تفسیر روایی سوره عصر

سوره عصر

سبب نزول

1

(عصر/ مقدمه)

الرّسول (صلی الله علیه و آله) - ألَا إِنَّهُ لَا یُبْغِضُ عَلِیّاً (علیه السلام) إِلَّا شَقِیٌّ وَ لَا یَتَوَالَی عَلِیّاً (علیه السلام) إِلَّا تَقِیٌّ وَ لَا یُؤْمِنُ بِهِ إِلَّا مُؤْمِنٌ مُخْلِصٌ فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ اللَّهِ نَزَلَتْ سُورَهًُْ الْعَصْرِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ* وَ الْعَصْرِ إِلَی آخِرِهَا مَعَاشِرَ النَّاسِ قَدْ أَشْهَدْتُ اللَّهَ وَ بَلَّغَتْکُمْ رِسَالَتِی وَ ما عَلَی الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِینُ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) - آگاه باشید! به علی (علیه السلام) جز بدبخت خشم نمی‌ورزد، و از علی (علیه السلام) جز پرهیزگار پیروی نمی‌کند، به او جز مؤمنی که ایمانش به خدا خالص است، ایمان نمی‌آورد، سوره «عصر» در شأن علی (علیه السلام) نازل شده است، ای مردم! من خدا را گواه می‌گیرم که رسالتم را ابلاغ نمودم، و بر پیامبر چیزی جز رساندن آشکار نیست، (نور/54).

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص368

بحارالأنوار، ج37، ص210/ الاحتجاج، ج1، ص61؛ «استشهدت» بدل «اشهدت» / التحصین لابن طاوس، ص585؛ «أشهدنی» بدل «اشهدت» / روضهًْ الواعظین، ج1، ص94/ العددالقویهًْ، ص175؛ «أشهدنی» بدل «اشهدت» / الیقین، ص351/ الصراطالمستقیم، ج1، ص303/ إقبال الأعمال، ص457

2

(عصر/ مقدمه)

الباقر (علیه السلام) - فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ اللَّهِ نَزَلَتْ سُورَهًُْ الْعَصْرِ.

امام باقر (علیه السلام) - به خدا سوگند! سوره‌ی «عصر» در شأن علی (علیه السلام) نازل شده است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص368

بحارالأنوار، ج24، ص214/ نورالثقلین

ثواب قرائت

1

(عصر/ مقدمه)

الصّادق (علیه السلام) - مَنْ قَرَأَ وَ الْعَصْرِ فِی نَوَافِلِهِ بَعَثَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ مُشْرِقاً وَجْهُهُ ضَاحِکاً سِنُّهُ قَرِیراً عَیْنُهُ حَتَّی یَدْخُلَ الْجَنَّهًَْ.

امام صادق (علیه السلام) - هرکه سوره‌ی وَالْعَصْرِ را در نمازهای مستحبّی خود بخواند، خداوند در روز قیامت او را با چهره¬ای درخشان و لبی خندان و چشمی روشن بر می¬انگیزد تا اینکه به بهشت درآید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص368

نورالثقلین/ البرهان

2

(عصر/ مقدمه)

الرّسول (صلی الله علیه و آله) - مَنْ قَرَأَهَا خُتِمَ لَهُ بِالصَّبْرِ وَ کَانَ مَعَ أَصْحَابِ الْحَقِّ یَوْمَ الْقِیَامَهًْ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) - هرکه پیوسته این سوره را بخواند، خداوند عزّ‌وجلّ، او را عاقبت به‌خیر می‌کند و او را از یاران حق قرار می¬دهد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص368

نورالثقلین/ البرهان؛ «بخیر» بدل «بالصبر»

آیه وَ الْعَصْرِ [1]

به عصر سوگند

1

(عصر/ 1)

الصّادق (علیه السلام) - عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ: سَأَلْتُ الصَّادِقَ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ قَالَ (علیه السلام) الْعَصْرُ عَصْرُ خُرُوجِ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).

امام صادق (علیه السلام) - مفضّل گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی کلام خداوند عزّوجلّ: وَالْعَصْرِ* إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ؛ پرسیدم. و ایشان فرمود: «عصر؛ عصر قیام حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص368

بحارالأنوار، ج24، ص214/ بحارالأنوار، ج64، ص59/ بحارالأنوار، ج66، ص268/ العددالقویهًْ، ص67/ کمال الدین، ج2، ص656/ منتخب الأنوارالمضییهًْ، ص179/ البرهان/ نورالثقلین

2

(عصر/ 1)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) - وَ الْعَصْرِ قَالَ هُوَ قَسَمٌ وَ جَوَابُهُ: إِنَّ الْإِنْسانَ.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) - وَالْعَصْرِ؛ آن، قسم است و جوابش این است که انسان به راستی زیان‌کار است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

القمی، ج2، ص441/ بحارالأنوار، ج64، ص59؛ «بتفاوت» / الثقلین؛ «بتفاوت» / البرهان

3

(عصر/ 1)

الرّسول (صلی الله علیه و آله) - وَ الْعَصْرِقَسَمٌ مِنَ اللَّهِ، أَقْسَمَ رَبُّکُمْ بِآخِرِ النَّهَارِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) - وَ الْعَصْرِ؛ سوگندی از جانب خداست و پروردگارتان به پایان روز سوگند خورده است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

شواهدالتنزیل، ج2، ص480

4

(عصر/ 1)

الرّسول (صلی الله علیه و آله) - تَفْسِیرُهَا وَ رَبِ عَصْرِ الْقِیَامَهًْ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) - تفسیر آن، سوگند به پروردگار عصر قیامت است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

إقبال الأعمال، ص457

5

(عصر/ 1)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - وَ الْعَصْرِ أَقْسَمَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ بِالدَّهْرِ لِأَنَّ فِیهِ عِبْرَهًًْ لِذَوِی الْأَبْصَارِ مِنْ جَهَهًِْ مُرُورِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ عَلَی تَقْدِیرِ الْأَدْوَارِ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - وَ الْعَصْرِ؛ خداوند سبحان به روزگار سوگند می‌خورد چراکه در آن برای بینایان (اهل بصیرت) از این جهت که شب و روز (برطبق اندازه‌ی دوره‌ها) می‌گذرد، عبرت است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

البرهان، ج17، ص131

آیه إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ [2]

که انسان‌ها همه در زیانند.

1

(عصر/ 2)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یَعْنِی أَبَا جَهْلٍ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ؛ یعنی ابوجهل.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

بحارالأنوار، ج36، ص166/ بحارالأنوار، ج36، ص183/ بحارالأنوار، ج38، ص27/ المناقب، ج3، ص61/ کشف الغمهًْ، ج1، ص320/ کشف الیقین، ص380/ شواهدالتنزیل، ج2، ص480/ شواهدالتنزیل، ج2، ص481

2

(عصر/ 2)

الصّادق (علیه السلام) - عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ سَأَلْتُ الصَّادِقِ (علیه السلام) … قَالَ… إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ یَعْنِی أَعْدَاءَنَا.

امام صادق (علیه السلام) - إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ؛ یعنی دشمنان ما در زیانکاری هستند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

بحارالأنوار، ج64، ص59/ بحارالأنوار، ج66، ص268/ بحارالأنوار، ج24، ص214/ إقبال الأعمال، ص457/ العددالقویهًْ، ص67/ کمال الدین، ج2، ص656

3

(عصر/ 2)

الصّادق (علیه السلام) - قَرَأَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ وَ أَنَّهُ فِیهِ إِلَی آخِرِ الدَّهْرِ.

امام صادق (علیه السلام) - علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) گوید: امام صادق (علیه السلام) پس از لَفِی خُسْرٍ قرائت کرد: و راستی آدمی در آن (خسران) است تا پایان روزگار.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

القمی، ج2، ص441/ نورالثقلین/ بحارالأنوار، ج64، ص59/ البرهان

4

(عصر/ 2)

الصّادق (علیه السلام) - إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ وَ الْخُسْرُ خُسْرَانُ أَعْدَائِه.

امام صادق (علیه السلام) - إِنَّ الْإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ؛ و زیان همان زیان کردن دشمنان اوست.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

منتخب الأنوارالمضییهًْ، ص179

آیه إِلاَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْر [3]

مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، و یکدیگر را به [اداي] حق سفارش کرده و یکدیگر را به استقامت و شکیبایی توصیه نموده‌اند.

1

(عصر/ 3)

الصّادق (علیه السلام) - عَنْ عَبْدِ‌الرَّحْمَنِ‌بْنِ‌کَثِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ فَقَالَ اسْتَثْنَی أَهْلَ صَفْوَتِهِ مِنْ خَلْقِهِ حَیْثُ قَالَ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا یَقُولُ آمَنُوا بِوَلَایَهًِْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ مَنْ خَلَّفُوا بِالْوَلَایَهًِْ وَ تَواصَوْا بِهَا وَ صَبَرُوا عَلَیْهَا.

امام صادق (علیه السلام) - عبدالرّحمن‌بن‌کثیر از امام صادق (علیه السلام) درباره کلام خداوند متعال: إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ نقل کرده است که فرمود: خداوند سبحان، برگزیدگان خود را از آفریدگانش استثنا کرد، در آنجا که فرمود: انسان‌ها همه در زیانند… مگر کسانی که به ولایت امیرمؤمنان حضرت امام علی (علیه السلام) ایمان آورده‌اند. وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ یعنی واجبات را به جا آوردند. وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ یعنی به ولایت وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ یعنی فرزندان خود و کسانی را که پس از خود به جا گذاشتند، به ولایت و شکیبایی در این راه سفارش کردند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

بحارالأنوار، ج24، ص214/ بحارالأنوار، ج24، ص215/ بحارالأنوار، ج36، ص183/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص818/ فرات الکوفی، ص607/ القمی، ج2، ص441/ نورالثقلین/ البرهان

2

(عصر/ 3)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ عَنِ ابْنِ‌عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) أَنَّهَا عَلِیٌّ (علیه السلام).

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - تَواصَوْا بِالصَّبْرِ علی (علیه السلام) است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص370

بحارالأنوار، ج36، ص183/ بحارالأنوار، ج38، ص27/ بحارالأنوار، ج36، ص166/ کشف الغمهًْ، ج1، ص320/ شواهدالتنزیل، ج2، ص481/ کشف الیقین، ص380/ المناقب، ج3، ص61

3

(عصر/ 3)

الصّادق (علیه السلام) - إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا یَعْنِی بِآیَاتِنَا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ یَعْنِی بِمُوَاسَاهًِْ الْإِخْوَانِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ یَعْنِی بِالْإِمَامَهًِْ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ یَعْنِی بِالْفَتْرَهًِْ.

امام صادق (علیه السلام) - إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا؛ جز کسانی که ایمان به آیات ما دارند. وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ؛ یعنی برابری با برادران وَ تَواصَوْا بِالْحَقِ؛ یکدیگر را سفارش به امامت می‌کنند. وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ؛ سفارش به فترت می‌نمایند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

بحارالأنوار، ج24، ص214/ بحارالأنوار، ج64، ص59؛ «بالعشرهًْ» بدل «بالفترهًْ» / بحارالأنوار، ج66، ص268/ العددالقویهًْ، ص67/ منتخب الأنوارالمضییهًْ، ص179؛ «بتفاوت لفظی» / کمال الدین، ج2، ص656؛ «بتفاوت لفظی»

4

(عصر/ 3)

الرّسول (صلی الله علیه و آله) - قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا بِوَلَایَتِهِمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بِمُوَاسَاهًِْ إِخْوَانِهِمْ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ فِی غَیْبَهًِْ غَائِبِهِمْ مَعَاشِرَ النَّاس.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) - إِلَّاالَّذِینَءَامَنُواْ؛ یعنی به ولایت ایشان ایمان آوردند. وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ؛ یعنی با همدردی و با مواسات برادرانشان، وَتَوَاصَوْاْ بِالصَّبر؛ یعنی در دوره‌ی غیبت امام غایبشان یکدیگر را به صبر سفارش کردند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

إقبال الأعمال، ص457/ بحارالأنوار، ج37، ص132

5

(عصر/ 3)

الصّادق (علیه السلام) - إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا بِوَلَایَهًِْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ مَنْ خَلَّفُوا بِالْوَلَایَهًِْ وَ تَوَاصَوْا بِهَا وَ صَبَرُوا عَلَیْهَا.

امام صادق (علیه السلام) - إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا؛ انسان در زیانکاری است مگر کسانی که ایمان به ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) آورده‌اند. وَ تَواصَوْا بِالْحَقِ؛ به فرزندان و سایر مؤمنین درباره‌ی ولایت سفارش کنند. وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ؛ سفارش کنند و صبر بر آن نمایند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

بحارالأنوار، ج36، ص183/ بحارالأنوار، ج64، ص59

6

(عصر/ 3)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام).

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ؛ منظور علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

بحارالأنوار، ج38، ص28/ نهج الحق، ص199/ المناقب، ج3، ص61/ شواهدالتنزیل، ج2، ص480

7

(عصر/ 3)

الرّسول (صلی الله علیه و آله) - عَنْ أَبِی هُرَیْرَهًَْ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: … إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ * وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ {قَالَ: هُمْ} عَلِیٌ وَ شِیعَتُهُ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) - ابوهریره گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ؛ ایشان امیرالمؤمنین (علیه السلام) و شیعیان وی هستند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

شواهدالتنزیل، ج2، ص482

8

(عصر/ 3)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - جَمَعَ اللَّهُ هَذِهِ الْخِصَالَ کُلَّهَا فِی عَلِیٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا کَانَ وَ اللَّهِ أَوَّلَ الْمُؤْمِنِینَ إِیمَاناً وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ کَانَ أَوَّلَ مَنْ صَلَّی وَ عَبَدَ اللَّهَ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ تَواصَوْا بِالْحَقِ یَعْنِی بِالْقُرْآنِ، وَ تَعَلُّمِ الْقُرْآنِ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ کَانَ مِنْ أَبْنَاءِ سَبْعٍ وَ عِشْرِینَ سَنَهًًْ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ یَعْنِی وَ أَوْصَی مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) عَلِیّاً (علیه السلام) بِالصَّبْرِ عَنِ الدُّنْیَا وَ أَوْصَاهُ بِحِفْظِ فَاطِمَهًَْ وَ بِجَمْعِ الْقُرْآنِ بَعْدَ مَوْتِهِ وَ بِقَضَاءِ دَیْنِهِ وَ بِغُسْلِهِ بَعْدَ مَوْتِهِ وَ أَنْ یَبْنِیَ حَوْلَ قَبْرِهِ حَائِطاً لِئَلَّا تُؤْذِیَهُ النِّسَاءُ بِجُلُوسِهِنَّ عَلَی قَبْرِهِ وَ أَوْصَاهُ بِحِفْظِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ فَذَلِکَ قَوْلُهُ: وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) - خداوند همه‌ی این خصلت‌ها را در علی (علیه السلام) جمع کرده است. إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا به خدا سوگند! که نخستین کس از مؤمنان بود. وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ او نخستین کس از اهل زمین بود که با پیامبر (صلی الله علیه و آله) نماز خواند. وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ یعنی به قرآن سفارش می‌کرد، او قرآن را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) یاد گرفت درحالی‌که بیست‌وهفت سال داشت وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ؛ یعنی محمّد (صلی الله علیه و آله) به علی (علیه السلام) وصیّت کرد که از دنیا خودداری کند و به او وصیّت کرد به حفظ فاطمه (سلام الله علیها) و جمع آوری قرآن پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پرداخت بدهی پیامبر (صلی الله علیه و آله) و غسل دادن او پس از مرگش و اینکه بر قبر او دیواری بنا کند تا زن‌ها با نشستن بر روی قبر او او را اذیّت نکنند و او را وصیّت کرد که حسن و حسین (علی‌ها السلام) را حفظ کند، این است معنای سخن خداوند وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

شواهدالتنزیل، ج2، ص483

9

(عصر/ 3)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) - الا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ و أتمروا بالتقوی و أتمروا بالصبر.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) - الا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ؛ و یکدیگر را به تقوا امر کرده و یکدیگر را به شکیبایی فرمان می‌دهند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

القمی، ج2، ص441

10

(عصر/ 3)

الرّسول (صلی الله علیه و آله) - عَنْ زَیْدِ‌بْنِ‌أَرْقَمَ قَالَ: لَمَّا أَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مِنْ حَجَّهًِْ الْوَدَاعِ جَاءَ حَتَّی نَزَلَ بِغَدِیرِ خُمٍ بِالْجُحْفَهًِْ بَیْنَ مَکَّهًَْ وَ الْمَدِینَهًِْ… قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ اللَّهِ نَزَلَ سُورَهًُْ وَ الْعَصْرِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ إِلَّا عَلِیٌ الَّذِی آمَنَ وَ رَضِیَ بِالْحَقِ وَ الصَّبْرِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) - زیدبن‌ارقم گوید: هنگامی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از حجّهًْ‌الوداع برگشت، آمد تا اینکه در غدیرخم که در جحفه بین مکّه و مدینه قرار دارد، فرود آمد… پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ* به عصر سوگند که انسانها همه در زیانند… مگر علی (علیه السلام) که ایمان آورد و به حقّ و شکیبایی راضی شد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج18، ص372

التحصین لابن طاوس، ص585/ العددالقویهًْ، ص175