viste sig at være det modsatte af, hvad man havde forventet. Da bruddet på Kufis -pagten blev tydeligt, besluttede Imam Hussein (AS) at vende tilbage og afslutte konflikten, som Imam Hassan (AS) gjorde. Men at give afkald på krigen blev ikke accepteret fra ham. [22] Det siges, at denne opfattelse ikke er forenelig med kendskabet til imamens usynlige, fordi det kræver, at imam Hussein ikke vidste, at han ikke ville vinde. Som svar blev det oplyst, at Imam Hussein var klar over hans martyrium og ikke-sejr, men blev instrueret i at handle på basis af almindelig viden. [23]

Vidne

Nogle mener, at formålet med Imam Hussein (AS) i opstanden var martyrium, selvom der har været forskellige fortolkninger af martyrium:

• Politisk martyrium: Ifølge denne teori forsøgte Imam Hussein (AS) med sit martyrium at fratage Yazids regering og redde islam fra umayyaderne. [24] Og ved at gøre det tvang han folket mod regeringen. [25] Ifølge Mohammad Esfandiari er dette den mest berømte teori og har mange tilhængere. [26] Ali Shariati, Mirza Khalil Kamrahai, Morteza Motahhari, Seyyed Reza Sadr, Jalaluddin Farsi, Seyyed Mohsen Amin, Hashem Maroof Al-Hassani, Ayatollah Safi Golpayegani og Mohammad Javad Mughniyeh er blandt de troende i denne teori betragtes. [27]

Løsepenge -martyrium: Nogle mener, at Imam Hussein (AS) var martyr for at gå i forbøn for syndere og bringe dem til åndelige grader. [Citation needed] Sharif Tabatabai, Mullah Mahdi Naraqi, Mullah Abdul Rahim Isfahani er blandt de troende i denne teori. [28] Ifølge nogle blev Imam Hussein dræbt, så folk ville græde efter ham og dermed blive guidet til den rigtige vej. [29]

• Mystisk martyrium: Ifølge denne opfattelse rejste Imam Hussein (AS) sig for at opnå martyriums velsignelse. [30] og for at bringe andre (hans ledsagere) til denne velsignelse. [31] Opstanden er blevet evalueret. [32] Sayyid ibn Tawus, Fazel Darbandi, Safi Ali Shah, Oman Samani og Nayer Tabrizi har givet mystiske fortolkninger af oprøret i Imam Hussein (AS). [33]

• Obligatorisk martyrium: Nogle introducerer opstanden af ​​Imam Hussein (AS) som et mysterium, som blev bestilt af Gud til martyrium, men dets formål er ikke klart for mennesker, og kun Gud kender dets hemmelighed. [34]

Kritik af martyriet teori siger, at denne teori ikke er i overensstemmelse med de historiske rapporter om, at Imam Hussein (AS) forsvarede sit liv og ikke ønskede at dræbe sig selv. [35]

Regering og martyrium

Nogle mener, at formålet med opstanden af ​​Imam Hussein (AS) var en kombination af styre og martyrium. Ifølge denne gruppe gjorde Imam Hussein oprør med det formål at danne en regering. Men da han blev desillusioneret over manglen på en ven og hjælper, ændrede han sit mål til martyrium. [36]

Nogle mener også, at det politiske mål var en firetrinsplan. Den første fase er fra tidspunktet for flytningen fra Medina til Mekka, som er præget af protest mod Yazids styre. Den anden fase er fra beslutningen om at tage til Kufa til konfrontationen med den frie hær, som har til hensigt at besætte Kufa og Irak. Den tredje fase er fra tidspunktet for konfrontering af IRGC til konfrontering af Kufa -hæren, der tænker på at flygte fra Ibn Ziad, og den fjerde fase er, når man konfronterer Kufa -hæren, som vælger martyrium. [37]

Effekter og konsekvenser

Imam Husseins oprør førte til nogle værker, hvoraf nogle er:

Genoplivning af islam og profeten Sunnah

Nogle forfattere har betragtet genoplivning af den islamiske religion som den vigtigste effekt af opstanden af ​​Imam Hussein og hans martyrium. Fordi ifølge nogle forfattere, hvis Karbala -hændelsen ikke var sket, ville Yazid have glemt islams religion og profetens tradition. [38]

Protester mod regeringen

Således dannede Imam Husseins (AS) martyrium protestbevægelser mod umayyaderne. Den første indsigelse var Abdullah ibn Afif Azdis behandling af Ibn Ziad. I moskéen i Kufa protesterede han imod talen fra Ibn Ziad, der kaldte Imam Hussein (AS) for en løgner, og kaldte ham og hans far for en løgner. [39] De gjorde oprør mod herskeren i Sistan, som var bror til Obaidullah ibn Ziad. [40] Han kender årsagerne til medinaenes oprør. [42]

Omvendelsesopstand

Hovedartikel: Tawabin -oprør

Tawabin -opstanden fandt sted efter Ashura -begivenheden med det formål at søge blodet fra Imam Hussein (AS) og martyrerne i Karbala i 65 AH under ledelse af Suleiman bin Sadr Khazaei. [43] [44] sagde Salomon blandt dem : O Gud, vidner om, at vi er på religion og vej til Hussein (AS) og fjenden til hans mordere. [45]

Mukhtar -opstanden

Hovedartikel: Mukhtar -oprør

Mukhtar -oprøret begyndte i Kufa i 66 AH [46] og endte i 67 AH. [47] Harmalah bin Kahl Asadi blev dræbt. [Citation nødvendig]

Oprør af Zayd bin Ali

Hovedartikel: Opstand af Zayd bin Ali

Opstanden af ​​Zayd ibn Ali ibn Husayn er et af de oprør, der fandt sted mod Umayyad -reglen. Sheikh Mofid har betragtet hovedmotivet for Zayd ibn Ali fra opstanden mod Benjamaniternes styre som Imam Husseins (AS) blodtørst. [48]

Karbala -opstandens indvirkning på umayyadernes fald

قیام کرPesten påvirkede umayyadernes fald. Fordi folket betragtede umayyaderne som årsagen til Karbala -hændelsen. Imam Hussein (AS) havde også erklæret sit oprør mod Yazids styre.

Abbasiderne udtalte også, at en af ​​hovedårsagerne til opstanden mod umayyaderne var blodtørst hos Imam Hussein (AS). [50]

Karbala -opstandens indvirkning på det shiitiske samfund

Begivenheden Ashura har haft effekter på shiitisk kultur, herunder:

Forekomst af sorgritualer

Hovedartikel: Muharram sorg

Sorg over Imam Hussein (AS) og martyrerne i Karbala er et af de formerende elementer i det shiitiske samfund og identitet. [51] Og begrænset til sociale og offentlige ritualer er resultatet af al-Buwayhs regeringstid. Al-Buwayhs regering inviterede folket til at sørge, og markederne blev lukket på Ashuras dag. [52] Sorg over Imam Hussein (AS), især i løbet af Muharram-tiåret, er almindelig blandt shiitter i forskellige lande med mad og løfter. .

Dannelse af Ashura -litteratur

Hovedartikel: Ashura -litteratur

Begivenheden Ashura fik en del af arabisk litteratur til at blive dedikeret til Ashura poesi og sorg. Den første arabisksprogede digter, der skrev et digt om Ashura-begivenheden, var Aqaba ibn Amr Sahmi. [54] Abdul Jalil Razi beskrev digtene fra Hanafi og Shafi'i-digtere for Imam Hussein som utallige. [55] (AS) og begivenhed Karbala begyndte i det fjerde århundrede AH og er den første sorgsang af Kasaei Morozi (død 390 AH). [56] I Safavid -perioden i Iran er en vigtig del af persisk poesi dedikeret til begivenheden for Ashura Ashura poesi har samlede navnene på 345 digtere sammen med et par vers af deres digte til Imam Hussein. [58]

Udbredelsen af ​​mord

Hovedartikel: Mord

Mord er en type historiografi, der omhandler mord eller martyrium på vigtige personligheder. Bøgerne i massakren, der beskriver Imam Husseins (AS) martyrdømme og hans ledsagere, betragtes som en del af den shiitiske litterære og historiske arv, hvis skrivning er udvidet efter Ashuras begivenhed. Mord blandt shiamuslimer har været at beskrive martyrdøden for ufejlbarlige imamer (AS) og fremtrædende shiitiske personligheder; På grund af forekomsten af ​​mordskrivning om Karbala -hændelsen har brugen af ​​dette udtryk været dedikeret til at citere begivenheder relateret til martyrdøden for Imam Hussein (AS) og hans ledsagere.

Styrk undertrykkelsens og martyriets ånd

Opførelse af særlige steder

For at sørge over Imam Hussein (AS) bygger shiitter særlige bygninger som Hosseiniyah, Takiyeh og Imam Bara. Sorgceremonier afholdes normalt på disse steder. [Henvisning påkrævet] I nogle dele af Indien er helligdomme bygget som et symbol på gravene for martyrerne i Karbala og helligdommen for Imam Hussein (AS) eller Hazrat Abul-Fazl (AS) og pilgrimsrejser læses der. [59]

Produktion af kunstværker

Sunni udsigt

Sunni forfattere har ikke en eneste tilgang til bevægelsen af ​​Imam Hussein (AS). Nogle, såsom Abu Bakr Ibn Arabi, har betragtet det som et ulovligt træk mod en legitim regering. [60] Imamens arbejde mangler imidlertid verdslige og andre verdslige interesser og introducerer opstanden i Ashura som årsag til mange oprør i den islamiske Ummah og mod maner fra islams profet (PBUH). [61] Asadabadi, opfattelsen af ​​sunnier forfattere om Ashura -begivenheden er ændret, og mange af deres forfattere bekræfter Imam Husseins bevægelse. [62]

Bibliografi

Der er skrevet værker med forskellige tilgange om opstanden af ​​Imam Hussein. Nogle af de værker, der er skrevet med en tilgang til at analysere hvorfor og målene med Imam Husseins oprør er:

• Efter halvtreds års ny forskning om Husseins (AS) oprør; Seyed Jafar Shahidi Denne bog blev udgivet af Islamic Culture Publishing Office i 2001.

• Bogen "Ashura Studies (Research on the Puramose of Imam Hussein (AS)") indeholder tre kapitler: "Purposefulness of the Oprising", "Kufa, the Right Choice of the Imam" og "The Perspective of the Past". [63 ] og mener, at Imam Hussein er steget med den hensigt at danne en regering, så det tredje afsnit er afsat til de shiitiske forskeres mening om formålet med Imam Hussein, der er enig med forfatteren.

• Ashuras oprør i Imam Khomeinis ord og gerninger I denne bog er Imam Khomeinis ord om Ashuras oprør blevet samlet.

Fodnote

1. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, bind 5, s. 341; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, bind 2, s.34.

2. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, bind 5, s. 352; Mofid, Al-Arshad, 1399 AH, bind 2, s.38.

3. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, bind 5, s. 381; Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, bind 5, s. 81.

4. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, bind 5, s. 398.

5. Dinuri, Akhbar al-Tawwal, 1989, s. 253; Tabari, History of Nations and Kings, 1967, bind 5, s. 409.

6. Tabari, History of Nations and Kings, 1967, bind 5, s. 456.

7. Se på Shahidi, efter halvtreds år, 2001, s. 112-123.

8. Begrundelse for Imam Husseins (AS) oprør, 2004, bind 2, s. 18.

9. Shahidi, efter halvtreds år, 2001, s. 69-78.

10. Ibn A'tham, Al-Futuh, 1411 AH, bind 4, s. 290-291.

11. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 33.

12. Khamenei, en 250-årig mand, 2015, s. 179.

13. Khamenei, en 250-årig mand, 2015, s. 172.

14. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 25.

15. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 59.

16. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 60.

17. Eshtehardi, Hvorfor larmede ugebladet?, S. 154.

18. Sehati Sardroodi, Ashura Research, 2005, s. 441.

19. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 68.

20. Salehi Najafabadi, Shahid Javid, s. 159.

21. Sayyid Morteza, Tanziyyah al-Anbiya, s. 176.

22. سYad Morteza, Tanzieh al-Anbiya, s. 176-178.

23. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s.21.

24. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 156-157.

25. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, s. 243.

26. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 157.

27. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 93.

28. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s.84.

29. Se Sehati Sardroodi, Ashurapajoohi, 2005, s. 338.

30. Se Sayyid Ibn Tawus, Al-Lahouf, Al-Alam, s. 3 og 28.

31. Fazel Darbandi, Elixir of Worship, World, bind 1, s. 56.

32. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 70.

33. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 70-74.

34. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 77-78.

35. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 157.

36. Se Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 68-69.

37. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, s. 242.

38. Kadivar, "Ashura -bevægelsens rolle i dannelsen og fortsættelsen af ​​den islamiske revolution i Iran", s.

39. Ibn Kathir, begyndelsen og slutningen, bind 8, s. 191; Tabari, History of Nations and Kings, bind 5, s. 459.

40. Sistans historie, s. 100.

41. Al-Imamah wa Al-Siyasah, bind 1, s. 185; Ibn Sa'd, Ayoun al-Akhbar, bind.

42. Masoudi, promotorer af guld, bind 3, s. 68.

43. Ibn Kathir, begyndelsen og slutningen, bind 8, s. 276 og 277.

44. Ibn Athir, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, bind 4, s. 178.

45. Tabari, History of Nations and Kings, bind 4, s. 456 og 457.

46. ​​Tabari, History of Nations and Kings, bind 7, s. 183.

47. History of Qom, s. 290.

48. Sheikh Mufid, Al-Arshad, 1413 AH, bind 2, s. 172-171.

49. Jafarian, A Reflection on the Ashura Movement, 2007, s. 245.

50. Ashuras rolle og sorg over imamernes tid (as) i umayyadernes fald og abbasidernes sejr

51. Rahmani, religion og myte i det shiitiske Iran, s.

52. Rahmani, religion og myte i det shiitiske Iran, s. 58; Ibn Kathir, begyndelsen og slutningen, bind 11, s. 267.

53. Se: Institute of Shiite Studies, traditionen med sorg og recitation, s. 156.

54. Værtinde, Imam Hussein i spejlet af poesi og litteratur, s. 53.

55. Razi Qazvini, Overtrædelse, s. 404.

56. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, bind 2, s. 717.

57. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, bind 2, s. 719.

58. Se Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, bind

59. Institute of Shiite Studies, traditionen med sorg og recitation, s. 158.

60. Khazali, "Imam Husseins oprør fra sunni-lærdes perspektiv", s. 58-59.

61. Ibn Taymiyyah, Minhaj al-Sunnah, bind 1, s. 530.

62. Enayat, politisk tanke i nutidig islam, 1986, s. 314.

63. Esfandiari, Ashura Studies, 2008, s. 59.

Referencer

Ibn Athir, Ali Ibn Muhammad, Al-Kamil Fi Al-Tarikh, Beirut: Dar Sader, Bita.

• Ibn A'tham, Al-Futuh, forskning om Ali Shiri, Beirut: Dar al-Azwa, 1411 AH / 1991 AD.

• Ibn Kathir Damaskus, Ismail Ibn Umar, begyndelsen og slutningen, ir Beirut, Dar al-Fikr, Bita.

• Abu Makhnaf, Mordet på Hussein (AS), Efterforskning og suspension af Hussein Ghaffari, Qom: Al-Almiya Press, Bita.

• Esfandiari, Mohammad, Ashura undersøgelser om formålet med Imam Hussein (AS), Qom, Sahifa Kherad, 2008 1430 AH.

• Blazeri, Ahmad Ibn Yahya, Ansab al-Ashraf, forskning: Mohammad Baqir Mahmoudi, Ehsan Abbas, Abdul Aziz Dori, Mohammad Hamidullah, Beirut, Scientific Foundation for Press, Bita.

• Jafari, Hossein Mohammad, shiisme på historiens vej, oversat af Mohammad Taghi Ayatollah, Islamic Culture Publishing Office, 2008.

• Jafarian, Rasool, A Reflection on the Ashura Movement, Qom, udgivet i 2007.

• En gruppe forfattere, konteksten for oprøret i Imam Hussein, Qom, Zamzam Hedayat, 2004.

• Khamenei, Seyed Ali, en 250-årig mand, Teheran, Sahba, femte udgave, 2015.

• Khazali, Ensieh, The Uprising of Imam Hussein from the Perspective of Sunni Scholars, indeholdt i: Proceedings of the Conference of Imam Hussein, vol. 11, World Assembly of Ahl al-Bayt (AS), Teheran, 2002.

• Razi Qazvini, Abdul Jalil, krænkelse (nogle eksempler på instruktører), Al Dar Al-Hadith, Qom, 2012

• Rahmani, Jabbar, religion og myte i det shiitiske Iran, Khaimeh Publications, Teheran, 2015.

• Sayyid Murtadha, Ali ibn Husayn, Al-Tanziyyah Al-Anbiya, Qom, Al-Sharif Al-Radi, Bita.

• Shahidi, Seyed Jafar, efter halvtreds år; Ny forskning om oprøret i Hussein (AS), Teheran, Islamic Culture Publishing Office, 2001.

• Sehati Sardroodi, Mohammad, Ashura forskning med en tilgang til forvrængning af historien om Imam Hussein (AS), Qom, Khadem Reza Publications, første udgave, 2005.

Tabari, Muhammad ibn Jarir, Nationers and Kings History, forskning af Muhammad Abu al-Fadl Ibrahim, Beirut, Dar al-Tarath, 1967.

• Enayat, Hamid, Political Thought in Contemporary Islam, oversat af Baha'uddin Khorramshahi, Kharazmi Publications, Teheran, 1986.

Kadivar, Jamileh, "Ashura -bevægelsens rolle i dannelsen og fortsættelsen af ​​den islamiske revolution i Iran", Strategi, nr. 6, forår 1995.

• Mohammadzadeh, Marzieh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Kulturministeriet og islamisk vejledning, anden udgave, Teheran, 2007.

• Masoudi, Ali Ibn Hussein, promotorer af guld og miner i Al-Jawhar, forskning: Asad Dagher, ‌ Dar Al-Hijra, Qom, 1409 AH.

• Motahari, Morteza, Hosseini Epic, Teheran, Sadra Publications, 59. udgave

• Værtinde, Mehdi, Imam Hussein i spejlet af poesi og litteratur, indeholdt i: Proceedings of the Conference of Imam Hussein, vol. 12, World Assembly of Ahl al-Bayt (AS), Teheran, 2002.

• Naseri Davoodi, Abdolmajid, Imam Husseins martyrium fra sunniernes perspektiv i: Et nyt kig på Ashuras strøm, under opsyn af Seyyed Alireza Vasei, Boghaven, Qom, 2011.

• Fadhil Darbandi, Agha Ibn Abed, Aksir Al-Ibadat, Karbala, Al-Ataba Al-Husseini, Bita.

Sayyid Ibn Tawus, Musa, Al-Lahouf Ali Qatli Al-Tafouf, Al-Alam, Bita.

 

ترجمه روسی

во имя Господа

Восстание имама Хусейна (AS), событие Кербелы и события дня Ашура

Эта статья посвящена анализу восстания имама Хусейна (А.С.). Для получения информации об историческом измерении этого восстания см. Событие Кербелы и события Ашуры.

Восстание имама Хусейна (AS) было движением протеста имама Хусейна (AS) против правительства Язида ибн Муавии, которое привело к мученической смерти его и его соратников 10-го числа месяца мухаррам 61 г. хиджры и плен его семьи. Это движение началось с того, что имам Хусейн (А.С.) отказался присягнуть правителю Медины в качестве представителя Язида и оставил Медину в Раджабе в 60 г. хиджры, и закончилось возвращением пленников в Медину. И когда он отправился искать праведности в серьезной стране он хотел, чтобы он командовал знающими, и чтобы он следовал за нечестивыми и сбивал его с пути.

И я не восстал из восстания, коррупции и тирании, я только встал за реформы в своей нации предков. Я хочу предписывать добро и запрещать зло и действовать в манере моего деда и отца Али ибн Аби Талиба.

 

Восстание имама Хусейна (AS) привело к формированию восстаний против правления бенджамитов и сыграло свою роль в его падении. Ежегодно в годовщину этого события шииты проводят различные церемонии. Распространение траурных ритуалов, формирование литературы ашура, строительство религиозных зданий и мест, производство произведений искусства и усиление духа угнетения и мученичества - вот лишь некоторые из последствий этого события для шиитского общества и культуры.

Основная цель имама Хусейна (А.С.) в восстании, как было заявлено в его завещании Мухаммаду ибн Ханафии, заключалась в том, чтобы вернуть исламское общество на правильный путь и бороться с отклонениями. Однако формирование правительства, мученичество, спасение жизней и отказ от верности Язиду - среди других его целей. После написания книги Шахида Джавида и предложения формирования правительства в качестве главной цели Имама Хусейна (AS) и его критики шиитскими писателями, обсуждение цели восстания Имама Хусейна (AS) вошло в изучение Ашуры, и возникли различные теории. В связи с этим мученичество и формирование правительства является одним из важнейших из них.

СОДЕРЖАНИЕ

• 1 мероприятие Ашура

• 2 основания для восстания

• 3 цели и планы восстания

o 3.1 Отказ от верности и спасение жизней

o 3.2 Формирование правительства

о 3.3 Свидетельские показания

о 3.4 Правительство и мученичество

• 4 эффекта и последствия

o 4.1 Возрождение ислама и сунны Пророка

о 4.2 Протесты против правительства

о 4.3 Восстание раскаяния

o 4.4 Восстание Мухтара

o 4.5 Восстание Зайда бин Али

о 4.6 Влияние восстания в Кербеле на падение Омейядов

• 5 последствий восстания в Кербеле для шиитского сообщества

о 5.1 Распространенность траурных ритуалов

o 5.2 Формирование литературы Ашура

о 5.3 Распространенность убийств

о 5.4 Укрепляйте дух угнетения и мученичества

o 5.5 Строительство специальных мест

о 5.6 Производство произведений искусства

• 6 суннитских взглядов

• 7 библиографий

• 8 сносок

• 9 источников

Событие Ашура

Событие Кербела относится к битве Имама Хусейна (А.С.) и его товарищей с армией Куфы в Мухарраме 61 года хиджры. Этот инцидент, произошедший после того, как имам Хусейн (А.С.) не присягнул на верность Язиду ибн Муавии, привел к мученической смерти имама Хусейна (А.С.) и его товарищей, а также к пленению его семьи. Имам Хусейн (AS) покинул Медину со своей семьей и несколькими Бани Хашим в Раджабе в 60 г.х., чтобы не присягать правителю Медины [1], и оставался в Мекке около четырех месяцев. В течение этого периода он получил письма-приглашения от жителей Куфы. [2] Поэтому он уехал в Куфу 8-го числа месяца Зуль-хиджа. [3] Ибн Язид Рияхи отправился в Кербалу, где он встретил армию, посланную в Кербелу. его Обайдуллахом ибн Зиадом. [5] Две армии сражались 10-го числа месяца Мухаррам. После того, как имам Хусейн и его товарищи были замучены, его выжившие были взяты в плен. [6]

Контекст восстания

Некоторые ученые считают основной причиной восстания имама Хусейна (А.С.) отклонение исламского общества от религиозных и моральных убеждений ислама. [7] [9] снова набрало силу.

Кроме того, введение Язида Муавией в качестве халифа и настойчивое стремление Язида принять верность Имаму Хусейну (А.С.) были другими причинами и основаниями для этого восстания. Имам Хусейн (А.С.) не считал Язида достойным халифата и считал его введение халифом вопреки договору между имамом Хасаном и Муавией, потому что в договоре было сказано, что Муавия не имеет права назначать преемника. [10]

Цели и планы восстания

Имам Хусейн (AS)

Анни Лам положила Btra Capt la la la Zalma и клизму Mfsda и Khrjt Ltlb для серьезного ремонта, вы командовали Balmrvf и Almnkr и захватили главный титул Bsyrh серьезный и синий Али бин Аби Талиб (as)

И я не восстал из восстания, коррупции и тирании, я только встал за реформы в своей нации предков. Я хочу предписывать добро и запрещать зло и действовать в манере моего деда и отца Али ибн Аби Талиба.

 

Согласно Мохаммаду Эсфандиари в книге «Исследования Ашура», главной целью Имама Хусейна (А.С.) в восстании Ашура было осознать истину, повелевать добром и запретить зло, возродить традицию и устранить ересь. [11] Также аятолла Хаменеи, цель Имама Хусейна (А.С.) Он рассматривал возвращение исламского общества на его правильный путь и борьбу с большими отклонениями. [12] Они знают. [13]

По словам Эсфандиари, дискуссия о цели имама Хусейна (AS) стала серьезной с написанием книги мученика Джавида. [14] Он считает, что эта цель и план имама Хусейна были перепутаны. Поэтому он упомянул план Имама Хусейна (AS) по достижению его цели как цели второй степени и собрал семь теорий на этот счет: [15]

Отказывайтесь присягать и спасать жизни

Согласно этой точке зрения, движение имама Хусейна (А.С.) из Медины вКиль восстал. Нематулла Салехи Наджафабади в своей книге «Шахид Джавид» считает первой целью восстания имама Хусейна (А.С.) формирование правительства [20]. Он считает, что того же мнения придерживался шиитский богослов Сейед Мортеза. По словам Сейеда Мортеза Имама Хусейна (AS), после настойчивых требований жителей Куфы и видя их способности и слабость правительства Куфы, он принял их приглашение. [21] Он считает, что средства победы Имама Хусейна ( AS) были предоставлены; Но то, что произошло дальше, оказалось противоположным тому, что ожидалось. Когда нарушение завета куфи стало очевидным, имам Хусейн (AS) решил вернуться и положить конец конфликту, как это сделал имам Хасан (AS). Но отказ от войны не был принят от него. [22] Говорят, что эта точка зрения несовместима со знанием невидимого Имама, потому что это требует, чтобы Имам Хусейн не знал, что он не выиграет. В ответ было заявлено, что имам Хусейн знал о своем мученичестве и неудаче, но был проинструктирован действовать на основе обычных знаний. [23]

Свидетель

Некоторые считают, что целью имама Хусейна (А.С.) в восстании было мученичество, хотя существуют разные толкования мученичества:

• Политическое мученичество: Согласно этой теории, Имам Хусейн (А.С.) своим мученичеством стремился лишить правительство Язида и спасти Ислам от Омейядов. [24] И тем самым он заставил людей выступить против правительства. [25] По словам Мохаммада Эсфандиари, это самая известная теория, имеющая множество сторонников. [26] Али Шариати, Мирза Халил Камрахай, Мортеза Мотаххари, Сейед Реза Садр, Джалалуддин Фарси, Сейед Мохсен Амин, Хашем Маруф аль-Хассани и аятолла Сафи Мохаммад Джавад Мугние является одним из тех, кто верит в эту теорию. [27]

Мученичество с выкупом: Некоторые считают, что Имам Хусейн (А.С.) был замучен, чтобы ходатайствовать за грешников и довести их до духовной ступени. [Требуется цитата] Шариф Табатабай, Мулла Махди Нараки, Мулла Абдул Рахим Исфахани - среди сторонников этой теории. [28] По некоторым данным, имама Хусейна убили, чтобы люди плакали по нему и, таким образом, направляли на правильный путь. [29]

• Мистическое мученичество: Согласно этой точке зрения, Имам Хусейн (AS) поднялся, чтобы достичь благословения мученичества. [30] и привести других (своих товарищей) к этому благословению. [31] Восстание было оценено. [32] Сайид. Ибн Тавус, Фазель Дарбанди, Сафи Али Шах, Оман Самани и Найер Тебризи представили мистические интерпретации восстания имама Хусейна (AS). [33]

• Принудительное мученичество: некоторые представляют восстание Имама Хусейна (А.С.) как тайну, которая была заказана Богом для мученичества, но его цель не ясна людям, и только Богу известен его секрет. [34]

Критика теории мученичества утверждает, что эта теория не согласуется с историческими сообщениями о том, что имам Хусейн (А.С.) защищал свою жизнь и не хотел покончить с собой. [35]

Правительство и мученичество

Некоторые считают, что целью восстания имама Хусейна (А.С.) было сочетание правления и мученичества. По мнению этой группы, имам Хусейн восстал с целью формирования правительства. Но когда он разочаровался в отсутствии друга и помощника, он изменил свою цель на мученичество [36].

Некоторые также считают, что политическая цель заключалась в четырехэтапном плане. Первый этап - с момента переезда из Медины в Мекку, который характеризуется протестом против правления Язида. Второй этап - от решения отправиться в Куфу до противостояния со Свободной армией, которая намеревается оккупировать Куфу и Ирак. Третий этап - от времени противостояния КСИР до противостояния армии Куфы, которая думает о побеге от Ибн Зиада, а четвертый этап - противостояние армии Куфы, которая выбирает мученичество [37].

Эффекты и последствия

Восстание имама Хусейна привело к появлению некоторых работ, некоторые из которых:

Возрождение ислама и сунны Пророка

Некоторые писатели считали возрождение исламской религии самым важным результатом восстания имама Хусейна и его мученической кончины. Потому что, по мнению некоторых авторов, если бы инцидент с Кербелой не произошел, Язид забыл бы религию ислама и традиции Пророка [38].

Протесты против правительства

Таким образом, мученичество Имама Хусейна (А.С.) сформировало протестные движения против Омейядов. Первым возражением было отношение Абдуллы ибн Афифа Азди к Ибн Зиаду. В мечети Куфы он возразил против речи Ибн Зиада, который назвал Имама Хусейна (А.С.) лжецом и назвал его и его отца лжецами. [39] Они восстали против правителя Систана, который был братом Систана. Обайдуллах ибн Зиад. [40] Он знает причины восстания жителей Медины. [42]

Покаянное восстание

Основная статья: Восстание тавабинов

Восстание тавабинов произошло после события в Ашуре с целью поиска крови имама Хусейна (AS) и мучеников Кербелы в 65 г.х. под руководством Сулеймана бин Садра Хазаея. [43] [44] Соломон сказал среди них. : О Боже, засвидетельствуй, что мы находимся на религии и пути Хусейна (А.С.) и врага его убийц. [45]

Мухтарское восстание

Основная статья: Мухтарское восстание

Восстание Мухтар началось в Куфе в 66 г. [46] и закончилось в 67 г. [47] Хармала бин Хал Асади был убит.

Восстание Зайда бин Али

Основная статья: Восстание Зайда бин Али

Восстание Зайда ибн Али ибн Хусейна - одно из восстаний, имевших место против правления Омейядов. Шейх Мофид считал главным мотивом восстания Зайда ибн Али против правления бенджамитов кровожадность имама Хусейна (А.С.) [48].

Влияние восстания в Кербеле на падение Омейядов

قیام کرЧума повлияла на падение Омейядов. Потому что люди считали Омейядов причиной инцидента в Кербеле. Имам Хусейн (А.С.) также заявил о своем восстании против правления Язида.

Аббасиды также заявили, что одной из основных причин восстания против Омейядов была кровожадность Имама Хусейна (А.С.) [50].

Влияние восстания в Кербеле на шиитское сообщество

Событие Ашура оказало влияние на шиитскую культуру, в том числе:

Распространенность траурных ритуалов

Основная статья: Траур Мухаррам

Траур по Имаму Хусейну (AS) и мученикам Кербелы является одним из определяющих элементов шиитского общества и идентичности. [51] И ограниченный социальными и общественными обрядами является результатом правления аль-Бувайха. Правительство Аль-Бувайха пригласило людей оплакивать, и рынки были закрыты в день Ашура. [52] Траур по Имаму Хусейну (AS), особенно в течение десятилетия Мухаррам, распространен среди шиитов в разных странах с едой и клятвами. .

Формирование литературы Ашура

Основная статья: Литература Ашура

Событие Ашуры привело к тому, что часть арабской литературы была посвящена поэзии и трауру Ашура. Первым поэтом на арабском языке, написавшим стихотворение о событии в Ашуре, был Акаба ибн Амр Сахми. [54] Абдул Джалиль Рази описал стихи ханафитских и шафиитских поэтов для имама Хусейна как бесчисленные. [55] (AS) и Событие Кербелы началось в четвертом веке хиджры и является первой траурной песней Касаи Морози (умер в 390 году хиджры). [56] В период Сефевидов в Иране важная часть персидской поэзии посвящена событию Ашура. собрал имена 345 поэтов вместе с несколькими стихами из их стихотворений для Имама Хусейна. [58]

Распространенность убийств

Основная статья: Убийство

Убийство - это разновидность историографии, в которой рассказывается об убийстве или мученичестве важных личностей. Книги о резне, в которых описывается мученическая смерть Имама Хусейна (А.С.) и его соратников, считаются частью шиитского литературного и исторического наследия, писательство о котором расширилось после события Ашура. Убийство среди шиитов было описанием мученической смерти непогрешимых имамов (AS) и выдающихся шиитских личностей; Однако из-за того, что об инциденте в Кербеле очень часто писали об убийствах, этот термин был посвящен цитированию событий, связанных с мученической смертью Имама Хусейна (А.С.) и его соратников.

Укрепляйте дух угнетения и мученичества

Строительство специальных мест

Чтобы оплакивать Имама Хусейна (AS), шииты строят специальные здания, такие как Хоссейния, Такия и Имам Бара. В этих местах обычно проводятся траурные церемонии. [Необходимая цитата] В некоторых частях Индии святыни построены как символ гробниц мучеников Кербелы и святыни Имама Хусейна (А.С.) или Хазрата Абул-Фазла (А.С.) и там читают паломничества. [59]

Изготовление произведений искусства

Суннитский взгляд

У суннитских писателей нет единого подхода к движению Имама Хусейна (AS). Некоторые, такие как Абу Бакр ибн Араби, сочли это незаконным шагом против законного правительства. [60] Однако в работе имама отсутствуют мирские и потусторонние интересы, и восстание Ашура представляет собой причину многих восстаний в исламской умме и против нравов Пророка ислама (мир ему и благословение). [61] Асадабади, точка зрения суннитов. писатели о событии Ашура изменились, и многие из их авторов подтверждают движение имама Хусейна. [62]

Библиография

О восстании имама Хусейна были написаны работы с различными подходами.Некоторые из работ, написанных с подходом к анализу причин и целей восстания имама Хусейна:

• После пятидесяти лет нового исследования восстания Хусейна (А.С.); Сейед Джафар Шахиди Эта книга была опубликована издательством исламской культуры в 2001 году.

• Книга «Изучение ашура (исследование целей имама Хусейна (AS)») включает три главы: «Целенаправленность восстания», «Куфа, правильный выбор имама» и «Взгляд в прошлое». [63 ] и считает, что имам Хусейн восстал с намерением сформировать правительство, поэтому третий раздел посвящен мнению шиитских ученых о цели имама Хусейна, который согласен с автором.

• Восстание Ашуры в словах и делах имама Хомейни В этой книге собраны слова имама Хомейни о восстании Ашуры.

Сноска

1. Табари, История народов и королей, 1967, т. 5, стр. 341; Мофид, Аль-Аршад, 1399 г.х., т. 2, стр. 34.

2. Табари, История народов и королей, 1967, т. 5, стр. 352; Мофид, Аль-Аршад, 1399 г. хиджры, т. 2, стр. 38.

3. Табари, История народов и королей, 1967, том 5, стр. 381; Ибн А'там, Аль-Футух, 1411 г. хиджры, т. 5, стр. 81.

4. Табари, История народов и королей, 1967, том 5, стр. 398.

5. Динури, Ахбар ат-Таввал, 1989, стр. 253; Табари, История народов и королей, 1967, том 5, с. 409.

6. Табари, История народов и королей, 1967, том 5, стр. 456.

7. Посмотрите на Шахиди через пятьдесят лет, 2001 г., стр. 112-123.

8. Основания для восстания Имама Хусейна (А.С.), 2004 г., т. 2, стр. 18.

9. Шахиди, через пятьдесят лет, 2001 г., стр. 69-78.

10. Ибн А'там, Аль-Футух, 1411 г. хиджры, том 4, стр. 290–291.

11. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 33.

12. Хаменеи, 250-летний мужчина, 2015 г., стр. 179.

13. Хаменеи, 250-летний мужчина, 2015 г., стр. 172.

14. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 25.

15. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 59.

16. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 60.

17. Эштехарди, Почему еженедельно шумел?, С. 154.

18. Сехати Сардрооди, Ashura Research, 2005, стр. 441.

19. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 68.

20. Салехи Наджафабади, Шахид Джавид, стр. 159.

21. Сайид Мортеза, Танзийя аль-Анбия, стр. 176.

22. سЯд Мортеза, Танзие аль-Анбия, стр. 176-178.

23. Эсфандиари, Исследования Ашура, 2008, с.21.

24. Эсфандиари, Исследования Ашура, 2008, стр. 156-157.

25. Джафарян, Размышления о движении Ашура, 2007, стр. 243.

26. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 157.

27. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008, стр. 93.

28. Эсфандиари, Исследования Ашура, 2008, с.84.

29. См. Sehati Sardroodi, Ashurapajoohi, 2005, стр. 338.

30. См. Сайид ибн Тавус, Аль-Лахуф, Аль-Алам, стр. 3 и 28.

31. Фазель Дарбанди, Эликсир поклонения, Мир, том 1, стр. 56.

32. Эсфандиари, Исследования Ашура, 2008, стр. 70.

33. Эсфандиари, Исследования Ашура, 2008, стр. 70-74.

34. Эсфандиари, Исследования Ашура, 2008, стр. 77-78.

35. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 157.

36. См. Эсфандиари, Исследования Ашура, 2008 г., стр. 68-69.

37. Джафарян, Размышления о движении Ашура, 2007, стр. 242.

38. Кадивар, "Роль движения Ашура в становлении и продолжении Исламской революции Ирана", с.

39. Ибн Касир, Начало и конец, том 8, стр. 191; Табари, История народов и королей, т. 5, стр. 459.

40. История Систана, стр. 100.

41. Аль-Имама ва ас-Сияса, т. 1, стр. 185; Ибн Саад, Аюн аль-Ахбар, т.

42. Масуди, Промоутеры золота, т. 3, стр. 68.

43. Ибн Касир, Начало и конец, том 8, стр. 276 и 277.

44. Ибн Асир, Аль-Камиль Фи аль-Тарих, т. 4, стр. 178.

45. Табари, История Наций и королей, том 4, стр. 456 и 457.

46. ​​Табари, История Наций и королей, т. 7, стр. 183.

47. История Кума, стр. 290.

48. Шейх Муфид, Аль-Аршад, 1413 г. хиджры, том 2, стр. 172–171.

49. Джафарян, Размышления о движении Ашура, 2007, стр. 245.

50. Роль Ашуры и оплакивание времен имамов (ас) в падении Омейядов и победе Аббасидов.

51. Рахмани, Религия и мифы в шиитском Иране, с.

52. Рахмани, Религия и мифы в шиитском Иране, стр. 58; Ибн Касир, Начало и конец, т. 11, стр. 267.

53. См .: Институт шиитских исследований, традиции траура и декламации, стр. 156.

54. Хозяйка, Имам Хусейн в зеркале поэзии и литературы, стр. 53.

55. Рази Казвини, Нарушение, стр. 404.

56. Мохаммадзаде, Энциклопедия поэзии Ашура, том 2, стр. 717.

57. Мохаммадзаде, Энциклопедия поэзии Ашура, том 2, стр. 719.

58. См. Mohammadzadeh, Encyclopedia of Ashura Poetry, Vol.

59. Институт шиитских исследований, традиции траура и декламации, стр. 158.

60. Хазали, «Восстание имама Хусейна с точки зрения суннитских ученых», стр. 58-59.

61. Ибн Таймия, Минхадж ас-Сунна, т. 1, стр. 530.

62. Энаят, Политическая мысль в современном исламе, 1986, стр. 314.

63. Эсфандиари, Исследования Ашуры, 2008 г., стр. 59.

использованная литература

Ибн Асир, Али ибн Мухаммад, Аль-Камил Фи аль-Тарих, Бейрут: Дар Садер, Бита.

• Ибн А'там, Аль-Футух, исследование Али Шири, Бейрут: Дар аль-Азва, 1411 г.х. / 1991 г. н.э.

• Ибн Катир Дамаск, Исмаил ибн Умар, Начало и конец, Бейрут, Дар аль-Фикр, Бита.

• Абу Махнаф, Убийство Хусейна (А.С.), Расследование и приостановление действия Хусейна Гаффари, Кум: Аль-Альмия Пресс, Бита.

• Эсфандиари, Мохаммад, Ашура изучает цели Имама Хусейна (AS), Кум, Сахифа Керад, 2008 г., 1430 г. хиджры.

• Блазери, Ахмад ибн Яхья, Ансаб аль-Ашраф, исследования: Мохаммад Бакир Махмуди, Эхсан Аббас, Абдул Азиз Дори, Мохаммад Хамидулла, Бейрут, Научный фонд прессы, Бита.

• Джафари, Хоссейн Мохаммад, Шиизм на пути истории, перевод Мохаммада Таги аятоллы, Издательство исламской культуры, 2008 г.

• Джафариан, Расул, Размышления о движении Ашура, Кум, опубликовано в 2007 году.

• Группа писателей, контекст восстания имама Хусейна, Кум, Замзам Хедаят, 2004 г.

• Хаменеи, Сейед Али, 250-летний мужчина, Тегеран, Сахба, пятое издание, 2015 г.

• Хазали, Энсие, Восстание имама Хусейна с точки зрения суннитских ученых, содержится в: Материалы конференции имама Хусейна, том 11, Всемирная ассамблея Ахль аль-Байт (АС), Тегеран, 2002.

• Рази Казвини, Абдул Джалил, Нарушение (некоторые примеры инструкторов), ‌ Дар аль-Хадис, Кум, 2012 г.

• Рахмани, Джаббар, Религия и мифы в шиитском Иране, Публикации Хайме, Тегеран, 2015.

• Сайид Муртадха, Али ибн Хусейн, Аль-Танзийя Аль-Анбия, Кум, Аль-Шариф Аль-Ради, Бита.

• Шахиди, Сейед Джафар, через пятьдесят лет; Новое исследование восстания Хусейна (А.С.), Тегеран, Издательство исламской культуры, 2001.

• Сехати Сардрооди, Мохаммад, исследование Ашуры с подходом к искажению истории Имама Хусейна (А.С.), Кум, Khadem Reza Publications, первое издание, 2005 г.

Табари, Мухаммад ибн Джарир, История народов и королей, исследование Мухаммада Абу аль-Фадля Ибрагима, Бейрут, Дар аль-Тарат, 1967.

• Энаят, Хамид, Политическая мысль в современном исламе, перевод Бахауддина Хоррамшахи, Kharazmi Publications, Тегеран, 1986.

Кадивар, Джамиле, «Роль движения Ашура в формировании и продолжении Исламской революции Ирана», Стратегия, № 6, весна 1995 года.

• Мохаммадзаде, Марзи, Энциклопедия поэзии Ашура, Министерство культуры и исламского руководства, второе издание, Тегеран, 2007.

• Масуди, Али ибн Хусейн, покровители золота и рудников Аль-Джоухара, исследование: Асад Дагер, Дар Аль-Хиджра, Кум, 1409 г. хиджры.

• Motahari, Morteza, Hosseini Epic, Тегеран, Sadra Publications, 59-е издание

• Хозяйка, Мехди, Имам Хусейн в зеркале поэзии и литературы, содержится в: Материалы конференции имама Хусейна, том 12, Всемирная ассамблея Ахл аль-Байт (АС), Тегеран, 2002.

• Насери Давуди, Абдолмаджид, Мученичество имама Хусейна с точки зрения суннитов, в: Новый взгляд на течение Ашуры, под руководством Сейеда Алиреза Васея, Книжный сад, Кум, 2011.

• Фадхил Дарбанди, Ага ибн Абед, Аксир аль-Ибадат, Кербела, Аль-Атаба аль-Хусейни, Бита.

Сайид ибн Тавус, Муса, Аль-Лахуф Али Катли ат-Тафуф, Аль-Алам, Бита.

مطالب مرتبط
تنظیمات
این پرونده را به اشتراک بگذارید :
Facebook Twitter Google LinkedIn